Co to jest insulinooporność?

Insulinooporność, znana również jako upośledzona tolerancja glukozy, to stan, w którym organizm nie reaguje na insulinę tak, jak powinien. Może rozwinąć się w stan przedcukrzycowy lub zespół metaboliczny. W przypadku nieleczenia mogą rozwinąć się długoterminowe powikłania, w tym cukrzyca typu 2, choroby serca i choroby naczyń.

Insulinooporność jest często związana z nadwagą, wysokim poziomem trójglicerydów i wysokim ciśnieniem krwi.

Objawy insulinooporności

Generalnie insulinooporność rozwija się powoli i nie powoduje wyraźnych objawów. Może powodować zmęczenie i brak energii. Ale ponieważ większość ludzi wini za zmęczenie inne czynniki (np. brak snu), insulinooporność może pozostać niezauważona przez lata.

Stan przedcukrzycowy i zespół metaboliczny mogą wywoływać szereg oznak i objawów z powodu wpływu chronicznie podwyższonego poziomu cukru we krwi na organizm. Niekoniecznie istnieje ścisłe odcięcie między insulinoopornością a stanem przedcukrzycowym, a wiele efektów fizycznych i odległych powikłań nakłada się na siebie.

Oznaki i objawy zespołu metabolicznego i stanu przedcukrzycowego obejmują:

• Częste oddawanie moczu
• Nadmierne pragnienie
• Ciemne, suche plamy na skórze w pachwinach, pod pachami lub z tyłu szyi, znane jako acanthosis nigricans
• Przybranie na wadze
• Wysoki poziom trójglicerydów i niski HDL (dobry cholesterol)
• Wysokie ciśnienie krwi
• Choroba serca

Niektóre z tych objawów mogą wystąpić, jeśli masz insulinooporność, ale jest bardziej prawdopodobne, że w ogóle nie wystąpią żadne zauważalne skutki.

Są to ważne znaki ostrzegawcze, że możesz być zagrożony cukrzycą, więc powinieneś przedyskutować je z zespołem medycznym, jeśli się pojawią.

Powoduje

Insulinooporność wiąże się z wieloma czynnikami ryzyka, ale dokładna przyczyna nie jest do końca jasna. Wyższa zapadalność występuje wśród Afroamerykanów i Latynosów.

Uważa się, że dziedziczna predyspozycja, zaawansowany wiek, nadwaga, nadciśnienie i brak regularnej aktywności fizycznej przyczyniają się do insulinooporności. Inne powiązane czynniki obejmują wysoki poziom cholesterolu, chorobę sercowo-naczyniową, chorobę policystycznych jajników (PCOS) i historię cukrzycy ciążowej.

Insulina i cukier we krwi

Insulina to hormon uwalniany przez trzustkę w ciągu kilku minut po jedzeniu. Zwykle ten hormon pomaga naszemu organizmowi przechowywać glukozę – rodzaj cukru, który jest wykorzystywany do produkcji energii. Insulina działa poprzez aktywację białka GLUT4, aby wiązać się z glukozą, co pozwala cukrowi dostać się do wątroby, mięśni i komórek tłuszczowych.

Jeśli masz insulinooporność, twoja trzustka uwolni wystarczającą ilość insuliny, ale twoje ciało nie zareaguje odpowiednio na hormon. W rezultacie możesz mieć mniej energii, a poziom glukozy we krwi może wzrosnąć.

Często przy insulinooporności trzustka zaczyna uwalniać większe ilości insuliny, aby ustabilizować poziom glukozy we krwi. Z czasem prowadzi to do hiperinsulinemii, czyli zbyt dużej ilości insuliny we krwi.

Hiperinsulinemia nie obniża skutecznie glukozy; zamiast tego utrudnia organizmowi wykorzystanie zmagazynowanej energii.

Diagnoza

Insulinooporność to diagnoza kliniczna, która opiera się na historii choroby, ogólnym stanie zdrowia, badaniu fizykalnym i czynnikach ryzyka. Nie ma testu diagnostycznego, który mógłby to zweryfikować lub wykluczyć.

Kilka testów diagnostycznych może być pomocnych, jeśli masz czynniki ryzyka insulinooporności, w tym:

• Badanie glikemii na czczo: poziom glukozy we krwi na czczo między 100 mg/dl a 125 mg/dl jest typowy dla insulinooporności. Jeśli poziom glukozy we krwi na czczo osiągnie 100 mg/dl, zostanie zdiagnozowany stan przedcukrzycowy. Jeśli osiągnie 126, oznacza to, że masz cukrzycę. Badanie stężenia glukozy we krwi na czczo jest rutynowe podczas corocznego badania fizykalnego i może być wykonane w innym czasie, jeśli masz objawy lub czynniki ryzyka cukrzycy.

