Czy powinieneś się zaszczepić, jeśli bierzesz lek biologiczny na IBD?

Szczepienie przeciwko infekcjom jest istotną częścią ogólnego planu opieki zdrowotnej dla osób z nieswoistym zapaleniem jelit (IBD). Bycie na bieżąco ze szczepieniami jest ważne z wielu powodów, ale zwłaszcza gdy w przyszłości mogą być stosowane leki biologiczne.

Ogólnie rzecz biorąc, najkorzystniejszy czas na podanie szczepień to czas przed rozpoczęciem leczenia biologicznego, ale niektóre mogą być również podane, gdy są potrzebne po tym czasie.

Osoby z nieswoistym zapaleniem jelit powinny sprawdzić u swoich lekarzy stan szczepień. Zwłaszcza dorośli mogą potrzebować planu przyjęcia wszystkich zalecanych szczepień, których potrzebują. Proaktywne podejście do szczepień będzie w przyszłości najlepszą obroną przed infekcjami, którym można zapobiegać.

Generalnie szczepienia są zalecane przed rozpoczęciem leczenia biologicznego. Szczepienie przeciwko powszechnym infekcjom jest konieczne, ponieważ terapia biologiczna osłabia układ odpornościowy. Oznacza to, że osoba otrzymująca lek biologiczny może być bardziej podatna na infekcję.

Infekcje mogą powodować wiele szkód, a nawet oznaczać, że lek biologiczny musi zostać zatrzymany na pewien czas, dopóki infekcja zostanie rozwiązana. Nie jest to wynik, który byłby korzystny w leczeniu leżącej u podstaw IBD i dlatego szczepienia są często podawane przed rozpoczęciem przyjmowania leku biologicznego, a czasem nawet po.

Czy należy odłożyć terapię biologiczną na szczepionki?

Najlepszym źródłem odpowiedzi na to pytanie będzie lekarz, ale w większości przypadków prawdopodobnie nie. Wiele szczepień można nadal podawać po rozpoczęciu leczenia biologicznego.

Typ, którego na ogół należy unikać, to żywe atenuowane szczepionki lub LAIV, które są szczepionkami zawierającymi żywego wirusa.

Jak tylko omówione zostaną leki biologiczne jako opcja leczenia, szczepionki powinny być częścią rozmowy.

Szczepionki zalecane dla osób poddawanych terapii biologicznej

Plan szczepień każdego pacjenta będzie inny, w zależności od otrzymanych szczepień i ryzyka rozwoju pewnych infekcji.

Lekarz podający szczepionki powinien współpracować z chorym na IBD w celu opracowania planu zapewniającego pełne pokrycie szczepieniami. Niektóre szczepienia są uważane za bezpieczne dla osób już przechodzących leczenie lekami biologicznymi:

• Szczepionka Hib: Wirus Haemophilus influenzae typu b (Hib) może powodować zapalenie opon mózgowych, zapalenie płuc i inne infekcje. Ta szczepionka jest rutynowo podawana dzieciom i zalecana dorosłym, którzy nigdy jej nie otrzymali, w tym osobom otrzymującym lek biologiczny.

• Szczepionka HPV: Szczepionka przeciwko wirusowi brodawczaka ludzkiego (HPV) to seria trzech zastrzyków, które są podawane w celu zapobiegania zakażeniu wirusem HPV. HPV powiązano z rozwojem kilku różnych form raka układu rozrodczego, a także raka gardła i odbytu. Szczepionka HPV jest zalecana do 26 roku życia osobom z obniżoną odpornością (w tym pacjentom z IBD, którzy otrzymują terapię biologiczną).

• Szczepionka przeciw pneumokokom: jest to szczepionka przeciwko bakteriom Streptococcus pneumoniae, które mogą powodować wiele różnych rodzajów chorób. Ważne jest, aby każdy pacjent otrzymał to szczepienie, dokładając wszelkich starań, aby podać go przed rozpoczęciem leczenia biologicznego. To szczepienie jest bardziej skomplikowane, ponieważ różni się dla tych, którzy otrzymali go wcześniej, i dla tych, którzy nigdy go nie otrzymali. Osoby, które otrzymały szczepionkę w przeszłości, mogą potrzebować dwóch szczepień, które zazwyczaj (ale nie zawsze) podaje się w odstępie około roku. W przypadku pacjentów z IBD, którzy nigdy nie otrzymali szczepionki przeciwko pneumokokom, mogą być potrzebne trzy szczepienia. Zalecana jest również dawka przypominająca co pięć lat.

• Szczepionka przeciw grypie sezonowej: Szczepionka przeciw grypie sezonowej jest zalecana dla osób z IBD, nawet tych, które otrzymują terapię biologiczną lub przyjmują inne leki hamujące układ odpornościowy. Szczepionka przeciw grypie nie zawiera żywego wirusa grypy. Mgiełka do nosa nie jest zalecana, ponieważ jest to LAIV.

