Jak diagnozowana jest dysfunkcja rozkurczowa

Dysfunkcja rozkurczowa, rodzaj niewydolności serca, w której serce nie jest w stanie w pełni się zrelaksować po każdym uderzeniu, jest diagnozowana za pomocą echokardiogramu (EKG) i czasami innych badań obrazowych.

Poziom peptydu natriuretycznego typu B (BNP), który jest mierzony za pomocą badania krwi, może być podwyższony w związku z dysfunkcją rozkurczową.

Objawy

Nie ma domowego testu na dysfunkcję rozkurczową. W rzeczywistości stan ten rzadko powoduje dostrzegalne objawy. Dysfunkcja rozkurczowa rozwija się stopniowo, a niektóre osoby mogą zacząć doświadczać klasycznych objawów niewydolności serca w miarę jej postępu.

Objawy dysfunkcji rozkurczowej obejmują:

• Duszność (duszność)

• Trudne oddychanie podczas ćwiczeń, które stopniowo się pogarsza
• Trudności w oddychaniu podczas leżenia
• Trudności w oddychaniu podczas snu
• Przewlekły kaszel
• Nadmierne zmęczenie
• Niezwykły przyrost masy ciała
• Obrzęk (obrzęk) nóg i kostek
• Szybkie lub nieregularne bicie serca

Możesz doświadczyć dowolnej kombinacji tych objawów z dysfunkcją rozkurczową, a niektóre mogą wpływać na Ciebie bardziej niż inne.

Badanie krwi z peptydem natriuretycznym typu B (BNP)

BNP to cząsteczka uwalniana do krwi przez komórki serca w odpowiedzi na podwyższone ciśnienie w sercu. Powoduje wydalanie przez nerki sodu i wody, co służy do obniżenia ciśnienia w naczyniach krwionośnych i sercu.

To białko może być podwyższone w związku z niewydolnością serca z dysfunkcją rozkurczową. BNP można zmierzyć za pomocą próbki krwi.

Istnieje duża szara strefa pomiędzy tym, co jest uważane za prawidłowy poziom BNP, a tym, co nie jest, dlatego ten test nie może sam w sobie być wiarygodnym wskaźnikiem niewydolności serca. Czasami badanie krwi BNP jest używane w połączeniu z innymi testami w celu potwierdzenia diagnozy dysfunkcji rozkurczowej.

Testy obrazowania

Testy obrazowe są przydatne w diagnozowaniu dysfunkcji rozkurczowej i ocenie ciężkości stanu.

Echokardiogram (Echo)

To specjalistyczne, nieinwazyjne badanie ultrasonograficzne zapewnia widok poruszającego się serca. Może wskazywać, jak dobrze funkcjonuje mięsień sercowy i zastawki. Może być również stosowany do oceny rozkurczowej relaksacji i stopnia sztywności lewej komory.

Echokardiogram może również czasami ujawnić stany, które mogą być przyczyną dysfunkcji rozkurczowej:

• Przerost komór, pogrubiony mięsień lewej komory związany z nadciśnieniem i kardiomiopatią przerostową

• Zwężenie aorty, zwężenie zastawki w aorcie (największe naczynie krwionośne odchodzące od serca)

• Kardiomiopatia restrykcyjna, gdy ściany dolnych komór serca są zbyt sztywne, aby rozszerzać się, gdy wypełniają się krwią

Frakcja wyrzutowa lewej komory (LVEF)

Echokardiogram może również mierzyć frakcję wyrzutową lewej komory (LVEF). Jest to procent krwi, który lewa komora serca jest w stanie wypompować przy każdym uderzeniu.

Prawidłowa LVEF jest większa niż 50%, co oznacza, że ​​lewa komora jest w stanie wypompować ponad połowę znajdującej się w niej krwi.

Zwykle niewydolność serca jest związana z niską LVEF, która jest odzwierciedleniem funkcji skurczowej (zdolność serca do wyrzucania krwi z silnym działaniem pompującym). Niektóre osoby z rozkurczową niewydolnością serca mają prawidłową funkcję skurczową i prawidłową frakcję wyrzutową lewej komory.

Elektrokardiogram (EKG, EKG)

Elektrokardiogram (EKG) to nieinwazyjne badanie oceniające układ elektryczny serca. Podczas tego testu elektrody (płaskie metalowe krążki) są umieszczane w określonych pozycjach na klatce piersiowej, ramieniu i nodze osoby.

Elektrody są przymocowane do maszyny, która odczytuje ładunki elektryczne generowane przez każde uderzenie serca. Test trwa od 10 do 15 minut, a informacje są przedstawiane na wykresie jako wzory fal.

Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego serca (MRI, CMR)

Rezonans magnetyczny serca wykorzystuje silne pole magnetyczne, fale radiowe i komputer do tworzenia szczegółowych obrazów struktur wewnątrz i wokół serca. Wymaga to pozostania całkowicie nieruchomym podczas leżenia wewnątrz skanera MRI — rurki wystarczająco dużej, aby otaczać całe ciało.

