Objawy i diagnoza ostrego zespołu wieńcowego (ACS)

Jeśli ty lub bliska osoba ma chorobę wieńcową (CAD), być może słyszałeś termin „ostry zespół wieńcowy”, zwany również ACS. ACS to stosunkowo nowy termin używany przez kardiologów i może być nieco mylący. Ponieważ jednak reprezentuje nowy sposób myślenia o CAD, warto poświęcić kilka minut na jego zrozumienie.

Powoduje

ASC występuje, gdy w tętnicy wieńcowej nagle tworzy się skrzep krwi, zwykle z powodu ostrego pęknięcia blaszki miażdżycowej. Pęknięcie płytki nazębnej może nastąpić w dowolnym momencie, często zupełnie bez ostrzeżenia. Skrzep krwi może spowodować częściowe lub całkowite zablokowanie tętnicy, co w obu przypadkach naraża mięsień sercowy zaopatrywany przez tę tętnicę w bezpośrednie niebezpieczeństwo.

Trzy rodzaje ACS

Kardiolodzy dzielą ACS na trzy różne wzorce kliniczne. Dwa z nich reprezentują różne formy MI, a jeden reprezentuje szczególnie ciężką postać dusznicy bolesnej, zwaną „niestabilną dusznicą bolesną”. Wszystkie trzy są spowodowane ostrymi zakrzepami krwi w tętnicach wieńcowych.

Jeśli skrzep krwi jest wystarczająco duży i utrzymuje się dłużej niż kilka minut, niektóre komórki mięśnia sercowego zaczynają obumierać. Śmierć mięśnia sercowego jest tym, co definiuje MI. ACS może wytworzyć dwa rodzaje MI.

1. Zawał mięśnia sercowego z uniesieniem odcinka ST (STEMI), nazwany tak, ponieważ „segment ST” na EKG wydaje się „uniesiony”, występuje, gdy tętnica wieńcowa jest całkowicie zablokowana, tak że duża część mięśnia sercowego zaopatrywanego przez tę tętnicę zaczyna umierać STEMI jest najcięższą postacią OZW.
2. Zawał mięśnia sercowego bez uniesienia odcinka ST (NSTEMI), w którym „odcinek ST” nie jest uniesiony, występuje, gdy zablokowanie tętnicy wieńcowej jest „tylko” częściowe. Występuje blokada wystarczająca do uszkodzenia niektórych komórek mięśnia sercowego zaopatrywanych przez chorą tętnicę, ale uszkodzenie jest zwykle mniej rozległe niż w przypadku STEMI. Jeden problem z NSTEMI polega jednak na tym, że przy nieodpowiednim leczeniu zablokowanie prawdopodobnie ulegnie całkowitemu zanikowi, a NSTEMI stanie się STEMI.
3. Czasami ACS wytwarza skrzep krwi, który nie jest jeszcze wystarczająco duży. lub nie utrzymuje się wystarczająco długo, aby spowodować trwałe uszkodzenie mięśnia sercowego. (Mechanizmy ochronne organizmu próbują rozpuścić skrzepy krwi, które tworzą się w naczyniach krwionośnych.) Kiedy ACS wywołuje objawy, nie powodując jeszcze śmierci mięśnia sercowego, nazywa się to niestabilną dusznicą bolesną. Osoby z niestabilną dusznicą bolesną mają wysokie ryzyko progresji do NSTEMI lub STEMI.

Zarówno NSTEMI, jak i niestabilną dusznicę bolesną można uznać za „niepełne” zawały serca. Te dwie formy OZW wymagają podobnego, agresywnego postępowania medycznego, aby zmniejszyć prawdopodobieństwo, że rozwiną się one w STEMI – który kardiolodzy często nazywają „zakończonym” MI.

Objawy

Najczęstszym objawem ACS jest ból w klatce piersiowej lub dyskomfort w klatce piersiowej. Jakość dyskomfortu w klatce piersiowej przy ACS jest na ogół podobna do odczuwanej przy stabilnej dławicy piersiowej, ale często jest znacznie bardziej intensywny, częstszy i uporczywy. Oprócz dyskomfortu w klatce piersiowej osoby z OZW często mają inne niepokojące objawy, takie jak pocenie się, zawroty głowy, nudności, skrajny niepokój i to, co często określa się jako „poczucie zbliżającej się zagłady”. Ból w klatce piersiowej może być nietknięty przez nitroglicerynę (która zwykle łagodzi stabilną dusznicę bolesną).Z drugiej strony, niektóre osoby z ACS będą miały tylko łagodne objawy, mogą nawet nie zauważyć żadnych objawów — przynajmniej na początku.

