Halucynacje, w których ktoś postrzega coś, co tak naprawdę nie jest obecne (takie jak widzenie, słuchanie lub odczuwanie rzeczy, których nie ma), mogą sprawić, że osoba i członkowie ich rodziny odczuwają strach, zamieszanie i niepokój. Kiedy starsza osoba dorosła, podobnie jak babcia, często doświadcza halucynacji, może to być niepokojące. Istnieje kilka przyczyn, od chorób po skutki uboczne leków. Poniżej wyjaśnimy najczęstsze przyczyny halucynacji u osób starszych i dostarczymy informacji o opcjach diagnozy i opcji leczenia.
1. Demencja i choroba Alzheimera
Demencja, szczególnie choroba Alzheimera, jest jedną z najczęstszych przyczyn halucynacji u starszych osób dorosłych. Choroba Alzheimera jest postępującym zaburzeniem neurologicznym, które powoduje uszkodzenie komórek mózgowych, co prowadzi do spadku poznawczego. W miarę pogorszenia mózgu może wpływać na różne funkcje, w tym percepcję i pamięć. Halucynacje w chorobie Alzheimera mogą powstać z powodu zmian bilansu chemicznego mózgu lub z powodu zamieszania spowodowanego utratą pamięci. Części mózgu odpowiedzialne za przetwarzanie informacji sensorycznych mogą zostać zakłócone, co prowadzi do nieporozumień lub „fałszywych” doświadczeń sensorycznych.
Diagnoza
Konieczna jest kompleksowa ocena medyczna do zdiagnozowania demencji i choroby Alzheimera. Ta ocena często obejmuje badanie fizyczne i neurologiczne, testy poznawcze i obrazowanie mózgu (takie jak MRI lub skan CT). Lekarz może również zapytać o historię medyczną rodziny i przeprowadzić ocenę stanu psychicznego w celu oceny funkcji poznawczych. Halucynacje występują częściej w późniejszych stadiach choroby Alzheimera, więc wczesna diagnoza może koncentrować się na identyfikacji spadku poznawczego.
Opcje leczenia:
Obecnie nie ma lekarstwa na chorobę Alzheimera, ale leki mogą pomóc w radzeniu sobie z objawami. Inhibitory cholinesterazy (np. Donepezil, Rivastigmine) można przepisać w celu powolnego spadku poznawczego i pomocy w problemach z pamięcią. W niektórych przypadkach leki przeciwpsychotyczne (np. Quetiapina, rysperydon) mogą być stosowane ostrożnie do leczenia halucynacji, ale leki te są zwykle zarezerwowane w przypadku ciężkich przypadków z powodu skutków ubocznych, szczególnie u starszych osób dorosłych. Podejścia niefarmakologiczne, takie jak terapia stymulacji poznawcza i utrzymanie stabilnego, niskiego stresu, mogą również pomóc.
2. Choroba Parkinsona
Choroba Parkinsona jest zaburzeniem neurodegeneracyjnym, które wpływa głównie na ruch, ale może również prowadzić do zmian poznawczych, w tym halucynacji. Ta choroba powoduje utratę komórek produkujących dopaminę w mózgu, co zaburza komunikację między różnymi częściami mózgu. To zakłócenie może powodować zarówno objawy ruchowe (takie jak drżenie i sztywność), jak i objawy nie-motoryczne, w tym halucynacje. Halucynacje mogą to być halucynacja wizualna (np. Widzenie ludzi lub zwierząt) lub halucynacja słuchowa (głosy słuchowe), i zwykle występują w miarę postępu choroby lub w wyniku leku.
Diagnoza
Choroba Parkinsona jest diagnozowana poprzez połączenie historii medycznej, badania fizykalnego i obserwacji objawów. Nie ma jednego testu na chorobę Parkinsona; Jednak neurolog może wykonywać różne badania diagnostyczne, w tym skany MRI lub badania krwi, aby wykluczyć inne warunki. Diagnoza jest często potwierdzona na podstawie obecności objawów motorycznych (takich jak drżenie lub bradykinezja) i historii medycznej pacjenta.
