Niewykrywalny HIV oznacza zero ryzyka transmisji

Odkąd w 1983 r. odkryto ludzki wirus niedoboru odporności (HIV), naukowcy nieustannie pracowali nad znalezieniem sposobów zapobiegania dalszemu rozprzestrzenianiu się choroby. Niektóre interwencje, takie jak prezerwatywy, są skuteczne, ale dalekie od niezawodnych. Inne, takie jak profilaktyka przedekspozycyjna (PrEP), są skuteczne w ponad 90%, ale zostały słabo przyjęte przez wiele grup wysokiego ryzyka, w tym Afroamerykanów. Dopiero w 2019 roku naukowcy w końcu ujawnili jedyną interwencję, która może skutecznie zmniejszyć ryzyko zakażenia wirusem HIV do zera: niewykrywalne miano wirusa.

Strategia, określana przez urzędników zdrowia publicznego jako „niewykrywalny = nieprzekazywalny” (U = U), opiera się na dowodach, że terapia antyretrowirusowa u osób z HIV może całkowicie zapobiec zakażeniu, jeśli obciążenie wirusem (liczba krążących wirusów) jest całkowicie stłumione .

Jest to strategia, która była długo dyskutowana przed opublikowaniem badania PARTNER 2 2019Kątoraz wcześniejsze badanie PARTNER 1 z 2016 roku.KątPrzełomowe badania, w których wzięło udział 1570 par homoseksualnych i heteroseksualnych o niezgodności serologicznej (w których jeden partner jest nosicielem wirusa HIV, a drugi jest nosicielem wirusa HIV), zapewniły, że zdaniem urzędników służby zdrowia jest to pierwszy pewny sposób zapobiegania transmisji, nawet gdy nie używano prezerwatyw. .

Pomimo ostatecznych wyników, istnieją pewne ograniczenia strategii U=U, a mianowicie niski odsetek niewykrywalnych wiremii wśród Amerykanów żyjących z HIV.

Tło

Pojęcie U=U nie jest całkowicie nowe. W rzeczywistości to w 2008 roku eksperci ze Szwajcarskiej Federalnej Komisji ds. HIV/AIDS jako pierwsi ogłosili, że „osoba zarażona wirusem HIV poddawana terapii antyretrowirusowej z całkowicie stłumionym (wirusem)… nie może przenosić wirusa HIV poprzez kontakty seksualne”.KątKąt

Było to odważne stwierdzenie, poparte przytłaczającą ilością dowodów epidemiologicznych, ale brakowało badań klinicznych, które wykazałyby, że działało to indywidualnie. Nawet szwajcarska Komisja przyznała, że ​​ich oświadczenie, choć przekonujące, nie powinno zmieniać obecnie stosowanych strategii prewencyjnych.

Leczenie jako profilaktyka (TasP)

Mniej więcej w tym samym czasie naukowcy z HIV Prevention Trials Network (HPTN) postanowili aktywnie przetestować tę hipotezę, wyposażeni w nową i trwalszą generację leków na HIV. Aż do tego momentu koncepcja ta była nie do pomyślenia, biorąc pod uwagę, że wiele wczesnych leków przeciwretrowirusowych było podatnych na wysokie wskaźniki lekooporności i wczesne niepowodzenie leczenia.

Jednak wraz z wypuszczeniem tenofowiru w 2001 roku naukowcy mieli lek, który mógł zapewnić trwałą kontrolę nad wirusem z mniej niż idealnym przyleganiem.

Zespół badawczy HPTN zasugerował, że utrzymując niewykrywalne miano wirusa za pomocą tej nowszej, trwalszej formy terapii, wskaźnik przenoszenia byłby zmniejszony nie tylko w parach o niezgodności serologicznej, ale także w większej populacji. Była to strategia popularnie nazywana leczeniem jako zapobieganiem (TasP).

W badaniu, znanym jako HPTN-052, wzięło udział 1763 par z niezgodnością serologiczną, które otrzymały natychmiastowe leczenie lub zapewniono leczenie, gdy liczba CD4 partnera HIV-dodatniego spadła do 350 lub mniej (przepisany punkt początkowy terapii w 2011 r.). Oznaczało to, że partnerzy zakażeni HIV bez leczenia niezmiennie mieliby wyższe miano wirusa niż ci, którzy to zrobili.

Badanie kontrolne z 2016 r. wykazało, że TasP było nie tylko skuteczną interwencją, ale także trwałą, zmniejszając ryzyko transmisji o 93% w tej samej grupie par po 10 latach.

Obawy i kontrowersje

Pomimo pozytywnych ustaleń, wielu urzędników służby zdrowia miało wątpliwości co do skuteczności TasP. Wśród swoich obaw stwierdzili (słusznie), że niewykrywalny wirus to nie to samo, co brak wirusa.

Nawet przy najbardziej czułych testach wirusa HIV może utrzymywać się poniżej wykrywalnych poziomów. Obecne technologie definiują niewykrywalność jako poniżej 20 do 40 kopii na mililitr krwi. Oznacza to, że test może odczytywać jako niewykrywalny, ale nadal mogą znajdować się w obiegu kompetentne wirusy. Czy to wystarczy do ustalenia infekcji?

