Co to jest diabulimia?

Diabulimia, często określana jako ED-DMT1, to bardzo poważna choroba, w której osoba z cukrzycą typu 1 celowo nie przyjmuje insuliny, aby schudnąć. Chociaż diabulimia nie jest terminem diagnostycznym, często używa się go do opisania tego stanu.

ED-DMT1 odnosi się do każdego rodzaju zaburzeń odżywiania współwystępujących z cukrzycą typu 1. Formalna diagnoza obejmuje diagnozę zaburzeń odżywiania, takich jak bulimia czy jadłowstręt psychiczny. Zachowania związane z zaburzeniami odżywiania mogą pomóc Twojemu lekarzowi zidentyfikować, zdiagnozować i leczyć Twój stan.

Co to jest diabulimia?

Diabulimia może dotyczyć osób z cukrzycą typu 1, które muszą przyjmować insulinę, aby utrzymać kontrolę poziomu cukru we krwi.

Jeśli masz cukrzycę typu 1, nadmierne skupienie się na wartościach stężenia glukozy we krwi, czytaniu etykiet, planowaniu posiłków, liczeniu węglowodanów, ograniczeniach żywieniowych i zasadach może zwiększać ryzyko rozwoju zaburzeń odżywiania.

Audrey Koltun, zarejestrowany dietetyk (RD) i certyfikowany specjalista ds. opieki i edukacji diabetologicznej (CDCES) w Cohen’s Children’s Medical Center, mówi: „Ludzie z diabulimią mają niektóre z tych samych objawów medycznych, takie jak wysoki poziom cukru we krwi i podwyższony poziom HbA1C, jak ktoś, kto po prostu nie dba o swoją cukrzycę i nie ma diabulimii.”

Ze względu na te cechy wspólne diabulimia może być często trudna do zidentyfikowania i leczenia. Z drugiej strony istnieją pewne znaki ostrzegawcze, które mogą pomóc członkom rodziny i praktykom zrozumieć to i zidentyfikować.

Cukrzyca typu 1 i zaburzenia odżywiania

Badania wskazują, że wśród osób z cukrzycą typu 1 częściej występują zaburzenia odżywiania niż wśród ich rówieśników. Według American Diabetes Association „Ludzie z cukrzycą typu 1 dwukrotnie częściej cierpią z powodu zaburzonych wzorców żywieniowych”.

Zaburzenia zachowań związanych z jedzeniem mogą objawiać się brakiem insuliny. Szacuje się, że aż jedna trzecia kobiet z cukrzycą typu 1 zgłasza restrykcje dotyczące insuliny, przy czym wyższy poziom występuje u osób w wieku od 15 do 30 lat.

Jest to niebezpieczne, ponieważ pominięcie insuliny wiąże się z gorszą kontrolą glikemii i poważnym ryzykiem zwiększonej zachorowalności i śmiertelności.

Objawy

Osoby z cukrzycą typu 1 muszą przyjmować insulinę, hormon, który odgrywa wiele ról w regulacji poziomu cukru we krwi. Kiedy dana osoba opuszcza insulinę, poziom cukru we krwi wzrośnie, a organizm zrekompensuje to pozbycie się nadmiaru cukru poprzez eliminację cukru z moczem; może to spowodować utratę wagi. Ale występują również inne poważne niekorzystne skutki zdrowotne.

Osoby z cukrzycą, które eliminują insulinę, mogą wykazywać szereg objawów, które można podzielić na emocjonalne, behawioralne i fizyczne. Koltun mówi: „W mojej karierze klinicznej obserwowałem to częściej u dziewcząt, ale diabulimia może również dotyczyć chłopców”.

Kiedy osoba z cukrzycą regularnie pomija insulinę, doświadczy hiperglikemii lub podwyższonego poziomu cukru we krwi.

W krótkim okresie wysoki poziom cukru we krwi może powodować:

• Utrata masy ciała
• Zwiększone oddawanie moczu
• Nadmierny głód
• Nadmierne pragnienie
• Rozmazany obraz
• Dezorientacja
• Zmęczenie lub letarg
• Sucha skóra

Przewlekły podwyższony poziom cukru we krwi może powodować powikłania, w tym retinopatię, neuropatię, chorobę nerek, chorobę naczyń, gastroparezę i inne. Bez insuliny osoby z cukrzycą typu 1 mogą rozwinąć cukrzycową kwasicę ketonową (DKA), niebezpieczny stan zdrowia.

