Genetyka, środowisko i styl życia odgrywają tu rolę
Kiedyś uważano, że łuszczyca jest schorzeniem dermatologicznym, takim jak egzema, ale w rzeczywistości jest chorobą autoimmunologiczną ściślej związaną z reumatoidalnym zapaleniem stawów i toczniem. Jak sama nazwa wskazuje, zaburzenie autoimmunologiczne to takie, w którym układ odpornościowy organizmu kieruje swoją obronę na siebie, atakując komórki i tkanki, które błędnie uważa za szkodliwe. W przypadku łuszczycy głównym celem ataku są komórki w zewnętrznej warstwie skóry zwanej naskórkiem, co prowadzi do powstawania suchych, czerwonych, łuszczących się plam zwanych płytkami.
Naukowcy nie do końca rozumieją, co powoduje nieprawidłowe działanie układu odpornościowego w ten sposób, ale wierzą, że rolę odgrywają zarówno czynniki genetyczne, jak i środowiskowe.
:max_bytes(150000):strip_icc()/plaque-psoriasis-causes-39-5ae0bf058023b90036cf1352.png)
Zapalenie
Łuszczyca charakteryzuje się stanem zapalnym. Zapalenie jest czynnikiem w wielu stanach i na ogół zaczyna się, gdy rodzaj białych krwinek (komórek T) wykryje drobnoustrój chorobotwórczy (patogen) gdzieś w ciele. W odpowiedzi limfocyt T przemieszcza się do zaatakowanej tkanki i uwalnia białko zapalne znane jako czynnik martwicy nowotworu (TNF).
W przypadku łuszczycy nie ma patogenu. Zamiast tego komórki T nagle i w niewytłumaczalny sposób migrują do naskórka i wydzielają TNF, jakby organizm był atakowany. Uważa się, że powstałe zapalenie stymuluje nadprodukcję komórek skóry, znaną jako keratynocyty, które stanowią około 90% naskórka.KątKąt
W normalnych warunkach keratynocyty tworzą się i zrzucają w ciągu 28 do 30 dni. W przypadku łuszczycy czas ten skraca się do zaledwie trzech do pięciu dni.
Przyspieszona produkcja powoduje, że komórki dosłownie przepychają się przez ochronną warstwę zewnętrzną naskórka, zwaną warstwą rogową naskórka, co prowadzi do powstawania suchych, łuszczących się płytek. Inne, mniej powszechne postacie choroby powodują powstawanie pęcherzy wypełnionych ropą (łuszczyca krostkowa) lub wilgotnych zmian w fałdach skóry (łuszczyca odwrócona).KątKąt
Genetyka
Uważa się, że genetyka odgrywa kluczową rolę w rozwoju łuszczycy. Chociaż dokładny związek nie został jeszcze ustalony, naukowcy zidentyfikowali nie mniej niż 25 mutacji genetycznych, które zwiększają ryzyko zachorowania.KątKąt
Uważa się, że wśród nich mutacja znana jako CARD14 jest silnie powiązana zarówno z łuszczycą plackowatą, jak i krostkową, a także z powiązanym zaburzeniem znanym jako łuszczycowe zapalenie stawów.
Posiadanie jednej lub więcej z tych mutacji nie oznacza, że zachorujesz na łuszczycę, ale zwiększa to ryzyko. Według przeglądu z 2015 r. w Current Dermatology Report, dziecko z dwójką rodziców z łuszczycą ma nie mniej niż 50/50 szans na rozwój choroby.
Wpływ genetyki jest dodatkowo udowadniany przez badania bliźniąt, w których łuszczyca jest trzykrotnie bardziej prawdopodobna dla obu bliźniąt jednojajowych niż obu bliźniąt nieidentycznych.KątKąt
2:07
Czynniki ryzyka
Chociaż genetyka może predysponować cię do łuszczycy, możliwe jest posiadanie mutacji – nawet mutacji CARD14 – i nigdy nie zachorujesz na łuszczycę. Aby choroba mogła się rozwinąć, naukowcy uważają, że do aktywacji choroby potrzebny jest wyzwalacz środowiskowy.KątKąt
Świadczy o tym, po części, różne stany, o których wiadomo, że wywołują ostry epizod (znany jako zaostrzenie). Należą do nich między innymi infekcje, urazy skóry, otyłość i leki.
