Co to jest dysmorfia ciała?

Znaki i sposoby radzenia sobie

Zaburzenie dysmorfii ciała (BDD) to stan zdrowia psychicznego, w którym dana osoba ma niezdrową i nadmierną fiksację z dostrzeganymi wadami lub wadami wyglądu fizycznego (szczególnie twarzy), które są niezauważalne lub wydają się nieznaczne innym.

BDD znajduje się w najnowszym wydaniu Podręcznika diagnostyczno-statystycznego zaburzeń psychicznych (DSM-5), podręcznika używanego przez klinicystów i psychiatrów do diagnozowania chorób psychicznych.

DSM-5 klasyfikuje BDD jako rodzaj zaburzenia obsesyjno-kompulsywnego (OCD) i zaburzeń pokrewnych. Osoby z BDD często doświadczają również lęku społecznego, depresji i zaburzeń związanych z używaniem substancji.

Posiadanie BDD nie oznacza, że masz obsesję na punkcie siebie lub jesteś próżny. Zaabsorbowanie „wadami” może powodować znaczne cierpienie lub upośledzenie we wszystkich dziedzinach życia.

Zbliżenie azjatyckiej kobiety patrzącej na trądzik i blizny w lustrze — Chłopiec Anupong / Getty Images

Objawy

Osoby z BDD mają nieprecyzyjne poglądy na siebie. Może to spowodować izolację społeczną, prowadzić do szkodliwych zachowań lub skłonić ich do poddawania się wielokrotnym operacjom w celu naprawienia problemów, które ich zdaniem mają.

Niektóre z sygnałów ostrzegawczych, że dana osoba może mieć zaburzenia dysmorfii ciała, obejmują:

Obsesja na punkcie jednej lub więcej defektów lub wad w wyglądzie fizycznym, których inni nie mogą zobaczyć lub które dla innych wydają się błahe
Niska samo ocena
Ciągle szukam zapewnienia, że wada nie jest widoczna lub zbyt oczywista
Unikanie sytuacji społecznych, czasem aż do agorafobii
Trudności z koncentracją w pracy lub szkole
Wielokrotne konsultacje ze specjalistami medycznymi, takimi jak chirurdzy plastyczni czy dermatolodzy, w celu znalezienia sposobów na poprawę wyglądu

Chociaż nadmierne skupienie i uwaga może dotyczyć różnych części ciała lub cech, niektóre z bardziej powszechnych obejmują:

Niedoskonałości skóry, w tym zmarszczki, blizny, trądzik i przebarwienia
Włosy, w tym włosy na głowie lub na ciele lub łysienie
Rysy twarzy (najczęściej nos)
Żołądek lub klatka piersiowa
Genitalia
Umięśnienie lub wielkość części ciała
Symetria (włosy, rysy twarzy, części ciała)

Osoby z BDD często angażują się w powtarzające się zachowania, takie jak ciągłe patrzenie w lustro i dłubanie w skórze, próbując rozwiązać swoje problemy fizyczne. Mimo że mogą spędzać wiele godzin dziennie na tych zachowaniach, jakakolwiek ulga jest krótkotrwała.

BDD wiąże się z wysokimi wskaźnikami samobójstw. Niedawna metaanaliza wykazała, że pacjenci z BDD czterokrotnie częściej doświadczali myśli samobójczych (poważnych myśli o odebraniu sobie życia) i 2,6 razy częściej podejmowali próby samobójcze w porównaniu z osobami bez BDD.

Diagnoza

Aby zdiagnozować BDD, Twój lekarz zapyta o osobistą i rodzinną historię medyczną oraz przeprowadzi badanie fizykalne. Jeśli usługodawca podejrzewa zaburzenie dysmorfii ciała, może skierować Cię do psychiatry lub psychologa.

DSM-5 stwierdza, że aby zdiagnozować BDD, musisz przedstawić następujące objawy:

Zaabsorbowanie jedną lub kilkoma dostrzegalnymi wadami lub wadami w wyglądzie fizycznym, które nie są widoczne lub wydają się nieznaczne innym.
W pewnym momencie wykonałeś powtarzające się zachowania (takie jak sprawdzanie lustra, nadmierne uwodzenie, zbieranie skóry, szukanie pocieszenia) lub czynności umysłowe (takie jak porównywanie swojego wyglądu z wyglądem innych) w odpowiedzi na obawy związane z wyglądem.
Znaczący stres lub upośledzenie w społecznym, zawodowym lub innych obszarach funkcjonowania. z powodu twojej obsesji na punkcie „wady”.
Jeśli waga jest twoją postrzeganą „wadą”, najpierw należy wykluczyć zaburzenie odżywiania.

