Co to jest terapia ekspozycji?

Terapia ekspozycji jest formą terapii behawioralnej. Został zaprojektowany, aby pomóc komuś przezwyciężyć strach lub niepokój związany z określoną czynnością lub sytuacją. Terapia ekspozycji przerywa cykl unikania, w którym znajduje się wiele osób.

W tym artykule wyjaśnimy, na czym polega terapia ekspozycji, a także rodzaje zaburzeń, które leczy.

Definicja

Terapia ekspozycji polega na ekspozycji na obiekt lub sytuację, która wywołuje strach lub niepokój. Odbywa się to w sposób powtarzalny, zwykle stopniowo i przez pewien czas, aż stres spowodowany przez przedmiot lub sytuację znacznie się zmniejszy.

Celem terapii ekspozycyjnej jest zmniejszenie strachu i unikanie. Dzieje się tak poprzez uczenie się, że strach, lęk i unikanie nie pomagają w zmniejszeniu lęku, a także poprzez rozpoznanie, że wyniki, których się obawiano, są niedokładne.

Terapia ekspozycji obejmuje różne rodzaje ekspozycji:

• Ekspozycja w prawdziwym życiu (in vivo): Obejmuje to kontakt z budzącym strach obiektem, sytuacją lub aktywnością w prawdziwym życiu. Na przykład osoba z fobią wysokości może być narażona na taką sytuację, jak stanie na moście lub wejście na szczyt wieżowca.

• Wyobrażona (wyobrażona) ekspozycja: Jest to żywe wyobrażanie budzącego lęk obiektu, sytuacji lub czynności. Na przykład pacjent leczony z powodu stresu pourazowego może zostać poproszony o wizualizację w wyobraźni zdarzeń, które spowodowały jego traumę.

• Ekspozycja w rzeczywistości wirtualnej (VR lub in virtuo): Technologia rzeczywistości wirtualnej może być używana, gdy ekspozycja in vivo nie jest praktyczna. Ekspozycja in vivo była historycznie postrzegana jako lepsza niż VR, ale przegląd randomizowanych kontrolowanych badań z 2019 r. nie znalazł dowodów na to, że ekspozycja na VR była znacznie mniej skuteczna niż ekspozycja in vivo w leczeniu fobii.

• Ekspozycja interoceptywna: obejmuje wywoływanie fizycznych doznań, które są nieszkodliwe, ale budzą strach. Na przykład terapia ekspozycyjna w przypadku lęku napadowego obejmuje wywoływanie wrażeń związanych z atakami paniki, takich jak hiperwentylacja lub zwiększanie częstości akcji serca poprzez bieganie. Ma na celu obalenie poglądu, że doznania fizyczne doprowadzą do szkodliwych wydarzeń, takich jak zawał serca lub zawstydzenie się w miejscach publicznych.

Leczone warunki

Terapia ekspozycji może być stosowana w leczeniu następujących stanów:

• Fobia specyficzna: Jest to intensywny strach lub niepokój przed określonymi rodzajami obiektów lub sytuacji, takich jak latanie lub pająki. Terapia ekspozycji jest głównym sposobem leczenia fobii specyficznej.

• Uogólnione zaburzenie lękowe (GAD): GAD jest powszechnym stanem zdrowia psychicznego charakteryzującym się nadmiernym, przewlekłym niepokojem, który zakłóca zdolność osoby do normalnego funkcjonowania. Wyobrażanie sobie narażenia, takie jak wyobrażanie sobie najgorszego scenariusza związanego z ich zmartwieniami, jest bardziej powszechne w leczeniu GAD niż narażenie w prawdziwym życiu.

• Fobia społeczna (SAD): SAD jest również znana jako fobia społeczna. Jest to rodzaj zaburzenia lękowego, w którym ludzie boją się i unikają osądzania innych. Terapia narażenia na SAD zwykle obejmuje narażenie w prawdziwym życiu, na przykład poprzez uczestnictwo w sytuacjach społecznych, których normalnie można by uniknąć.

• Lęk napadowy: charakteryzuje się nieoczekiwanymi i nawracającymi epizodami intensywnego strachu, któremu towarzyszą objawy fizyczne, często bez ostrzeżenia lub oczywistego wyzwalacza.

• Zespół stresu pourazowego (PTSD): PTSD to stan zdrowia psychicznego, w którym walczysz o powrót do zdrowia długo po tym, jak doświadczyłeś lub byłeś świadkiem głęboko przerażającego wydarzenia. PTSD jest często leczony terapią przedłużonej ekspozycji (PE), która obejmuje zarówno wyimaginowane, jak i rzeczywiste narażenia.

• Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD): OCD jest uważane za przewlekły (długotrwały) stan zdrowia psychicznego. Charakteryzuje się obsesyjnymi, niepokojącymi myślami i kompulsywnymi zachowaniami rytualistycznymi. Specjalistyczna forma terapii ekspozycyjnej, znana jako terapia zapobiegająca ekspozycji i reakcji (ERP lub Ex/RP), może pomóc w leczeniu OCD.

Proces

Terapie ekspozycji dla każdego zaburzenia zwykle przybierają podobne formy, chociaż rodzaj ekspozycji będzie się różnić w zależności od źródła lęku lub strachu.

