Co to jest urodzenie martwego dziecka?

Co to jest urodzenie martwego dziecka?

Urodzenie martwego dziecka (nazywane również wewnątrzmacicznym obumarciem płodu) jest najczęściej definiowane jako utrata ciąży, która następuje po 20. tygodniu ciąży.(Utrata, która ma miejsce przed 20. tygodniem jest zwykle uważana za poronienie.)

Niestety martwe urodzenie jest dość powszechne i występuje w około 1 na 160 ciąż.W Stanach Zjednoczonych każdego roku dochodzi do około 26 000 martwych urodzeń. Na całym świecie rocznie dochodzi do około 3,2 miliona martwych urodzeń. Około 80% martwych urodzeń to wcześniaki (występujące przed 37. tygodniem ciąży), przy czym połowa wszystkich martwych urodzeń ma miejsce przed 28. tygodniem.

Objawy

Poród martwy może przebiegać bez objawów, ale głównym z nich jest brak czucia ruchu płodu.Lekarze często instruują kobiety, które są w 28. tygodniu ciąży, aby co najmniej raz dziennie śledziły liczbę kopnięć płodu. Niska, nieobecna lub szczególnie wysoka liczba kopnięć może być powodem do niepokoju. Twój lekarz może chcieć, abyś zgłosiła się na test zwany testem bezstresowym (NST), który sprawdza, czy Twoje dziecko jest bezpieczne.

Podobnie jak dorośli, dzieci mają dni, kiedy są bardziej aktywne niż inne. Skutecznym sposobem stymulowania dziecka i monitorowania ruchu jest wypicie soku, a następnie położenie się. Zwykle dziecko reaguje kopniakami w ciągu najbliższych 30 minut lub dłużej. Zaufaj instynktowi. Jeśli Twoje dziecko czuje się mniej aktywne lub przeciwnie, zbyt aktywne, skontaktuj się z lekarzem.

W rzeczywistości badanie z 2017 roku wykazało, że dramatyczny wzrost aktywności fizycznej zgłaszanej przez matkę był czasami związany z urodzeniem martwego dziecka.Jednocześnie należy pamiętać, że większość zmian w aktywności dziecka jest całkowicie normalna, a nadmierne skupienie się na możliwości, że coś jest nie tak, może być bardzo stresujące i niezdrowe dla Ciebie i Twojego dziecka.

Inne możliwe objawy ostrzegawcze to silny ból brzucha lub pleców oraz krwawienie z pochwy, które mogą sygnalizować oderwanie łożyska. Zawsze błądź po stronie ostrożności i skontaktuj się z lekarzem, jeśli jesteś zaniepokojony.

Powoduje

Chociaż od 25% do 60% martwych urodzeń pozostaje niewyjaśnione,szereg znanych czynników może spowodować, że dzieci urodzą się martwe, w tym:

• Wady wrodzone: nieprawidłowości chromosomalne u dziecka lub wady wrodzone, takie jak bezmózgowie, powodują 14% martwych urodzeń.

• Infekcje: W krajach rozwiniętych do 24% martwych urodzeń (i/lub poronień) jest związanych z infekcjami, takimi jak bakteryjne zapalenie pochwy, paciorkowiec grupy B, parwowirus B19 (piąta choroba), zatrucie pokarmowe Listeria, wirus cytomegalii, opryszczka narządów płciowych i kiła. Infekcje częściej powodują wczesny urodzenie martwego dziecka (od 20 do 28 tygodnia ciąży) niż urodzenie martwego dziecka po 28 tygodniach.

• Oderwanie łożyska: Kiedy łożysko przedwcześnie oddziela się od ściany macicy, stan ten nazywa się oderwaniem łożyska. W pewnym stopniu odklejenie łożyska występuje w 1% ciąż. Ryzyko urodzenia martwego dziecka zależy od stopnia separacji, przy czym separacja 50% lub częściej powoduje urodzenie martwego dziecka.

• Wypadki z pępowiną: Wypadki z pępowiną, takie jak węzeł w pępowinie, wypadnięcie pępowiny (kiedy pępowina wychodzi z pochwy przed dzieckiem i zostaje ściśnięta) lub pępowina ciasno owinięta wokół szyi dziecka, stanowią około 10 wypadków. % martwych urodzeń. Jednak wiele dzieci rodzi się z luźnym sznurkiem wokół szyi, nie powodując problemów.

