Historia chirurgii plastycznej

Być może od zarania dziejów ludzie aktywnie angażowali się w dążenie do samodoskonalenia. Dlatego nie powinno dziwić, że chirurgia plastyczna może być jednym z najstarszych zabiegów leczniczych na świecie. Istnieje dokumentacja wykorzystania środków chirurgicznych do korekcji urazów twarzy sprzed ponad 4000 lat.KątKąt

Chirurgia plastyczna rozpoczęła się od przeszczepów skóry w starożytnych Indiach

Lekarze w starożytnych Indiach wykorzystywali przeszczepy skóry do chirurgii rekonstrukcyjnej już w 800 rpne Później, w krajach europejskich, postępy w dziedzinie chirurgii plastycznej nadchodziły powoli. Jednak medycyna wschodnia chętniej zajęła się chirurgią plastyczną i w historii tej części świata odnotowano wiele przypadków przeszczepów skóry i chirurgii rekonstrukcyjnej.

Ogólny postęp w chirurgii plastycznej, podobnie jak w większości medycyny, był powolny w ciągu następnych kilku tysięcy lat, ponieważ techniki stosowane w Indiach zostały wprowadzone na Zachód, a następnie udoskonalone i przystosowane do nowych zastosowań. Jednak w okresie grecko-rzymskim dokonał się postęp w medycynie, który został udokumentowany w starożytnych tekstach, które z biegiem czasu rozpowszechniono w całej cywilizacji.

W tym okresie rzymski pisarz medyczny Aulus Cornelius Celsus napisał De Medicina, w którym przedstawił metody chirurgiczne rekonstrukcji uszu, warg i nosa.KątNastępnie, we wczesnym okresie bizantyjskim, Orybazjusz opracował kompletną encyklopedię medyczną zatytułowaną Synagogue Medicae. Ta 70-tomowa praca zawierała liczne fragmenty poświęcone technikom rekonstrukcyjnym służącym do naprawy wad twarzy.

Średniowiecze i renesans

Chociaż praktyka chirurgii rekonstrukcyjnej była kontynuowana przez wczesne średniowiecze, dalsze znaczące wydarzenia uległy względnemu zatrzymaniu dzięki upadkowi Rzymu i rozprzestrzenianiu się chrześcijaństwa. Nauka w dużej mierze ustąpiła miejsca mistycyzmowi i religii. W rzeczywistości w pewnym momencie w tym okresie papież Innocenty III oświadczył, że chirurgia w jakiejkolwiek formie jest wyraźnie zabroniona przez prawo kościelne.

W większości dążenie do wiedzy naukowej zostało zastąpione skupieniem się na bardziej osobistych i duchowych troskach. Ponadto bezpieczeństwo pacjentów chirurgicznych było dodatkowo zagrożone przez brak standardów higieny i czystości. Poczyniono jednak pewne drobne postępy, w tym opracowanie w dziesiątym wieku procedury naprawy rozszczepionej wargi.

W okresie renesansu nastąpił bardziej znaczący postęp w nauce i technologii, co zaowocowało rozwojem bezpieczniejszych i skuteczniejszych technik chirurgicznych. Piętnastowieczny tekst islamski zatytułowany Imperial Surgery został napisany przez Serafeddina Sabuncuoglu i zawiera 191 tematów chirurgicznych.KątOmówiono materiały dotyczące chirurgii szczękowo-twarzowej i powiek. Zawierał również protokół leczenia ginekomastii, który uważany jest za podstawę nowoczesnej metody chirurgicznej redukcji piersi.

Postęp zrodzony z wojny

W XVII wieku chirurgia plastyczna ponownie podupadła, ale pod koniec XVIII wieku wahadło przechyliło się w innym kierunku. Jednak kolejne duże postępy w chirurgii plastycznej miały nastąpić dopiero w XX wieku, kiedy to ofiary wojny sprawiły, że chirurgia rekonstrukcyjna stała się koniecznością dla wielu żołnierzy. W rzeczywistości to I wojna światowa przeniosła chirurgię plastyczną na nowy poziom w medycynie.KątKąt

Lekarze wojskowi musieli leczyć wiele rozległych obrażeń twarzy i głowy spowodowanych przez nowoczesną broń, której wcześniej nie widziano. Te poważne obrażenia wymagały nowych, odważnych innowacji w rekonstrukcyjnych zabiegach chirurgicznych. Niektórzy najwybitniejsi chirurdzy europejscy poświęcili swoje praktyki na przywracanie pełni sił żołnierzy swoich krajów w czasie wojny i po jej zakończeniu.

Mniej więcej w tym czasie chirurdzy zaczęli w pełni zdawać sobie sprawę z potencjalnego wpływu, jaki osobisty wygląd może wywierać na stopień sukcesu, jakiego doświadczyli w swoim życiu. Z powodu tego zrozumienia chirurgia estetyczna zaczęła zajmować swoje miejsce jako nieco bardziej szanowany aspekt chirurgii plastycznej.

