Co to jest choroba Werdniga-Hoffmanna?

Choroba Werdniga-Hoffmanna, zwana także rdzeniowym zanikiem mięśni typu 1 (SMA1), jest genetycznym zaburzeniem nerwowo-mięśniowym. Wpływa na komórki nerwowe kontrolujące dobrowolne mięśnie – mięśnie pod twoją świadomą kontrolą, którymi możesz poruszać się do woli.

Objawy choroby Werdniga-Hoffmanna są widoczne przed ukończeniem 6 miesiąca życia, czasami już po urodzeniu. Ten stan jest spowodowany specyficznymi mutacjami genów i jest dziedziczony.

Czytaj dalej, aby dowiedzieć się więcej o chorobie Werdniga-Hoffmana, w tym o objawach, sposobie jej powstawania i diagnozowaniu, leczeniu i nie tylko.

Objawy SMA1

SMA1 to rodzaj rdzeniowego zaniku mięśni (SMA). SMA ogólnie powoduje osłabienie mięśni z czasem. Dzieci z różnymi typami SMA będą miały problemy z kontrolowaniem ruchów głowy, siadania i chodzenia. Warunki te mogą również wpływać na połykanie i oddychanie, gdy stan się pogarsza.

Nasilenie SMA zależy od typu dziecka. Dziecko z SMA może nie być w stanie podeprzeć głowy lub siedzieć bez podparcia. Mogą mieć problemy z kontrolowaniem rąk i nóg oraz trudności z połykaniem. Nie ma lekarstwa na żaden rodzaj SMA, ale leczenie może złagodzić objawy i pomóc dziecku żyć dłużej.

SMA1 jest uważany za ciężki, ponieważ wpływa na mięśnie kontrolujące oddychanie. Wiele dzieci z tym schorzeniem nie żyje dłużej niż 2 lata z powodu problemów z oddychaniem. Niemowlęta z SMA1 są bardzo słabe we wczesnych miesiącach i mają problemy z karmieniem. Rozwój poznawczy, umysłowy i emocjonalny w SMA jest na ogół normalny1.

Dodatkowe objawy SMA1 obejmują:

• Słabe mięśnie
• Drganie mięśni
• Zmiany kształtu kończyn spowodowane osłabieniem mięśni
• Brak możliwości poruszania kończynami

• Skolioza – skrzywienie kręgosłupa z biegiem czasu

• Wrodzone (obecne przy urodzeniu) złamania kości
• Cienkie żeberka
• Trudności ze staniem, chodzeniem i siedzeniem

Poważne objawy SMA1 obejmują:

• Aspiracyjne zapalenie płuc, które może prowadzić do poważniejszych stanów i śmierci

• Wady serca, w tym wady przegrody międzykomorowej – nieprawidłowe połączenia między komorami (dolnymi komorami serca)
• Możliwe zaangażowanie autonomicznego układu nerwowego — części układu nerwowego, która zaopatruje narządy wewnętrzne

SMA jest stanem zwyrodnieniowym, co oznacza, że ​​objawy nasilają się z czasem.

Powoduje

Typy SMA dotykają zarówno niemowlęta, jak i dzieci. W przypadku SMA dochodzi do rozpadu komórek nerwowych mózgu i rdzenia kręgowego, uniemożliwiając mózgowi wysyłanie wiadomości potrzebnych do kontrolowania ruchu mięśni.

SMA1 to choroba dziedziczna związana z nieprawidłowymi genami. Nieprawidłowy gen związany z SMA1 i wszystkimi typami SMA to neuron ruchowy przetrwania (SMN). Zidentyfikowano dwa geny SMN związane z chorobą Werdniga-Hoffmanna — SMN1 i SMN2.

Uważa się, że SMN1 powoduje chorobę, a SMN2 ma wpływ na ciężkość choroby. Kopie SMN2 mogą skutkować łagodniejszą postacią stanu. Inne mutacje genów mogą również odgrywać rolę w nasileniu.

Diagnoza

Diagnozę stawia się zazwyczaj, gdy rodzic lub opiekun zauważy objawy SMA1 u niemowlęcia lub dziecka. SMA można również zdiagnozować podczas badań przesiewowych noworodków. SMA został dodany do federalnych wytycznych dotyczących badań przesiewowych noworodków (Rekomendowany Jednolity Panel Przesiewowy) (RUSP) w 2018 roku.

Kiedy rodzic lub opiekun zgłosi objawy, lekarz przyjrzy się historii medycznej i rodzinnej dziecka i przeprowadzi badanie fizykalne.

Lekarz będzie szukał mięśni, które są słabe lub wiotkie i czy występuje drżenie języka. Przetestują również odruchy mięśniowe dziecka. Lekarz Twojego dziecka może poprosić o dodatkowe badania, aby pomóc w postawieniu diagnozy.