Czynniki ryzyka

Podobnie jak w przypadku większości innych poronień ciążowych, urodzenia martwego dziecka często występują bez żadnych możliwych do zidentyfikowania czynników ryzyka. Jednak niektóre czynniki ryzyka związane ze zwiększonym ryzykiem urodzenia martwego dziecka obejmują:

• Uraz brzucha związany z wypadkami samochodowymi, upadkami lub przemocą domową
• Używanie alkoholu lub narkotyków (zarówno na receptę, jak i bez recepty) w czasie ciąży
• Historia przedwczesnego porodu, toksemii lub wewnątrzmacicznego opóźnienia wzrostu w poprzedniej ciąży
• Historia urodzenia martwego dziecka, poronienia lub śmierci noworodka (śmierć w ciągu pierwszych 28 dni życia)
• Opóźnienie wzrostu wewnątrzmacicznego
• Brak opieki prenatalnej
• Wiek matki powyżej 35 lat lub poniżej 20
• Choroby matki, szczególnie wysokie ciśnienie krwi i cukrzyca, a także toczeń, choroba nerek i niektóre zaburzenia krzepnięcia krwi
• Otyłość

• Ciąże po terminie lub te, które przekroczyły 41-42 tydzień ciąży

• Stan przedrzucawkowy (nadciśnienie wywołane ciążą)
• Rasa (większa zachorowalność występuje u czarnych kobiet niż białych, niezależnie od statusu społeczno-ekonomicznego)
• Spanie w pozycji leżącej (na plecach)
• Palenie
• Ciąże bliźniacze (i inne mnogie)
• Brak wcześniejszych ciąż
• Poczęcie z wykorzystaniem technologii wspomaganego rozrodu
• Mężczyzna płci płodowej
• Bycie niezamężnym

Jednak wielu martwych urodzeń nie można wyjaśnić powyższymi czynnikami ryzyka.

Zapobieganie

W niektórych przypadkach można zapobiec urodzeniu martwego dziecka, a innym razem zapobieganie nie jest możliwe. W ramach opieki prenatalnej lekarze zwracają uwagę na wczesne oznaki problemów u matki i dziecka. Gdy istnieją czynniki ryzyka, takie jak wysokie ciśnienie krwi, lekarz i pacjent mogą czasami podjąć działania w celu zmniejszenia ryzyka. Dlatego tak ważna jest regularna opieka prenatalna.

W przypadku ciąży o średnim ryzyku najlepszym sposobem zapobiegania urodzeniu martwego dziecka jest dbanie o ogólny stan zdrowia i obserwowanie oznak problemów z ciążą. Obejmuje to:

• Postaraj się uzyskać zdrową wagę przed ciążą.

• Nie pal, nie pij alkoholu ani nie używaj narkotyków w czasie ciąży.

• Monitoruj kopnięcia dziecka i poinformuj lekarza, jeśli zauważysz jakiekolwiek zmiany, które Cię niepokoją.

• Śpij na boku, a nie na plecach.

• Unikaj pokarmów, które mogą powodować zatrucie pokarmowe, takich jak miękkie sery, niepasteryzowane produkty mleczne i niedogotowane mięso.
• Należy natychmiast poinformować lekarza, jeśli wystąpią jakiekolwiek nietypowe bóle brzucha, swędzenie lub krwawienie z pochwy.

Jednak w wielu przypadkach, w tym wypadkach pępowinowych, oderwaniu łożyska, chorobach chromosomowych lub innych nieprzewidywalnych problemach, urodzenie martwego dziecka może nastąpić bez ostrzeżenia i rzadko można mu zapobiec.

Leczenie

Jeśli podczas rutynowej kontroli prenatalnej okaże się, że Twoje dziecko nie bije serca, Twój lekarz będzie musiał potwierdzić brak bicia serca. USG jest zwykle wykonywane jako pierwsze. Jeśli zostanie ustalone, że dziecko zmarło, istnieje kilka możliwości porodu zmarłego dziecka.

Jedną z możliwości jest zaplanowanie natychmiastowej medycznej indukcji porodu. Możesz również mieć cesarskie cięcie, jeśli jest to wskazane. Inną opcją jest poczekanie, aby zobaczyć, czy sama zaczniesz rodzić w ciągu tygodnia lub dwóch. Czekanie wiąże się z pewnym ryzykiem (takim jak zakrzepy), dlatego ważne jest, aby dokładnie zrozumieć ryzyko i korzyści wynikające z tych opcji. Twój lekarz może pomóc ci zdecydować, co jest najlepsze w twoim przypadku.

Trzymanie dziecka

Decyzja o tym, czy zatrzymać martwe dziecko, czy nie, jest osobistym wyborem, na który nie ma dobrej lub złej odpowiedzi. Niektórzy rodzice uważają, że trzymanie dziecka jest niezbędne w procesie radzenia sobie, podczas gdy inni w ogóle nie chcą go widzieć. Tak czy inaczej, doświadczenie urodzenia martwego dziecka z pewnością będzie niezwykle bolesne.

Badania są mieszane na temat tego, czy trzymanie dziecka ma charakter terapeutyczny (niektóre badania sugerują, że trzymanie dziecka może potencjalnie zwiększać ryzyko klinicznej depresji), ale decyzję powinni podjąć rodzice. Tylko oni wiedzą, jak się czują i co może im służyć, gdy przejdą swój smutek.

Najtrudniejsze jest to, że pary mogą nie w pełni realizować swoich preferencji, dopóki nie będzie za późno. Niektórzy rodzice, którzy nie trzymają swoich dzieci, później tego żałują. Jeśli nie jesteś pewna, co chcesz zrobić, porozmawiaj ze swoją pielęgniarką położniczą. Mogą mieć wyobrażenie o tym, co najbardziej pomogło innym w podobnej sytuacji.

