Przegląd
Co to jest dysautonomia?
Dysautonomia to ogólne określenie grupy zaburzeń, które mają wspólny problem – autonomiczny układ nerwowy (ANS), który nie działa tak, jak powinien. AUN jest częścią układu nerwowego, która kontroluje mimowolne funkcje organizmu (funkcje, których nie kontrolujesz świadomie), takie jak tętno, ciśnienie krwi, oddychanie, trawienie, temperatura ciała i skóry, funkcje hormonalne, funkcje pęcherza moczowego, funkcje seksualne i wiele innych. inne funkcje.
Kiedy AUN nie działa tak, jak powinien, może powodować problemy z sercem i ciśnieniem krwi, problemy z oddychaniem, utratę kontroli nad pęcherzem i wiele innych problemów.
Kto może mieć dysautonomię?
Dysautonomia, zwana także dysfunkcją autonomiczną lub neuropatią autonomiczną, jest stosunkowo powszechna. Na całym świecie dotyka ponad 70 milionów ludzi. Może być obecny przy urodzeniu lub pojawiać się stopniowo lub nagle w każdym wieku. Dysautonomia może mieć nasilenie od łagodnego do ciężkiego, a nawet śmiertelne (rzadko). W równym stopniu dotyczy kobiet i mężczyzn.
Dysautonomia może występować jako własne zaburzenie, bez obecności innych chorób. Nazywa się to pierwotną dysautonomią. Może również wystąpić jako stan innej choroby. Nazywa się to wtórną dysautonomią.
Przykłady chorób, w których może wystąpić wtórna dysautonomia, obejmują:
- Cukrzyca.
- Choroba Parkinsona.
- Stwardnienie mięśni.
- Reumatoidalne zapalenie stawów.
- Toczeń.
- Zespół Sjogrena.
- Sarkoidoza.
- Choroba Leśniowskiego-Crohna, wrzodziejące zapalenie jelita grubego.
- Nietolerancja glutenu.
- Choroba Charcota-Mariego-Tootha.
- Malformacja Chiariego.
- Amyloidoza.
- Zespół Guillain-Barre.
- Zespół Ehlersa-Danlosa.
- Zespół Lamberta-Eatona.
- Niedobory witaminy B i E
- Ludzki wirus niedoboru odporności (HIV).
- Borelioza.
Objawy i przyczyny
Co powoduje dysautonomię?
Dysautonomia ma miejsce, gdy nerwy w Twoim AUN nie komunikują się tak, jak powinny. Kiedy twój ANS nie wysyła lub nie odbiera wiadomości tak, jak powinien lub wiadomość nie jest jasna, doświadczasz różnych objawów i schorzeń.
Dysautonomia może wpływać na funkcje ANS, w tym:
- Ciśnienie krwi.
- Oddechowy.
- Trawienie.
- Tętno.
- Funkcja nerki.
- Rozszerzenie i zwężenie źrenic w oczach.
- Funkcja seksualna.
- Kontrola temperatury ciała i skóry.
Jakie są objawy dysautonomii?
Istnieje wiele objawów dysautonomii. Objawy różnią się w zależności od pacjenta. Objawy mogą być obecne przez pewien czas, znikać i powracać w dowolnym momencie. Niektóre objawy mogą pojawić się w czasie stresu fizycznego lub emocjonalnego lub mogą pojawić się, gdy jesteś całkowicie spokojny. Niektóre objawy mogą być łagodne u niektórych pacjentów; w innych mogą stale ingerować w codzienne życie.
