Różnice rasowe w zdrowiu matek mogą być punktem zwrotnym

Niezależnie od tego, czy chodzi o opiekę prenatalną, poród, śmiertelność matek, czy opiekę poporodową, problem jest jasny: istnieje poważny problem z leczeniem i wynikami opartymi na nierówności rasowej. Będzie to wymagało zmian nie tylko w systemach ochrony zdrowia reprodukcyjnego, ale także ze strony ustawodawców, szkół medycznych, grup wsparcia społeczności i na poziomie indywidualnym.

Ta dysproporcja istnieje od ponad wieku, ale to nie znaczy, że jest nie do pokonania. Możliwe, że osiągnęliśmy punkt obrotu.

Różnice rasowe w zdrowiu matek nie dotyczą tylko ukrytych i wyraźnych uprzedzeń i różnic w dostępie do leczenia. Są częścią większej sieci wyzwań, która obejmuje kwestie ekonomiczne, rasizm, pokolenia stresorów, wymiar sprawiedliwości w sprawach karnych i wiele innych kwestii.

„To tak złożona kwestia, ponieważ mamy do czynienia z czynnikami systemowymi i historycznymi, ale także kulturowymi i społecznymi”, mówi dr Hyagriv Simhan, szef oddziału ginekologii i nauk o reprodukcji w Magee z University of Pittsburgh Medical Center. Instytut Badawczy Kobiet. „Rozwiązania będą musiały być szeroko zakrojone, od zmian na poziomie społecznym po szkolenie każdego pracownika służby zdrowia na temat stronniczości. Ale pierwszym krokiem jest oczywiście większa świadomość tych różnic”.

Głębia problemu

Według raportu w Clinical Obstetrics and Gynecology, osoby czarnoskóre są trzy do czterech razy bardziej narażone na śmierć związaną z ciążą niż osoby białe. Ta dysproporcja, dodaje raport, istnieje od ponad wieku i w rzeczywistości pogłębiła się w ciągu ostatnich 100 lat.

Badania opublikowane przez Centers for Disease Control and Prevention (CDC) wykazały, że Indianie i rdzenni mieszkańcy Alaski mają również wyższy wskaźnik zgonów związanych z ciążą i są dwa do trzech razy bardziej narażone na ryzyko w porównaniu do białych.

Podobnie trudna jest opieka poporodowa. Podczas gdy badanie przeprowadzone w 2011 roku w Psychiatric Services wykazało, że wskaźniki depresji poporodowej nie różnią się w zależności od rasy i pochodzenia etnicznego, osoby kolorowe i/lub rodzice o niskich dochodach otrzymywali suboptymalne leczenie depresji poporodowej w porównaniu z osobami rasy białej.

Osoby kolorowe zaobserwowane w badaniu były również o połowę mniej skłonne do inicjowania opieki psychiatrycznej niż Biali, mimo że problem może mieć poważny wpływ na zdrowie.

Złożony problem, wiele przyczyn

Jak zauważa Simhan, złożoność tego problemu jest w dużej mierze tym, co sprawia, że ​​jest on przytłaczający, a istnieje wiele czynników zarówno w ramach systemu opieki zdrowotnej, jak i poza nim.

Postrzeganie, założenia i uprzedzenia

Według Richelle Whittaker, LSSP, psychologa edukacyjnego specjalizującego się w matczynym zdrowiu psychicznym osób kolorowych, nierówne traktowanie może rozpocząć się podczas interakcji między pacjentem a lekarzem, a pracownicy służby zdrowia mogą nie być świadomi swoich ukrytych uprzedzeń. „Często czarne kobiety są postrzegane jako agresywne lub szorstkie, gdy zadają pytania, próbują zebrać informacje lub zgłosić obawy” – mówi.

Inne badanie, opublikowane w Proceedings of the National Academy of Sciences, wykazało, że znaczna liczba białych studentów medycyny i mieszkańców ma fałszywe przekonania na temat biologicznych różnic między czarnymi i białymi ludźmi, na przykład, że skóra czarnych ludzi „jest grubsza” i że wymagają mniej leków przeciwbólowych.

Nieufność pacjenta w kontekście historycznym

Stres pokoleniowy może być znaczny i może być dodatkowo wzmocniony w przypadku niektórych osób, które otrzymują opiekę prenatalną lub wracają na kontrolę poporodową, mówi dr Karen Craddock, psycholog stosowana i wizytująca naukowiec w Wellesley Centers for Women.

