Przegląd
Co to jest wypadanie odbytnicy?
Wypadanie odbytnicy występuje, gdy odbytnica (ostatni odcinek jelita grubego) wypada z normalnej pozycji w obrębie miednicy i wystaje przez odbyt. (Słowo „wypadnięcie” oznacza upadek lub ześlizgnięcie się części ciała z jej zwykłej pozycji.)
Termin „wypadanie odbytnicy” może opisywać trzy rodzaje wypadania:
- Cała odbytnica wystaje z odbytu.
- Tylko część wyściółki odbytu jest przepychana przez odbyt.
- Odbytnica zaczyna opadać, ale nie wystaje poza odbyt (wypadanie wewnętrzne).
Wypadanie odbytnicy jest powszechne u osób starszych, które od dawna cierpią na zaparcia lub osłabienie mięśni dna miednicy. Częściej występuje u kobiet niż u mężczyzn, a jeszcze częściej u kobiet w wieku powyżej 50 lat (kobiety po menopauzie), ale występuje również u osób młodszych. Wypadanie odbytnicy może również wystąpić u niemowląt – co może być oznaką mukowiscydozy – oraz u starszych dzieci.
Czy wypadanie odbytnicy to tylko inna nazwa hemoroidów?
Nie. Wypadanie odbytnicy jest wynikiem ześlizgnięcia się przyczepów ostatniej części jelita grubego. Hemoroidy to obrzęknięte naczynia krwionośne, które rozwijają się w odbycie i dolnej części odbytnicy. Hemoroidy mogą powodować swędzenie i ból odbytu, dyskomfort i jaskrawoczerwoną krew na tkance toaletowej. Wczesne wypadanie odbytnicy może wyglądać jak wewnętrzne hemoroidy, które wysunęły się z odbytu (tj. wypadły), co utrudnia odróżnienie tych dwóch stanów.
Objawy i przyczyny
Co powoduje wypadanie odbytnicy?
Wypadanie odbytnicy może wystąpić w wyniku wielu stanów, w tym:
- Przewlekłe (długotrwałe) zaparcie lub przewlekłe biegunka
- Długotrwała historia wysiłku podczas wypróżnień
- Starszy wiek: Mięśnie i więzadła odbytu i odbytu naturalnie słabną z wiekiem. Inne pobliskie struktury w okolicy miednicy również z wiekiem rozluźniają się, co dodatkowo osłabia tę część ciała.
- Osłabienie zwieracza odbytu: Jest to specyficzny mięsień, który kontroluje uwalnianie stolca z odbytnicy.
- Wcześniejsze uszkodzenie okolic odbytu lub miednicy
- Uszkodzenie nerwów: Jeśli nerwy, które kontrolują zdolność mięśni odbytnicy i odbytu do kurczenia się (kurczenia), ulegną uszkodzeniu, może dojść do wypadnięcia odbytnicy. Uszkodzenie nerwów może być spowodowane ciążą, trudnym porodem pochwowym, porażeniem zwieracza odbytu, urazem kręgosłupa, urazem pleców/operacją pleców i/lub innymi operacjami w obrębie miednicy.
- Inne choroby, stany i infekcje: Wypadanie odbytnicy może być konsekwencją cukrzycy, mukowiscydozy, przewlekłej obturacyjnej choroby płuc, histerektomii i infekcji jelit wywołanych przez pasożyty – takie jak owsiki i włosogłówki – oraz choroby wynikające ze złego odżywiania lub trudności w trawieniu pokarmów.
Jakie są objawy wypadania odbytnicy?
Objawy wypadania odbytnicy obejmują uczucie wybrzuszenia lub pojawienie się czerwonawej masy, która rozciąga się poza odbyt. Na początku może to nastąpić podczas lub po wypróżnieniu i jest stanem przejściowym. Jednak z biegiem czasu – z powodu zwykłego stania i chodzenia – koniec odbytnicy może nawet spontanicznie wysunąć się z kanału odbytu i może wymagać ręcznego wepchnięcia z powrotem do odbytu.
Inne objawy wypadania odbytnicy obejmują ból odbytu i odbytnicy oraz krwawienie z wewnętrznej wyściółki odbytnicy. Rzadko są to objawy zagrażające życiu.
