Przegląd schizofrenii polekowej

U niektórych wysoce predysponowanych osób przyjmowanie niektórych leków lub substancji może wywołać schizofrenię, poważny stan zdrowia psychicznego, w którym dana osoba doświadcza urojeń, halucynacji i innych objawów poznawczych i emocjonalnych.

Ten stan zwykle zaczyna się jako psychoza wywołana substancją, która jest oderwaniem się od rzeczywistości po zażyciu lub wycofaniu się z substancji. Badania wykazały, że schizofrenię zostanie później zdiagnozowanych u ponad 25% osób, które mają epizod psychotyczny wywołany przez substancje psychotyczne.

W tym artykule omówimy związek między psychozą polekową a schizofrenią oraz sposób jej leczenia.

Powoduje

Przyjmowanie lub odstawianie niektórych leków, narkotyków i alkoholu może powodować epizody psychozy. Jednak nie u każdego, u którego wystąpił epizod psychozy polekowej, zostanie później zdiagnozowana schizofrenia. Ważne jest, aby rozróżnić te dwa warunki. Schizofrenia jest uporczywym i złożonym stanem, na który składa się wiele czynników.

Badania wskazują, że rodzaj narkotyku, jaki dana osoba bierze przed epizodem psychozy wywołanej substancjami, może być predyktorem tego, czy później rozwinie się schizofrenia.

Jeden przegląd wykazał, że konopie indyjskie, halucynogeny i amfetaminy mają najwyższy wskaźnik psychozy wywołanej substancjami, która później przechodzi w schizofrenię.

Opioidy, alkohol i środki uspokajające mają nieco mniejsze tempo wytwarzania tego przejścia, ale nadal są ze sobą powiązane.

Konopie indyjskie

Używanie marihuany i schizofrenii są ze sobą powiązane, ale naukowcom trudno było wyjaśnić dokładny związek między nimi.

W niedawnym przeglądzie znaleziono dowody na to, że konopie indyjskie mogą mieć niewielki wpływ na wywoływanie schizofrenii, a także na zaostrzanie objawów istniejącej schizofrenii. Były jednak również dowody na to, że składnik kanabidiolu (CBD) konopi może mieć pewne korzyści terapeutyczne w przypadku istniejącej schizofrenii.

Ponieważ marihuana stanie się legalna w większej liczbie stanów, prawdopodobnie zostanie wykonanych więcej badań.

Czynniki ryzyka

Psychoza wywołana substancjami psychoaktywnymi jest istotnym czynnikiem ryzyka późniejszego rozwoju schizofrenii. W badaniu z 2017 r. śledzono liczbę osób, które po raz pierwszy zostały przyjęte z psychozą wywołaną przez substancje, a następnie przeszły na schizofrenię w okresie 15,5 roku.

W badaniu czynnikami ryzyka rozwoju schizofrenii były również:

• Męska płeć
• młodszy wiek
• Dłuższe pierwsze przyjęcie do szpitala

Istnieje również duży czynnik genetyczny ze schizofrenią. Osoba może być bardziej narażona na rozwój schizofrenii, jeśli ma bliskich krewnych z tą chorobą. Niektóre badania wykazały, że istnieją wspólne geny, które zwiększają ryzyko zarówno psychozy wywołanej metamfetaminą, jak i schizofrenii.

Objawy

Podstawowymi objawami schizofrenii są

• Halucynacje
• urojenia
• Zdezorganizowana mowa
• Połączenie wszystkich trzech

Aby zdiagnozować schizofrenię, osoba musi doświadczyć co najmniej jednego z tych trzech objawów. Może występować wiele innych objawów, w tym płaski afekt i zachowanie katatoniczne, a każda osoba będzie prezentować się inaczej.

urojenia

Złudzenie to stałe, fałszywe przekonanie, które nie jest oparte na rzeczywistości. Przykładami urojeń powszechnych w schizofrenii są przekonanie, że inni chcą cię skrzywdzić, przekonanie, że inni słyszą twoje myśli lub wkładają myśli do twojej głowy, oraz wiara, że ​​masz dodatkowe moce lub magię.

Halucynacje

Halucynacja to doświadczenie zmysłowe, które w rzeczywistości nie istnieje. Mogą być słuchowe (dźwięk), wzrokowe (wzrok), dotykowe (dotyk), węchowe (zapach) lub smakowe (smak). Typowe halucynacje obejmują widzenie ludzi, których nie ma i słyszenie głosów.

Długość ostatnich odcinków

Ostre epizody psychozy mogą trwać godziny, dni, tygodnie lub miesiące, aw wielu przypadkach mogą wymagać hospitalizacji w celu zapewnienia bezpieczeństwa choremu.

