Emocjonalne etapy raka piersi

Kiedy po raz pierwszy zdiagnozowano u Ciebie raka piersi

Rak piersi to choroba zagrażająca życiu, która wymaga rygorystycznego leczenia. Jeśli zdiagnozowano u Ciebie raka piersi, Ty, Twoja rodzina i przyjaciele będziecie doświadczać fal emocji (czasem prawdopodobnie fal pływowych).

Tak jak twoja diagnoza może różnić się od diagnozy innych osób z rakiem piersi, twoje przeżycia emocjonalne również mogą się różnić. Wiedza o tym, czego doświadczyli inni ocaleni, i uzyskanie pomocy na początku procesu może być pomocne w poruszaniu się po tym doświadczeniu.

Możesz nie mieć wszystkich tych emocji, ale to normalne, że w miarę postępów w leczeniu możesz mieć wiele emocji. Oto kilka stanów emocjonalnych podobnych do pięciu etapów żałoby Kübler-Rossa:

• Odmowa i szok
  • „To nie może być prawda.”
• Gniew i wściekłość
  • „To nie jest sprawiedliwe.”
  • „Dlaczego nie byłam przed tym chroniona?”
  • „Dlaczego ja?”
• Stres i depresja
  • „Moje życie jest już zajęte, nie mogę przestać się tym zajmować”.
  • „Czuję się taki smutny.”
  • „Dlaczego mam się leczyć? I tak umrę”.
• Smutek i strach
  • „Umrę, ale nie chcę”.
  • „Zamierzam stracić część mojego ciała”.
  • „Nigdy już nie poczuję się bezpieczna”.
• Akceptacja i dostosowanie
  • „Ok, to prawda. Mam raka piersi, ale nie muszę tego lubić ani pozwalać, by to określało, kim jestem”.
• Walcz i miej nadzieję
  • „Będę walczyć o swoje życie! Otrzymuję całą pomoc i wsparcie, które jest dla mnie”.

Kilka wskazówek dotyczących radzenia sobie

Radzenie sobie z nową diagnozą jest trudne i możesz nie wiedzieć, od czego zacząć. Jednym z najlepszych pierwszych kroków jest zwrócenie się o pomoc. A kiedy prosisz, bądź gotów otrzymać pomoc. Rozpoznanie raka piersi to nie czas na bycie bohaterem. Wiele osób, które przeżyły, spogląda wstecz i komentuje, że jedną z korzyści wynikających z diagnozy jest to, że nauczyły się akceptować pomoc, a przyjmowanie pomocy może czasami pogłębić relacje w sposób, który odpowiada. Chęć doświadczania brania jako części dawania i brania.

Podczas leczenia raka piersi

Po postawieniu diagnozy porozmawiasz z zespołem opieki zdrowotnej o możliwościach leczenia raka piersi. Obecnie pacjenci są bardziej zaangażowani w podejmowanie decyzji dotyczących leczenia niż 50 lat temu. Ale posiadanie większej kontroli nie oznacza, że ​​nie doświadczysz potężnych emocji, które towarzyszą temu procesowi.

Niezależnie od tego, czy Twój kurs leczenia obejmuje operację, radioterapię, chemioterapię, terapię hormonalną, czy kombinację, możesz mieć wiele pytań bez odpowiedzi. Poznanie tych metod leczenia i związanych z nimi skutków ubocznych może pomóc w zmniejszeniu obaw, w tym:

• • Troska o oszpecenie
    ​”Czy po operacji nadal będę atrakcyjna?”
  • „Co się stanie z moim życiem seksualnym?”
  • Strach przed nieznanym
    ​„Jak to będzie?”
  • „Czy mogę przeżyć leczenie?”
  • Martw się o skutki uboczne
    ​”Brzmi naprawdę źle. Czy jest jakaś alternatywa?”
  • „Jak sobie poradzę?”
  • Lęk
    ​”Czy moje zabiegi będą naprawdę skuteczne?”
  • Niepewność związana z wynikami badań
    „Kiedy złe wieści się skończą?”
  • Obawy rodzinne i zawodowe
    ​”Jak to wpływa na moją rodzinę?”
  • „Czy stracę pracę?”

Wskazówki dotyczące radzenia sobie

Porozmawiaj ze swoimi lekarzami, a także z innymi pacjentami, którzy przeszli przez to doświadczenie, aby uzyskać odpowiedzi i potrzebne wsparcie. Może również pomóc w znalezieniu lokalnej grupy wsparcia.

Na tym etapie podróży możesz mieć myśli o zrobieniu złych rzeczy następnej osobie, która powie ci: „wszystko, czego potrzebujesz, aby przetrwać raka, to pozytywne nastawienie”.