Rezonans magnetyczny serca może wiele powiedzieć lekarzowi o tym, jak bardzo obciążone jest serce i może ocenić deformację, rozmiar lewego przedsionka i przepływ krwi przez zastawkę mitralną.

Ten test daje obrazy o wysokim kontraście i wysokiej rozdzielczości poprzez mapowanie sygnałów fal radiowych pochłoniętych i emitowanych przez jądra wodoru (protony) w silnym polu magnetycznym. Ponieważ jest to kosztowne, nie jest powszechnie stosowane.

Obrazowanie jądrowe

Testy obrazowania, takie jak test emisji pozytonów (PET) i tomografia komputerowa z emisją pojedynczych fotonów (SPECT), są czasami wykorzystywane do identyfikacji dysfunkcji rozkurczowej przed wystąpieniem objawów.

Testy te obejmują wstrzykiwanie radioaktywnych barwników znanych jako radioznaczniki. Wchłanianie znaczników przez serce zależy od tego, jak działa. Wynikające z tego zmiany koloru wskazują, czy niektóre mięśnie serca nie są w stanie pompować w normalny sposób.

Test wysiłkowy serca

Test wysiłkowy serca (znany również jako test wysiłkowy serca) mierzy reakcję serca na wysiłek fizyczny w kontrolowanym otoczeniu. Obejmuje chodzenie na bieżni lub pedałowanie na rowerze stacjonarnym przez około 20 minut, podczas których jednocześnie monitorowany jest poziom tlenu we krwi, rytm serca, puls i ciśnienie krwi.

Istnieje kilka rodzajów testów wysiłkowych, z których każdy może pomóc w zdiagnozowaniu dysfunkcji rozkurczowej i niewydolności serca:

• Test wysiłkowy elektrokardiogramu: Plastry elektrod przymocowane do klatki piersiowej mierzą sygnały elektryczne wyzwalane przez serce podczas ćwiczeń.

• Echokardiograficzne testy wysiłkowe (lub echo lub cardio-USG): Fale dźwiękowe tworzą ruchomy obraz tego, jak komory i zastawki serca funkcjonują pod wpływem stresu. Może ujawnić obszary zmniejszonego przepływu krwi, martwą tkankę mięśniową i obszary ściany mięśnia sercowego, które nie kurczą się dobrze lub mogą nie dostarczać wystarczającej ilości krwi.

• Testy stresu jądrowego: radioaktywny barwnik jest wstrzykiwany do krwioobiegu, aby podkreślić przepływ krwi. Obrazy wykonane w teście pokazują, ile barwnika dotarło do różnych części serca podczas ćwiczeń i w spoczynku.

• Skanowanie z wielokrotną bramką (MUGA): Wykorzystuje wentrykulografię radioizotopową (RVG) lub angiografię radionuklidową (RNA) w celu uzyskania skomputeryzowanego obrazu bijącego serca i funkcji pompowania lewej i prawej komory. Jest to szczególnie przydatne do odczytywania ogólnej zdolności serca do pompowania.

• Testy stresu chemicznego: lek, taki jak regadenozon, dobutamina lub adenozyna, jest wstrzykiwany do krwioobiegu w celu obciążenia serca.

Cewnikowanie serca

Cewnikowanie serca to inwazyjna procedura, w której długa, cienka, elastyczna rurka jest wprowadzana do ramienia lub pachwiny i kierowana do naczyń krwionośnych w sercu. Barwnik jest wstrzykiwany do naczyń krwionośnych, dzięki czemu można je obserwować za pomocą promieni rentgenowskich lub ultradźwięków.

Cewnikowanie serca może ujawnić, czy występują problemy z rozluźnieniem serca i czy komory nie rozluźniają się i nie wypełniają normalnie.

Spirometria

Test spirometryczny mierzy czynność płuc, która często jest zaburzona w związku z niewydolnością serca. Polega na oddychaniu do rurki podłączonej do spirometru, który może mierzyć, z jaką siłą dana osoba jest w stanie wypchnąć powietrze z płuc.

Rentgen klatki piersiowej

Prześwietlenie klatki piersiowej może wykazać, czy serce jest powiększone lub czy występują oznaki przekrwienia płuc.

Chociaż dysfunkcja rozkurczowa jest powszechna, wiele osób z tą chorobą może nigdy nie odczuwać objawów. Ci, którzy to robią, mogą odrzucić swoje objawy jako normalne starzenie się. Ważne jest, aby wiedzieć, jakie są objawy i traktować je poważnie, jeśli zaczniesz ich doświadczać. Wczesna diagnoza może uchronić Cię przed poważnymi konsekwencjami niewydolności serca.