Infekcje
Każdy rodzaj infekcji może powodować pojawienie się lub zaostrzenie łuszczycy. Jest to szczególnie prawdziwe w przypadku łuszczycy kropelkowatej, która prawie zawsze następuje po infekcji, zwłaszcza infekcji paciorkowcowej. Łuszczyca kropelkowata jest drugim najczęstszym rodzajem łuszczycy i częściej dotyka dzieci niż dorosłych.KątKąt
HIV to kolejna infekcja powszechnie związana z łuszczycą. Chociaż osoby z HIV nie chorują na łuszczycę częściej niż ludzie w populacji ogólnej, ciężkość choroby jest znacznie gorsza.KątNie jest to zaskakujące, biorąc pod uwagę, że HIV dodatkowo osłabia układ odpornościowy, który już działa nieprawidłowo.
Uraz skóry
Każdy rodzaj urazu skóry (w tym skaleczenie, zadrapanie, rana chirurgiczna, tatuaż, oparzenie lub oparzenie słoneczne) może potencjalnie spowodować zaostrzenie. Jest to znane jako zjawisko Koebnera, reakcja zachodząca wzdłuż linii urazu skóry.KątKąt
Naukowcy nie do końca rozumieją, dlaczego tak się dzieje, ale podejrzewają, że białka zapalne (cytokiny) nadmiernie stymulują skórę i aktywują przeciwciała autoimmunologiczne (autoprzeciwciała), które wywołują reakcję zapalną.
Nawet energiczne tarcie skóry lub tarcie ciasnego kołnierza lub paska może wywołać reakcję. Nie ma sposobu, aby zapobiec reakcji Koebnera, ale możesz zmniejszyć ryzyko, stosując krem przeciwsłoneczny, unikając zadrapań i nosząc bardziej miękkie tkaniny.
Jeśli masz łuszczycę, bardzo ważne jest natychmiastowe leczenie drobnych uszkodzeń skóry. Oczyścić skórę mydłem i wodą, nałożyć maść z antybiotykiem, a ranę opatrzyć bandażem. Szczególnie przydatny może być bandaż uciskowy. Może to zmniejszyć ryzyko ostrego zaostrzenia.
Otyłość
Badanie z 2017 roku z Polski sugeruje, że otyłość jest istotnym czynnikiem ryzyka łuszczycy.KątWiadomo, że nadmierna akumulacja komórek tłuszczowych (magazynujących tłuszcz) stymuluje produkcję cytokin. Ta reakcja jest ściśle powiązana ze wzrostem wskaźnika masy ciała (BMI) danej osoby.
Uważa się, że w pewnym momencie zapalenie wywołane otyłością może wywołać objawy łuszczycy. Często objawia się to łuszczycą odwróconą, która rozwija się w fałdach skóry (w tym pod pachami, pod biustem, między pośladkami lub w fałdach pachwiny lub brzucha). Są to nie tylko obszary o największej akumulacji komórek tłuszczowych, ale także miejsca, w których skóra najprawdopodobniej ociera się o siebie, powodując tarcie.
Otyłość może również wpływać na leczenie łuszczycy, wymagając zwiększenia dawki w celu uzyskania pożądanego efektu. To z kolei zwiększa ryzyko wystąpienia skutków ubocznych.
Leki
Niektóre leki mogą również wywoływać objawy łuszczycy.KątNie jest jasne, dlaczego tak się dzieje i dlaczego niektórzy ludzie są dotknięci, a inni nie. Wśród najczęstszych winowajców są:
-
Leki na nadciśnienie, w tym beta-blokery i inhibitory ACE
- Lit, przepisywany w leczeniu zaburzeń afektywnych dwubiegunowych
- Niektóre leki przeciwreumatyczne modyfikujące przebieg choroby (DMARD), takie jak Plaquenil (hydroksychlorochina) i Aralen (chlorochina)
-
Interferony, często stosowane w leczeniu wirusowego zapalenia wątroby typu C
- Niesteroidowe leki przeciwzapalne (NLPZ)
-
Terbinafina, lek przeciwgrzybiczy
- Antybiotyki tetracyklinowe
Inhibitory czynnika martwicy nowotworu-a (TNF-a) stosowane w leczeniu zaburzeń autoimmunologicznych – w tym Remicade (infliksymab), Humira (adalimumab) i Enbrel (etanercept) – mogą również wywoływać objawy łuszczycy w ciągu pierwszych kilku miesięcy leczenia jako organizm dostosowuje się do leku.