Inni wyrazili obawy, że spośród 1763 par zaangażowanych w HPTN 052, większość (97%) była heteroseksualna. Nawet najbardziej otwarci eksperci wątpili, czy wyniki obserwowane u heteroseksualistów znajdą odzwierciedlenie u gejów i biseksualnych mężczyzn, którzy nie tylko odpowiadają za ponad 65% nowych infekcji w Stanach ZjednoczonychKątale także mają bardzo różne podatności na zakażenie wirusem HIV.

PARTNER 1 Badanie

W celu rozszerzenia zakresu badań, we wrześniu 2010 r. rozpoczęto międzynarodowe badanie znane jako PARTNER (Partners of People on Antiretrovirals — A New Evaluation of the Risks), mające na celu przyjrzenie się wpływowi TasP zarówno u mężczyzn heteroseksualnych, jak i homoseksualnych. pary.

Badanie zostało przeprowadzone w 14 krajach europejskich i objęło 1166 par, które mają niezgodność serologiczną, uprawiając seks bez prezerwatywy średnio przez dwa lata. Tym, co sprawiło, że badanie PARTNER było szczególnie atrakcyjne, było to, że tylko pary, których partner zakażony HIV miał liczbę komórek CD4 poniżej 200 (kliniczna definicja AIDS), kwalifikowały się do udziału.

Spośród 888 par zdolnych do utrzymania niewykrywalnego miana wirusa – 548 z nich było heteroseksualnych, a 340 homoseksualnych – tylko 11 infekcji wystąpiło podczas czteroletniego okresu badań. Spośród nich żaden nie był genetycznie powiązany ze szczepem HIV ich partnera (co oznacza, że ​​infekcja nastąpiła poza związkiem).

Pomimo pozytywnych wyników, statystyczna pewność nie była tak przekonująca dla gejów (lub seksu analnego), jak w przypadku seksu pochwowego, biorąc pod uwagę, że 10 z 11 infekcji wystąpiło u gejowskich par męskich.

PARTNER 2 Badanie

Badanie PARTNER 2, rozpoczęte we wrześniu 2010 r., miało na celu ocenę ryzyka transmisji wyłącznie u par homoseksualnych płci męskiej o niezgodności serologicznej. Badanie zostało zaprojektowane specjalnie w celu oceny wpływu w pełni stłumionego wiremii u par, które nie stosowały konsekwentnie prezerwatyw podczas seksu analnego.

Spośród 997 par zrekrutowanych z 14 krajów europejskich, 90 zostało wykluczonych, ponieważ partner zarażony wirusem HIV nie utrzymał niewykrywalnego miana wirusa lub partner zarażony wirusem HIV zastosował PrEP lub profilaktykę poekspozycyjną (PEP), aby zapobiec zakażeniu.

Podczas siedmioletniego badania 782 kwalifikujące się pary zgłosiły seks analny bez prezerwatywy łącznie 76 088 razy. Co więcej, nie mniej niż 288 mężczyzn niezakażonych wirusem HIV (37%) zgłosiło seks bez prezerwatywy z partnerami spoza związku.

Krótko mówiąc, ryzyko przeniesienia wirusa u par homoseksualnych z niewykrywalnym wiremią było praktycznie zerowe, co potwierdza, że ​​U=U jest skutecznym sposobem zapobiegania HIV u partnerów o niezgodności serologicznej, czy to heteroseksualnych, homoseksualnych, czy biseksualnych.

Polityka i działanie

W wyniku badań PARTNERA i innych przełomowych badań, kampania Prevention Access Campaign, globalna społeczność partnerów zajmujących się sprawiedliwością zdrowotną, uruchomiła inicjatywę Niewykrywalny = nieprzekazywalny, aby pomóc zniwelować strach i wstyd, które promują stygmatyzację HIV i opóźniają opiekę nad HIV.

Inicjatywa ma na celu zachęcenie osób z HIV do rozpoczęcia i kontynuowania terapii antyretrowirusowej, kontynuowania ciąży i planowania rodziny oraz zmniejszenia lęku przed zarażeniem innych.

Było to przedsięwzięcie wspierane przez Międzynarodowe Towarzystwo ds. AIDS w swoim dorocznym liście z 2019 r., w którym komitet wezwał do „zmiany naszego zbiorowego sposobu myślenia” w celu przyjęcia U=U jako nowego standardu zapobiegania HIV.

Z punktu widzenia zaangażowanego związku niewykrywalne miano wirusa oferuje najskuteczniejszy środek ochrony przed wirusem HIV, nawet większy niż prezerwatywy czy PrEP. Ale niekoniecznie oznacza to, że powinieneś całkowicie zrezygnować z prezerwatyw.

Należy również pamiętać, że przyjmowanie leków przeciwretrowirusowych to nie to samo, co niewykrywalność. W rzeczywistości, według Centers for Disease Control and Prevention, mniej niż 60 procent osób leczonych na HIV w Stanach Zjednoczonych ma niewykrywalne miano wirusa.

W końcu nie wystarczy pominąć prezerwatywy tylko dlatego, że osoba, z którą uprawiasz seks, jest „w trakcie leczenia”. Jeśli nie jesteś w zaangażowanym związku i nie jesteś w pełni świadomy stanu leczenia swojego partnera i wyników wiremii, nie bierz niczego za pewnik. Używaj prezerwatyw i innych form bezpieczniejszego seksu, aby się chronić.