Powszechną oznaką dysautonomii jest nietolerancja ortostatyczna, co oznacza, że nie możesz długo wstać, bez omdlenia lub zawrotów głowy. Inne oznaki i objawy dysautonomii, których możesz doświadczyć, obejmują:
| Objawy dysautonomii | ||
|---|---|---|
| Problemy z równowagą | Czułość na hałas/światło | Duszność |
| Ból w klatce piersiowej/dyskomfort | zawroty głowy, oszołomienie, zawroty głowy | Wahania temperatury ciała i skóry |
| Ciągłe zmęczenie | Zaburzenia widzenia (niewyraźne widzenie) | Trudności z połykaniem |
| Nudności i wymioty, problemy z GI (zaparcia) |
Szybkie lub wolne tętno, kołatanie serca | „Mgła” mózgu/zapomnienie/niemożność skupienia |
| Duże wahania tętna i ciśnienia krwi | Słabość | Wahania nastroju |
| Zasłabnięcie, utrata przytomności | Pocenie się mniej niż normalnie lub wcale | Problemy ze snem |
| Migreny lub częste bóle głowy | Odwodnienie | Częste oddawanie moczu, nietrzymanie moczu |
| Zaburzenie erekcji | Niski poziom cukru we krwi | Nietolerancja ćwiczeń (tętno nie dostosowuje się do zmian poziomu aktywności) |
Pewne stany i zdarzenia mogą wywołać objawy dysautonomii. Te wyzwalacze obejmują:
- Spożycie alkoholu.
- Odwodnienie.
- Stres.
- Ciasne ubrania.
- Gorące środowiska.
Czy istnieją różne rodzaje dysautonomii?
Dysautonomia to termin medyczny określający grupę różnych schorzeń, które łączy wspólny problem – nieprawidłowe funkcjonowanie autonomicznego układu nerwowego. Niektóre stany spowodowane pierwotną dysautonomią obejmują:
- Omdlenie neurokardiogenne (NCS): NCS jest najczęstszą postacią dysautonomii. Może powodować zaklęcia omdlenia, które zdarzają się raz lub dwa razy w życiu lub wiele razy dziennie. NCS jest również nazywany omdleniem sytuacyjnym lub omdleniem wazowagalnym.
- Zespół tachykardii ortostatycznej posturalnej (POTS): Zaburzenie, które powoduje problemy z krążeniem (przepływ krwi), POTS może powodować zbyt szybkie bicie serca, gdy wstajesz. Może prowadzić do omdlenia, bólu w klatce piersiowej i duszności.
- Dysautonomia rodzinna (FD): Ludzie dziedziczą ten rodzaj dysautonomii od swoich genetycznych krewnych. Może powodować zmniejszoną wrażliwość na ból, brak łez i problemy z regulacją temperatury ciała. FD częściej dotyka Żydów (dziedzictwo Żydów aszkenazyjskich) o dziedzictwie wschodnioeuropejskim.
- Zanik wieloukładowy (MSA): Zagrażająca życiu postać dysautonomii, atrofia wielonarządowa, rozwija się u osób powyżej 40 roku życia. Może prowadzić do problemów z tętnem, niskiego ciśnienia krwi, zaburzeń erekcji i utraty kontroli nad pęcherzem.
- Czysta awaria autonomiczna: Osoby z tą postacią dysautonomii doświadczają spadku ciśnienia krwi po wstaniu i mają objawy, w tym zawroty głowy, omdlenia, problemy ze wzrokiem, ból w klatce piersiowej i zmęczenie. Czasami objawy łagodzą leżenie lub siedzenie.
Diagnoza i testy
Jak diagnozuje się dysautonomię?
Jednym z testów, których Twój lekarz będzie używał do diagnozowania niektórych form dysautonomii, jest test pochylanego stołu.
Podczas tego testu:
- Leżysz na stole, który może podnosić i opuszczać pod różnymi kątami. Posiada podpory dla twoich stóp.
- Jesteś podłączony do sprzętu medycznego, który mierzy ciśnienie krwi, poziom tlenu i aktywność elektryczną serca.
- Kiedy stół przechyla się do góry, maszyny mierzą, w jaki sposób twoje ciało reguluje funkcje ANS, takie jak ciśnienie krwi i tętno.