Zaprzestanie zażywania narkotyków nie musi oznaczać natychmiastowego ustąpienia objawów, ale jest to pierwszy krok.

Jedno z badań osób hospitalizowanych z psychozą wywołaną przez substancje wykazało, że 60% objawów psychozy uczestników ustąpiło w ciągu miesiąca od zaprzestania używania narkotyków, 30% w ciągu jednego do sześciu miesięcy, a 10% przez ponad sześć miesięcy.

Diagnoza

Specjaliści ds. zdrowia psychicznego korzystają z Podręcznika Diagnostycznego i Statystycznego Zaburzeń Psychicznych (DSM-5) do diagnozowania zaburzeń psychicznych, takich jak schizofrenia.

Testy fizjologiczne nie mogą zdiagnozować schizofrenii, ale mogą być stosowane do wykluczenia innych schorzeń. Testy te mogą obejmować:

• Skany tomografii komputerowej (skanowanie CT) lub skany rezonansu magnetycznego (MRI) w celu identyfikacji zmian w mózgu

• Badania krwi lub moczu w celu zidentyfikowania substancji, które mogą wywoływać psychozy, takich jak konopie indyjskie, LSD lub metamfetamina

Leczenie

Leczenie schizofrenii może pomóc ograniczyć liczbę ostrych epizodów psychotycznych, jakich doświadcza dana osoba, oraz zwiększyć jej zaangażowanie i funkcjonowanie w życiu codziennym. Jednak niektóre osoby ze schizofrenią niechętnie poddają się leczeniu lub nie mają wglądu w swoje urojenia lub halucynacje.

W przypadku psychozy polekowej lub schizofrenii, która nasila się w wyniku zażywania lub odstawienia niektórych substancji, zajęcie się używaniem substancji stanowi dodatkową część schematu leczenia. Zarządzanie wypłatą jest potencjalnie jednym z pierwszych kroków.

Hospitalizacja

Hospitalizacja może być istotną częścią leczenia i powrotu do zdrowia po epizodzie psychozy polekowym lub zaostrzeniu (pogorszeniu) schizofrenii. Podczas tych epizodów osoba może stanowić zagrożenie dla siebie poprzez potencjalne przedawkowanie narkotyków lub po prostu nie dbając o siebie z powodu skrajnego pobudzenia, urojeń i halucynacji.

Bliska opieka medyczna w warunkach szpitalnych może pomóc osobie w radzeniu sobie z objawami psychozy i odstawieniem substancji. Może również tworzyć kompleksowy plan wypisu na leczenie, psychoterapię, wsparcie społeczności, zakwaterowanie i rehabilitację.

Leki i psychoterapia

W leczeniu schizofrenii stosuje się leki przeciwpsychotyczne. Należą do nich zarówno „typowe” leki przeciwpsychotyczne, takie jak Torazyna (chloropromazyna) i Haldol (haloperidol), jak i „atypowe” leki przeciwpsychotyczne, takie jak Risperdal (risperidon) i Clozaril (klozapina).

W przypadku osób doświadczających psychozy w wyniku zażywania substancji psychoaktywnych, można zastosować dodatkowe leki, aby pomóc osobie w wycofaniu się z tych substancji.

Psychoterapia (terapia rozmowa) może być również ważną częścią planu leczenia pacjenta.

Perspektywy

Schizofrenia jest przewlekłą, trwającą całe życie chorobą psychiczną. Nie ma lekarstwa na schizofrenię, chociaż dostępne są skuteczne metody leczenia, które mogą pomóc w opanowaniu objawów i unikaniu wyzwalaczy.

Przez całe życie osoba ze schizofrenią będzie doświadczać wzlotów i upadków. Może to obejmować okresy remisji, a także ostre epizody psychozy, w których objawy schizofrenii się pogarszają. W niektórych przypadkach jest to poprzedzone używaniem lub wycofaniem substancji.

Zaburzenia związane z używaniem substancji psychoaktywnych, psychoza polekowa i schizofrenia mogą być ze sobą ściśle powiązane. Może być tak, że substancje są wyzwalaczem zaostrzającym objawy schizofrenii, że ludzie używają substancji do radzenia sobie z objawami schizofrenii lub że czynniki środowiskowe i genetyczne predysponują osobę do obu schorzeń. Badania trwają, ale wszystkie trzy warunki są złożone, a przypadek każdej osoby jest wyjątkowy.

Jeśli Ty lub ktoś, kogo kochasz, doświadczasz objawów psychozy, nadużywania narkotyków lub alkoholu lub odstawienia, zasięgnij pomocy medycznej, aby zachować bezpieczeństwo i postawić możliwą diagnozę.