Co to jest hiperinsulinemia?

Hiperinsulinemia charakteryzuje się nienormalnie wysokimi poziomami insuliny we krwi. Jest to stan związany z cukrzycą typu 2, ale technicznie nie jest formą samej cukrzycy. Hiperinsulinemia jest również czynnikiem insulinooporności, otyłości i zespołu metabolicznego.

Diagnoza hiperinsulinemii może być trudna, ponieważ objawy są często niezauważalne. Zwykle diagnozuje się ją na podstawie badania krwi podczas sprawdzania innych schorzeń, takich jak cukrzyca.

Objawy hiperinsulinemii

Nadmiar insuliny może skutkować niskim poziomem cukru we krwi krążącym po całym ciele, a hipoglikemia (lub stan posiadania niskiego poziomu cukru we krwi) może być wskaźnikiem jego obecności. Jest to szczególnie widoczne u niemowląt urodzonych przez matki z niekontrolowaną cukrzycą.

Hiperinsulinemia na ogół nie powoduje objawów. Jednak otyłość może czasami wskazywać na hiperinsulinemię.

W niektórych okolicznościach, na przykład gdy guz (insulinoma) powoduje niski poziom cukru we krwi lub hipoglikemię, objawy mogą obejmować:

• Zwiększone pragnienie cukru i węglowodanów
• Zmęczenie
• Trudność w utracie wagi
• Częsty głód lub skrajny głód

Niemowlęta i małe dzieci z hiperinsulinemią mogą doświadczyć:

• Zmęczenie lub letarg
• Trudności w karmieniu
• Ekstremalne zamieszanie lub drażliwość

Powoduje

Insulina to hormon wytwarzany przez trzustkę, który pełni wiele funkcji. Jednym z głównych jest transport glukozy (cukru) z krwiobiegu do komórek, gdzie może być wykorzystany jako energia.

U niektórych osób insulina nie działa prawidłowo, ponieważ receptory komórkowe wykształciły oporność na insulinę, co oznacza, że ​​insulina jest nieskuteczna w usuwaniu glukozy z krwiobiegu. To jest insulinooporność.

W konsekwencji glukoza gromadzi się w krwiobiegu. Ponieważ organizm nie jest w stanie uzyskać dostępu do glukozy jako paliwa, komórki głodują i możesz czuć się nadmiernie głodny lub spragniony. Organizm próbuje obniżyć poziom cukru we krwi, uwalniając jeszcze więcej insuliny do krwiobiegu. W rezultacie organizm ma zarówno wysoki poziom cukru we krwi, jak i wysoki poziom insuliny.

Niektórzy eksperci uważają, że hiperinsulinemia jest spowodowana insulinoopornością, podczas gdy inni twierdzą, że insulinooporność powoduje hiperinsulinemię. Niezależnie od tego oba stany są ze sobą ściśle powiązane.

Kiedy poziom cukru we krwi wzrasta, komórki beta trzustki reagują, wytwarzając i uwalniając więcej insuliny do krwiobiegu, aby utrzymać poziom glukozy we krwi na normalnym poziomie. Gdy komórki stają się oporne na insulinę, poziom insuliny stale rośnie.

Sposób, w jaki insulina jest metabolizowana w organizmie, może zależeć od rasy, płci, wieku, diety i poziomu aktywności, a także czynników środowiskowych. Wszystko to może być związane z wrażliwością na insulinę, ale potrzebne są dalsze badania, aby w pełni zrozumieć wszystko, co się z tym wiąże.

Hiperinsulinemia może również wystąpić jako efekt uboczny operacji pomostowania żołądka metodą Roux-en-Y, prawdopodobnie z powodu zmienionego transportu składników odżywczych z powodu nowo utworzonego worka żołądkowego i ominięcia przewodu pokarmowego. Może to być jednak tymczasowe. Naukowcy odkryli, że ten efekt może być odwracalny po umieszczeniu sondy gastronomicznej w pierwotnym żołądku.

W rzadkich przypadkach hiperinsulinemia może być spowodowana przez guz komórek beta trzustki (insulinoma) lub nadmierny wzrost komórek beta, stan zwany nesidioblastozą.

