Co to jest hipofosfatemia?

Hipofosfatemia to stan, w którym poziom fosforanów jest zbyt niski. Fosforan jest elektrolitrodzaj minerału, który znajduje się we krwi, moczu, tkankach i płynach ustrojowych.

Elektrolity pomagają zrównoważyć wodę i pH (miara kwasowości i zasadowości) w twoim ciele, przenosić składniki odżywcze do twoich komórek i usuwać toksyny. Odgrywają rolę w utrzymaniu prawidłowego funkcjonowania serca, mózgu, mięśni i nerwów. Potrzebujesz również fosforanów, aby utrzymać mocne kości i zęby.

Gdy poziom fosforanów we krwi wynosi mniej niż 2,5 miligrama na decylitr (mg/dl), może to spowodować poważne problemy zdrowotne dla płuc, serca i mięśni.

Objawy hipofosfatemii

Hipofosfatemia może nie wykazywać żadnych objawów we wczesnych stadiach. W ciężkich przypadkach możesz zauważyć:

• Słabe mięśnie
• Ból kości lub krzywica (zmiękczenie kości)
• Napady padaczkowe
• Psychiczne zamieszanie

• Rabdomioliza (mięśnie zaczynają się rozkładać i uwalniać do krwi szkodliwe białka, które mogą uszkadzać nerki)

Nieleczona ciężka hipofosfatemia może prowadzić do śpiączki lub śmierci.

Powoduje

Hipofosfatemia może być spowodowana stanem zdrowia, leczeniem lub niedożywieniem. Zawierają.

• Zaburzenia używania alkoholu
• Leki: takie jak insulina, żelazo dożylne, leki stosowane w chemioterapii lub długotrwałe leki moczopędne (pigułki wodne) oraz leki zobojętniające kwasy zawierające glin i magnez (szczególnie u osób z przewlekłą chorobą nerek)
• Niedobór witaminy D
• Głód lub złe wchłanianie (trudności przyswajania składników odżywczych z pożywienia)
• Poważne oparzenia
• Zaburzenia elektrolitowe, gdy poziom magnezu lub potasu jest zbyt niski
• W okresie wychodzenia z cukrzycowej kwasicy ketonowej, zarówno jako objawu choroby, jak i po leczeniu insuliną na nie

• Nadczynność przytarczyc, która rozwija się, gdy przytarczyce wytwarza zbyt dużo hormonów

Niektóre choroby genetyczne mogą również powodować niski poziom fosforu:

• Zespół Fanconiego: rzadka choroba genetyczna, która prowadzi do niewydolności szpiku kostnego
• Rodzinna hipofosfatemia: grupa rzadkich dziedzicznych zaburzeń, w tym hipofosfatazja sprzężona z chromosomem X

Diagnoza

Hipofosfatemię rozpoznaje się na podstawie badania krwi w celu sprawdzenia poziomu fosforanów. Masz stan, jeśli poziomy wynoszą 2,5 mg/dl lub mniej. Jeśli przyczyna jest niejasna, lekarz może zbadać poziom witaminy D, czynność wątroby i czynność nerek.

Leczenie

Jeśli badania krwi wykażą, że masz hipofosfatemię, zostaniesz wyleczony z powodu choroby, która ją spowodowała i otrzymasz leczenie fosforanowe.

Leczenie przyczyny

Zajęcie się przyczyną hipofosfatemii może obejmować suplementację witaminy D, ponowne odżywianie (w przypadku głodu lub niedożywienia) lub leczenie określonych schorzeń.

Na przykład cukrzycowa kwasica ketonowa występuje, gdy organizm nie ma wystarczającej ilości insuliny, aby przenieść cukier z naczyń krwionośnych do komórek w celu uzyskania energii. Zamiast tego nerki „wylewają” cukier z krwi do moczu, zabierając ze sobą fosforany.

Poziom kwasów we krwi wzrasta również w przypadku cukrzycowej kwasicy ketonowej, co powoduje wypychanie części fosforanów z naczyń krwionośnych do otaczających tkanek, co obniża poziom fosforanów we krwi. Wreszcie, leczenie insuliną może przenosić fosforany z naczyń krwionośnych do otaczających tkanek, co dodatkowo obniża poziom fosforanów we krwi.

Fosforan doustny

Leczenie doustne hipofosfatemii polega na przyjmowaniu tabletek fosforanu sodu lub fosforanu potasu. Twój pracownik służby zdrowia zdecyduje, ile Ci podać, ale może to być nawet trzy dawki dziennie, aby równać się 1 gramowi fosforanów dziennie.

Jednak biegunka jest częstym skutkiem ubocznym tych leków. Jeśli tak się stanie, możesz zostać poproszony o wypicie 1 litra odtłuszczonego lub odtłuszczonego mleka dziennie, które zawiera również 1 gram fosforanów.

Dożylny fosforan

Niektórym ludziom nie można pomóc poprzez doustne leczenie fosforanami. Ich hipofosfatemia może być tak ciężka, że ​​potrzebują leczenia, które zadziała szybciej. Lub mają schorzenie, które sprawia, że ​​leczenie doustne jest niebezpieczne. W takich przypadkach fosforan zostanie podany dożylnie (bezpośrednio do żyły za pomocą igły lub rurki).

Dożylny fosforan może być przepisany z następujących powodów:

• Gdy poziom fosforanów we krwi jest niższy niż 1 mg/dl
• Gdy występują objawy ze strony układu nerwowego, skrajne osłabienie mięśni lub hemoliza (rozpad czerwonych krwinek)

Rokowanie

Wyniki zależą od przyczyny hipofosfatemii. Jeśli przyczyną są leki chemioterapeutyczne, pomocne będzie utrzymywanie fosforanów na normalnym poziomie lub powyżej. Leczenie stanu, który spowodował hipofosfatemię, takiego jak cukrzycowa kwasica ketonowa, również pomoże przywrócić poziom do normy.

Streszczenie

Hipofosfatemia to stan, w którym poziom fosforanów spada poniżej 2,5 mg/dl. Kiedy poziom fosforanów jest zbyt niski, twoje serce, płuca i mózg mogą ulec uszkodzeniu. Stany medyczne, leki, urazy i styl życia mogą powodować hipofosfatemię. Należą do nich ciężkie oparzenia, cukrzycowa kwasica ketonowa, zaburzenia związane z używaniem alkoholu i leki chemioterapeutyczne.

Wyniki zależą od tego, co spowodowało hipofosfatemię. Ale głównym celem jest przywrócenie normalnego poziomu fosforanów. Obejmuje to leczenie doustne tabletkami lub leczenie dożylne.

Wczesne stadia hipofosfatemii mogą nie wykazywać żadnych objawów. Możesz dowiedzieć się, że masz to podczas rutynowych badań krwi. A może masz cukrzycę i rozwijasz hipofosfatemię podczas leczenia cukrzycowej kwasicy ketonowej. W każdym przypadku leczenie zastępujące fosforany może przywrócić normalny poziom fosforanów.

Możesz zmniejszyć swoje szanse na hipofosfatemię. Jeśli masz chorobę przewlekłą, taką jak cukrzyca lub choroba nerek, postępuj zgodnie z planem leczenia dostarczonym przez pracownika służby zdrowia. Jeśli zdiagnozowano u Ciebie zaburzenie używania alkoholu, poszukaj pomocy. Jeśli po leczeniu wystąpią jakiekolwiek objawy hipofosfatemii, natychmiast skontaktuj się z lekarzem.