Jak diagnozuje się raka kości

Rak w kościach jest często spowodowany rozprzestrzenianiem się lub przerzutami innego nowotworu niekostnego – na przykład przerzutów do kości z raka płuc lub raka piersi. Pobranie próbki lub biopsji zajętego obszaru kości służy nie tylko do odróżnienia pierwotnego raka kości (który zaczyna się w kości) od przerzutów innych nowotworów (wtórny rak kości), ale także pomaga zidentyfikować konkretny rodzaj raka kości .

W diagnostyce raka kości, konkretna kość, która jest zaatakowana – oraz lokalizacja guza w konkretnej kości – mogą być ważnymi wskazówkami.

Kostniakomięsak, chrzęstniakomięsak i mięsak Ewinga należą do najczęstszych pierwotnych nowotworów kości. Jednak rak kości wcale nie jest bardzo powszechnym nowotworem: pierwotne nowotwory kości stanowią mniej niż 0,2 procent wszystkich nowotworów.

diagnoza raka kości — © Bardzo dobrze, 2018

Samokontrola/testowanie w domu

W chwili obecnej nie opracowano domowych testów do diagnozy raka kości. Ponadto wczesne oznaki i objawy raka kości można łatwo pomylić z innymi, znacznie częstszymi schorzeniami, takimi jak kontuzje sportowe, lub na początku można je przypisać bólom i bólom mięśni.

Ostatecznie większość przypadków raka kości trafia do lekarza z powodu oznak i objawów, które obejmują ból kości, który z czasem staje się bardziej stały. Ból spowodowany rakiem kości jest często gorszy w nocy i często towarzyszy mu obrzęk dotkniętego obszaru.

Laboratoria i testy

Fizyczny egzamin

W przypadku raka kości, badanie fizykalne, które przeprowadza lekarz, będzie zasadniczo normalne, z wyjątkiem być może „masy tkanek miękkich”, która może być wyczuwalna w pierwotnym miejscu raka. Może to być wyczuwalne jako guzek, wzgórek lub obrzęk wystający z kości.

Morfologia krwi

Ocena laboratoryjna lub badanie krwi mogą być pomocne, chociaż rzadko ujawniają konkretną diagnozę. W szczególności poziomy dwóch biomarkerów — fosfatazy alkalicznej i dehydrogenazy mleczanowej — są podwyższone u dużej części pacjentów z rakiem kości. Jednak poziomy te nie korelują zbyt dobrze z tym, jak daleko choroba rozprzestrzeniła się w organizmie.

Biopsja

W przypadku biopsji kości niewielki fragment guza zostanie usunięty i zbadany pod mikroskopem. Jest uważany za prostą operację, zwykle wykonywaną w znieczuleniu ogólnym i zostaniesz o niej porozmawiany przed zabiegiem iw jego trakcie.

Biopsja wykaże, czy w kości są obecne komórki rakowe.

Obrazowanie

Prześwietlenie

Podejrzenie kostniakomięsaka bardzo często wynika z pojawienia się zaatakowanej kości na obrazowaniu.

Osteosarcoma może mieć różny wygląd podczas obrazowania: przerzedzone lub „zjedzone” pojawiające się obszary kości są określane jako wzór lityczny. Alternatywnie, kość może wydawać się pogrubiona, jakby wzmocniona dodatkowym cementem, i jest to określane jako wzór sklerotyczny. Rak kości może również tworzyć mieszany (lityczno-sklerotyczny) wzór podczas obrazowania.

Lekarze dowiadują się o klasycznym promienistym lub „sunburst” wzorze kostniakomięsaka, w którym otaczająca tkanka nabiera gęstego wyglądu kości w promieniującym, promienistym wzorze szprych z piasty; jednak odkrycie to nie jest specyficzne dla kostniakomięsaka i nie wszystkie kostniakomięsaki wykażą taki wzór.