Opcje leczenia:
Chorobom Parkinsona można leczyć za pomocą leków, które pomagają kontrolować objawy, szczególnie wymiany dopaminy (np. Lewodopa) lub agonistów dopaminy (np. Pramipeksol). Jednak leki stosowane w leczeniu choroby Parkinsona mogą czasem wywoływać lub pogarszać halucynacje, szczególnie u starszych osób dorosłych. W takich przypadkach lekarze mogą dostosowywać schemat leku, zmniejszyć dawki lub wypróbować alternatywne leczenie. Jeśli utrzymują się halucynacje, leki przeciwpsychotyczne (takie jak kwetiapina) mogą być stosowane w niskich dawkach, chociaż należy je ściśle monitorować z powodu potencjalnych skutków ubocznych.
3. Efekty uboczne leków
Niektóre leki, zwłaszcza leki zwykle przepisywane starszym dorosłym, mogą powodować halucynacje jako efekt uboczny. Wiadomo, że leki takie jak benzodiazepiny, leki przeciwdepresyjne, antycholinergiczne i opioidy zwiększają ryzyko halucynacji, szczególnie w przypadku wyższych dawek lub w dłuższych okresach. Leki te mogą zakłócać równowagę neuroprzekaźników w mózgu lub wpływać na obszary mózgu zaangażowane w przetwarzanie sensoryczne, co prowadzi do zaburzeń percepcyjnych.
Diagnoza
Rozpoznanie halucynacji wywołanych lekiem wymaga dokładnego przeglądu historii wykorzystania leków pacjenta. Lekarz oceni czas halucynacji w stosowaniu nowych leków lub zmian w dawce. Testy krwi lub badanie leków można również przeprowadzić w celu sprawdzenia poziomu określonych leków w ciele.
Opcje leczenia:
Jeśli podejrzewa się, że jest przyczyną, lekarz może sugerować zmniejszenie dawki leku, przerwanie tego leku lub przejście na alternatywne leki z niższym ryzykiem powodowania halucynacji. Konieczne jest ściśle współpraca z lekarzem przy dostosowywaniu leków, ponieważ nagłe przerwanie niektórych leków może mieć poważne skutki uboczne.
4. Delirium
Delirium jest stanem ostrego zamieszania i dezorientacji, często wywoływanego przez leżące u podstaw stanu zdrowia, takie jak infekcja, odwodnienie lub nierównowaga metaboliczna. Starsi dorośli są szczególnie podatne na majaczenie, a halucynacje są częstym objawem. Delirium wynika z braku równowagi w funkcji mózgu, często wywoływanej przez chorobę fizyczną lub interwencję medyczną (np. Chirurgia, hospitalizacja). W tym stanie mózg może błędnie interpretować informacje sensoryczne, prowadząc do halucynacji.
Diagnoza
Delirium jest diagnozowane poprzez ocenę kliniczną, w tym przegląd historii medycznej pacjenta, aktualnych stanów zdrowotnych i leków. Lekarz oceni również funkcje poznawcze, rozpiętość uwagi i ogólny poziom świadomości pacjenta. Testy krwi i badania obrazowania można przeprowadzić w celu zidentyfikowania wszelkich przyczyn podstawowych, takich jak infekcja lub odwodnienie.
Opcje leczenia:
Leczenie delirium koncentruje się na zajęciu się przyczyną podstawową (np., Leczenie infekcji, korygowanie odwodnienia lub zarządzanie nierównowagami metabolicznymi). Zapewnienie spokojnego i znanego środowiska może również pomóc, podobnie jak minimalizacja fizycznych ograniczeń lub niepotrzebnych leków. W niektórych przypadkach leki przeciwpsychotyczne (takie jak haloperidol) mogą być przepisywane w przypadku ciężkich halucynacji, ale leki te należy stosować ostrożnie u osób starszych.
