Choroba Parkinsona jest przewlekłym i postępującym zaburzeniem neurologicznym, które przede wszystkim wpływa na ruch. Ta choroba wynika ze stopniowej utraty neuronów wytwarzających dopaminę w określonym obszarze mózgu zwanym istotą czarną. Dopamina odgrywa kluczową rolę w kontrolowaniu ruchu i koordynacji mięśni. Zmniejszenie poziomu dopaminy zakłóca normalną komunikację między obszarami mózgu, co prowadzi do charakterystycznych objawów choroby Parkinsona. Chociaż choroba Parkinsona zwykle pojawia się po 60 roku życia, niektóre osoby rozwijają objawy przed ukończeniem 50 roku życia. W tych przypadkach stan ten nazywany jest chorobą wczesnego początku Parkinsona.
Choroba Early-Anset Parkinsona często rozwija się z powodu połączenia predyspozycji genetycznych i czynników środowiskowych. Kilka genów, takich jak Park2 (Parkin), Pink1 i LRRK2, zostało powiązanych z przypadkami wczesnego początku. Wczesne objawy często pojawiają się subtelnie i postępują powoli, co może opóźnić diagnozę. Rozpoznanie i zrozumienie objawów choroby Parkinsona na wczesnym etapie pozwala na wcześniejszą diagnozę i interwencję.
Objawy motoryczne wczesnego początku choroby Parkinsona
Drżenie
Drżenie jest jednym z najbardziej rozpoznawalnych objawów. Drżenie zwykle zaczyna się po jednej stronie ciała, często w jednej ręce lub na palcach. Dotknięta ręka może wykazywać rytmiczny ruch wstrząsania, szczególnie w spoczynku. Ten objaw wynika z zakłóconej sygnalizacji w obwodach motorycznych mózgu, z powodu zmniejszonej aktywności dopaminy w zwojach podstawy.
Drżenie występuje w około 70% do 80% osób z chorobą wczesnego początku Parkinsona. Jednak drżenie może pozostać łagodne we wczesnych stadiach. Zwróć uwagę, jeśli drżenie nastąpi, gdy ręka spoczywa i zmniejsza się podczas ruchu. Ten wzór odróżnia drżenie Parkinsonian od drżenia niezbędnego.
Drżenie może zakłócać drobne umiejętności motoryczne, takie jak pisanie lub zapinanie koszuli. Stres i zmęczenie mogą zwiększyć nasilenie drżenia, więc zarządzanie stresem emocjonalnym i fizycznym jest niezbędne.
Sztywność mięśni
Sztywność mięśni powoduje odporność na ruch w ramionach, nogach, szyi lub bagażnika. Sztywność mięśni często zaczyna się z jednej strony i rozprzestrzenia się po obu stronach w miarę postępu choroby. Sztywność mięśni występuje, ponieważ niedobór dopaminy zmniejsza zdolność mózgu do regulacji napięcia mięśni.
Sztywność mięśni występuje w pewnym momencie u prawie wszystkich osób z chorobą Parkinsona. Ten objaw może prowadzić do bólu mięśni, dyskomfortu stawowego i poczucia ciężkości. We wczesnych stadiach sztywność mięśni może pojawiać się, ponieważ ból barku lub sztywność stawów pomylona z zapaleniem stawów lub odmianą mięśni.
Sztywność mięśni może zaburzyć chodzenie i postawę, więc zwróć uwagę, jeśli ciało czuje się sztywne nawet w spoczynku. Regularna aktywność fizyczna może pomóc złagodzić sztywność mięśni i utrzymać ruchliwość.
Powolność ruchu
Powolność ruchu jest ogólnym zmniejszeniem spontanicznych i dobrowolnych ruchów. Powolność ruchu sprawia, że codzienne czynności, takie jak ubieranie się, chodzenie lub jedzenie trwa dłużej niż zwykle. Wyrazy twarzy mogą wydawać się zmniejszone, co powoduje stałą twarz.
Powolność ruchu wynika z upośledzonej koordynacji między obszarami mózgu, które kontrolują ruchy dobrowolne. Zmniejszona sygnalizacja dopaminy spowalnia inicjację i wykonanie ruchu.
Powolność ruchu występuje u prawie każdej osoby z chorobą Parkinsona. Powolność może nie być stała i może się różnić z dnia na dzień. Uważaj na zmniejszoną huśtawkę ramienia podczas chodzenia lub zwiększony czas wymagany do wykonania rutynowych zadań.
Ten objaw może prowadzić do znacznej frustracji. Programy ćwiczeń i fizykoterapia mogą pomóc poprawić szybkość ruchu i koordynację.
Niestabilność postawy i problemy z równowagą
Niestabilność postawy jest upośledzona równowaga i trudności z utrzymaniem pozycji pionowej. W miarę postępu choroby Parkinsona objaw ten zwiększa ryzyko upadków i urazów. We wczesnych przypadkach problemy z równowagą mogą nie pojawić się natychmiast, ale z czasem mogą się rozwijać.
Niedobór dopaminy zakłóca koordynację między regionami mózgu odpowiedzialnymi za równowagę i odruch. W rezultacie ciało nie może dokonać szybkich korekt w celu utrzymania równowagi podczas chodzenia lub obracania.
Problemy z bilansem występują u około 30% do 50% osób na wczesnym etapie. Monitoruj niewyjaśnione upadki, częste potykanie lub trudności z pozycją siedzącej. Zachowaj ostrożność podczas działań, które obejmują nierównomierne grunt lub szybkie ruchy.