CT i MRI

Chirurgia jest często elementem leczenia, dlatego ważne staje się określenie stopnia zajęcia kości i tkanek miękkich przez kostniakomięsaka. Najlepiej widać to w przypadku przekrojowych technik obrazowania, takich jak tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI).

MRI to procedura, która wykorzystuje magnes, fale radiowe i komputer do wykonania serii szczegółowych zdjęć fragmentów ciała, w tym obszaru powstawania guza. Wykazano, że zastosowanie MRI do określenia zasięgu guza jest dokładnym predyktorem rzeczywistego zasięgu guza, jak określono w czasie operacji.

Skanowanie kości z użyciem radionuklidów

W ramach oceny diagnostycznej raka kości stosuje się różne badania radiograficzne, aby określić lokalny i odległy zasięg choroby w momencie diagnozy.

Skan kości z użyciem radionuklidów, przy użyciu niewielkiej ilości radioaktywnego technetu 99m wstrzykniętego do żyły, jest przydatny w wykrywaniu dodatkowych obszarów raka w obrębie tej samej kości (tzw. zmiany pominięte) oraz odległych przerzutów do kości. Ten test jest przydatny, ponieważ może pokazać cały szkielet na raz.

Ten rodzaj radioizotopowego skanowania kości jest również przydatny w wykrywaniu dodatkowych obszarów nowotworowych w obrębie tej samej kości (tzw. zmiany pominięte) oraz odległych przerzutów do kości. Ten test jest przydatny, ponieważ może pokazać cały szkielet na raz. Pozytonowa tomografia emisyjna (PET) często może dostarczyć podobnych informacji, więc skanowanie kości może nie być potrzebne, jeśli wykonuje się skan PET.

Pozytonowa tomografia emisyjna (PET)

Podczas skanowania PET do krwi wstrzykuje się postać radioaktywnego cukru (znaną jako FDG). Wiele razy komórki rakowe w organizmie szybko rosną i wchłaniają duże ilości cukru, tworząc obraz pokazujący wychwyt FDG w organizmie w obszarach związanych z rakiem. Obraz nie jest tak szczegółowy jak skan CT lub MRI, ale dostarcza użytecznych informacji o całym ciele.

Skany PET mogą pomóc w wykazaniu rozprzestrzeniania się kostniakomięsaków do płuc, innych kości lub innych części ciała, a także mogą pomóc w zobaczeniu, jak dobrze rak reaguje na leczenie.

Często skany PET i CT są łączone w tym samym czasie (skan PET/CT), aby umożliwić porównanie obszarów o większej radioaktywności na skanie PET z bardziej szczegółowym wyglądem tego obszaru na skanie CT.

Skanowanie w poszukiwaniu przerzutów

Chociaż rutynowe zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej pozwalają w większości przypadków na wykrycie przerzutów do płuc, tomografia komputerowa jest bardziej czuła w wykrywaniu przerzutów do płuc i stała się procedurą obrazowania z wyboru. Mogą jednak wystąpić wyniki fałszywie dodatnie, zwłaszcza w przypadku bardzo małych zmian w płucach, więc może być potrzebna biopsja w celu potwierdzenia.

Diagnoza różnicowa

Diagnostyka różnicowa chorób kości tego typu obejmują:

Infekcja
Inne nowotwory:
Torbiel tętniaka kości
mięsak Ewinga
Chondrosarcoma

Umiejscowienie guza w kości i szkieletu pozwala na odróżnienie kostniakomięsaka od mięsaka Ewinga, który jest drugim najczęstszym nowotworem w młodszej grupie wiekowej.

Na zakres możliwości może też wpływać lokalizacja guza pierwotnego. Na przykład w diagnostyce różnicowej małej zmiany w szczęce uwzględnia się różne formy ropnia zęba, zapalenie szpiku (zakażenie) kości szczęki i niektóre rzadkie łagodne nowotwory (takie jak kostniejące włókniaki i brązowe guzy nadczynności przytarczyc).

