Czym są hiperglikemia i hipoglikemia?

Niski poziom cukru we krwi (glukozy), zwany hipoglikemią, może powodować zmęczenie, a nawet omdlenia. Hipoglikemia występuje częściej u osób z cukrzycą i może wynikać ze zbyt dużej ilości leków, niewystarczającego jedzenia lub nadmiernego wysiłku fizycznego.

Odwrotny efekt, hiperglikemia (wysoki poziom cukru we krwi), ma miejsce w czasie stresu lub źle kontrolowanej cukrzycy. Nieleczona hiperglikemia uszkadza narządy w całym ciele.

Poziom cukru we krwi jest regulowany przez trzustkę, długi gruczoł w jamie brzusznej. Trzustka wytwarza hormon zwany insuliną, który ułatwia komórkowy wychwyt cukru we krwi.

Insulina pomaga przekształcić jedzenie, które spożywasz, w energię, którą może wykorzystać twoje ciało. Jeśli twoje ciało nie wytwarza insuliny lub staje się odporne na działanie insuliny, możesz doświadczyć problemów z poziomem cukru we krwi.

Typy hiperglikemii i hipoglikemii

Trzustka utrzymuje przepływ glukozy między krwią a komórkami. W cukrzycy przepływ jest niezrównoważony, albo nie produkuje insuliny (cukrzyca typu 1), albo nie reaguje na insulinę (cukrzyca typu 2).

Cukrzyca typu 1 to choroba autoimmunologiczna, zwykle diagnozowana we wczesnym okresie życia, podczas gdy cukrzyca typu 2 wymaga czasu, aby się rozwinąć. Wczesny etap cukrzycy typu 2 nazywa się stanem przedcukrzycowym.

Objawy

Wczesne objawy hiperglikemii mogą pozostać niezauważone, zwłaszcza w przypadku cukrzycy typu 2. Jednak w cukrzycy typu 1 podwyższony poziom cukru we krwi może szybko przekształcić się w niebezpieczny stan zwany kwasicą ketonową.

Niski poziom cukru we krwi może również stanowić zagrożenie dla życia osób z cukrzycą. Oto, czego możesz się spodziewać w epizodach wysokiego i niskiego poziomu cukru we krwi.

Hiperglikemia

Wczesne objawy hiperglikemii obejmują:

• Rozmazany obraz
• Częste oddawanie moczu (sikanie)
• Bół głowy
• Wysoki poziom cukru we krwi
• Zwiększone pragnienie i głód

Hiperglikemia może powodować uczucie osłabienia i zmęczenia. Wolno gojące się skaleczenia i owrzodzenia, infekcje pochwy lub skóry oraz utrata masy ciała można również przypisać chronicznie podwyższonemu poziomowi cukru we krwi.

Hipoglikemia

Objawy hipoglikemii mogą zacząć się minimalnie i szybko przekształcić się w kryzys zdrowotny. Objawy hipoglikemii mogą się różnić, ale są najbardziej niebezpieczne dla osób z cukrzycą typu 1 i 2.

Hipoglikemia może powodować:

• Niepokój lub nerwowość
• Niewyraźne lub upośledzone widzenie
• Wypływanie koloru ze skóry (bladość)
• Dezorientacja
• Problemy z koordynacją, niezdarność
• Zawroty głowy, zawroty głowy
• Szybkie bicie serca
• Bóle głowy
• Głód
• Drażliwość lub zniecierpliwienie
• Niski poziom energii
• Mdłości
• Koszmary lub płacz podczas snu
• Napady padaczkowe
• Senność
• Drżenie
• Pocenie się, dreszcze i potliwość
• Mrowienie lub drętwienie ust, języka lub policzków

Powoduje

Przyczyny hiperglikemii i hipoglikemii są różne.

Hiperglikemia

Kilka różnych scenariuszy może wywołać hiperglikemię, ale w stanie przedcukrzycowym lub cukrzycy typu 2 główną przyczyną jest słaba wrażliwość na insulinę. W przeciwieństwie do cukrzycy typu 1, w której wytwarzana jest niewystarczająca ilość insuliny, cukrzyca typu 2 często charakteryzuje się wysokim poziomem insuliny.

Organizm może nadprodukować insulinę. W rezultacie komórki stają się na nie odczulone, co oznacza, że ​​nie są w stanie wykonać swojej pracy polegającej na obniżeniu wysokiego poziomu cukru we krwi.

Poziom cukru we krwi wzrasta po posiłku, zwłaszcza jeśli posiłek zawiera proste węglowodany. Napoje słodzone są szczególnie podatne na wzrost poziomu cukru we krwi, ponieważ nie zawierają błonnika, tłuszczu ani białka, które spowalniają trawienie.

Po rozbiciu cukru i uwolnieniu go do krwiobiegu uwalniana jest insulina, która wpycha go do komórek w celu uzyskania szybkiej energii lub magazynowania. Kiedy insulina nie działa dobrze, poziom cukru we krwi pozostaje wysoki, aż w końcu zostanie przefiltrowany przez nerki.

Inne przyczyny hiperglikemii to:

• Zjawisko świtu spowodowane hormonami wytwarzanymi wczesnym rankiem

• Stres emocjonalny
• Cukrzyca ciężarnych
• Choroba, taka jak przeziębienie lub infekcja
• Niewystarczająca dawka leków na cukrzycę
• Choroby wpływające na trzustkę lub układ hormonalny (takie jak zapalenie trzustki lub zespół Cushinga)
• Sterydy lub inne leki
• Chirurgia lub uraz

Hipoglikemia

Hipoglikemia może być spowodowana przedawkowaniem insuliny lub leków przeciwcukrzycowych lub jeśli po zażyciu leków przeciwcukrzycowych jesz mniej niż zwykle.