Komplikacje

W wyniku hiperinsulinemii może pojawić się kilka komplikacji, co sprawia, że ​​problem wydaje się bardziej rozpowszechniony, niż kiedyś zakładano. Skupienie się tylko na pomiarach stężenia glukozy we krwi nie uwzględnia faktu, że wysoki poziom insuliny może maskować „normalne” markery tolerancji glukozy, co oznacza, że ​​słaba odpowiedź insulinowa może się ukrywać.

W rzeczywistości hiperinsulinemia jest uważana za wczesny wskaźnik większej dysfunkcji metabolicznej i wiąże się z następującymi powikłaniami:

• Choroba sercowo-naczyniowa
• Cukrzyca typu 2
• choroba Alzheimera
• Hiperglikemia lub wysoki poziom cukru we krwi z insulinooporności
• Niektóre rodzaje nowotworów, ze względu na stymulację insulinopodobnego czynnika wzrostu 1 (IGF-1)

Ciąża i hiperinsulinemia

U kobiet w ciąży z niekontrolowanym poziomem cukru we krwi płód jest narażony na wysoki poziom cukru. W odpowiedzi trzustka płodu przechodzi zmiany w celu wytworzenia większej ilości insuliny.

Po urodzeniu dziecko będzie nadal odczuwać nadmierne poziomy insuliny lub hiperinsulinemię i odczuje nagły spadek poziomu cukru we krwi. Dziecko jest leczone glukozą po porodzie, a poziom insuliny zwykle wraca do normy w ciągu dwóch dni.

Diagnoza

Hiperinsulinemię można zdiagnozować, badając poziom insuliny i glukozy we krwi. Można ją również zdiagnozować za pomocą rutynowych badań krwi podczas badania na cukrzycę lub inne schorzenia, takie jak wysoki poziom cholesterolu.

Podstawowym testem do oceny poziomu insuliny jest badanie insuliny we krwi, które jest testem na czczo, który polega na pobraniu małej próbki krwi z żyły w ramieniu i ocenie poziomu insuliny.

Twój lekarz prawdopodobnie również poprosi o wykonanie badania stężenia glukozy we krwi na czczo i ewentualnie stężenia hemoglobiny A1C, aby uzyskać kontrolę nad kontrolą glikemii.

Twoje poziomy insuliny są uważane za normalne, jeśli podczas testu na czczo są poniżej 25 mIU/L. Godzinę po podaniu glukozy mogą wzrosnąć od 18 do 276 mIU/L. Jeśli twój poziom insuliny jest stale tak wysoki lub nawet bardziej podwyższony, nawet podczas postu, możesz zdiagnozować hiperinsulinemię.

Leczenie

Idealne leczenie hiperinsulinemii będzie zależeć od zidentyfikowania pierwotnej przyczyny. Opcje leczenia obejmują przede wszystkim leki i zmiany stylu życia podobne do tych w przypadku cukrzycy typu 2, chociaż te ostatnie są zwykle najpierw wypróbowywane.

Dieta i odżywianie

Zdrowe odżywianie, zwłaszcza dieta uboga w węglowodany, może być szczególnie pomocna w poprawie wrażliwości na insulinę, obniżeniu poziomu glukozy we krwi i utrzymaniu wagi w ryzach.

Trzy diety zostały dobrze zbadane pod kątem ich korzyści w zakresie kontroli glikemii i hiperinsulinemii:

• Dieta śródziemnomorska: koncentruje się na chudym białku, małej ilości czerwonego mięsa, dużej ilości warzyw i błonnika z pełnych ziaren oraz tłuszczach roślinnych, takich jak oliwa z oliwek i oliwki

• Dieta niskotłuszczowa: koncentruje się na utrzymywaniu tłuszczu na niskim poziomie (około 20% do 35% wszystkich kalorii), stosunkowo wysokich węglowodanów (około 45% do 65% wszystkich kalorii) i umiarkowanego białka (10 do 35% wszystkich kalorii). ).

