Anatomia autonomicznego układu nerwowego

Układ nerwowy to jedna z najbardziej niesamowitych części ludzkiego ciała. Twój układ nerwowy przyjmuje wszystkie informacje z otaczającego Cię świata i wysyła wiadomość do Twoich mięśni, umożliwiając Ci poruszanie się po świecie. Twój autonomiczny układ nerwowy kontroluje również wszystkie twoje funkcje życiowe, z których wielu nie jesteś świadomy. Krótko mówiąc, utrzymuje cię przy życiu.

Chociaż może to wydawać się krzywdą, że tak ważna część twojego ciała jest niedoceniana przez projekt, prawdopodobnie dobrze, że twój autonomiczny układ nerwowy jest poza twoją świadomą kontrolą. Jeśli upadniesz podczas nauki chodzenia, możesz tymczasowo zranić się, ale zazwyczaj uczysz się, jak się podnosić i zaczynać od nowa. Czy możesz sobie wyobrazić, jakbyś musiał nauczyć się przyspieszać swoje serce, kiedy tylko tego potrzebujesz? Lub jeśli przestajesz oddychać za każdym razem, gdy zasypiasz?

Jak wiele rzeczy przyjmowanych za pewnik, znaczenie autonomicznego układu nerwowego zostaje nagle rozpoznane, gdy coś pójdzie nie tak. Podczas gdy niewiele chorób atakuje sam autonomiczny układ nerwowy, prawie wszystkie zaburzenia medyczne mają pewien wpływ na autonomiczny układ nerwowy. Aby w pełni zrozumieć chorobę i zdrowie, ważne jest, aby wiedzieć, jak działa autonomiczny układ nerwowy.

Anatomia autonomicznego układu nerwowego

Twój autonomiczny układ nerwowy znajduje się prawie całkowicie poza ośrodkowym układem nerwowym i składa się z dwóch głównych części: części czaszkowo-krzyżowej (przywspółczulnej) i części piersiowo-lędźwiowej (współczulnej). Są one czasami uważane za przeciwne do siebie, ostatecznie doprowadzając do równowagi w ciele. Układ przywspółczulny wiąże się z relaksacją, trawieniem i ogólnie spokojem. Sympatyczny jest odpowiedzialny za reakcję „walcz lub uciekaj”.

Jedną z interesujących rzeczy dotyczących autonomicznego układu nerwowego jest to, że prawie bez wyjątku nerwy łączą się w kępę nerwów zwaną zwojem, zanim wiadomość zostanie przekazana do organu docelowego, takiego jak gruczoł ślinowy. Pozwala to na inny poziom komunikacji i kontroli.

Funkcja autonomicznego układu nerwowego

Ponieważ autonomiczny układ nerwowy jest podzielony na dwie części, jego funkcja różni się w zależności od tego, na którą część układu patrzysz. Układ przywspółczulny wykonuje podstawowe czynności porządkowe i kontroluje rzeczy, gdy odpoczywasz. Układ współczulny jest systemem awaryjnym i wykonuje ratujące życie loty lub reakcje bojowe.

Przywspółczulny

Wiele nerwów przywspółczulnego autonomicznego układu nerwowego zaczyna się w jądrach pnia mózgu. Stamtąd przechodzą przez nerwy czaszkowe, takie jak nerw błędny, który spowalnia bicie serca, lub nerw okoruchowy, który zwęża źrenicę oka. Przywspółczulny jest tym, co powoduje łzawienie oczu i ślinienie ust. Inne układy przywspółczulne kończą się w ścianach narządów klatki piersiowej i jamy brzusznej, takich jak przełyk, przewód pokarmowy, gardło, serce, trzustka, woreczek żółciowy, nerka i moczowód. Sakralna synapsa przywspółczulna w zwojach w ścianach okrężnicy, pęcherza moczowego i innych narządów miednicy.

Sympatyczny

Włókna współczulne autonomicznego układu nerwowego wychodzą z bocznej części rdzenia kręgowego, gdzie otrzymują informacje z części mózgu, takich jak pień mózgu i podwzgórze. Włókna biegną od synaps w zwojach poza kręgosłupem do swoich celów, zwykle wzdłuż naczyń krwionośnych. Na przykład nerwy współczulne, które rozszerzają oczy w odpowiedzi na ciemność lub zagrożenie, wychodzą z rdzenia kręgowego w szyi i synapsy w zwoju współczulnym zwanym zwojem współczulnym górnym, a następnie biegną wzdłuż tętnicy szyjnej do twarzy i oka. Dostarczają one nerwy do narządów trzewnych brzucha i miednicy, a także mieszków włosowych, gruczołów potowych i innych.