Przegląd inscenizacji

Częścią diagnozowania raka kości jest ocena stopnia zaawansowania. Inscenizacja oznacza sprawdzenie wielkości i lokalizacji guza głównego, czy się rozprzestrzenił i gdzie się rozprzestrzenił. Stopień zaawansowania pomaga w podjęciu decyzji o leczeniu, a lekarze rozważają również stadium zaawansowania raka, omawiając statystyki przeżycia.

Zlokalizowane a przerzutowe

Inscenizacja opiera się na badaniach fizycznych, badaniach obrazowych i wszelkich wykonanych biopsjach. Osteosarcoma może być w stadium I, II lub III z podstacjami.

Jednym z głównych czynników określających stopień zaawansowania jest to, czy rak jest „zlokalizowany” czy „przerzutowy”. Jeśli zostanie zlokalizowany, kostniakomięsak jest widoczny tylko w kości, w której się rozpoczął i prawdopodobnie w tkankach sąsiadujących z kością, takich jak mięśnie, ścięgna lub tłuszcz.

Według American Cancer Society około 4 na 5 kostniakomięsaków wydaje się być zlokalizowanych w momencie ich pierwszego wykrycia. Jednak nawet jeśli testy obrazowe nie wykazują, że rak rozprzestrzenił się na odległe obszary, większość pacjentów prawdopodobnie ma bardzo małe obszary rozprzestrzeniania się raka, których nie można wykryć za pomocą testów.

Możliwość tak małych przerzutów jest jednym z powodów, dla których chemioterapia jest ważnym elementem leczenia większości kostniakomięsaków. Oznacza to, że rak jest bardziej podatny na nawrót po operacji, jeśli nie zostanie podana chemioterapia.

Zlokalizowane kostniakomięsaki są dalej podzielone na dwie grupy:

Nowotwory resekcyjne to takie, w których cały widoczny guz można usunąć chirurgicznie.
Nieoperacyjne (lub nieoperacyjne) kostniakomięsaki nie mogą być całkowicie usunięte chirurgicznie.

Cieniowanie

Klasyfikacja może być włączona do określania stopnia zaawansowania i odnosi się do wyglądu komórek rakowych pod mikroskopem. Ocena daje wyobrażenie o tym, jak szybko może rozwinąć się rak.

Komórki rakowe o niskim stopniu złośliwości zwykle rosną powoli i są mniej podatne na rozprzestrzenianie się.
Guzy o wysokim stopniu złośliwości składają się z komórek rakowych, które prawdopodobnie szybko rosną i są bardziej podatne na rozprzestrzenianie się.

Większość kostniakomięsaków ma wysoki stopień złośliwości, ale typ znany jako kostniakomięsak przykostny jest zwykle niskiego stopnia.

Systemy inscenizacji

Najszerzej stosowany system oceny stopnia zaawansowania kostniakomięsaka klasyfikuje zlokalizowane złośliwe guzy kości według stopnia zaawansowania i rozmiaru anatomicznego.

Stopień

Niska i wysoka ocena może wskazywać na etap.

Niska ocena = etap I
Ocena wysoka = etap II

Lokalny zakres anatomiczny

Stan przedziału zależy od tego, czy guz rozciąga się przez korę, gęstą zewnętrzną powierzchnię kości, która tworzy warstwę ochronną wokół jamy wewnętrznej
- Wewnątrzprzedziałowe (bez rozszerzenia przez korę) = A
- Extracompartmental (rozciągnięcie przez korę) = B

W tym systemie spełnione są następujące warunki:

Zlokalizowane guzy o niskim stopniu złośliwości to stadium I.
Zlokalizowane guzy o wysokim stopniu złośliwości to stadium II.
Guzy przerzutowe (niezależnie od stopnia zaawansowania) są stadium III.