Innym objawem jest nietrzymanie stolca. Nietrzymanie stolca odnosi się do wycieku śluzu, krwi lub stolca z odbytu. Dzieje się tak w wyniku rozciągania odbytnicy mięśnia odbytu. Objawy zmieniają się wraz z postępem samego wypadania odbytnicy.
Diagnoza i testy
Jak diagnozuje się wypadanie odbytnicy?
Najpierw Twój lekarz przeprowadzi Twoją historię medyczną i przeprowadzi badanie przez odbyt. Możesz zostać poproszony o „napięcie się” podczas siedzenia na komodzie, aby naśladować rzeczywisty ruch jelit. Możliwość zobaczenia wypadnięcia pomaga lekarzowi potwierdzić diagnozę i zaplanować leczenie.
Inne stany, takie jak nietrzymanie moczu, wypadanie pęcherza moczowego i wypadanie pochwy/macicy, mogą być obecne wraz z wypadaniem odbytnicy. Ze względu na różnorodność potencjalnych problemów urolodzy, uroginekolodzy i inni specjaliści często łączą siły, aby dzielić się ocenami i podejmować wspólne decyzje dotyczące leczenia. W ten sposób jednocześnie można wykonywać operacje mające na celu naprawę dowolnej kombinacji tych problemów.
Lekarze mogą skorzystać z kilku testów, aby zdiagnozować wypadanie odbytnicy i inne problemy z dnem miednicy oraz pomóc w ustaleniu najlepszego leczenia. Testy stosowane do oceny i podejmowania decyzji dotyczących leczenia obejmują:
- Elektromiografia odbytu (EMG): Ten test określa, czy uszkodzenie nerwów jest przyczyną nieprawidłowego działania zwieraczy odbytu. Bada również koordynację między mięśniami odbytnicy i odbytu.
- Manometria odbytu: Ten test bada siłę mięśni zwieracza odbytu. Krótka, cienka rurka wprowadzana do odbytu i odbytu służy do pomiaru napięcia zwieracza.
- USG odbytu: Ten test pomaga ocenić kształt i strukturę mięśni zwieraczy odbytu i otaczającej tkanki. W tym teście do odbytu i odbytu wprowadza się małą sondę, aby wykonać zdjęcia zwieraczy.
- Test utajenia motorycznego zakończenia nerwu sromowego: Ten test mierzy funkcję nerwów sromowych, które są zaangażowane w kontrolę jelit.
- Proktografia (zwana również defekografia): Ten test jest wykonywany w oddziale radiologii. W tym teście wykonywany jest film rentgenowski, który pokazuje, jak dobrze funkcjonuje odbytnica. Film pokazuje, ile stolca może pomieścić odbyt, jak dobrze odbyt utrzymuje stolec i jak dobrze odbyt uwalnia stolec.
- Kolonoskopia: To jest badanie okrężnicy lub jelita grubego. Elastyczna rurka z kamerą jest prowadzona przez odbyt w górę do miejsca, w którym jelito grube łączy się z jelitem cienkim. Pomaga to w uzyskaniu wizualnych wskazówek dotyczących źródła problemu.
- Proktosigmoidoskopia: Ten test umożliwia obserwację wyściółki dolnej części okrężnicy w poszukiwaniu wszelkich nieprawidłowości, takich jak zapalenie, guz lub blizna. Aby wykonać ten test, elastyczną rurkę z kamerą przymocowaną na końcu wprowadza się do odbytu aż do esicy.
- Rezonans magnetyczny (MRI): Ten test jest wykonywany w oddziale radiologii. Czasami jest używany do oceny narządów miednicy.
Zarządzanie i leczenie
Jak leczy się wypadanie odbytnicy?
W niektórych przypadkach bardzo drobnego, wczesnego wypadania, leczenie można rozpocząć w domu, stosując środki zmiękczające stolec i ręcznie wpychając opadłą tkankę z powrotem do odbytu. Jednak operacja jest zwykle konieczna do naprawy wypadnięcia.
Istnieje kilka podejść chirurgicznych. Wybór chirurga zależy od wieku pacjenta, innych istniejących problemów zdrowotnych, stopnia wypadnięcia, wyników badania i innych badań oraz preferencji i doświadczenia chirurga z określonymi technikami.
Chirurgia jamy brzusznej i odbytu (zwana również kroczem) to dwa najczęstsze podejścia do naprawy wypadnięcia odbytnicy.
