Kluczowe dania na wynos
- Istnieje duże zapotrzebowanie na leczenie przeciwciałem monoklonalnym COVID-19.
- Ta terapia jest stosowana w leczeniu osób, które uzyskały pozytywny wynik testu na COVID-19 i są w grupie wysokiego ryzyka wystąpienia ciężkiego przypadku.
- Aby była skuteczna, musi być podana na bardzo wczesnym etapie infekcji.
Zapotrzebowanie na leczenie przeciwciałem monoklonalnym COVID-19 rośnie w całym kraju. Leczenie, jakie otrzymały osoby niedawno zarażone wirusem, było reklamowane przez urzędników służby zdrowia jako sposób na zapobieganie tysiącom hospitalizacji.
Zamówienia na przeciwciała monoklonalne przeciwko COVID-19 wzrosły z 27 000 dawek tygodniowo podawanych w lipcu, jak donosi New York Times, do 158 580 dawek w tygodniu od 13 września.
Z powodu tego wzrostu popytu – i ponieważ może pojawić się niedobór – administracja Bidena przejęła dystrybucję tych leków. W zeszłym tygodniu administracja ogłosiła, że wprowadzi nowe ograniczenia dotyczące przesyłek, przydzielając dawki w oparciu o obciążenie sprawami i zapotrzebowanie na leczenie.
Jak działają przeciwciała monoklonalne COVID-19?
Leczenie przeciwciałem monoklonalnym należy przeprowadzić w ciągu 10 dni od wystąpienia pierwszych objawów.
Są jedyną dostępną, skuteczną terapią dla każdego, kto wykazuje objawy COVID-19, mówi Verywell Jason Gallagher, PharmD, profesor kliniczny w Temple University School of Pharmacy i członek Amerykańskiego Towarzystwa Chorób Zakaźnych.
W leczeniu wykorzystuje się wersje przeciwciał, które są wytwarzane w laboratorium, a nie naturalnie w organizmie. Podobnie jak naturalne przeciwciała, mogą zwalczać inwazyjne patogeny, takie jak wirus wywołujący COVID-19.
Trzy produkty przeciwciał monoklonalnych otrzymały zezwolenie na zastosowanie w sytuacjach awaryjnych (EUA) od Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) do stosowania u osób w wieku powyżej 12 lat, które były narażone na COVID-19, w tym:
- Połączenie bamlanivimabu i etesevimab
- Połączenie casirivimabu i imdevimabu
- Sotrovimab
Większość przeciwciał monoklonalnych musi być podana we wlewie dożylnym (przez żyły), a pacjent musi być monitorowany podczas tego procesu. Dawkę 600 mg casirivimabu i 600 mg imdevimabu można podać podskórnie, podzieloną na cztery strzały w cztery miejsca na ciele, ale FDA zdecydowanie zaleca wlew dożylny. Sotrivimab, bamlanivimab i etesevimab należy podawać dożylnie.
„Celem tych terapii jest uchronienie kogoś przed hospitalizacją. Kiedy trafiają do szpitala, właściwie ich nie używamy” – mówi. „Celem jest zabranie kogoś, kto ma łagodną lub umiarkowaną chorobę i zapobiegnie zachorowaniu, abyśmy nie zobaczyli go później w szpitalu”.
Leczenie przeciwciałem monoklonalnym jest zalecane dla osób z grup wysokiego ryzyka, które nie były szczepione i były narażone na COVID-19, w tym osób w wieku powyżej 65 lat i osób z chorobami podstawowymi, takimi jak cukrzyca, zgodnie z wytycznymi Centrum Kontroli Chorób i Zapobieganie (CDC).
Może być również stosowany u osób, które zostały zaszczepione, ale mają obniżoną odporność i są mniej podatne na samodzielne wytwarzanie wystarczającej ilości przeciwciał przeciwko COVID-19.
FDA podkreśla, że produkty te nie zastępują szczepień przeciwko COVID-19.
Co to oznacza dla ciebie
Leczenie przeciwciałem monoklonalnym w przypadku COVID-19 należy podać w ciągu 10 dni od wystąpienia objawów. Później, leczenie nie jest skuteczne. Jeśli szukasz leczenia dla siebie lub bliskiej Ci osoby, tutaj znajdziesz lokalizację blisko Ciebie.
Leczenie stwarza problemy logistyczne
Te zabiegi stwarzają pewne problemy logistyczne, zauważa Gallagher.
Terapia przeciwciałem monoklonalnym nie jest skuteczna, jeśli zostanie podana zbyt późno, czyli ponad 10 dni od wystąpienia objawów. Po tym czasie organizm wytworzy własne przeciwciała, mówi Verywell dr n. med. Arturo Casadevall, profesor mikrobiologii molekularnej i immunologii w Johns Hopkins Bloomberg School of Public Health.
Wyjaśnia, że gdy organizm wytworzy własne przeciwciała, reakcja zapalna już się uruchomi. Reakcja zapalna organizmu na wirusa często określa stopień zachorowania.
Pacjent musi zdać sobie sprawę, że jest chory, udać się do lekarza i poddać się badaniu na COVID-19, zanim będzie mógł otrzymać receptę i skierowanie na terapię. Gdy ten proces się rozpocznie, będą musieli również umówić się na infuzję lub zastrzyki – które mogą nie być dostępne przez kilka dni – mówi.
Każde opóźnienie w procesie może oznaczać, że leczenie przyjdzie za późno, aby było przydatne, mówi.
Ponadto istniejące ambulatoryjne ośrodki infuzyjne nie są przystosowane do zajmowania się pacjentami zakaźnymi, mówi Casadevall. Pacjenci zakażeni muszą być leczeni oddzielnie od pacjentów otrzymujących różne rodzaje terapii infuzyjnej.
Mówi, że aby poradzić sobie z gwałtownym wzrostem liczby pacjentów z COVID-19 potrzebujących przeciwciał dożylnych, niektóre stany, takie jak Maryland, zamieniły centra kongresowe lub hotelowe sale konferencyjne w specjalistyczne kliniki infuzyjne.
Ośrodki infuzyjne znajdują się głównie w szpitalach i nie są rozmieszczone równomiernie w całym kraju. Gallagher zauważa, że odległość i czas dojazdu do centrum mogą być czynnikiem ograniczającym w niektórych obszarach.
„Jestem w New Jersey i mógłbym wymienić pięć lub sześć miejsc, do których mógłbym dotrzeć w ciągu 15-20 minut, ale nie sądzę, żeby było tak samo w miejscach bardziej wiejskich”, mówi Gallagher.
Ogólnie rzecz biorąc, świadomość terapii przeciwciałami monoklonalnymi pozostaje w tyle, dodaje Casadevall. Im szybciej zabieg, tym lepiej działa.
Mimo to leczenie przeciwciałami nie zastępuje szczepień przeciwko COVID-19, zauważa Casadevall. „To drugie miejsce po szczepieniu” – mówi Casadevall. Szczepienia pobudzają organizm do wytwarzania przeciwciał przeciwko wirusowi i są formą profilaktyki, która jest zawsze preferowana niż leczenie.
Informacje zawarte w tym artykule są aktualne na podany dzień, co oznacza, że po przeczytaniu mogą być dostępne nowsze informacje. Aby uzyskać najnowsze informacje o COVID-19, odwiedź naszą stronę z wiadomościami o koronawirusie.
Discussion about this post