Procedury szpitalne

Rodzice zwykle mają możliwość robienia zdjęć i utrzymywania kosmyka włosów martwego dziecka. W przypadku martwych urodzeń, w przeciwieństwie do poronień, istnieje również możliwość odbycia formalnego pogrzebu i/lub kremacji, a rodzice powinni zapytać o politykę szpitalną w tym zakresie. Niektórzy rodzice uważają, że organizowanie jakiejś ceremonii uhonorowania tragicznie krótkiego życia ich dziecka – i ich żalu – ma działanie terapeutyczne.

Korona

Jeśli doświadczyłeś martwego urodzenia, możesz odczuwać poczucie obwiniania się (nawet jeśli strata prawdopodobnie nie była twoją winą) lub mieć trudności ze zrozumieniem, co się stało. Możesz doświadczać obrzęku piersi, depresji poporodowej i fizycznego powrotu do zdrowia po urodzeniu martwego dziecka, oprócz żalu.

Najważniejszą rzeczą, którą musisz wiedzieć, jest to, że smutek jest w porządku, gdy leczysz fizycznie i emocjonalnie. Istnieje kilka typowych etapów powrotu do zdrowia emocjonalnego po urodzeniu martwego dziecka, ale każda kobieta (oraz jej partner i bliscy) doświadczają tego na różne sposoby iw różnym czasie. Bądź cierpliwy i kochający siebie podczas leczenia.

Wielu rodziców odczuwa głęboką więź ze swoimi dziećmi na długo przed urodzeniem, a nagłe zerwanie tej więzi podczas porodu martwego dziecka jest zrozumiale traumatyczne. Nie musisz usprawiedliwiać swojego żalu. Rozpaczanie jest w porządku, ale jeśli przytłaczają Cię negatywne myśli, zwróć się o pomoc do bliskich, lekarza i/lub doradcy.

Uzdrowienie razem

W radzeniu sobie z żalem staraj się być wrażliwym na uczucia swojego partnera i innych bliskich, gdy przetwarzasz własne. Zrozum, że twój partner również jest w żałobie, nawet jeśli nie wyraża swojego smutku w ten sam sposób. Mogą starać się przybrać mocny front, aby cię wesprzeć, a ty możesz robić to samo. Dzielenie się uczuciami, a jednocześnie dawanie sobie nawzajem przestrzeni, może pomóc w uzdrowieniu.

Znalezienie wsparcia

Każda osoba radzi sobie z utratą ciąży inaczej, ale wiele kobiet uważa, że ​​taktyki, takie jak prowadzenie dziennika lub uczęszczanie do grup wsparcia, mogą być terapeutyczne. Bez względu na to, jak kochają twoją rodzinę i przyjaciół, jeśli nie urodzili się martwego dziecka, nie mogą tak naprawdę poznać wielkości tego, co czujesz. Pomocne może być przebywanie w pobliżu tych, którzy przeszli przez podobne doświadczenie.

Istnieje kilka wspaniałych organizacji wspierających utratę ciąży, w których możesz kontaktować się z innymi, aby uzyskać potrzebne wsparcie. Kilka z tych organizacji ma na celu wyłącznie pomoc rodzicom w radzeniu sobie po urodzeniu martwego dziecka.

Mówienie o swojej stracie

Jeśli masz inne dzieci, musisz z nimi porozmawiać o swojej stracie. Ważne jest, aby wyjaśnić utratę ciąży językiem odpowiednim do wieku, ale cokolwiek zdecydujesz, że jest najlepsze, kluczem jest uświadomienie sobie, że dzieci będą musiały poradzić sobie z utratą rodzeństwa i mogą mieć duże uczucia do przetworzenia.

Jeśli Twoje dziecko słyszy, jak szepczesz lub łapie urywki rozmowy, może stać się bardzo niespokojne i zaniepokojone. Ponadto będziesz chciał się upewnić, że ludzie mający dobre intencje w Twoim życiu szanują to, jak i kiedy zdecydujesz się porozmawiać z dzieckiem o stracie Twojej rodziny.

Aby poinformować dorosłych w swoim życiu o urodzeniu martwego dziecka, pomocne może być udostępnienie pisemnej wiadomości za pośrednictwem poczty e-mail lub mediów społecznościowych lub poproszenie przyjaciela lub krewnego o przekazanie wiadomości, aby uniknąć powtarzających się rozmów, które mogą być wyczerpujące lub mogące doprowadzić do ponownego urazu. Możesz powiedzieć ludziom, że nie jesteś gotowy, aby o tym dyskutować.

Kiedy przeżywasz żałobę i dochodzisz do siebie, możesz chcieć znaleźć specjalny sposób upamiętnienia swojego dziecka, niezależnie od tego, czy oznacza to sadzenie ogrodu pamięci, pogrzeb lub coś innego, co ma dla ciebie znaczenie. Ten proces może pomóc emocjonalnie, jeśli zdecydujesz się ponownie zajść w ciążę. Pamiętaj, że nie zastępujesz utraconego dziecka, ale to dziecko zawsze będzie miało specjalne miejsce w Twoim sercu.