Czym jest lęk społeczny?

Lęk społeczny, znany również jako zespół lęku społecznego (SAD) lub fobia społeczna, to stan zdrowia psychicznego charakteryzujący się intensywnym i uniemożliwiającym lęk przed sytuacjami społecznymi. Te uczucia są doświadczane na poziomie emocjonalnym, fizycznym i poznawczym, powodując poważny dyskomfort, który może prowadzić do unikania społecznego. Osoby z SAD boją się być negatywnie oceniane przez innych, co może generować uczucie zakłopotania, samoświadomości, a nawet depresji.

Chociaż normalne jest doświadczanie niepokojów społecznych w nowych lub nieznanych sytuacjach, kiedy te obawy utrzymują się, powodują znaczne cierpienie i ograniczają twoje życie, możesz doświadczać SAD. Zazwyczaj pojawia się w młodości u osób bardzo nieśmiałych.SAD może mieć wpływ na pracę, szkołę i inne codzienne czynności, a nawet może utrudniać nawiązywanie i utrzymywanie przyjaciół. Konsekwencją może być izolacja i samotność, a także rozpad relacji, w tym z rodziną, współpracownikami i przyjaciółmi.

Rodzaje lęku społecznego

Istnieją dwa rodzaje lęku społecznego: specyficzny i ogólny. Konkretnym przykładem fobii społecznej lub związanym tylko z wydajnością byłby strach przed przemawianiem przed grupami, podczas gdy osoby z uogólnionym lękiem społecznym są niespokojne, nerwowe i niekomfortowe w różnych sytuacjach społecznych.

O wiele częściej ludzie z fobią społeczną mają uogólniony typ tego zaburzenia. Kiedy lęk antycypacyjny, zmartwienie, niezdecydowanie, depresja, zakłopotanie, poczucie niższości i samoobwinianie występują w większości sytuacji życiowych, przyczyną może być uogólniona forma lęku społecznego.

Objawy

Doświadczanie objawów lęku społecznego niekoniecznie oznacza, że ​​ktoś ma zaburzenie lękowe. Jeśli jednak objawy te powodują uporczywy stres emocjonalny lub zakłócają codzienne czynności, może to być oznaką zespołu lęku społecznego.

Fizyczny

Fizyczne objawy mogą pojawić się, gdy osoba z SAD ma do czynienia z sytuacjami społecznymi, takimi jak przemawianie, uprawianie sportu lub występy w recitalu. przesadzić z postrzeganym zagrożeniem sytuacji społecznej.

Osoby z SAD mogą doświadczyć następujących sytuacji, gdy muszą występować przed lub być w pobliżu innych:

• Zawstydzony
• Wyzysk
• Drżenie
• Mdłości
• Szybkie tętno
• Sztywna postawa ciała, nawiązywanie małego kontaktu wzrokowego lub mówienie zbyt miękkim głosem

Psychologiczny

Psychologiczne objawy SAD mogą być w dużej mierze niewidoczne dla innych, ale są poważne i mogą wykoleić czyjeś życie. Objawy te obejmują:

• Unikanie sytuacji towarzyskich
• Skrajny i irracjonalny niepokój
• Poważny strach przed osądem i odrzuceniem
• Intensywne uczucie samoświadomości
• Chęć rozmowy z innymi, ale doświadczanie trudności i strachu

Komplikacje

Bez leczenia objawy te mogą przerodzić się w poważne problemy. Trudności w komunikacji i łączeniu się z innymi mogą oznaczać utracone możliwości.

Przykłady komplikacji wynikających z SAD mogą obejmować:

• Strach przed rozmowami kwalifikacyjnymi może hamować rozwój zawodowy
• Niepokój związany z poznawaniem nowych ludzi może prowadzić do izolacji
• Unikanie sytuacji towarzyskich może skutkować tym, że ktoś cały czas zamyka się w domu
• Alkohol i inne substancje mogą być używane do samoleczenia, powodując dalsze problemy ze zdrowiem psychicznym i relacjami
• Skutkiem może być depresja, samookaleczenie lub samobójstwo

Diagnoza

Twój lekarz będzie zadawał Ci pytania dotyczące Twoich objawów i opisze Twoje doświadczenia. Następnym powszechnym krokiem jest zlecenie przez lekarza testów laboratoryjnych w celu wykluczenia podstawowych schorzeń, które mogą powodować objawy, takie jak guzy, zaburzenia równowagi hormonalnej i choroby zakaźne, takie jak borelioza.