„Żadna czarna kobieta wchodząca do szpitala nie jest sama; nosi na plecach pokolenia złożonej dyskryminacji i niezbędnego oporu” – mówi Craddock. „Wiemy, że może to dać jej siłę, ale zawiera traumę, a to może przełożyć się na problemy ze zdrowiem fizjologicznym i psychicznym”.

Do tego dochodzą inne problemy, takie jak dostęp do opieki zdrowotnej, potencjalnie ograniczone ubezpieczenie poporodowe, nawet zgodnie z ustawą o przystępnej cenie, i brak ich wysłuchania, mówi Madeline Sutton, MD, epidemiolog medyczny, ginekolog/położnik i członek wydziału w Morehouse School of Medicine.

Na przykład, podkreśla Sutton, epidemiolog CDC, Shalon Irving, zmarła trzy tygodnie po porodzie w 2017 roku z powodu powikłań związanych z nadciśnieniem krwi, mimo że szukała pomocy w leczeniu tego schorzenia.

W tym samym roku tenisistka Serena Williams omal nie umarła dzień po porodzie, kiedy powiedziała pielęgniarce, że coś jest nie tak i dowiedziała się, że jej leki przeciwbólowe prawdopodobnie wprowadzały ją w zakłopotanie. Kiedy nalegała na badanie, tomografia komputerowa płuc wykazała wiele skrzepów krwi.

Te historie były tak niepokojące – i niestety tak powszechne – że Harvard TH Chan School of Public Health opublikowała artykuł w swoim czasopiśmie zatytułowanym „Ameryka zawodzi swoje czarne matki”.

Możliwe kroki naprzód

Podobnie jak wiele kwestii związanych ze sprawiedliwością społeczną, różnice rasowe w zdrowiu matek były dyskutowane i znane od dawna, a grupy rzeczników wzywały do ​​zmiany – ale pomimo wstrzymania kroków naprzód, transformacja systemowa wydawała się w dużej mierze poza zasięgiem. Do teraz.

Podobnie jak w przypadku innych wyzwań społecznych na dużą skalę, ruch Black Lives Matter może mieć pewną moc nie tylko zwiększania świadomości, ale także napędzania rzeczywistych zmian, które mogą mieć znaczący wpływ na przyszłe zdrowie matek, uważa Naomi Torres-Mackie. Doktor, klinicysta psychologii zajmujący się sprawiedliwością społeczną w szpitalu Lenox Hill w Nowym Jorku.

Na przykład, jak mówi, Lenox Hill Hospital właśnie zorganizował sesję edukacyjną na temat różnic w umieralności czarnych matek. Wraz ze wzrostem świadomości zmiana staje się bardziej możliwa, a to, co widzi na poziomie całego szpitala, będzie prawdopodobnie odczuwalne w każdym szpitalu.

Cynthia Shellhaas, MD, specjalistka w dziedzinie matek i płodu oraz profesor położnictwa i ginekologii w Ohio State University Wexner Medical Center, również zyskuje na znaczeniu szkolenie z ukrytych i jawnych uprzedzeń.

„Przy tego rodzaju treningu musi to dotyczyć każdego” – mówi Shellhaas. „Oznacza to nie tylko lekarzy i pielęgniarki, ale także personel recepcji, osoby wyznaczające wizyty, technicy laboratoryjni, kontrolerzy rozliczeń i wszyscy, którzy pracują z pacjentami.

„Możesz być najlepszą położną lub położną lub ginekologiem na świecie, ale musisz słuchać, jak personel recepcji rozmawia z pacjentami. Aby zmienić nastawienie, musisz zmienić całą kulturę danego miejsca”, mówi Shellhaas .

Kolejnym krokiem naprzód jest szersze wykorzystanie usług telezdrowia, które zostały poszerzone – i objęte ubezpieczeniem – w związku z pandemią COVID-19, ale także stanowią okazję do zapewnienia większej opieki osobom w ciąży kolorowej i opieki poporodowej. „Dostęp do opieki jest dużą częścią tej dysproporcji, więc jeśli możemy rozwiązać ten problem za pomocą czegoś tak prostego, jak telezdrowie, jest to duży krok naprzód” – mówi Shellhaas.

„Dopóki będziemy mogli podążać w kierunku ponownego wyobrażenia sobie innej ścieżki z różnymi wynikami, możemy zobaczyć prawdziwą transformację” – mówi Craddock. „Wydaje się, że jesteśmy w punkcie zwrotnym”.

Informacje zawarte w tym artykule są aktualne na podany dzień, co oznacza, że ​​po przeczytaniu mogą być dostępne nowsze informacje. Aby uzyskać najnowsze informacje o COVID-19, odwiedź naszą stronę z wiadomościami o koronawirusie.