Tak jak spożywanie zbyt dużej ilości węglowodanów może powodować wzrost poziomu cukru we krwi, tak spożywanie zbyt małej ilości węglowodanów lub pomijanie i opóźnianie posiłków (zwłaszcza po zażyciu insuliny lub leków) może powodować niski poziom cukru we krwi.

Intensywna aktywność fizyczna może również powodować hipoglikemię, ponieważ mięśnie wykorzystują cukier z krwi do napędzania ćwiczeń. Co więcej, alkohol zaburza równowagę cukru we krwi i może maskować wczesne objawy prowadzące do hipoglikemii.

Diagnoza

Hiperglikemię można wykryć na czczo lub po posiłku.

Poziom cukru we krwi na czczo powyżej 125 mg/dl jest uważany za hiperglikemię. Zwykle badania krwi na czczo są wykonywane z samego rana po całonocnym poście (co oznacza osiem godzin bez jedzenia). Poziomy na czczo pomiędzy 100 mg/dl a 125 mg/dl są granicznie wysokie i mogą sugerować stan przedcukrzycowy.

Poziom cukru we krwi wzrasta po posiłku. Od jednej do dwóch godzin po jedzeniu poziom cukru we krwi powinien spaść do 180 mg/dl lub mniej. Powyżej 180 mg/dl to hiperglikemia.

Inną metodą śledzenia wysokiego poziomu cukru we krwi jest test hemoglobiny A1c. Hemoglobina A1c odzwierciedla średnią kontrolę poziomu cukru we krwi w ciągu ostatnich trzech miesięcy. Mierzona w procentach wartość HbA1c większa niż 5,6% jest oznaką przewlekłej hiperglikemii. Odczyty powyżej 6,5% wskazują na cukrzycę.

Hipoglikemię zwykle rozpoznaje się, gdy poziom cukru we krwi spada poniżej 70 mg/dl. Nie wszyscy wykazują objawy na tym poziomie, a niektórzy ludzie wykazują objawy, zanim poziom cukru we krwi spadnie tak nisko. Poważna hipoglikemia powoduje objawy neurologiczne, takie jak splątanie i letarg.

Leczenie

Leczenie hiperglikemii i hipoglikemii jest różne.

Hiperglikemia

Hiperglikemię można leczyć natychmiast za pomocą ćwiczeń lub leków lub leczyć długoterminowo poprzez zmiany diety i utratę nadwagi. Jeśli zmiany stylu życia nie powiodą się, Twój lekarz może zasugerować rozpoczęcie lub dostosowanie planu leczenia.

Jeśli poziom cukru we krwi przekracza 240 mg/dl, może zostać zalecone sprawdzenie obecności ciał ketonowych i wstrzymanie się z ćwiczeniami.

Hipoglikemia

Szybko działające węglowodany odwracają hipoglikemię w ciągu kilku minut. Pokarmy zawierające cukier bez tłuszczu i białka są szybko przekształcane w cukier, co zwiększa niski poziom we krwi. Tabletki lub żel z glukozą, sok owocowy, zwykłe napoje bezalkoholowe, miód i słodkie cukierki to tylko kilka przykładów.

Po spożyciu, poziom cukru we krwi należy ponownie sprawdzić w ciągu 15 minut i ponownie, jeśli nie wzrósł powyżej 70 mg/dl. Jeśli poziom cukru we krwi porusza się we właściwym kierunku, bardziej zbilansowana przekąska lub posiłek może pomóc w utrzymaniu stabilnego poziomu cukru we krwi.

W przypadku bardzo niskiego poziomu cukru we krwi większość ludzi nie jest w stanie sama się leczyć. Lek zwany glukagonem można podawać we wstrzyknięciu. Glukagon wymusza uwalnianie cukru we krwi przez wątrobę, szybko przywracając krew do bezpiecznego poziomu.

Współpraca z lekarzem pomoże Ci uniknąć nagłych skoków i spadków poziomu cukru we krwi, które wymagają leczenia w nagłych wypadkach.

Rokowanie

Nieleczona hiperglikemia może uszkadzać nerwy, naczynia krwionośne, tkanki i narządy. Wysoki poziom cukru we krwi zwiększa ryzyko zawału serca i udaru mózgu oraz prowadzi do ślepoty i chorób nerek.

Na szczęście regularne monitorowanie za pomocą badań poziomu cukru we krwi i HbA1c umożliwia dostosowanie planu leczenia i zapobieganie negatywnym, długoterminowym skutkom wysokiego poziomu cukru we krwi (jednocześnie zapobiegając niebezpiecznym spadkom).

Korona

Wahania poziomu cukru we krwi mogą być przerażające i frustrujące. Znalezienie innych z podobnymi problemami może ułatwić radzenie sobie z diagnozą cukrzycy. Zapytaj swojego dostawcę o edukację grupową dla typu 1, typu 2 lub cukrzycy ciążowej, aby dowiedzieć się więcej o swojej chorobie i uzyskać wskazówki od osób, które ją chorują.

Przy odrobinie prób i błędów oraz wsparciu zespołu opieki zdrowotnej zarządzanie poziomem cukru we krwi nie musi być przytłaczające.