• Doustny test tolerancji glukozy: Ta ocena wymaga powstrzymania się od jedzenia i picia przez 12 godzin przed badaniem. Zbadasz poziom cukru we krwi, wypijesz słodki płyn i po kilku godzinach ponownie zmierzysz poziom glukozy we krwi. Ogólnie stężenie glukozy we krwi powyżej 140 mg/dl po dwóch godzinach wskazuje na stan przedcukrzycowy, podczas gdy ≥200 mg/dl na cukrzycę. Może istnieć korelacja między wysokim poziomem glukozy we krwi podczas doustnego testu tolerancji glukozy a insulinoopornością.

• Test hemoglobiny A1C: Ten test mierzy średni poziom glukozy w ciągu ostatnich dwóch do trzech miesięcy. Normalny poziom wynosi od 4% do 5,6%. Poziom między 5,7% a 6,4% jest zgodny ze stanem przedcukrzycowym, a poziom 6,5% lub wyższy jest typowy dla cukrzycy. Również tutaj nie ma zakresu diagnostycznego oporności na insulinę, ale wysoki poziom – biorąc pod uwagę czynniki ryzyka i objawy – sugeruje diagnozę.

Testowanie poziomu insuliny nie jest wystandaryzowanym ani zatwierdzonym sposobem sprawdzenia, czy masz insulinooporność, czy nie, chociaż jest to jedna z metod stosowanych w badaniach naukowych.

Leczenie

Zarówno insulinooporność, jak i stan przedcukrzycowy są wysoce predykcyjne dla cukrzycy. Jeśli zdiagnozowano u Ciebie insulinooporność, możesz podjąć pewne działania, aby zapobiec pogorszeniu się Twojego stanu.

Styl życia

Kluczowe zmiany stylu życia, które są zalecane w przypadku tak wielu schorzeń oraz ogólnego stanu zdrowia i dobrego samopoczucia, mają zastosowanie również tutaj:

• Utrata masy ciała: Utrzymanie prawidłowej masy ciała jest jednym ze sposobów zmniejszenia skutków i postępu insulinooporności. Utrata masy ciała może być trudniejsza, jeśli masz insulinooporność, ponieważ stan ten może zwiększyć Twoją skłonność do przybierania na wadze, ale Twoje wysiłki są warte zachodu.

• Ćwiczenia: Regularne ćwiczenia wspomagają metabolizm organizmu, co może zapobiegać zmianom metabolicznym, takim jak insulinooporność.

• Dieta: Większość ekspertów zaleca dietę śródziemnomorską lub dietę DASH jako dobre podejście do radzenia sobie z insulinoopornością. Obie diety kładą nacisk na zdrowe tłuszcze, owoce, warzywa, orzechy, produkty pełnoziarniste i chude mięso.

Lek

Jeśli masz insulinooporność, możesz potrzebować leczenia nadciśnienia tętniczego, chorób serca lub wysokiego poziomu cholesterolu, zamiast leczenia ukierunkowanego na poziom insuliny i cukru we krwi.

Leki stosowane w leczeniu cukrzycy typu 2 są przepisywane na insulinooporność, chociaż dowody na ich skuteczność w kontrolowaniu choroby są skąpe.

Metformina sprawia, że ​​organizm jest bardziej wrażliwy na insulinę i jest stosowana w leczeniu cukrzycy oraz często w stanach przedcukrzycowych, takich jak insulinooporność.

Tiazolidynodiony (zwane również glitazonami), w tym Avandia (roziglitazon) i Actos (pioglitazon), to leki poprawiające odpowiedź organizmu na insulinę i są przepisywane na cukrzycę typu 2. Czasami stosuje się je w leczeniu oporności na insulinę, nawet bez rozpoznania cukrzycy.

Terapie Naturalne

Ponieważ dieta jest tak ściśle związana z insuliną i glukozą, wiele ziół i suplementów zostało uznanych za możliwe modyfikatory insulinooporności.

Jednak nie ma dowodów na to, że suplementy mogą kontrolować, odwracać lub zapobiegać postępowi insulinooporności.

Insulinooporność staje się coraz bardziej powszechna wśród dorosłych w każdym wieku. Uważa się, że jest to bardzo wczesna oznaka ryzyka zachorowania na cukrzycę, która przygotowuje grunt pod szereg poważnych powikłań zdrowotnych.

Jeśli masz insulinooporność, potraktuj to jako wiadomość od swojego organizmu, że nadszedł czas, aby podjąć kroki w celu poprawy zdrowia. Wczesne rozwiązanie tego stanu może pomóc uchronić Cię przed ryzykiem.