Jeśli masz oznaki lub objawy niedoczynności tarczycy (tzw. niedoczynność tarczycy), ważne jest, aby skontaktować się z lekarzem w celu pełnej oceny. Aby sprawdzić, czy nie ma problemów z tarczycą, lekarz zada Ci pytania dotyczące Twojej osobistej i rodzinnej historii medycznej, przeprowadzi badanie fizykalne i przeprowadzi badania krwi (w szczególności hormonu tyreotropowego lub test TSH).
Jeśli Twój lekarz zdiagnozuje u Ciebie niedoczynność tarczycy, będzie chciał również poznać przyczynę Twojej dysfunkcji tarczycy, ponieważ to będzie dyktować Twój plan leczenia. Aby odkryć „dlaczego” stojące za diagnozą niedoczynności tarczycy, może być konieczne poddanie się dalszym badaniom, takim jak badanie krwi na obecność przeciwciał.
:max_bytes(150000):strip_icc()/hypothyroidism-diagnosis-5afedc031d64040036a648d0.png)
Historia i egzamin
Kiedy po raz pierwszy spotykasz się z lekarzem z objawami podejrzanymi o niedoczynność tarczycy, możesz spodziewać się pełnego wywiadu lekarskiego i badania fizykalnego.
Po przeanalizowaniu wszelkich nowych objawów, które sygnalizują spowolnienie metabolizmu Twojego organizmu (na przykład bardziej sucha skóra, łatwiejsze męczenie się, nietolerancja zimna lub zaparcia), Twój lekarz zada Ci szczegółowe pytania dotyczące Twojej historii medycznej.
Pytania, które Twój lekarz może zadać
- Czy masz inną chorobę autoimmunologiczną, taką jak reumatoidalne zapalenie stawów lub cukrzyca typu 1?
- Czy masz członków rodziny, którzy mają niedoczynność tarczycy?
- Czy kiedykolwiek miałeś operację tarczycy?
- Czy przyjmujesz leki, które powodują niedoczynność tarczycy, takie jak amiodaron lub lit?
- Czy przyjmujesz suplementy zawierające jod?
- Czy kiedykolwiek miałeś napromieniowanie szyi w leczeniu chłoniaka lub raka głowy i szyi?
Oprócz zebrania historii medycznej, Twój lekarz zbada Twoją tarczycę pod kątem powiększenia (tzw. wola) i guzków (guzek). Twój lekarz sprawdzi również oznaki niedoczynności tarczycy, takie jak niskie ciśnienie krwi, niski puls, suchość skóry, obrzęk i spowolnione odruchy.
Laboratoria i testy
Rozpoznanie niedoczynności tarczycy w dużej mierze opiera się na badaniach krwi.
Hormon stymulujący tarczycę (TSH)
Test TSH jest podstawowym testem używanym do diagnozowania i leczenia niedoczynności tarczycy.Ale różne laboratoria często mają nieco inne wartości dla tak zwanego „zakresu referencyjnego TSH”.
W wielu laboratoriach zakres referencyjny TSH wynosi od 0,5 do 4,5. Wartość TSH poniżej 0,5 uważana jest za nadczynność tarczycy, podczas gdy wartość TSH powyżej 4,5 za potencjalną niedoczynność tarczycy.
Różne laboratoria mogą stosować dolny limit od 0,35 do 0,6, a górny próg od 4,0 do 6,0.
W każdym razie ważne jest, abyś był świadomy zakresu referencyjnego w laboratorium, do którego wysyłana jest twoja krew, abyś znał standardy, według których jesteś diagnozowany.
Jeśli początkowy test krwi TSH jest podwyższony, często jest powtarzany, a także pobierany jest test wolnej tyroksyny T4.
Wolna tyroksyna (T4)
Jeśli TSH jest wysokie, a wolna T4 niska, diagnozuje się pierwotną niedoczynność tarczycy.
Jeśli TSH jest wysokie, ale wolna T4 jest prawidłowa, diagnozuje się subkliniczną niedoczynność tarczycy. Leczenie subklinicznej niedoczynności tarczycy zależy od wielu czynników.
