Czy bliźniacy mogą mieć różnych ojców?

Bliźnięta pojawiają się, gdy dwoje dzieci rodzi się z jedną matką po jednej ciąży. Jeśli są identyczne (monozygotyczne), powstały, gdy jedna zygota, stworzona z tylko jednego jaja i jednego plemnika, dzieli się na dwa nowe jaja, dając w wyniku nie jeden zarodek. Każdy zarodek rozwija się następnie w osobny płód.

Tymczasem bliźnięta dwujajowe (dizygotyczne) pojawiają się, gdy dwa oddzielne jaja są zapłodnione przez dwa oddzielne plemniki.Bliźnięta dwujajowe mają tylko 50% tych samych genów, podczas gdy bliźnięta jednojajowe mają 100%, co wyjaśnia, dlaczego bliźnięta dwujajowe zwykle nie wyglądają tak samo jak identyczne.

O ile zestaw rodzących bliźniąt nie służył jako surogat lub wykorzystał komórki jajowe dawcy, nie byłoby wątpliwości, że jest matką obojga bliźniaków. Ale możesz się zastanawiać: czy bliźnięta mogą mieć różnych ojców? Odpowiedź brzmi: tak, ale tylko w przypadkach, w których są braterskie, ponieważ bliźnięta jednojajowe powstają z jednej kombinacji jajo/plemnik, a zatem nie mogą mieć różnych ojców.

Bliźniacy z różnymi ojcami

Ponieważ technologia poprawiła dokładność i dostępność testów genetycznych, ludzie mogli otrzymać testy genetyczne w celu ustalenia, kiedy bliźnięta dwujajowe mają dwóch różnych ojców. Bliźnięta dwujajowe są wynikiem hiperowulacji, czyli uwolnienia wielu komórek jajowych w jednym cyklu. Superpłodność opisuje sytuację, w której każde z komórek jajowych jest zapłodnione przez plemniki różnych mężczyzn, co prowadzi do tego, że mają różnych ojców biologicznych (co czyni bliźniaków przyrodnim rodzeństwem). Właściwym terminem do opisania tej sytuacji jest nadpłodność heteroojcowska.

Niewiele jest badań na temat częstości występowania nadpłodności heteroojcowskiej w populacji ogólnej, ale niektórzy badacze odkryli, że w bazie danych testów rodzicielskich obejmującej 39 000 rekordów 2,4% bliźniąt dwuzygotycznych, których rodzice byli zaangażowani w sprawy ojcostwa, było wynikiem nadpłodności heteroojcowskiej.

Niektórzy badacze uważają, że częstość nadpłodności heteroojcowskiej, która jest powszechnie uważana za bardzo rzadką, jest niedoszacowana w populacji ogólnej.

Przykłady nadpłodności heteroojcowskiej

Jednym ze sposobów, w jaki może dojść do nadpłodności heteropaternalnej, jest stosunek seksualny kobiety z dwoma różnymi mężczyznami w tym samym czasie, w którym poczęły się oba embriony. Na przykład w New Jersey matka bliźniąt przeszła badanie na ojcostwo, gdy ubiegała się o pomoc publiczną. Po tym, jak test wykazał, że jej partner był tylko ojcem jednego z jej bliźniaków, przyznała, że ​​uprawiała seks z innym mężczyzną w tym samym tygodniu, w którym poczęli jej bliźniacy.

Podobnie matka bliźniaków z Teksasu przyznała, że ​​miała romans z innym mężczyzną, kiedy jej bliźnięta zostały poczęte.Testy na ojcostwo wykazały, że jej narzeczona rzeczywiście była ojcem jednego z bliźniaków, ale inny mężczyzna był biologicznym ojcem drugiego bliźniaka.

Chociaż możemy założyć, że wszystkie przypadki bliźniąt mających różnych ojców są wynikiem stosunków seksualnych matki z różnymi partnerami, nie jest to jedyny scenariusz, w którym może się to wydarzyć. Taka sytuacja może również wystąpić, gdy bliźnięta są wynikiem leczenia bezpłodności. Na przykład, podczas pomieszania w laboratorium, sprzęt został użyty dwukrotnie, co spowodowało zmieszanie nasienia innego mężczyzny z plemnikiem docelowego ojca, co doprowadziło do poczęcia holenderskich chłopców bliźniaków poprzez zapłodnienie in vitro (IVF) z różnymi ojcami.

Jak przeprowadza się badanie ojcostwa

Badanie ojcostwa można przeprowadzić przed lub po urodzeniu bliźniąt. Poporodowe badanie ojcostwa można wykonać, pobierając i badając krew z pępowiny dziecka po urodzeniu (badanie krwi wykonane w laboratorium) lub wymaz z policzka (policzek) pobrany w laboratorium lub w domu, a następnie wysłany do laboratorium. W ten sposób zwykle pozyskuje się również domniemane DNA matki i ojca.

Prenatalne badanie ojcostwa jest jednak nieco bardziej skomplikowane i może być bardziej inwazyjne w zależności od zastosowanej metody.

Nieinwazyjne ojcostwo prenatalne (NIPP)

Ten test polega na pobraniu krwi zarówno od matki, jak i od domniemanego ojca, która jest następnie testowana po zachowaniu i analizie DNA dziecka znalezionego w krwiobiegu matki. Można go wykonać w dowolnym momencie po ośmiu tygodniach ciąży i ma 99,9% dokładności.

Amniocenteza

Amniopunkcja polega na tym, że lekarz stosujący technologię ultradźwiękową wprowadza cienką igłę do macicy przez brzuch w celu pobrania płynu owodniowego do testów genetycznych (najczęściej stosowanych do prenatalnej diagnozy nieprawidłowości chromosomalnych i innych schorzeń płodu). Ten test można wykonać w drugim trymestrze ciąży i niesie ze sobą niewielkie ryzyko uszkodzenia dziecka i poronienia.

Pobieranie próbek kosmówki (CVS)

Próbkowanie kosmówki (CVS) jest również często wykorzystywane do sprawdzania zaburzeń chromosomalnych. Polega na wprowadzeniu przez lekarza cienkiej igły lub rurki prowadzonej za pomocą ultradźwięków z pochwy i szyjki macicy w celu uzyskania kosmków kosmówkowych lub małych kawałków tkanki przyczepionych do ściany macicy. Płód i ta tkanka pochodzą z tego samego zapłodnionego jaja i mają ten sam skład genetyczny, co pozwala na użycie ich do testów na ojcostwo przeciwko DNA domniemanych rodziców. CVS można wykonać wcześniej w ciąży, od 10. do 13. tygodnia. Podobnie jak w przypadku amniopunkcji, CVS stwarza niewielkie ryzyko poronienia, a także skurczów, krwawień i infekcji macicy.

Ponieważ wszystkie formy badania ojcostwa będą wymagały pobrania DNA od obojga rodziców, w czasie ciąży lub po urodzeniu bliźniaków może dojść do niezręcznej rozmowy, jeśli pojawią się jakiekolwiek wątpliwości co do ojcostwa. Badając swoje możliwości i przygotowując się do procedur i wyników, możesz sprawić, że proces będzie nieco mniej stresujący. Jak zawsze, porozmawiaj ze swoim lekarzem o wszelkich obawach dotyczących ciąży i wszelkich związanych z nią procedur.