Istnieje bardzo niewiele zmian wewnątrzprzedziałowych o wysokim stopniu złośliwości (stadium IIA), ponieważ większość kostniakomięsaków o wysokim stopniu złośliwości przebija się przez korę kostną na wczesnym etapie rozwoju.

W młodszych grupach wiekowych zdecydowana większość kostniakomięsaków ma wysoki stopień złośliwości; tak więc praktycznie wszyscy pacjenci są w stadium IIB lub III, w zależności od obecności lub braku wykrywalnej choroby przerzutowej.

Przykłady według etapu

Stadium IA: Rak jest niskiego stopnia złośliwości i znajduje się tylko w twardej powłoce kości.
Stadium IB: Rak jest niskiego stopnia złośliwości, rozciąga się poza kość i do przestrzeni tkanek miękkich, które zawierają nerwy i naczynia krwionośne.
Stadium IIA: Rak jest wysokogatunkowy i jest całkowicie zawarty w twardej powłoce kości.
Stadium IIB: Rak jest wysokiego stopnia złośliwości i rozprzestrzenił się poza kość do otaczających przestrzeni tkanek miękkich, które zawierają nerwy i naczynia krwionośne. Większość kostniakomięsaków to stadium 2B.
Stadium III: Rak może być niskiego lub wysokiego stopnia złośliwości i znajduje się w kości lub rozciąga się poza kość. Rak rozprzestrzenił się na inne części ciała lub inne kości, które nie są bezpośrednio połączone z kością, w której pojawił się guz.

Jeśli rak powróci po początkowym leczeniu, jest to znane jako rak nawrotowy lub nawrotowy. Ale niektóre osoby, które przeżyły raka, później rozwijają nowy, niepowiązany nowotwór. Nazywa się to drugim rakiem.

Często Zadawane Pytania

Jaki jest najlepszy sposób diagnozowania raka kości?

Rak kości najskuteczniej diagnozuje się za pomocą biopsji – prostej operacji, która polega na pobraniu niewielkiej próbki tkanki nowotworowej do zbadania pod mikroskopem. Biopsja może pomóc lekarzom określić, który konkretny rodzaj raka kości jest obecny i czy pochodzi z kości, czy też rozprzestrzenił się (przerzuty) z innego miejsca w ciele.

Jakie badania krwi mogą zdiagnozować raka kości?

Poziomy dwóch biomarkerów, fosfatazy alkalicznej i dehydrogenazy mleczanowej, są zwykle wyższe u pacjentów z rakiem kości, ale bloodwork sam nie powinien być jedynym narzędziem diagnostycznym używanym dla tego warunku. Chociaż te wyniki laboratoryjne mogą być pomocne, nie są w stanie pokazać innych ważnych czynników, takich jak rodzaj nowotworu i stopień rozprzestrzenienia się choroby. W tym przypadku najbardziej pomocne są biopsja i obrazowanie.

Jak długo żyją ludzie po zdiagnozowaniu raka kości?

Chociaż wskaźnik przeżycia różni się w zależności od konkretnego typu i stadium raka kości, około 60% osób, u których zdiagnozowano kostniakomięsaka, najczęstszą postać, nadal będzie żyło pięć lat po diagnozie. Ta statystyka jest znana jako pięcioletni względny wskaźnik przeżycia. Wiedz, że te statystyki nie biorą pod uwagę wszystkich czynników, które mogą przyczynić się do perspektyw danej osoby (prognozy), i są tylko przybliżonymi szacunkami.

Czy raka kości można wykryć wcześnie?

Tak, chociaż może to być trudne do zidentyfikowania. Nie ma dostępnych badań przesiewowych umożliwiających wczesne wykrycie raka kości, a najczęstszym objawem wczesnego stadium raka kości jest ból kości, który nasila się w nocy lub podczas użytkowania, co można błędnie przypisać urazowi lub zmęczeniu spowodowanemu nadmiernym wysiłkiem fizycznym. Jeśli masz stały ból kości, najlepiej zbadaj go przez lekarza.