• Tężec: W przypadku osób z IBD zastrzyk przeciw tężcowi jest zalecany tak samo, jak w populacji ogólnej. Zastrzyki przeciw tężcowi należy wykonywać co najmniej co 10 lat, a częściej, jeśli zdarzy się wypadek, np. nadepnięcie na zardzewiały gwóźdź. Szczepionka przeciw tężcowi jest również łączona z innymi szczepionkami w szczepionce przeciw błonicy/tężcowi/krztuścowi (DTaP). Dorośli, którzy nigdy nie otrzymali szczepionki przeciwko krztuścowi, mogą potrzebować DTaP, który można podać w serii trzech szczepionek.

Szczepionki zalecane w pewnych okolicznościach

Niektóre inne szczepionki mogą być podawane dorosłym z IBD, którzy przyjmują leki biologiczne:

• Szczepionka przeciwko wirusowemu zapaleniu wątroby typu A: Wirus zapalenia wątroby typu A może powodować chorobę wątroby. Ta szczepionka jest zalecana wszystkim osobom z wysokim ryzykiem zarażenia wirusem, w tym osobom przyjmującym leki biologiczne.

• Szczepionka przeciw wirusowemu zapaleniu wątroby typu B: Wirus zapalenia wątroby typu B może powodować infekcję wątroby, która może stać się przewlekła. Ta szczepionka jest również zalecana dla osób z wysokim ryzykiem zarażenia wirusem zapalenia wątroby typu B.

• Szczepionka przeciw meningokokom: Szczepionka przeciw meningokokom chroni przed zakażeniem rodzajem bakterii o nazwie Neisseria meningitidis. Ta szczepionka może być potrzebna osobom, które są narażone na wysokie ryzyko choroby meningokokowej, w tym niemowlętom, dzieciom i młodym dorosłym (szczególnie osobom uczęszczającym na studia).

• Szczepionka przeciw polio: Szczepionka przeciw polio nie jest już rutynowo podawana w Stanach Zjednoczonych. Jest zwykle zalecany tylko osobom, które są narażone na zarażenie się wirusem wywołującym polio z powodu podróży do obszaru świata, w którym nadal występuje.

Żywe szczepionki nie są zalecane podczas leczenia biologicznego

Pacjenci z IBD otrzymujący leki biologiczne nie powinni otrzymywać szczepień zawierających żywe wirusy. W idealnym przypadku, jeśli te szczepionki są potrzebne, należy je podać przed rozpoczęciem leczenia lekiem biologicznym:

• Szczepionka przeciw ospie wietrznej: Szczepionka przeciw ospie wietrznej pomaga zapobiegać zakażeniu wirusem ospy wietrznej i półpaśca. Ta szczepionka jest zwykle podawana dzieciom w dwóch dawkach. Jest to LAIV, więc w większości przypadków nie byłby zalecany nikomu, kto obecnie przyjmuje lek biologiczny. Nowsze badania sugerują, że ta szczepionka może nie być tak niebezpieczna u pacjentów otrzymujących terapię biologiczną, ale na razie zaleca się, aby jej unikać.

• Szczepionka Herpes zoster: Wirus półpaśca powoduje ospę wietrzną i inny stan zwany półpasiec. Osoby, które chorowały na ospę wietrzną, mogą rozwinąć półpasiec, zwykle po ukończeniu 60. roku życia. Szczepionka przeciwko półpaścowi może zapobiegać półpaścowi o około połowę, a także zapobiegać długotrwałym powikłaniom wywołanym przez wirus półpaśca. Jednak ta szczepionka jest LAIV i zazwyczaj nie jest zalecana dla osób otrzymujących lek biologiczny. Niektóre badania sugerują, że może to być bezpieczne, ale obecne zalecenia mają nadal go unikać.

• Szczepionka przeciw odrze, śwince i różyczce: Szczepionka przeciwko odrze, śwince i różyczce (niemiecka odra) jest rutynowo podawana dzieciom. Nie jest zalecany dla osób otrzymujących lek biologiczny, ponieważ jest to LAIV.

Słowo od Verywell

Immunologia to złożona nauka, która staje się jeszcze bardziej skomplikowana u osób cierpiących na przewlekłą chorobę, taką jak IBD. Chociaż istnieją wytyczne dotyczące tego, jakie szczepionki są zalecane u osób z IBD, które otrzymują leki biologiczne, istnieją również wyjątki. Ważne jest, aby każdy z IBD był na bieżąco ze szczepionkami, najlepiej przed rozpoczęciem terapii biologicznej, ponieważ leki te hamują układ odpornościowy.

Jednak pacjentom przyjmującym leki biologiczne nadal można podać wiele szczepionek. Kluczem do tego wszystkiego jest prowadzenie otwartego dialogu na temat szczepień z lekarzem, zanim potrzebne będą leki hamujące układ odpornościowy. Decyzje o tym, kiedy szczepić i czy wstrzymać się z leczeniem do czasu po szczepieniu, to indywidualna decyzja, którą należy podjąć wspólnie z gastroenterologiem i/lub internistą lub lekarzem rodzinnym.