Metody naprawy brzucha
Zabieg brzuszny polega na wykonaniu nacięcia w mięśniach brzucha w celu obejrzenia i operowania w jamie brzusznej. Jest zwykle wykonywany w znieczuleniu ogólnym i jest to podejście najczęściej stosowane u zdrowych osób dorosłych.
Dwa najczęstsze rodzaje naprawy jamy brzusznej to rektopeksja (fiksacja [reattachment] odbytnicy) i resekcji (usunięcie odcinka jelita), a następnie rektopeksji. Resekcja jest preferowana u pacjentów z ciężkimi zaparciami. Rektopeksję można również wykonać laparoskopowo przez małe nacięcia w kształcie dziurki od klucza lub za pomocą robota, co znacznie ułatwia powrót do zdrowia pacjentom.
Podejścia naprawcze doodbytnicze (kroczowe)
Procedury doodbytnicze są często stosowane u starszych pacjentów oraz u pacjentów z większymi problemami zdrowotnymi. U tych pacjentów zamiast znieczulenia ogólnego można zastosować znieczulenie podpajęczynówkowe lub znieczulenie zewnątrzoponowe (znieczulenie blokujące ból w określonej części ciała). Dwa najczęstsze podejścia doodbytnicze to procedury Altemeiera i Delorme’a:
- Procedura Altemeiera: W tej procedurze – zwanej również proktosigmoidektomią krocza – część odbytnicy wystająca z odbytu jest odcinana (amputowana), a oba końce są ponownie zszywane. Pozostałe struktury, które wspierają odbytnicę, są zszywane, aby zapewnić lepsze wsparcie.
- Procedura Delorme’a: W tej procedurze usuwa się tylko wewnętrzną wyściółkę upadłego odbytnicy. Zewnętrzna warstwa jest następnie składana i zszywana, a przycięte krawędzie wyściółki wewnętrznej są zszywane, dzięki czemu odbytnica znajduje się teraz w kanale odbytu.
Jakie są zagrożenia/komplikacje, które mogą wystąpić po operacji wypadania odbytnicy?
Jak w przypadku każdej operacji, powikłania anestezjologiczne, krwawienia i infekcje są zawsze ryzykowne. Inne zagrożenia i powikłania wynikające z operacji mających na celu naprawę wypadania odbytnicy obejmują:
- Brak gojenia w miejscu ponownego połączenia dwóch końców jelita. Może się to zdarzyć podczas operacji, w której odcinek jelita jest usuwany, a dwa końce pozostałego jelita są ponownie łączone.
- Krwawienie w jamie brzusznej lub odbytnicy
- Zatrzymanie moczu (niezdolność do oddawania moczu)
- Powikłania medyczne operacji: zawał serca, zapalenie płuc, zakrzepica żył głębokich (zakrzepy krwi)
- Powrót wypadania odbytnicy
- Pogorszenie lub rozwój nietrzymania stolca
- Pogorszenie lub rozwój zaparć
Po zabiegu należy unikać zaparć i wysiłku. Można stosować błonnik, płyny, środki zmiękczające stolec i łagodne środki przeczyszczające.
Perspektywy / Prognozy
Jak skuteczna jest operacja wypadania odbytnicy?
Sukces może się różnić w zależności od stanu tkanek podporowych oraz wieku i stanu zdrowia pacjenta. Zabiegi w obrębie jamy brzusznej wiążą się z mniejszą szansą nawrotu wypadania w porównaniu z zabiegami w obrębie krocza. Jednak u większości pacjentów zabieg chirurgiczny naprawia wypadnięcie.
Jak długo trwa powrót do zdrowia po operacji wypadania odbytnicy?
Średnia długość pobytu w szpitalu wynosi od 2 do 3 dni, ale zależy to od innych schorzeń pacjenta. Całkowitego wyzdrowienia można zwykle oczekiwać za miesiąc; jednak pacjenci powinni unikać wysiłku i podnoszenia ciężarów przez co najmniej 6 miesięcy. W rzeczywistości najlepszą szansą na zapobieganie nawrotom wypadania jest podjęcie wysiłku na całe życie, aby uniknąć wysiłku i wszelkich czynności, które zwiększają ciśnienie w jamie brzusznej.
:max_bytes(150000):strip_icc()/how-to-deal-with-anxiety-5191471_final-13c21ba601d64689a16787d6a463a698.jpg "Jak radzić sobie z lękiem: sposoby radzenia sobie")
Discussion about this post