Na przykład Twój lekarz może leczyć Twoją subkliniczną niedoczynność tarczycy, jeśli masz objawy, takie jak zmęczenie, zaparcia lub depresja, lub masz inną chorobę autoimmunologiczną, na przykład celiakię.
Wiek również będzie odgrywał rolę w decyzji twojego lekarza. Zazwyczaj u osób starszych istnieje wyższy próg rozpoczęcia leczenia zastępczego hormonu tarczycy; dzieje się tak, ponieważ ich wyjściowe TSH znajduje się w górnej granicy normy.
Obecność przeciwciał TPO (patrz poniżej) również odgrywa rolę w decyzji twojego lekarza. Jeśli masz subkliniczną niedoczynność tarczycy i dodatnie przeciwciała przeciwko TPO, Twój lekarz prawdopodobnie rozpocznie leczenie hormonem tarczycy, aby zapobiec progresji subklinicznej niedoczynności tarczycy do jawnej niedoczynności tarczycy.
Rzadka diagnoza centralnej lub wtórnej niedoczynności tarczycy jest nieco trudniejsza. Centralna niedoczynność tarczycy sugeruje problem z przysadką lub podwzgórzem. Te struktury mózgu kontrolują tarczycę i mogą być uszkodzone między innymi przez nowotwory, infekcje, promieniowanie i choroby naciekowe, takie jak sarkoidoza.
W ośrodkowej niedoczynności tarczycy TSH jest niskie lub prawidłowe, a wolna T4 jest na ogół niska lub prawidłowa.
Przeciwciała TPO
Dodatnie przeciwciała przeciwko peroksydazie tarczycowej (TPO) sugerują rozpoznanie zapalenia tarczycy Hashimoto, które jest najczęstszą przyczyną niedoczynności tarczycy w Stanach Zjednoczonych.Te przeciwciała powoli atakują tarczycę, więc rozwój niedoczynności tarczycy jest zwykle procesem stopniowym, ponieważ tarczyca staje się coraz mniej zdolna do wytwarzania hormonu tarczycy.
Oznacza to, że dana osoba może mieć dodatnie przeciwciała przeciwko TPO, ale przez jakiś czas normalne funkcjonowanie tarczycy; w rzeczywistości może minąć wiele lat, zanim funkcja tarczycy spadnie do punktu niedoczynności tarczycy. Niektórzy ludzie mają nawet dodatnie przeciwciała przeciwko TPO i nigdy nie rozwijają się w niedoczynność tarczycy.
Chociaż Twój lekarz prawdopodobnie nie będzie leczył Cię lekami zastępczymi hormonów tarczycy, jeśli Twoje przeciwciała przeciwko TPO są dodatnie, ale TSH mieści się w normalnym zakresie referencyjnym, prawdopodobnie będzie monitorował TSH przez pewien czas, aby upewnić się, że nadal jest to odpowiednie.
Obrazowanie
Chociaż badania krwi są podstawowym sposobem diagnozowania niedoczynności tarczycy, Twój lekarz może zlecić USG tarczycy, jeśli zauważy (lub po prostu chce sprawdzić) wole lub guzki podczas badania fizykalnego. USG może pomóc lekarzowi określić rozmiar guzka i czy ma cechy podejrzane o raka.
Czasami wykonuje się biopsję igłową (zwaną aspiracją cienkoigłową lub FNA), aby uzyskać próbkę komórek w guzku. Komórki te można następnie dokładniej zbadać pod mikroskopem.
W przypadku ośrodkowej niedoczynności tarczycy wykonuje się obrazowanie w celu zbadania mózgu i przysadki mózgowej. Na przykład rezonans magnetyczny przysadki może ujawnić guz, taki jak gruczolak przysadki.
Diagnoza różnicowa
Objawy niedoczynności tarczycy są bardzo zmienne i można je łatwo przeoczyć lub pomylić z innym stanem chorobowym.