Dokonywanie właściwej diagnozy

Podsumowując, gdy w tętnicy wieńcowej utworzy się skrzep krwi, jeśli już doszło do rozległego uszkodzenia mięśnia sercowego, rozpoznaje się STEMI. Jeśli wystąpi „małe” uszkodzenie mięśnia sercowego, rozpoznaje się NSTEMI. Jeśli nie dojdzie do mierzalnego uszkodzenia mięśnia sercowego, rozpoznaje się niestabilną dusznicę bolesną.

Jeśli masz ACS, zwykle twoje objawy, badanie fizykalne, historia choroby i czynniki ryzyka sercowo-naczyniowego natychmiast nakierują lekarza, aby mocno podejrzewał diagnozę. Od tego momentu szybko zbada twoje EKG i zmierzy twoje enzymy sercowe. Enzymy sercowe są uwalniane do krwiobiegu przez umierające komórki mięśnia sercowego, więc podwyższenie poziomu enzymów sercowych oznacza, że ​​dochodzi do uszkodzenia komórek serca.

Oto najważniejsze informacje na temat diagnozowania rodzaju OZW, z którym masz do czynienia: Pojawienie się EKG (tj. obecność lub brak „uniesienia” w odcinkach ST) rozróżnia STEMI i NSTEMI. A obecność lub brak podwyższonych enzymów sercowych pozwoli odróżnić NSTEMI od niestabilnej dławicy piersiowej.

Trzy typy OZW reprezentują spektrum stanów klinicznych, które mogą wystąpić, gdy blaszka miażdżycowa pęka w tętnicy wieńcowej. W rzeczywistości nie ma wyraźnej linii, która z natury dzieli STEMI, NSSTEMI i niestabilną dusznicę bolesną. To, gdzie kardiolodzy wyznaczają granicę między STEMI a NSTEMI lub między NSTEMI a niestabilną dusznicą bolesną, jest stosunkowo arbitralną decyzją. Rzeczywiście, definicje tych trzech typów OZW zmieniły się znacznie na przestrzeni lat, ponieważ nasza wiedza – w szczególności nasza zdolność do interpretacji EKG i wykrywania uszkodzeń komórek serca za pomocą testów enzymatycznych – uległa poprawie.

Leczenie

Zasadniczo leczenie ACS ma na celu jak najszybsze uwolnienie aktywnej blokady w dotkniętej chorobą tętnicy wieńcowej, aby zapobiec lub ograniczyć uszkodzenie mięśnia sercowego. Konkretne podejście terapeutyczne, które jest zwykle stosowane, zależy od tego, z którą z trzech form OZW masz do czynienia.

Leczenie niestabilnej dusznicy bolesnej często zaczyna się od agresywnej terapii medycznej (stosowanie azotanów w celu złagodzenia dyskomfortu w klatce piersiowej, beta-blokerów w celu zmniejszenia niedokrwienia serca oraz terapii przeciwpłytkowej w celu powstrzymania dalszego rozprzestrzeniania się skrzepów krwi). Po ustabilizowaniu stanu pacjenta za pomocą leków, w ciągu najbliższych kilku dni można ocenić potrzebę leczenia inwazyjnego (zwykle stentu). Leczenie NSTEMI jest bardzo podobne do leczenia niestabilnej dławicy piersiowej.

Leczenie STEMI wymaga natychmiastowej, agresywnej terapii mającej na celu jak najszybsze otwarcie całkowicie zablokowanej tętnicy. Obecnie preferowaną metodą otwarcia tętnicy u osoby ze STEMI jest natychmiastowa angioplastyka i stentowanie, ale jeśli takie podejście nie jest możliwe, można podać leki rozbijające skrzep, aby spróbować rozpuścić skrzep..

Niezależnie od tego, jaka forma ACS jest obecna, kluczem do pomyślnego wyniku jest otrzymanie skutecznej terapii tak szybko, jak to możliwe. Nawet krótkie opóźnienie może oznaczać różnicę między całkowitym wyzdrowieniem a niepełnosprawnością na całe życie lub gorzej.

Dlatego każdy, kto doświadcza objawów zgodnych z ACS, musi natychmiast zwrócić się o pomoc medyczną.

Ważną kwestią dotyczącą ACS jest to, że w każdym przypadku, niezależnie od kategorii, ACS jest nagłym przypadkiem medycznym i wymaga natychmiastowej opieki medycznej. Leczenie ma na celu osiągnięcie dwóch rzeczy: 1) ograniczenie uszkodzenia mięśnia sercowego spowodowanego ostrym działaniem zakrzepu krwi w tętnicy wieńcowej oraz 2) ograniczenie możliwości wystąpienia blaszki miażdżycowej, która okazała się być niestabilna i podatna na rupture — ponownie pęknie.