Co to jest wirusowe zapalenie wątroby typu D?

Delta hepatitis lub wirus zapalenia wątroby typu D (HDV) jest wirusową infekcją wątroby. Możesz zarazić się wirusowym zapaleniem wątroby typu D tylko wtedy, gdy jesteś już zarażony wirusem zapalenia wątroby typu B (HBV).

Wirusowe zapalenie wątroby typu D jest przenoszone z innych zakażonych osób. Niektórzy ludzie doświadczają łagodnych, krótkotrwałych objawów, podczas gdy inni mają poważne skutki, które mogą być śmiertelne.

Świadomość aktualnych globalnych hotspotów może pomóc Ci być na bieżąco podczas podróży. Lokalizacje geograficzne najbardziej dotknięte wirusowym zapaleniem wątroby typu D obejmują Republikę Mołdawii, Mongolię oraz kraje Afryki Środkowej i Zachodniej. Wirusowe zapalenie wątroby typu D jest również bardziej powszechne w basenie Morza Śródziemnego, na Bliskim Wschodzie i w dorzeczu Amazonki Ameryki Południowej.

Ponieważ nie ma dostępnego leczenia zapalenia wątroby typu D, profilaktyka ma kluczowe znaczenie. Oto, co powinieneś wiedzieć o ochronie przed zakażeniem wirusem zapalenia wątroby typu D i co zrobić, jeśli jesteś narażony.

Rodzaje wirusowego zapalenia wątroby typu D

Termin zapalenie wątroby oznacza zapalenie wątroby. Chociaż infekcje wirusowe są główną przyczyną zapalenia wątroby, choroby autoimmunologiczne i narażenie na toksyny mogą również powodować zapalenie wątroby.

W przypadku ludzi pięć różnych typów wirusowego zapalenia wątroby, których dotyczy problem, to A, B, C, D i E. Każdy z tych wariantów jest powiązany z określonym wirusem.

W ramach parasola wirusów zapalenia wątroby typu D istnieje osiem unikalnych genotypów, z których każdy zawiera od dwóch do czterech podtypów. Różne genotypy HDV są rozmieszczone geograficznie w następujący sposób:

• Genotyp 1: Europa i Ameryka Północna (najczęstszy typ)
• Genotyp 2: Azja i Bliski Wschód
• Genotyp 3: dorzecze Amazonki
• Genotyp 4: Chiny, Japonia i Tajwan
• Genotyp 5-8: Afryka i niektóre regiony europejskie

Objawy zapalenia wątroby typu D

Objawy ostrego zapalenia wątroby są podobne we wszystkich typach i zwykle pojawiają się od trzech do siedmiu tygodni po zakażeniu. Mogą to być:

• Ból brzucha
• Ruchy jelit w kolorze gliny
• Ciemny mocz
• Zmęczenie
• Gorączka
• żółtaczka (zażółcenie skóry i oczu)
• Ból stawu
• Mdłości
• Słaby apetyt
• Wymioty

Powoduje

HDV jest wywoływany przez wirusa, który rozprzestrzenia się poprzez kontakt z zakażonymi płynami ustrojowymi lub poprzez nakłucie skóry.

Ryzyko narażenia jest najwyższe w tych grupach:

• Niemowlęta urodzone przez zarażone matki
• Dzieci urodzone w regionach o wysokim HBV
• Pracownicy służby zdrowia
• Osoby z hemofilią
• Pacjenci hemodializowani
• Zażywający narkotyki dożylnie
• Mężczyźni uprawiający seks z mężczyznami
• Osoby, które mają wielu partnerów seksualnych lub infekcje przenoszone drogą płciową
• Pracownicy bezpieczeństwa publicznego
• Osoby dzielące gospodarstwo domowe z osobą cierpiącą na przewlekłe zapalenie wątroby
• Osoby mające kontakt seksualny z osobą zarażoną HDV

Jeśli jesteś w grupie wysokiego ryzyka, szczególnie jeśli jesteś narażony na kontakt z zakażonymi igłami, szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B może chronić przed HDV. Uprawianie bezpiecznego seksu, szukanie opieki prenatalnej w czasie ciąży oraz unikanie niebezpiecznych tatuaży i kolczyków może pomóc w zapobieganiu rozprzestrzenianiu się wirusa HDV.

Diagnoza

Badania krwi służą do diagnozowania HDV. Dopiero po potwierdzeniu zakażenia HBV — czy to w wyniku dodatniego wyniku badania krwi na obecność antygenu HBsAg, czy DNA HBV — można go wziąć pod uwagę w badaniu na obecność wirusa zapalenia wątroby typu D. Twój lekarz prawdopodobnie zapyta Cię o potencjalne narażenie, przeanalizuje zachowania wysokiego ryzyka i sprawdzi fizyczne objawy zapalenia wątroby.

Wirusowe zapalenie wątroby typu D można wykryć, sprawdzając przeciwciała za pomocą badania krwi. Czasami ludzie mają pozytywny wynik testu na przeciwciała, mimo że już wyzdrowieli z HDV.