Postęp ten przyniósł również lepsze zrozumienie anestezjologii i zapobiegania zakażeniom, umożliwiając chirurgom wykonywanie szerszej gamy coraz bardziej złożonych procedur. Procedury te obejmowały pierwsze zarejestrowane przypadki operacji, które miały naprawdę tylko „kosmetyczny” charakter, takie jak pierwsze zabiegi plastyki nosa i powiększania piersi.

Historia chirurgii plastycznej w Stanach Zjednoczonych

Chociaż wiele z tych postępów w medycynie powstało w Europie, w Stanach Zjednoczonych poczyniono inne postępy w chirurgii, w tym pierwszą operację rozszczepu podniebienia w 1827 r., którą przeprowadził dr John Peter Mettauer przy użyciu narzędzi chirurgicznych własnego projektu.KątJednak dopiero na początku XX wieku współczesna chirurgia plastyczna miała zostać uznana za odrębną specjalizację medyczną.

W 1907 roku dr Charles Miller napisał pierwszy tekst napisany specjalnie na temat chirurgii plastycznej, zatytułowany Korekcja niedoskonałości czynnościowych.KątTekst, choć pod pewnymi względami wyprzedzający swoje czasy, został jednak skrytykowany i potępiony jako „znachorstwo” przez wielu chirurgów ogólnych. Niestety, ta postawa była powszechna wśród społeczności medycznej, która w dużej mierze miała tendencję do postrzegania chirurgów kosmetycznych w ogóle, w tym dr Millera, jako szarlatanów lub „szarlatanów”.

Inni amerykańscy chirurdzy warci w tym czasie to dr Vilray P. Blair, dr William Luckett i dr Frederick Strange Kolle. Dr Blair przeprowadził pierwszą zamkniętą ramsekcję żuchwy w 1909 roku i opublikował w 1912 roku „Surgery and Diseases of the Mouth and Jaw”,Kątpodczas gdy dr Luckett opisał korektę wystających uszu w 1910 roku, a dr Kolle opublikował swój tekst Chirurgia plastyczna i kosmetyczna rok później w 1911 roku.KątKąt

Znaczenie instytucji amerykańskiej

Jedną z instytucji, która odegrała bardzo ważną rolę w rozwoju i doskonaleniu chirurgii plastycznej i chirurgii w ogóle, był Johns Hopkins. To właśnie tam dr William Stewart Halsted stworzył pierwszy w Stanach Zjednoczonych program szkolenia z zakresu chirurgii ogólnej.KątW 1904 opublikował The Training of a Surgeon, który położył podwaliny pod to, co miało stać się prototypem wszystkich nowoczesnych programów szkolenia chirurgicznego. Dzięki temu Stany Zjednoczone mogły w końcu osiągnąć poziom wyrafinowania chirurgicznego na równi z Europą. Niedługo potem Stany Zjednoczone zaczęły prześcigać resztę świata, zwłaszcza jeśli chodzi o specjalizację w dziedzinie chirurgii.

Johns Hopkins był także domem dla doktora Johna Staige Davisa, uważanego przez większość za pierwszego Amerykanina, który poświęcił swoją praktykę wyłącznie chirurgii plastycznej.KątSpędził wiele lat swojego życia pracując nad tworzeniem wyspecjalizowanych oddziałów w ramach praktyki chirurgii plastycznej. W 1916 napisał przełomowy artykuł do Journal of the American Medical Association, w którym opisał rolę chirurgii plastycznej w medycynie, ponownie podkreślając znaczenie specjalizacji w tej dziedzinie.

Lata 40. i 50. XX wieku

W 1946 roku wyraźnie nadszedł czas na wydanie czasopisma naukowego skierowanego specjalnie do chirurgów plastycznych. W lipcu tego roku pierwszy numer Journal of Plastic and Reconstructive Surgery stał się rzeczywistością.KątOd tego czasu czasopismo nieprzerwanie służy jako forum rozpowszechniania wiedzy i ważnych odkryć wśród chirurgów plastycznych i ich kolegów medycznych, a wszystko to ma na celu zapewnienie korzyści pacjentom.

Po uzyskaniu certyfikatu rady i narodzinach własnego czasopisma medycznego chirurgii plastycznej, chirurgia plastyczna została w pełni zintegrowana z establishmentem medycznym w 1950 roku, gdzie zaczęła wkraczać do świadomości społecznej. Ze szpitali polowych wojny koreańskiej pojawiły się jeszcze większe postępy w chirurgii rekonstrukcyjnej, w tym techniki okablowania wewnętrznego do radzenia sobie ze złamaniami twarzy oraz stosowanie klap obrotowych do korekcji masywnych urazów i deformacji skóry.KątKąt

Nowoczesna chirurgia plastyczna

Współczesna historia chirurgii plastycznej zaczęła nabierać kształtu w latach 60. i 70. XX wieku. W tym czasie nastąpiło również wiele znaczących osiągnięć naukowych. Silikon był nowo stworzoną substancją, która zyskiwała na popularności jako podstawa niektórych zabiegów chirurgii plastycznej. Początkowo był stosowany w leczeniu niedoskonałości skóry. Następnie, w 1962 roku, dr Thomas Cronin stworzył i zaprezentował nowy implant piersi wykonany z silikonu. W ciągu następnej dekady implanty silikonowe zostały opracowane do stosowania w prawie każdej wyobrażalnej części twarzy i ciała.