Diagnoza różnicowa

Ponieważ zaburzenie dysmorfii ciała można łatwo pomylić z innym zaburzeniem zdrowia psychicznego, ważne jest, aby odpowiednio przeszkolony klinicysta przeprowadził z Tobą dokładną ocenę diagnostyczną. Niektóre objawy BDD nakładają się na inne stany, takie jak:

Agorafobia
Zaburzenia odżywiania
Zaburzenie otarcia (dłubanie skóry)
Uogólnione zaburzenie lękowe (GAD)
Duże zaburzenie depresyjne (MDD)
Zaburzenie obsesyjno-kompulsywne (OCD)
Fobia społeczna (SAD)
Trichotillomania (wyrywanie włosów)

Wiele osób z BDD wstydzi się swojego wyglądu i tego, że są na nim tak bardzo skupieni. W rezultacie mogą nie zgłaszać objawów BDD klinicystom. W jednym badaniu pacjentów psychiatrycznych tylko 15,1% ujawniło swoje obawy związane z obrazem ciała swoim klinicystom zdrowia psychicznego, a najczęstszym powodem nieujawniania swoich obaw było zakłopotanie.

Powoduje

Przyczyny BDD są niejasne, ale pewne czynniki biologiczne i środowiskowe mogą przyczyniać się do rozwoju choroby. Jedna z teorii sugeruje, że u osób z BDD występują problemy z niektórymi neuroprzekaźnikami (substancjami chemicznymi, które pomagają komórkom nerwowym w mózgu przesyłać sobie nawzajem wiadomości).

Inne czynniki wydają się zwiększać ryzyko rozwoju lub wywołania zaburzeń dysmorficznych ciała, w tym:

Posiadanie krewnych z dysmorfią ciała lub zaburzeniem obsesyjno-kompulsywnym
Negatywne doświadczenia życiowe, takie jak dokuczanie w dzieciństwie, zaniedbanie lub maltretowanie
Presja społeczna lub oczekiwania dotyczące piękna
Inny stan zdrowia psychicznego, taki jak lęk lub depresja
Rodzice i inne osoby, które krytykowały wygląd osoby

Rozpowszechnienie

Mówi się, że BDD dotyka około 1 na 50 osób w populacji ogólnej i wydaje się, że dotyka w równym stopniu mężczyzn, jak i kobiety. Szacuje się, że to zaburzenie ma 2,5% kobiet i 2,2% mężczyzn. Chociaż BDD może pojawić się u ludzi w każdym wieku, wiele z nich zaczyna wykazywać oznaki i zachowania zaburzenia około 12 lub 13 roku życia.

Leczenie

Chociaż nie ma lekarstwa na dysmorfię ciała, objawy BDD mogą ulec poprawie wraz z leczeniem. Leczenie zaburzeń dysmorficznych ciała często obejmuje kombinację:

Psychoterapia

Jednym z podejść, które okazały się skuteczne w leczeniu BDD, jest terapia poznawczo-behawioralna (CBT). CBT może pomóc w radzeniu sobie z objawami BDD poprzez zmianę sposobu myślenia i zachowania. Pomaga dowiedzieć się, co wywołuje objawy i uczy różnych sposobów myślenia i radzenia sobie z nawykami.

Lek

Wykazano, że stosowanie leków, w szczególności selektywnych inhibitorów wychwytu zwrotnego serotoniny (SSRI), takich jak fluoksetyna (Prozac) i escitalopram (Lexapro), skutecznie zmniejsza niektóre objawy BDD. Leki te są często najskuteczniej stosowane w połączeniu z terapią poznawczo-behawioralną.

Kiedy szukać pomocy

Jeśli Ty lub ktoś bliski zmaga się z dysmorfią ciała, skontaktuj się z Krajową Infolinią Administracji ds. Nadużywania Substancji i Zdrowia Psychicznego (SAMHSA) pod numerem 800-662-4357, aby uzyskać informacje na temat placówek wsparcia i leczenia w Twojej okolicy. Więcej informacji na temat zdrowia psychicznego można znaleźć w naszej krajowej bazie danych infolinii.