Obecność antygenów HDV lub DNA HDV we krwi potwierdzałaby obecne zakażenie, ale ten rodzaj testów jest dostępny tylko w laboratoriach badawczych, a nie dla typowego użytku pacjenta.

Leczenie

Niestety, nie ma zatwierdzonych przez FDA sposobów leczenia HDV. Jeśli zostanie zdiagnozowany, Twój lekarz powinien zapewnić ciągłe monitorowanie wątroby w celu zbadania oznak marskości (bliznowacenia wątroby) i raka wątroby.

Często stosuje się leczenie interferonem, aby wzmocnić naturalną odpowiedź przeciwwirusową organizmu, ale mają one ograniczoną skuteczność. Na razie leczenie objawów i wysiłki mające na celu zapobieganie innym chorobom poprzez badania przesiewowe, interwencje związane ze stylem życia i szczepienia to zwykły sposób postępowania w przypadku wykrycia HDV.

Rokowanie

Zazwyczaj wirusowe zapalenie wątroby typu D ustępuje samoistnie, gdy układ odpornościowy zwalcza infekcję. Jednak w mniej niż 5% przypadków wirusowe zapalenie wątroby typu D staje się przewlekłą infekcją o trwałych skutkach zdrowotnych. Jeśli ktoś jest już zarażony wirusem HIV lub wirusowym zapaleniem wątroby typu C, może być trudniej wyzdrowieć z HDV.

Objawy koinfekcji HDV i HBV zwykle trwają około 90 dni. Nadkażenie – definiowane jako zarażenie wirusem HDV, podczas gdy już istnieje przewlekła infekcja wirusowego zapalenia wątroby typu B – zwykle powoduje objawy przez dwa do ośmiu tygodni.

W większości przypadków koinfekcje kończą się eliminacją obu wirusów z organizmu przez układ odpornościowy. Jednak nadkażenia wiążą się z rozwojem marskości i raka wątroby w ciągu kilkudziesięciu lat.

Streszczenie

Wirusowe zapalenie wątroby typu D jest formą wirusowego zapalenia wątroby, które występuje tylko u osób z wirusowym zapaleniem wątroby typu B. Powoduje typowe objawy zapalenia wątroby, takie jak ból brzucha i żółtaczka. Przenosi się przez krew i płyny ustrojowe. Wirusowe zapalenie wątroby typu D leczy się łagodząc objawy. Zwykle ustępuje samoistnie, ale w niektórych przypadkach może stać się przewlekły.

Niepokojące objawy zapalenia wątroby mogą służyć jako zachęta do unikania ryzykownych zachowań, takich jak dożylne zażywanie narkotyków i seks bez zabezpieczenia. Jednak nie zawsze można zapobiec wypadkom, takim jak nieoczekiwane ukłucie igłą.

Dbanie o ochronę poprzez szczepienia i zdrowy tryb życia to najlepsza obrona przed zapaleniem wątroby i innymi chorobami.

Często Zadawane Pytania

W jaki sposób związane są wirusowe zapalenie wątroby typu B i D?

Wirusowe zapalenie wątroby typu D jest znane jako wirus satelitarny lub wirus niekompletny z powodu defektu DNA, który uniemożliwia mu samodzielną replikację. Aby przeżyć, HDV opiera się na obecności HBV. Może to być koinfekcja (zakażenie następuje w tym samym czasie) lub nadkażenie (zakażenie u osoby z przewlekłym zakażeniem HBV).

Chociaż ktoś może zarazić się HBV bez HDV, nie jest możliwe, aby wydarzyło się coś przeciwnego.

Wirusowe zapalenie wątroby typu B i D jest podobne, ponieważ powoduje podobne objawy, jest wywoływane przez wirusy zapalające wątrobę i może być przenoszone przez płyny ustrojowe lub krew. Główną różnicą między HBV a HDV jest struktura wirusa. HBV jest wirusem dwuniciowego DNA, a HDV jest wirusem RNA.

Jak przenoszone jest wirusowe zapalenie wątroby typu D?

Wirusowe zapalenie wątroby typu D może być przenoszone z matki na dziecko podczas porodu. Jednak jest mało prawdopodobne, aby została przekazana, gdy dziecko jest jeszcze w macicy.

Zainfekowana krew lub inne płyny ustrojowe (poprzez kontakt seksualny) mogą przenosić HDV. Narażenie następuje również z powodu zakażonych igieł, poprzez wspólne korzystanie z igieł lub przypadkowe ukłucie igłą.

Czy istnieje szczepionka na wirusowe zapalenie wątroby typu D?

Nie ma bezpośredniej szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu D, ale ponieważ zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu B jest wymagane, zanim może wystąpić zakażenie wirusem zapalenia wątroby typu D, szczepionki przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu B są jednym ze sposobów zapobiegania HDV. Jeśli jednak ktoś już cierpi na przewlekłe wirusowe zapalenie wątroby typu B, nie ma skutecznej szczepionki zapobiegającej zarażeniu wirusem HDV.