Tak, bycie pozytywnym wobec raka może sprawić, że poczujesz się lepiej, ale bardzo ważne jest również wyrażanie swoich negatywnych emocji. Chociaż nie ma żadnych badań, które mówią nam, że pozytywne nastawienie jest skuteczne, tłumienie negatywnych myśli może prowadzić do depresji; i konsekwencje depresji. Znajdź nieoceniającego przyjaciela, z którym możesz podzielić się tymi mniej niż pozytywnymi myślami i dać upust.

Kontynuuj proszenie o pomoc

W miarę kontynuowania leczenia często czujesz się bardzo samotny. Rodzina i przyjaciele często spotykają się wcześnie po postawieniu diagnozy, ale z biegiem czasu wiele z tych osób pozornie wróci do swojego życia. Nie ty. Ponowne wyciągnięcie ręki może wydawać się niewygodne, ale na dłuższą metę będziesz zadowolony, że to zrobiłeś. Leczenie raka piersi to maraton, a nie sprint.

Poznaj terapie umysł-ciało

Odkryto, że istnieje wiele terapii typu ciało-umysł, które pomagają osobom z rakiem radzić sobie podczas leczenia i po powrocie do zdrowia. Cierpienie jest powszechne u osób z rakiem i dotyczy około 45% leczonych. Terapie, które okazały się skuteczne w zmniejszaniu stresu, obejmują medytację, jogę, relaksację i wyobraźnię. W rzeczywistości uważa się, że opłacalne byłoby objęcie tymi usługami osobom zmagającym się z rakiem.KątKąt

Po leczeniu raka piersi

Po zakończeniu podstawowego leczenia podajesz rękę swojemu onkologowi i pożegnasz się z pielęgniarkami. Co się potem dzieje? Być może nadal stosujesz terapię hormonalną i chodzisz na wizyty kontrolne, ale jak się teraz czujesz?

Dobra komunikacja z zespołem opieki zdrowotnej może pomóc Ci iść naprzód w zbieraniu emocji towarzyszących ocaleniu, w tym:

• Strach przed nawrotem
  • „Czy mój rak powróci?”
  • – Czy to się rozprzestrzeni?
  • „Czy to ból, który czuję, to tylko naciągnięty mięsień, czy może to mój rak powrócił? Czy to mój stary wróg, rak piersi?”
• Poczucie bezbronności
  • „Skończyłem z leczeniem. Jak mam chronić swoje zdrowie?”
• Strach przed ciągłym bólem
  • „Moja klatka piersiowa jest obolała.”
  • „Jestem zmęczony.”
  • „Czy kiedykolwiek znowu poczuję się normalnie?”
• Strach przed śmiercią
  • „Moja rodzina mnie potrzebuje. Nie jestem na to przygotowany”.

Wskazówki dotyczące radzenia sobie

Po zakończeniu aktywnego leczenia (lub gdy jesteś stabilny, ale nadal otrzymujesz leczenie), możesz czuć się zniechęcony przez swoją „nową normalność”. Bardzo duży odsetek osób, które przeszły leczenie raka, cierpi z powodu późnych skutków. Może to obejmować długoterminowe skutki uboczne chemioterapii, długoterminowe skutki uboczne napromieniania, zwłóknienie popromienne, ból związany z rekonstrukcją i inne.

Na szczęście wiele z tych objawów można zredukować, a czasem nawet wyeliminować dzięki dobremu planowi rehabilitacji raka.

Ponieważ rehabilitacja onkologiczna jest nową koncepcją (w przypadku raka jest to standard po stanach takich jak zawał serca lub wymiana stawu biodrowego przez wiele lat), być może będziesz musiał poprosić o konsultację samodzielnie.

Uwaga o depresji

Badanie National Academy of Sciences wykazało, że depresja jest powszechna u pacjentek z rakiem piersi i zwykle rozwija się w ciągu pierwszych trzech miesięcy po postawieniu diagnozy. Badanie z 2015 r. określiło to ilościowo i wykazało, że odsetek przypadków ciężkiej depresji wynosił 36%.

Poinformuj zespół opieki zdrowotnej, że doświadczasz stresu lub smutku, aby mógł zasugerować poradnictwo i być może leki. Depresja występuje częściej u osób, które wcześniej doświadczyły depresji, ale jest również powszechna u osób bez historii depresji.

Pomocne mogą być alternatywne terapie wymienione powyżej. Dzięki wsparciu innych osób, które przeżyły, rodziny, przyjaciół i pracowników służby zdrowia, możesz łatwiej przejść przez swoją podróż z rakiem piersi.