Korona

Porozmawiaj ze swoim lekarzem lub terapeutą o tym, jak poprawić swoje umiejętności radzenia sobie i jak skupić się na monitorowaniu i zmienianiu negatywnych myśli i zachowań związanych z twoim wyglądem.

Zastanów się nad tymi wskazówkami, aby poradzić sobie z dysmorfią ciała:

Prowadź dziennik. Pomoże ci to lepiej zidentyfikować negatywne myśli, emocje i zachowania.
Nie wycofuj się społecznie. Staraj się uczestniczyć w normalnych zajęciach i regularnie spotykaj się z przyjaciółmi i członkami rodziny, którzy mogą stanowić zdrowe wsparcie.
Dołącz do grupy wsparcia. Pozwala łączyć się z innymi, którzy stoją przed podobnymi wyzwaniami.
Praktykuj samoopiekę. Poświęcenie czasu na dbanie o siebie, takie jak zdrowe odżywianie i robienie czegoś, co sprawia Ci przyjemność, może pomóc wesprzeć powrót do zdrowia i poprawić jakość życia
Naucz się relaksacji i radzenia sobie ze stresem. Spróbuj ćwiczyć techniki redukcji stresu, takie jak medytacja lub głębokie oddychanie.

Często Zadawane Pytania

Czy dysmorfia ciała to to samo, co niepewność?

To normalne, że od czasu do czasu skupiasz się na swoim wyglądzie i czujesz niepewność swojego ciała. Ale jeśli zaabsorbowanie swoim wyglądem powoduje znaczny stres lub przeszkadza w codziennym życiu, są to oznaki, że masz do czynienia z większym problemem niż niepewność.

Skąd wiesz, czy masz dysmorfię ciała?

Możesz mieć BDD, jeśli:

Martw się bardzo o określony obszar ciała (zwłaszcza o twarz)
Zakamufluj swoje „niedoskonałości” za pomocą odzieży, makijażu, czapek itp.
Poszukaj operacji, aby naprawić dostrzeżone niedoskonałości
Obsesyjnie sprawdzaj w lustrze lub całkowicie unikaj luster
Nadmiernie dłubaj w skórze
Odkryj, że uczucia niepokoju, depresji i wstydu dotyczące twojego ciała wpływają na twoją zdolność do funkcjonowania

Jak powszechne jest zaburzenie dysmorfii ciała?

Sugeruje się, że BDD dotyka około 1 na 50 osób w populacji ogólnej, co odpowiada około 5 milionom do 7,5 miliona osób w samych Stanach Zjednoczonych.

Co nauka mówi o BDD?

Naukowcy ustalili, że mózgi osób z BDD mają nieprawidłowości w przetwarzaniu sygnałów wizualnych podczas badania własnych twarzy. Ponadto odkryli, że te same systemy mózgu są nadaktywne w BDD i zaburzeniach obsesyjno-kompulsywnych, co sugeruje związek między tymi dwoma

Jak wspierać kogoś z dysmorfią ciała?

Obsesyjne zmartwienia i kompulsywne zachowania ukochanej osoby mogą być denerwujące, gdy wpływają na jej codzienne życie. Ale jest kilka rzeczy, które możesz zrobić, aby je wesprzeć:

Kształcić się i zrozumieć objawy.
Daj im przestrzeń do rozmowy.
Pomóż im szukać profesjonalnego leczenia i wsparcia.
Zaoferuj praktyczne wsparcie, takie jak pomoc w opiece nad dziećmi lub pracach domowych, co da im czas na uczestniczenie w spotkaniach lub samodzielną opiekę.

Wiele osób z BDD nie szuka pomocy, ponieważ obawiają się, że ludzie ich osądzą lub uznają, że są próżne. Oznacza to, że wiele osób z BDD prawdopodobnie doświadczy tego przez długi czas, zanim zacznie szukać wsparcia.

Chociaż nie ma lekarstwa na dysmorfię ciała, leczenie, w tym terapia, może pomóc złagodzić objawy. Celem leczenia jest zmniejszenie wpływu, jaki zaburzenie wywiera na Twoje życie, abyś mógł funkcjonować w domu, pracy i w sytuacjach społecznych.