Jeśli hiperglikemia występuje przez długi czas, objawy mogą obejmować:

• Hemoglobina A1C 9,0 lub wyższa w sposób ciągły

• Niski poziom sodu i/lub potasu
• Odwodnienie
• Częste infekcje pęcherza moczowego i/lub drożdżakowe
• Nieregularna miesiączka lub brak miesiączki
• Utrata masy mięśniowej
• Wiele epizodów DKA lub epizodów zbliżonych do DKA

Niektóre objawy behawioralne mogą obejmować:

• Obsesja na punkcie masy ciała
• Nadmierne używanie wagi
• Zgłaszanie fałszywych odczytów stężenia glukozy we krwi
• W zależności od rodzaju zaburzenia odżywiania możesz również zaobserwować objadanie się, przeczyszczanie się, nadmierne ćwiczenia

Diagnoza

Badania przesiewowe należy rozpocząć w okresie przed dojrzewaniem i kontynuować przez wczesną dorosłość, ponieważ wiele zaburzonych zachowań żywieniowych zaczyna się w okresie dojrzewania i może utrzymywać się przez lata.

Koltun zauważa: „Jeśli podejrzewam, że osoba z cukrzycą ma diabulimię, upewnię się, że jej endokrynolog jest świadomy, podobnie jak mój pracownik socjalny. Następnie zostaną skierowani do psychologa”.

Wytyczne kliniczne National Institute for Health and Care Excellence (NICE) stwierdzają, że „pracownicy służby zdrowia zajmujący się osobami z cukrzycą typu 1 powinni utrzymywać wysoki wskaźnik podejrzeń o zaburzenia odżywiania”.

Powoduje

Osoba może rozwinąć diabulimię w dowolnym momencie po rozpoznaniu cukrzycy typu 1. Podobnie jak w przypadku innych chorób przewlekłych, często może istnieć dwustronna zależność między objawami psychicznymi i fizycznymi.

Jedno z badań sugeruje, że osoby z cukrzycą typu 1 i zaburzeniami odżywiania (lub osoby, które celowo pomijają insulinę w celu kontroli wagi) prawdopodobnie cierpią na wiele chorób psychicznych, takich jak depresja i lęk, które mogą dodatkowo komplikować leczenie.

Rodzaje

Diabulimia nie jest formalną diagnozą psychiatryczną. Ponieważ jest uważany za rodzaj zaburzenia odżywiania, prawdopodobnie otrzyma diagnozę zaburzenia odżywiania.

Według National Eating Disorders Association, w Diagnostycznym i statystycznym podręczniku zaburzeń psychicznych (DSM-5), pominięcie insuliny jest klasyfikowane jako zachowanie przeczyszczające.

Może być zdiagnozowany jako:

• Bulimia nervosa, jeśli osoba objada się, a następnie ogranicza insulinę
• Zaburzenie oczyszczania, jeśli dana osoba je normalnie i ogranicza insulinę
• Jadłowstręt psychiczny, jeśli dana osoba poważnie ogranicza zarówno jedzenie, jak i insulinę.
• Diabulimię można również zdiagnozować jako „inne określone zaburzenie odżywiania i odżywiania (OSFED)

Leczenie

Cukrzyca wiąże się z wieloma wyzwaniami; codzienne postępowanie wymaga wielu zachowań związanych z samoopieką w celu utrzymania optymalnej kontroli glikemii. Połącz codzienne wyzwania z zaburzeniami odżywiania, a wszystko może wydawać się, że wymykają się spod kontroli.

Multidyscyplinarny zespół składający się z endokrynologa, zarejestrowanego dietetyka specjalizującego się w cukrzycy i zaburzeniach odżywiania oraz specjalisty od zdrowia psychicznego może pomóc w opracowaniu planu leczenia, którego potrzebujesz.

Wiele osób odczuwa poczucie winy, wstydu i inne negatywne emocje, które mogą sprawić, że ta choroba będzie niezwykle trudna do leczenia. Dobrą wiadomością jest to, że nigdy nie jest za późno na pomoc, a istnieje wiele różnych rodzajów grup wsparcia, specjalistów i organizacji, które mogą współpracować z Tobą i Twoją rodziną.

W zależności od ciężkości zaburzenia, osoby z diabulimią mogą być w stanie uzyskać leczenie w warunkach ambulatoryjnych. National Eating Disorder Association mówi: „Pozostanie w warunkach ambulatoryjnych powinno być uwarunkowane stałym przyjmowaniem minimalnej ilości insuliny, możliwością spożywania wystarczającej ilości jedzenia, aby utrzymać wagę i nie angażowaniem się w oczyszczanie, które powoduje niebezpieczne zaburzenia równowagi elektrolitowej”.