Po ustaleniu, że Twoje objawy nie są spowodowane chorobą fizyczną, Twój lekarz skieruje Cię do psychiatry lub innego specjalisty zdrowia psychicznego, który zastosuje kryteria określone w Podręczniku Diagnostyki i Statystyki Zaburzeń Psychicznych, wydanie 5 (DSM). -5) aby ocenić, czy masz fobię społeczną. Czynniki diagnostyczne obejmują:

• Wyraźny strach lub niepokój związany z jedną lub kilkoma sytuacjami społecznymi, w których dana osoba jest narażona na możliwą kontrolę
• Osoba boi się działając w pewien sposób lub wykazując objawy lękowe, które zostaną ocenione negatywnie
• Sytuacje społeczne prawie zawsze wywołują strach lub niepokój
• Lęk lub niepokój są nieproporcjonalne do rzeczywistego zagrożenia, jakie stwarza sytuacja społeczna i do kontekstu społeczno-kulturowego
• Sytuacje społeczne są unikane lub znoszone z intensywnym strachem lub niepokojem
• Strach, niepokój lub unikanie powoduje klinicznie istotny stres lub upośledzenie społeczne, zawodowe lub inne ważne obszary funkcjonowania
• Strach, niepokój lub unikanie są uporczywe, zwykle trwają sześć miesięcy lub dłużej
• Strach, niepokój lub unikanie nie są związane z fizjologicznymi skutkami substancji (np. narkotyku) lub innej choroby
• Strach, niepokój lub unikanie nie można lepiej wyjaśnić objawami innego zaburzenia psychicznego
• Jeśli występuje inny stan chorobowy (np. choroba Parkinsona, otyłość, oszpecenie spowodowane oparzeniami lub urazem), strach, niepokój lub unikanie są wyraźnie niezwiązane lub nadmierne
• Określ, czy strach ogranicza się do publicznych wystąpień lub wystąpień

Przyczyny i czynniki ryzyka

Nie jest jasne, co dokładnie powoduje SAD, ale na prawdopodobieństwo wystąpienia lęku społecznego u danej osoby ma wpływ wiele czynników:

• Markery biologiczne: Na obrazach mózgu osób z SAD wykazano zwiększony przepływ krwi do ciała migdałowatego (części układu limbicznego odpowiedzialnej za strach).Inne części mózgu zaangażowane w lęk to pień mózgu (kontroluje częstość akcji serca i oddychanie), kora przedczołowa (pomaga ocenić ryzyko i niebezpieczeństwo) oraz kora ruchowa (kontroluje mięśnie).

• Czynniki genetyczne: Podobnie jak w przypadku wszystkich zaburzeń lękowych, istnieje znaczna genetyczna predyspozycja do rozwoju zespołu lęku społecznego.

• Środowisko: Niezdrowych mechanizmów radzenia sobie (takich jak unikanie konfliktów) i lękowych reakcji lub zachowań można się nauczyć poprzez obserwację autorytetów i grup rówieśniczych.

• Wygląd fizyczny: niektóre cechy fizyczne, które wyróżniają się jako nietypowe w stosunku do otaczającej normy społecznej, mogą leżeć u podstaw lęku społecznego.

• Temperament: Wykazywanie nadmiernego zahamowania nowych czynności, ludzi, miejsc lub rzeczy może być wczesną oznaką SAD. Zwykle objawia się to skrajną nieśmiałością lub płaczem podczas poznawania nowych ludzi.

• Nowa praca lub sytuacje społeczne: Wszelkie poważne zmiany życiowe, zarówno pozytywne, jak i negatywne, mogą być przyczyną SAD.

Podtypy

National Social Anxiety Centre rozpoznaje kilka podtypów fobii społecznej:

• Niedowład lub zespół nieśmiałego pęcherza koncentruje się na tym, co pomyśleliby o nich inni, gdyby nie byli w stanie zainicjować przepływu moczu.