Podczas sesji terapeuta może pomóc ci stworzyć hierarchię strachu przed ekspozycją. Wiąże się to z klasyfikacją ekspozycji od tych, które powodują najmniejszy niepokój, do tych, które powodują wysoki poziom niepokoju lub strachu.

Terapię można wtedy prowadzić na różne sposoby. Obejmują one:

• Stopniowana ekspozycja: tutaj przejdziesz przez różne poziomy ekspozycji, zaczynając od tych umiarkowanie trudnych do tych, które są trudniejsze.

• Powódź: w tym miejscu narażenie rozpocznie się od najtrudniejszych zadań.

• Systematyczne odczulanie: w tym przypadku ekspozycja jest połączona z ćwiczeniami relaksacyjnymi, aby sprawić, by ekspozycja była łatwiejsza do opanowania.

Rodzaje

W zależności od leczonego schorzenia, różne rodzaje terapii ekspozycyjnej mogą stanowić część planu leczenia.

Terapia przedłużonej ekspozycji

Terapia długotrwałej ekspozycji jest stosowana w leczeniu PTSD. W tego typu terapii ekspozycji pacjent jest proszony o wielokrotne powracanie do pamięci tego, co spowodowało jego traumę, poprzez wizualizację zdarzeń w swojej wyobraźni. Zostaną również poproszeni o opisanie tych wydarzeń na głos podczas sesji.

Ich narracja o wydarzeniach zostanie im nagrana i odtworzona, aby pomóc im przetworzyć traumatyczną pamięć. Pacjenci z zespołem stresu pourazowego są również proszeni o stosowanie ćwiczeń z rzeczywistej ekspozycji jako pracy domowej, zazwyczaj polegającej na stopniowej ekspozycji na bezpieczne czynności, przedmioty lub miejsca, których wcześniej unikano.

Terapia zapobiegania ekspozycji i reakcji

Terapia zapobiegania ekspozycji i reakcji ma na celu pomóc osobom z OCD stawić czoła niewygodnym sytuacjom i zmniejszyć kompulsje, w które mogą się angażować, aby złagodzić lęk. Powstrzymywanie się od zachowań kompulsywnych jest ważnym aspektem tego leczenia. Obejmuje zarówno rzeczywiste, jak i wyimaginowane ekspozycje.

Wyniki

Randomizowane kontrolowane badania wykazały pozytywne wyniki leczenia opartego na ekspozycji terapii OCD, PTSD, zaburzeń lękowych, fobii specyficznych, lęku napadowego i lęku społecznego.

Badanie z 2016 r. wykazało, że osoby, które otrzymały terapię ekspozycyjną w celu leczenia określonych fobii, miały mniej objawów, nie tylko bezpośrednio po leczeniu, ale także osiem lat później, co sugeruje, że terapia ekspozycyjna ma długoterminowe korzyści.

Wykazano również, że jest skuteczny w zmniejszaniu objawów i innych problemów, których mogą doświadczać osoby z zespołem stresu pourazowego, takich jak gniew, poczucie winy, negatywne postrzeganie zdrowia i depresja.

Ostrzeżenia i wady

Chociaż wykazano, że jest to skuteczne leczenie, terapia ekspozycyjna może być trudna. Wymaga to od pacjenta otwarcia się na bardzo stresującą sytuację, a efekty mogą być widoczne dopiero po pewnym czasie.

Szacuje się, że od 13% do 27% pacjentów przestanie uczestniczyć w terapii ekspozycyjnej. Przedwczesne zakończenie leczenia zwiększa prawdopodobieństwo nawrotu objawów z czasem.

Warunki w terapii ekspozycyjnej również nie zawsze odzwierciedlają rzeczywistość. Na przykład ktoś z zespołem stresu pourazowego może być w stanie poradzić sobie z przechodzeniem przez pamięć wydarzeń, które doprowadziły do ​​jego traumy podczas sesji terapeutycznej, ale może nie być w stanie poradzić sobie z sytuacją, jeśli przedstawia się ona w rzeczywistości.

Pomimo tych ograniczeń i wyzwań warto rozważyć terapię ekspozycyjną jako opcję leczenia schorzeń wskazanych powyżej, ponieważ badania potwierdzają jej skuteczność.

W rzeczywistości jednym z wyzwań stojących przed terapią ekspozycji jest to, że nie jest ona wystarczająco dostępna. Wielu terapeutów nie posiada formalnego przeszkolenia w zakresie terapii ekspozycyjnej i dlatego nie może jej praktykować.

Streszczenie

Terapia ekspozycji to rodzaj terapii behawioralnej stosowanej w leczeniu zaburzeń lękowych, fobii, OCD, PTSD i lęku napadowego. Osoba jest wielokrotnie narażona na bodźce, które zwykle wywołują jej niepokój lub strach, aby z czasem go zmniejszyć. Odsłonięcia można dokonać w prawdziwym życiu, poprzez wyobrażenie go lub poprzez wirtualną rzeczywistość.

Jeśli masz lęk lub stan, który ma wpływ na twoje życie, terapia ekspozycji może być w stanie go wyleczyć. Chociaż perspektywa narażenia na źródło strachu lub niepokoju może być stresująca, terapeuta może poprowadzić Cię przez ten proces i odpowiedzieć na wszelkie pytania.