Autonomiczne neuroprzekaźniki

Układy nerwowe komunikują się za pośrednictwem przekaźników chemicznych zwanych neuroprzekaźnikami. Neuroprzekaźniki, takie jak acetylocholina i noradrenalina, są przede wszystkim odpowiedzialne za komunikację w autonomicznym układzie nerwowym. Zarówno w przywspółczulnych, jak i współczulnych częściach układu autonomicznego acetylocholina jest uwalniana na poziomie zwojów. Receptory acetylocholiny w zwojach są nikotynowe i mogą być blokowane przez leki, takie jak kurara. Neuroprzekaźniki różnią się jednak, gdy komórki nerwowe docierają do celu.

W przywspółczulnym układzie nerwowym receptory postganglionowe w narządach takich jak przewód pokarmowy nazywane są muskarynowymi i są podatne na działanie leków takich jak atropina.

W przeciwieństwie do tego, postganglionowe neurony współczulne uwalniają tylko norepinefrynę, z wyjątkiem gruczołów potowych i niektórych mięśni gładkich naczyń krwionośnych, w których nadal stosowana jest acetylocholina. Norepinefryna uwalniana przez neurony postganglionowe uderza w grupę receptorów zwaną adrenergiczną rodziną receptorów. Istnieją dwie główne kategorie receptorów adrenergicznych, alfa i beta, z których każda ma podkategorie o własnych unikalnych właściwościach i można nimi manipulować za pomocą różnych rodzajów leków.

Kontrola ciśnienia krwi

Ciśnienie krwi jest dobrym przykładem tego, jak współczulne i przywspółczulne elementy układu nerwowego współpracują w organizmie. Ogólnie rzecz biorąc, są dwie główne rzeczy, które powodują wzrost ciśnienia krwi: prędkość i siła pompującego serca oraz zwężenie naczyń krwionośnych w twoim ciele. Kiedy współczulny układ nerwowy dominuje, twoje serce pompuje mocno i szybko, twoje obwodowe naczynia krwionośne są wąskie i ciasne, a ciśnienie krwi jest wysokie. W przeciwieństwie do tego układ przywspółczulny spowalnia pracę serca i otwiera obwodowe naczynia krwionośne, powodując spadek ciśnienia krwi.

Wyobraź sobie, że nagle wstajesz po tym, jak długo siedzisz w pozycji siedzącej. Dwa receptory wyczuwają ciśnienie w ścianach ciśnienia krwi w zatoce szyjnej i łuku aorty i wysyłają wiadomości do pnia mózgu, który odpowiednio reaguje, zwiększając ciśnienie krwi.

W innych przypadkach może być konieczne podniesienie ciśnienia krwi, ponieważ, powiedzmy, przeraża cię wściekły niedźwiedź. Jeszcze zanim zaczniesz biegać, twój mózg rozpoznał niedźwiedzia i wysłał wiadomości do twojego podwzgórza, aby przygotować twoje ciało do działania. Sympatyki są aktywowane, serce zaczyna bić, a ciśnienie krwi zaczyna rosnąć.

Chociaż istnieją inne systemy, które mogą kontrolować ciśnienie krwi, takie jak hormony, są one zwykle stopniowe i powolne, a nie natychmiastowe, jak te kontrolowane bezpośrednio przez autonomiczny układ nerwowy.

Kontrola ANS

Dla większości z nas autonomiczny układ nerwowy jest generalnie poza naszą świadomą kontrolą. Jednak kora mózgu, zwykle związana ze świadomym myśleniem, może do pewnego stopnia zmienić autonomiczny układ nerwowy. W mózgu wyspa, przedni zakręt obręczy, istota innominata, ciało migdałowate i brzuszno-przyśrodkowa kora przedczołowa komunikują się z podwzgórzem, wpływając na autonomiczny układ nerwowy. W pniu mózgu jądro tractus solitarius jest głównym ośrodkiem dowodzenia autonomicznego układu nerwowego, wysyłającym sygnał głównie przez nerwy czaszkowe IX i X.

Ponieważ kora jest połączona z autonomicznym układem nerwowym, możesz być w stanie kontrolować swój autonomiczny układ nerwowy poprzez świadomy wysiłek, zwłaszcza przy odrobinie praktyki. Wysoko wyszkoleni ludzie, tacy jak zaawansowani praktykujący jogę, mogą być w stanie celowo spowolnić tętno, a nawet kontrolować temperaturę ciała poprzez praktyki medytacyjne. Jednak dla większości z nas skupienie się na rzeczach relaksujących, a nie stresujących lub po prostu wzięcie dużego oddechu, gdy zauważysz, że współczulny układ nerwowy powoduje szybkie tętno lub uczucie lęku, może przywrócić przywspółczulny układ nerwowy do pewnego stopnia. kontrola.