Objawy nie-motoryczne choroby wczesnego początkującego Parkinsona
Depresja i lęk
Depresja i lęk często pojawiają się przed objawami ruchowymi lub obok objawów. Objawy te wynikają z nierównowagi chemicznej w mózgu, szczególnie obejmującym dopaminę, serotoninę i noradrenalinę.
Zaburzenia nastroju występują u 40% do 50% osób z chorobą wczesnego początku Parkinsona. Objawy obejmują uporczywy smutek, drażliwość, utratę zainteresowania i lęk bez oczywistej przyczyny.
Nie uważaj tych objawów za tylko reakcje emocjonalne. Depresja i lęk mogą znacznie zmniejszyć jakość życia i pogorszyć objawy choroby Parkinsona. Poszukaj oceny od pracownika służby zdrowia, jeśli zmiany nastroju utrzymują się przez ponad 2-3 tygodnie.
Leki przeciwdepresyjne i poradnictwo mogą pomóc w radzeniu sobie z objawami nastroju. Regularne ćwiczenia i interakcje społeczne mogą również zapewnić wsparcie emocjonalne.
Zaburzenia snu
Zaburzenia snu obejmują bezsenność, niespokojne nogi, intensywne sny i senność w ciągu dnia. Problemy te wynikają ze zmian w funkcji mózgu z powodu utraty dopaminy i zakłócenia normalnych rytmów okołodobowych.
Około 60% do 80% osób z chorobą Parkinsona doświadcza pewnej formy zaburzeń snu. Problemy ze snem mogą zwiększyć zmęczenie i pogorszyć inne objawy. Utrzymuj spójny harmonogram snu i unikaj stymulantów, takich jak kofeina blisko snu. Omów trwałe problemy ze snem z neurologiem.
Utrata zapachu
Utrata zdolności do zapachu często występuje kilka lat przed wystąpieniem objawów motorycznych. Ten objaw wynika z wczesnej degeneracji szlaków węchowych, które również polegają na dopaminie i innych neuroprzekaźnikach.
Do 90% osób z chorobą Parkinsona zorganizowanego lub nieobecnego zmysłu zapachu. Nie możesz zauważyć tego objawu, chyba że aktywnie testujesz zdolność do wykrywania typowych zapachów.
Chociaż anosmia nie jest niebezpieczna, objaw ten może służyć jako znak wczesnego ostrzegawczego, gdy jest połączony z innymi objawami. Wspomnij o wszelkich zmianach zapachu lekarza, zwłaszcza gdy rozwijają się inne objawy.
Zaparcie
Zaparcia występują z powodu spowolnionego ruchu przewodu pokarmowego. Na układ nerwowy w jelicie wpływa ten sam proces zwyrodnieniowy widoczny w mózgu.
Zaparcia występują u ponad 50% osób z chorobą wczesnego początku Parkinsona. Ten objaw może pojawić się kilka lat przed rozpoczęciem objawów ruchowych.
Zaparcia mogą powodować wzdęcia brzucha, dyskomfort brzucha i utrata apetytu. Powinieneś zwiększyć spożycie wody, zużycie błonnika i aktywność fizyczną, aby promować defekację. Skorzystaj z porady medycznej, jeśli zaparcia stają się trwałe lub ciężkie.
Diagnozowanie choroby Parkinsona
Rozpoznanie choroby Parkinsona opiera się raczej na oceny klinicznej niż w testach laboratoryjnych. Neurolog oceni historię medyczną, wzorce objawów, wyniki badania fizykalnego i odpowiedź na leki dopaminergiczne.
Badania obrazowe, takie jak skany transportera dopaminy (DAT), pomagają potwierdzić zmniejszoną aktywność dopaminy w mózgu. Jednak te skany nie potwierdzają choroby Parkinsona i służą wspieraniu diagnozy klinicznej.
Ponieważ wczesne objawy mogą pojawiać się stopniowo i przypominać objawy innych stanów, diagnoza może zająć trochę czasu. Zachowaj szczegółowy zapis wszystkich objawów i zgłaszaj je wyraźnie podczas wizyt lekarskich.
Leczenie choroby Parkinsona
Leczenie koncentruje się na zarządzaniu objawami i poprawie jakości życia. Obecnie nie ma lekarstwa na chorobę Parkinsona.
Leki:
Levodopa w połączeniu z karbidopa pozostaje najskuteczniejszym lekiem. Ten lek zwiększa poziom dopaminy w mózgu i zmniejsza objawy ruchowe. Leki agonistyczne dopaminy, leki inhibitora inhibitora monoaminy B oraz leki inhibitora inhibitora katecholu-O-metylotransferazy również łagodzą objaw.
Fizjoterapia:
Fizjoterapia pomaga utrzymać mobilność, równowagę i elastyczność. Regularne ćwiczenia poprawia siłę mięśni i mogą spowolnić spadek funkcjonalny.
Terapia zawodowa i mowa:
Terapia zajęciowa uczy środków codziennego życia. Terapia mowy pomaga w zmianach głosu i trudnościach połykania.
Opcja chirurgiczna:
Głęboką stymulację mózgu można wziąć pod uwagę, gdy leki nie zapewniają już wystarczającej korzyści. Ta procedura chirurgiczna jest wykonywana przez wszczepienie elektrod w określonych obszarach mózgu w celu regulacji nieprawidłowych sygnałów.
Zmiany stylu życia:
Zrównoważona dieta, regularny harmonogram snu, redukcja stresu i zaangażowanie społeczne wspierają ogólne samopoczucie.
Wczesna diagnoza i konsekwentne leczenie znacznie poprawiają życie osoby z wczesną chorobą Parkinsona.
Discussion about this post