Doustne kortykosteroidy stosowane w leczeniu łuszczycy mogą wywołać poważne objawy „odbicia”, jeśli zostaną nagle przerwane. Jeśli kortykosteroidy nie są już potrzebne, Twój lekarz pomoże Ci stopniowo odstawiać lek, aby tak się nie stało.
Styl życia i środowisko
To, jak (a nawet gdzie) mieszkasz, może mieć wpływ na ryzyko wystąpienia łuszczycy i zdolność radzenia sobie z chorobą.
Palenie
Biorąc pod uwagę, jak szkodliwe są papierosy dla ogólnego stanu zdrowia, nie jest niespodzianką, że mogą również zwiększać ryzyko wystąpienia łuszczycy. W rzeczywistości badania opublikowane w czasopiśmie Psoriasis sugerują, że ilość, jaką dziennie palisz, jest bezpośrednio związana z ryzykiem wystąpienia nowych lub nawracających objawów.KątKąt
Palenie może również wpływać na odpowiedź na leczenie poprzez promowanie ogólnoustrojowego stanu zapalnego, zmniejszając skuteczność leków przeciwzapalnych.
Naprężenie
Stres ma ogromny wpływ na układ odpornościowy i może odgrywać znaczącą rolę w rozwoju łuszczycy. Z drugiej strony ostre zaostrzenia łuszczycowe mogą wywoływać stres i pogorszyć twój stan. U niektórych osób stres zarówno wyzwala, jak i utrwala chorobę.KątKąt
Chociaż stresu nie da się całkowicie uniknąć, są rzeczy, które możesz zrobić, aby go kontrolować, w tym regularne ćwiczenia, joga, medytacja i głębokie oddychanie.
Stres fizyczny – na przykład z operacji lub porodu – jest również częstym wyzwalaczem wybuchów łuszczycy.
Zimna pogoda
Osoby z łuszczycą często doświadczają zaostrzeń w miesiącach zimowych lub podczas wizyty w zimnym, suchym klimacie.
Niskie temperatury wysysają wilgoć z powietrza, prowadząc do wysuszenia skóry. Zima wiąże się również z mniejszym nasłonecznieniem, co pozbawia organizm promieniowania ultrafioletowego (UV) korzystnego dla skóry łuszczycowej. Fototerapia dostarczana w gabinecie dermatologa może pomóc w przeciwdziałaniu temu efektowi.KątKąt
Mając to na uwadze, zbyt dużo słońca może powodować stany zapalne i oparzenia słoneczne, wywołując objawy łuszczycy. To samo dotyczy korzystania z łóżek opalających lub lamp opalających, których należy unikać.
Gluten
Badania przeprowadzone na Uniwersytecie Kalifornijskim w San Francisco donoszą, że niektóre osoby z łuszczycą mają wysoki poziom przeciwciał glutenowych związanych z chorobą autoimmunologiczną celiakią (CD).KątSugeruje to, że gluten, białko występujące w niektórych zbożach, może wywoływać łuszczycę w taki sam sposób, jak CD.
Istnieją nawet dowody na to, że dieta bezglutenowa może łagodzić objawy u osób opornych na tradycyjne leczenie łuszczycy.KątWiele takich osób może mieć niezdiagnozowaną CD lub wrażliwość na gluten bez celiakii.
Potrzebne są jednak dalsze badania nad tym potencjalnym połączeniem.
Często zdarza się, że osoby z łuszczycą mają wiele chorób autoimmunologicznych, często ze wspólnymi wyzwalaczami i nakładającymi się objawami.
Discussion about this post