Na podstawie objawów
W zależności od twoich unikalnych objawów, twój lekarz oceni cię pod kątem alternatywnych schorzeń (zwłaszcza jeśli twoje TSH jest normalne). Mogą to być:
- Niedokrwistość
- Infekcja wirusowa (na przykład mononukleoza lub borelioza)
- Niedobór witaminy D
- Fibromialgia
- Depresja lub lęk
- bezdech senny
- Choroba wątroby lub nerek
- Inna choroba autoimmunologiczna (np. celiakia lub reumatoidalne zapalenie stawów)
Na podstawie wyników badań krwi
Chociaż pierwotna niedoczynność tarczycy jest najbardziej prawdopodobną przyczyną podwyższonego poziomu TSH, istnieją inne diagnozy, o których będzie pamiętać Twój lekarz. Na przykład badania krwi tarczycy, które potwierdzają diagnozę ośrodkowej niedoczynności tarczycy, mogą w rzeczywistości być spowodowane chorobą niezwiązaną z tarczycą.
Choroba pozatarczycowa
Osoby, które są hospitalizowane z powodu poważnej choroby lub przeszły przeszczep szpiku kostnego, poważną operację lub zawał serca, mogą mieć wyniki badań czynności tarczycy zgodne z ośrodkową niedoczynnością tarczycy (niskie TSH i niskie T4), jednak ich „choroba niezwiązana z tarczycą” nie generalnie uzasadniają leczenie.
Badania krwi zwane odwróconym T3, metabolitem T4, mogą być pomocne w rozróżnieniu między prawdziwą ośrodkową niedoczynnością tarczycy a chorobami niezwiązanymi z tarczycą. Odwrócony T3 jest podwyższony w chorobach innych niż tarczyca.
W przypadku choroby niezwiązanej z tarczycą, badania krwi czynnościowe tarczycy powinny normalizować się, gdy dana osoba wyzdrowieje. Chociaż niektórzy ludzie rozwijają podwyższone TSH po wyzdrowieniu. U tych osób powtórzenie TSH w ciągu czterech do sześciu tygodni zwykle ujawnia normalne TSH.
Nieleczona niewydolność nadnerczy
Niedoczynność tarczycy i niewydolność nadnerczy mogą współistnieć, podobnie jak w rzadkiej chorobie zwanej autoimmunologicznym zespołem wielogruczołowym.Zespół ten jest wynikiem procesów autoimmunologicznych obejmujących wiele gruczołów, zwłaszcza tarczycę (powodującą niedoczynność tarczycy) i nadnercza (powodującą niewydolność nadnerczy).
Jednym z największych zagrożeń związanych z tym zespołem jest leczenie niedoczynności tarczycy (zastąpienie hormonu tarczycy) przed leczeniem niedoczynności nadnerczy (co wymaga leczenia kortykosteroidami), ponieważ może to spowodować zagrażający życiu przełom nadnerczowy.
Niestety, w przypadku tego zespołu niedoczynność nadnerczy może zostać przeoczona z powodu podwyższonego TSH i niejasnych objawów, które nakładają się na objawy obserwowane w niedoczynności tarczycy.
Gruczolak przysadki produkujący TSH
Jeśli TSH jest podwyższone, konieczne jest sprawdzenie również wolnego T4. W pierwotnej niedoczynności tarczycy wolny T4 powinien być niski, ale jeśli osoba ma guza przysadki wydzielającego TSH, wolna T4 będzie podwyższona.
Następne kroki
Lekarz rodzinny lub internista diagnozuje niedoczynność tarczycy u wielu osób. Jednak lekarze podstawowej opieki zdrowotnej mają różne doświadczenia w leczeniu chorób tarczycy.
Twoim pierwszym zadaniem jest dowiedzieć się, czy Twój lekarz podstawowej opieki zdrowotnej czuje się komfortowo lecząc Cię, czy też powinieneś skonsultować się z endokrynologiem (lekarzem specjalizującym się w leczeniu zaburzeń hormonalnych).
W końcu możesz raz spotkać się z endokrynologiem, a następnie zlecić lekarzowi podstawowej opieki zdrowotnej leczenie choroby tarczycy. Alternatywnie, Twój endokrynolog może wykonywać całą opiekę nad tarczycą rok po roku, jeśli tak jest.
Discussion about this post