• Lęk konwersacyjny polega na doświadczaniu zniekształconych i negatywnych myśli o tym, co myślą nieznajomi i znajomi podczas rozmowy z nimi.

• Lęk przed aktywnością seksualną u mężczyzn to błędne koło, które pojawia się, gdy lęk przed wykonywaniem czynności seksualnych przeradza się w nadmierną samokontrolę i samoocenę podczas stosunków seksualnych, co może następnie zapobiec erekcji lub orgazmowi.

• Lęk przed wystąpieniami publicznymi lub glosofobia jest jedną z najczęstszych fobii, dotykającą około 73% populacji.

• Lęk LGBTQ może wynikać zarówno z uwewnętrznionego stygmatyzacji społeczności, jak i bycia zastraszanym lub ostracyzowanym.

Leczenie

Opcje leczenia mogą obejmować pomaganie osobie w rozwijaniu zdrowszych wzorców myślowych i mechanizmów radzenia sobie oraz innych ulepszeń psychospołecznych. Mogą być również wykorzystywane do pomocy w radzeniu sobie i redukowaniu powiązanych objawów fobii społecznej.

Psychoterapia

Wiele badań naukowych wykazało, że terapia poznawczo-behawioralna specyficzna dla lęku (CBT), rodzaj psychoterapii, która uczy zdrowszych sposobów myślenia, zachowania i reagowania na sytuacje, może faktycznie wpływać na pozytywne zmiany w strukturach mózgu zaangażowanych w przetwarzanie i regulację emocji.

Lek

Leki mogą być skuteczne w krótkim okresie w radzeniu sobie z objawami lęku społecznego. Ale jeśli nie są stosowane w połączeniu z aktywnym, ustrukturyzowanym programem CBT, same leki nie przyniosą długoterminowych korzyści osobom z SAD.

Leki, które mogą być stosowane w leczeniu SAD obejmują:

• Leki przeciwlękowe: Działają szybko i obejmują benzodiazepiny, takie jak Valium (diazepam), Xanax (alprazolam), Klonopin (klonazepam) i Ativan (lorazepam)

• Leki przeciwdepresyjne: Mianowicie selektywne inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI) oraz inhibitory wychwytu zwrotnego serotoniny i noradrenaliny (SNRI). Leki te zaczynają działać po kilku tygodniach, ale badania wykazały, że od 50% do 80% pacjentów z ogólną postacią zespołu lęku społecznego reaguje po zażyciu wenlafaksyny lub SSRI przez 8 do 12 tygodni.

• Beta-blokery: są stosowane w celu zmniejszenia fizycznych objawów lęku, najczęściej niepokojów społecznych związanych z wydajnością.

Korona

Istnieją dodatkowe sposoby na poprawę jakości życia i zmniejszenie objawów lęku podczas życia z SAD:

• Dołącz do grupy wsparcia, aby znaleźć wsparcie i bezpieczne miejsce do nauki i zacznij rozumieć, że twoje myśli dotyczące osądu i odrzucenia nie są prawdziwe lub są zniekształcone.

• Zmierz się z negatywnymi wzorcami myślenia, które polegają na próbie przewidywania wydarzeń i myśleniu o najgorszych scenariuszach.Na przykład, czy naprawdę wiesz, co ta osoba o tobie myśli?

• Skoncentruj się na zewnątrz, aby zapobiec nadmiernemu skupianiu się na odczuciach cielesnych i reakcjach fizycznych lub wyglądzie.

• Poświęć trochę czasu na głęboki i pełny oddech, dając układowi nerwowemu szansę na uspokojenie.

• Unikaj kofeiny, w tym ukrytych źródeł kofeiny w czekoladzie i napojach gazowanych, które mogą pogłębiać niepokój.

• Dodaj do swojej diety kwasy tłuszczowe omega-3 (pomyśl o tłustych rybach i orzechach), aby wesprzeć ogólny nastrój i niepokój.

• Ćwicz cierpliwość wobec siebie i innych. Nie oczekuj perfekcji w sytuacjach towarzyskich i wykorzystuj umiejętności, których się nauczyłeś, aby zachować spokój lub zachować spokój.