Chirurdzy plastyczni, w tym dr Hal B. Jennings, który został mianowany naczelnym chirurgiem w 1969 roku, oraz inny, który zdobył Nagrodę Nobla, wysuwali się na czoło establishmentu medycznego.

W latach 80. chirurdzy plastyczni i orędownicy chirurgii plastycznej dokonali dużego nacisku na poszerzenie świadomości społecznej i poprawę publicznego postrzegania chirurgii plastycznej. Ten wzrost zarówno ilości, jak i jakości informacji dostępnych dla konsumentów, wraz z boomem gospodarczym lat 80., sprawiły, że chirurgia plastyczna stała się bardziej dostępna dla głównego nurtu Ameryki.

Wzrost trwał przez lata 90., pomimo problemów spowodowanych reformą służby zdrowia, która spowodowała gwałtowne spadki refundacji przez firmy ubezpieczeniowe za prace rekonstrukcyjne. Wielu chirurgów było zmuszonych do skupienia się bardziej na pracach kosmetycznych, aby pozostać w praktyce, a niektórzy zdecydowali się całkowicie zrezygnować z operacji rekonstrukcyjnych.

Co zaskakujące, rosnące kontrowersje wokół silikonowych implantów piersi nie wydają się zniechęcać coraz większej liczby pacjentek do poszukiwania zabiegów kosmetycznych. Następnie, w 1998 roku, prezydent Bill Clinton podpisał ustawę, która zawierała postanowienie zobowiązujące firmy ubezpieczeniowe do pokrycia kosztów operacji rekonstrukcji piersi po mastektomii.

Chirurgia plastyczna dzisiaj

W 2000 roku chirurgia plastyczna cieszyła się eksplozją popularności, a postęp medycyny umożliwił rekonstrukcyjne wyczyny, które kiedyś były tylko marzeniem o tym, co może być kiedyś. W dobie przyspieszonej komunikacji internet i telewizja wkroczyły do ​​gry i możemy teraz oglądać niemal każdy rodzaj zabiegu chirurgii plastycznej w zaciszu własnego domu.

Obecnie najważniejszym trendem w chirurgii plastycznej jest dążenie do mniej inwazyjnych procedur mających na celu powstrzymanie widocznych oznak starzenia. W rzeczywistości najpopularniejsze obecnie zabiegi obejmują stosowanie substancji do wstrzykiwania, takich jak wypełniacze zmarszczek mimicznych, a przede wszystkim Botox. Szacuje się, że każdego roku w USA podaje się ponad 1,1 miliona zastrzyków z botoksu i liczba ta stale rośnie.KątKąt

Nawet wśród samych chirurgów plastycznych toczy się poważna debata etyczna dotycząca pojawienia się „Plastic Surgery Reality TV”. Program telewizyjny Extreme Makeover, choć popularny, został odwołany w 2007 roku i był przedmiotem kontrowersji. Ile to za dużo i jakich wartości uczymy poprzez takie programowanie?

Oczywiście śladami Extreme Makeover poszło kilka innych pokazów o tematyce chirurgii plastycznej. Pomimo toczących się debat na temat ich zalet, nie ma wątpliwości, że ludzie myślą i rozmawiają o chirurgii plastycznej częściej niż kiedykolwiek w jej historii. Wszyscy jesteśmy lepiej wyedukowani jako konsumenci na temat potencjalnych zagrożeń i korzyści płynących z chirurgii plastycznej, a piętno, które kiedyś przywiązywano do chirurgii plastycznej, odchodzi na dalszy plan.

Na szczęście niektóre media dotyczące chirurgii plastycznej koncentrowały się na cudownych pracach rekonstrukcyjnych, które wykonują chirurdzy plastyczni, aby poprawić jakość życia tych, którzy w przeciwnym razie nie mieliby dostępu do pomocy. Coraz częściej chirurdzy plastyczni poświęcają swój czas i znaczne talenty na wykonywanie operacji rekonstrukcyjnych u dzieci z wyniszczającymi wadami wrodzonymi, żyjących w mniej uprzywilejowanych częściach świata. W przypadku wielu z tych chirurgów to właśnie ich praktyki chirurgii plastycznej pozwalają im oferować swoje usługi mniej szczęśliwym młodym ludziom.​

Te przejawy altruizmu przyczyniły się do poprawy publicznego postrzegania chirurgii plastycznej i uświadomienia idei, że chirurgia rekonstrukcyjna i chirurgia kosmetyczna mogą działać ramię w ramię, aby poprawić jakość życia wielu osób. Być może to również jest częściowo odpowiedzialne za oszałamiający wzrost liczby osób poddawanych operacji plastycznej z roku na rok.