5. Upoślecia wzroku lub słuchu
W przypadku niektórych starszych dorosłych halucynacje mogą być powiązane z deprywacją sensoryczną, szczególnie w przypadkach znacznego wzroku lub utraty słuchu. Mózg może próbować zrekompensować brak wkładu sensorycznego, tworząc halucynacje, zwłaszcza halucynacje wizualne lub słuchowe. Te halucynacje są czasami określane jako „zespół Charlesa Bonneta” w przypadkach utraty wzroku. W tym stanie osoby z poważnym zaburzeniem wzroku mogą zobaczyć żywe, nieistniejące obrazy lub osoby.
Diagnoza
Dokładne badanie oka lub słuchu może pomóc ustalić, czy upośledzenie sensoryczne przyczynia się do halucynacji. Testy wzroku, w tym skany siatkówki lub optyczna tomografia koherencyjna, mogą zdiagnozować warunki takie jak zwyrodnienie plamki żółtej lub retinopatia cukrzycowa. Testy słuchu (audiometria) mogą pomóc zidentyfikować ubytek słuchu, który może przyczynić się do halucynacji słuchowych.
Opcje leczenia:
Leczenie koncentruje się na poprawie lub kompensowaniu utraty sensorycznej. W przypadku upośledzenia wzroku może pomóc w użyciu urządzeń powiększenia lub soczewek korekcyjnych. Aparaty słuchowe mogą poprawić słuch i zmniejszyć halucynacje słuchowe. W niektórych przypadkach może być również korzystna terapia, która pomaga osobom radzić sobie z ich halucynacjami, takimi jak poznawcza terapia behawioralna.
6. Warunki zdrowia psychicznego (np. Depresja, schizofrenia)
Choć częściej u młodszych osób, niektóre starsze osoby dorosłe mogą rozwijać choroby psychiczne, takie jak depresja lub schizofrenia, które mogą powodować halucynacje. Depresja u osób starszych, zwłaszcza gdy jest nietraktowana, może prowadzić do cech psychotycznych, w tym halucynacji. Schizofrenia jest przewlekłym stanem, który może powodować halucynacje słuchowe lub wzrokowe, chociaż jest mniej powszechna u osób starszych.
Diagnoza
Diagnoza halucynacji związanych ze zdrowiem psychicznym przeprowadza się z kompleksową oceną psychiatryczną. Lekarz zapyta historię emocjonalną i psychologiczną pacjenta, obecnych objawów i historii rodzinnych problemów zdrowia psychicznego. Standardowe oceny psychiatryczne i badania przesiewowe mogą pomóc w ustaleniu, czy występuje depresja, schizofrenia lub inne zaburzenie zdrowia psychicznego.
Opcje leczenia:
Warunki zdrowia psychicznego, takie jak depresja i schizofrenia, są leczone kombinacją psychoterapii i leków. Leki przeciwdepresyjne (takie jak SSRI) lub leki przeciwpsychotyczne (takie jak olanzapina lub rysperydon) można przepisać w zależności od stanu leżącego u podstaw. Terapia, w tym terapia poznawczo-behawioralna, może pomóc osobom poradzić sobie z objawami i poprawić strategie radzenia sobie.
Podsumowując, halucynacje u osób starszych, takich jak babcia, mogą być spowodowane różnymi chorobami, działaniami ubocznymi lub zaburzeniami sensorycznymi. Zidentyfikowanie przyczyny podstawowej jest niezbędne do prawidłowego leczenia, takie jak dostosowanie leków, zarządzanie chorobami neurologicznymi lub rozwiązanie widzenia i utraty słuchu. Konsultacja z pracownikiem służby zdrowia w celu dokładnej oceny jest najlepszym sposobem leczenia i poprawy jakości życia zarówno dla dotkniętej osoby, jak i jej rodziny.
Discussion about this post