• Dieta niskowęglowodanowa: koncentruje się na utrzymywaniu bardzo niskiej liczby węglowodanów (od 10% do 40% całkowitej ilości kalorii), jednocześnie zwiększając spożycie tłuszczu, ale utrzymując umiarkowane białko

Bez względu na to, którą dietę wybierzesz lub jak ostatecznie zrównoważysz stosunek węglowodanów/białka/tłuszczu, staraj się jeść przede wszystkim pełnowartościową, nierafinowaną żywność. Zawieraj dużo warzyw, owoców, chudego białka, produktów pełnoziarnistych i skrobi bogatej w błonnik, jednocześnie ograniczając przetworzoną żywność i żywność z dodatkiem cukru lub sztucznych słodzików.

Ponadto dieta bogata w białko może powodować wzrost poziomu insuliny, dlatego należy unikać nadmiernej ilości białka.

Współpracuj z dietetykiem, lekarzem lub certyfikowanym edukatorem diabetologicznym, aby stworzyć plan diety, który pasuje do Twojego stylu życia, potrzeb i budżetu.

Ćwiczenie

Ponieważ wykazano, że ćwiczenia poprawiają insulinooporność, angażowanie się w schemat aktywności fizycznej może być pomocne w leczeniu hiperinsulinemii. Ćwiczenia mogą również pomóc w zmniejszeniu otyłości. Pamiętaj tylko, aby porozmawiać z lekarzem przed podjęciem nowego programu ćwiczeń.

Istnieją trzy rodzaje ćwiczeń, które mogą być przydatne w poprawie wrażliwości na insulinę:

• Ćwiczenie oporowe: Obejmuje podnoszenie ciężarów lub ćwiczenia, które wykorzystują własną masę ciała do pracy tylko jednym zestawem mięśni naraz, zwykle z dużą ilością powtórzeń i długimi przerwami między seriami. Trening oporowy może zwiększyć masę mięśniową, co może pomóc w absorpcji glukozy i zmniejszyć zależność od insuliny.

• Ćwiczenia aerobowe: ten rodzaj ćwiczeń kondycjonuje układ sercowo-naczyniowy i działa jednocześnie na wiele grup mięśni. Treningi aerobowe o niskiej lub średniej intensywności mogą obejmować spacery, jogging, pływanie, jazdę na rowerze lub taniec. Ćwiczenia aerobowe (kardio) mogą być podobnie pomocne w zwiększeniu wychwytu glukozy i zmniejszeniu poziomu insuliny.

• Trening interwałowy o wysokiej intensywności (HIIT): Ten rodzaj ćwiczeń obejmuje krótkie okresy intensywnej aktywności, po których następują okresy o niższej intensywności, aby pomóc w utrzymaniu wytrzymałości i szybkiej regeneracji. Wykazano, że HIIT poprawia wrażliwość na insulinę, a niektóre sesje szkoleniowe HIIT można ukończyć w zaledwie siedem minut.

Leki

Gdy te zmiany stylu życia nie przynoszą odpowiednich rezultatów, można rozważyć dodanie leków.

Leki stosowane w leczeniu hiperinsulinemii są na ogół takie same, jak te stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2. Niektóre leki przeciwcukrzycowe wzmacniają działanie insuliny, jednocześnie obniżając poziom cukru we krwi. Metformina jest jednym z takich leków, które skutecznie to robią.

Oprócz metforminy inne klasy leków zatwierdzone jako dodatek do diety i ćwiczeń fizycznych w celu poprawy kontroli glikemii u osób z cukrzycą obejmują: pochodne sulfonylomocznika, tiazolidynodiony, inhibitory DPP-4, inhibitory SGLT2, GLP-1 RA i insulina podstawowa.

Z pomocą opiekuna hiperinsulinemię można dobrze kontrolować i kontrolować dzięki zarówno lekom, jak i zmianom stylu życia, takim jak zbilansowana dieta i zwiększenie aktywności fizycznej.

Jednak nastąpił wzrost badań nad związkiem między hiperinsulinemią, cukrzycą typu 2 i otyłością, które mogą się dalej rozwijać, jeśli choroba nie zostanie kontrolowana. Pamiętaj, aby regularnie wykonywać coroczne badania krwi wykonywane przez lekarza i obserwuj wszelkie pojawiające się nowe objawy.