Testowanie pod kątem SMA może obejmować:

• Badania krwi, w tym badanie krwi na enzym zwany kinazą kreatynową (CK), który wycieka z degradujących się mięśni
• Biopsja mięśnia, używana do sprawdzenia, czy mięśnie ulegają pogorszeniu lub czy mają cechy charakterystyczne dla SMA1, takie jak zanik mięśni (zanik mięśni), chociaż biopsje mięśni nie są już wystarczające do potwierdzenia SMA

• Elektromiografia (EMG) do oceny stanu mięśni i komórek nerwowych

• Molekularne testy genetyczne w celu wykrycia zmian w pojedynczych genach
• Dodatkowe badania genetyczne, w tym amniopunkcja lub biopsja kosmówki podczas ciąży w celu oceny płodu w macicy w rodzinach, które miały poprzednie dzieci z SMA1

Wyniki badania przesiewowego noworodka mogą wykazać, że Twoje dziecko ma SMA. Jednak lekarz będzie chciał zlecić więcej badań, w tym dodatkowe badania krwi, testy genetyczne i badanie fizykalne, aby potwierdzić diagnozę. Dodatkowe badania mogą również pomóc lekarzowi dziecka zrozumieć rodzaj SMA i jego nasilenie.

Leczenie

Nie ma lekarstwa na chorobę Werdniga-Hoffmanna. Jednak leczenie ma na celu opanowanie objawów choroby. Ponadto nowe opcje terapii zastępczej genów zostały niedawno zatwierdzone przez Food and Drug Administration (FDA), a także terapie modyfikujące przebieg choroby.

Zolgensma (onasemnogene abeparvovec-xioi) to nowy rodzaj terapii genowej, która obejmuje infuzję w celu zastąpienia wadliwego lub brakującego SMN1 kopią roboczą. Nowy gen zwiększa poziom białka SMN, co może oznaczać poprawę funkcji neuronów ruchowych i zwiększone przeżycie. Jest podawany dzieciom w wieku poniżej 2 lat.

Terapie modyfikujące przebieg choroby mogą pomóc w stymulowaniu produkcji białka SMN. Spinraza (nusinersen) została zatwierdzona dla pacjentów pediatrycznych i dorosłych. Jest wstrzykiwany w przestrzeń wokół kanału kręgowego. Inny lek – Evrysdi (risdiplam) – jest przepisywany dorosłym i dzieciom w wieku powyżej 2 miesięcy i jest przyjmowany codziennie doustnie.

Inne opcje leczenia obejmują te, które wspomagają karmienie, oddychanie i osłabienie mięśni:

• Wsparcie żywieniowe: Dzieci, które mają problemy z karmieniem, mogą skorzystać z przezskórnej endoskopowej gastrostomijnej rurki do suplementacji żywienia.

• Wspomaganie oddychania: Niektóre dzieci mogą potrzebować nieinwazyjnego wspomagania wentylacji, gdy mięśnie oddechowe są wcześnie zaatakowane. Gdy problemy z oddychaniem nasilają się, może być również potrzebne wsparcie respiratora i/lub tracheostomia.

• Wsparcie mięśni: Fizyczne i zawodowe terapie mogą pomóc w poprawie siły mięśni; zminimalizować napięcie mięśni, ścięgien i tkanek; oraz zmniejszyć sztywność i skrócenie stawów. Urządzenia wspomagające, w tym szelki ortopedyczne, chodziki, kule i wózki inwalidzkie, mogą pomóc w utrzymaniu nacisku na dotknięte stawy i mięśnie oraz pomóc w ruchu. Zabiegi chirurgiczne mogą pomóc w opanowaniu skoliozy.

Streszczenie

Choroba Werdniga-Hoffmanna (SMA1) wpływa na nerwy kontrolujące dobrowolne mięśnie. Jest to choroba genetyczna, która jest dziedziczna. Objawy SMA1 obejmują problemy z kontrolowaniem ruchów głowy, siadania i chodzenia, postępujące z objawami zaburzeń oddychania i karmienia. Choroba pojawia się przed ukończeniem 6 miesiąca życia i często kończy się śmiercią w wieku 2 lat. Nie ma lekarstwa, ale nowe terapie, w tym terapia genowa, mogą dać nadzieję na złagodzenie objawów.

W większości przypadków powszechnie przyjmuje się, że dzieci z chorobą Werdniga-Hoffmana mają skróconą długość życia, chociaż to się poprawia. W pewnym momencie Twoja rodzina może być zmuszona do rozważenia opcji opieki pod koniec życia. Upewnij się, że wcześniej porozmawiałeś z lekarzem, aby zapewnić dziecku najlepszą możliwą opiekę w miarę postępu jego choroby.

Diagnoza SMA1 może być stresująca i przytłaczająca. Upewnij się, że zapoznałeś się z edukacją rodzinną, poradnictwem i grupami wsparcia SMA. Zasoby te mogą pomóc Ci zrozumieć sens leczenia, zrozumieć prognozy Twojego dziecka, być świadomym powikłań i radzić sobie ze stresorami, lękiem i depresją.

Wiele organizacji może zaoferować pomoc i wsparcie Twojej rodzinie w radzeniu sobie z chorobą Werdniga-Hoffmana i radzeniu sobie z nią, w tym Cure SMA, SMA Foundation i Muscular Dystrophy Association.