• Susan Weiner, RD, CDCES mówi: „Złożona podwójna diagnoza zaburzenia odżywiania i cukrzycy typu 1 wymaga zrozumienia ze strony klinicystów, którzy mogą mieć „dobre intencje”, ale jeśli nie słuchamy i nie obserwujemy, co się dzieje , możemy wzmacniać zachowania związane z zaburzeniami odżywiania. Skoncentrowany na osobie, język nieoceniający i umiejętności aktywnego słuchania ze strony personelu medycznego są niezbędne w leczeniu”.
• Koltun mówi Verywell Health: „Jeśli doradzam komuś i podejrzewam, że ma diabulimię, upewniam się, że ich endokrynolog i specjalista od zdrowia psychicznego od razu o tym wiedzą. Ponieważ jest to uważane za zaburzenie odżywiania, upewniam się również, że zapewniam im linie i grupy wsparcia. Zwykłe powtarzanie leczenia cukrzycy i omawianie powikłań cukrzycy przy pominięciu insuliny nie wystarczy. W rzeczywistości może to napędzać zaburzenie „, mówi Koltun, „koncentruję się na małych celach, motywacji i pomaganiu ludziom w przekierowaniu ich uwagi z niezdrowej wagi”.
• Dr Genna Hymowitz, adiunkt kliniczny na Uniwersytecie Stonybrook, mówi Verywell Health o roli psychologa w leczeniu diabulimii: „Psycholodzy mogą pomóc w ustaleniu, czy osoby z cukrzycą i objawami zaburzeń odżywiania odniosłyby korzyści z niektórych dostępnych interwencja psychologiczna oparta na dowodach. Mogą również pomóc osobom z diabulimią nauczyć się strategii poznawczych i behawioralnych, aby pomóc zmienić ich relacje z jedzeniem, wagą i sylwetką oraz jedzeniem i lepiej radzić sobie ze stresorami związanymi z przewlekłą chorobą. Ponadto psychologowie mogą pomóc osobom bądź na bieżąco z niektórymi zachowaniami zdrowotnymi (np. używanie insuliny), które są ważne w leczeniu cukrzycy”.

Część poradnictwa powinna obejmować interwencje, które uczą strategii, które mogą poprawić umiejętności radzenia sobie i radzenia sobie z objawami zaburzeń odżywiania. „Strategie te mogą obejmować praktyki uważności i relaksacji, strategie poznawcze i przyjemne planowanie aktywności” – mówi Hymowitz.

Ważne jest, aby otrzymywać stałą terapię przez pracownika służby zdrowia. Jeśli chcesz uzyskać więcej informacji lub skontaktować się z kimś od razu, możesz skorzystać z Infolinii Diabulimia.

Korona

Akceptacja i chęć szukania pomocy to ważny krok w radzeniu sobie z tym stanem.

Jeśli ty lub ktoś, kogo kochasz, cierpicie na diabulimię, ważne jest, aby głębiej zagłębić się w zmagania, które towarzyszą tej chorobie i zrozumieć, że rozwiązanie utraty idei bycia „doskonałym” będzie częścią leczenia.

Dr Hymowitz mówi: „Wsparcie społeczne może być niezwykle pomocne w radzeniu sobie z diabulimią. Szukaj grup wsparcia, które koncentrują się na zachowaniach prozdrowotnych, a nie na grupach, które kładą nacisk na kształt ciała lub dietę. Ważne jest również, aby szukać grup składających się z członków w różnych stadiach zdrowienia”.

Bliscy mogą być ważną częścią procesu radzenia sobie i leczenia, zwłaszcza jeśli mogą dowiedzieć się o cukrzycy typu 1 i zaburzeniach odżywiania. Zrozumienie tego, przez co przechodzi osoba z diabulimią, pozwoli lepiej zrozumieć, jak się czuje i dlaczego zachowuje się w określony sposób.

Dr Hymowitz mówi: „Członkowie rodziny i przyjaciele powinni starać się unikać skupiania rozmów na wadze i sylwetce, jedzeniu, diecie lub jedzeniu. Obejmuje to unikanie komplementów skoncentrowanych na ciele. Przyjaciele i członkowie rodziny mogą również upewnić się, że raczej słuchają i zatwierdzają niż przejść bezpośrednio do trybu udzielania porad”.

Diabulimia to skomplikowane i poważne zaburzenie odżywiania, które dotyka osoby z cukrzycą typu 1, które celowo pomijają insulinę, aby schudnąć. Ponieważ pominięcie insuliny wiąże się z poważnymi długoterminowymi i krótkoterminowymi komplikacjami, ważne są terminowe i częste badania przesiewowe.

W zależności od ciężkości choroby leczenie może obejmować ciągłe wizyty ambulatoryjne lub w cięższych przypadkach może być potrzebny wyższy poziom opieki w ośrodku leczenia szpitalnego.