Inne testy, które Twój lekarz może zastosować, aby pomóc w diagnozie, obejmują testy pocenia się, testy oddechowe, testy laboratoryjne (praca z krwią) i badanie serca (elektrokardiografia). Można wykonać inne testy w celu ustalenia, czy inne choroby lub stany powodują dysautonomię.
Zarządzanie i leczenie
Jak zarządza się lub leczy dysautonomię?
Nie ma lekarstwa na ten stan, ale możesz poradzić sobie z objawami. Twój lekarz może zasugerować wiele różnych terapii, aby poradzić sobie z konkretnymi objawami dysautonomii.
Bardziej powszechne zabiegi obejmują:
- Picie więcej wody każdego dnia. Zapytaj swojego lekarza, ile powinieneś pić. Dodatkowe płyny utrzymują objętość krwi, co pomaga w objawach.
- Dodanie do diety dodatkowej soli (3 do 5 gramów dziennie). Sól pomaga organizmowi utrzymać prawidłową objętość płynów w naczyniach krwionośnych, co pomaga w utrzymaniu prawidłowego ciśnienia krwi.
- Spanie z podniesioną głową w łóżku (około 6 do 10 cali wyżej niż ciało).
- Przyjmowanie leków takich jak fludrokortyzon i midodryna w celu podwyższenia ciśnienia krwi.
Jakie są powikłania dysautonomii lub jej leczenia?
Powikłania dysautonomii różnią się w zależności od występujących objawów. W ciężkich przypadkach ludzie mogą mieć zagrażające życiu powikłania, takie jak zapalenie płuc i niewydolność oddechowa.
Dysautonomia może również powodować:
- Nieprawidłowe tętno (zbyt szybkie, zbyt wolne lub nieregularne).
- Półomdlały.
- Problemy z oddychaniem.
- Problemy trawienne.
- Problemy ze wzrokiem, takie jak niewyraźne widzenie.
Jakie są czynniki ryzyka dysautonomii?
Możesz być bardziej narażony na dysautonomię, jeśli:
- Są żydowską osobą pochodzenia wschodnioeuropejskiego (tylko w przypadku rodzinnej postaci dysautonomii).
- Masz cukrzycę, amyloidozę, niektóre choroby autoimmunologiczne i inne schorzenia wymienione wcześniej w artykule w pytaniu „kto może mieć dysautonomię?”
- Miej członka rodziny z zaburzeniem.
Zapobieganie
Jak mogę zapobiec dysautonomii?
Nie da się zapobiec dysautonomii. Możesz podjąć kroki, aby poradzić sobie z objawami i zapobiec ich pogorszeniu. Zobacz następną sekcję „Życie z”, aby uzyskać wskazówki i więcej informacji.
Perspektywy / Prognozy
Czego powinienem się spodziewać, jeśli zdiagnozowano u mnie dysautonomię?
Nikt nie może wiedzieć na pewno, jak będzie wyglądało Twoje życie z dysautonomią. Objawy różnią się w zależności od osoby. Nasilenie stanu różni się w zależności od osoby – od łagodnego i łatwego do opanowania do ciężkiego i powodującego niepełnosprawność. Zmienia się też przebieg choroby – u niektórych osób objawy są zawsze obecne; w innych objawy pojawiają się na kilka tygodni, miesięcy lub lat, znikają, a następnie pojawiają się ponownie. Innymi słowy, dysautonomia jest nieprzewidywalna.
Ze względu na wszystkie te zmienne ważne jest, aby znaleźć lekarza, z którym czujesz się komfortowo i który ma wiedzę na temat dysautonomii. Możesz założyć dziennik zdrowia, aby podzielić się nim z lekarzem. W tym codziennym dzienniku możesz zapisywać swoje objawy, zdarzenia, które prawdopodobnie wywołały objawy, oraz to, jak się czujesz emocjonalnie. Te informacje mogą pomóc w opracowaniu i dostosowaniu planu opieki.
Żyć z
Co mogę zrobić, aby lepiej żyć z dysautonomią?
Aby pomóc w radzeniu sobie z objawami dysautonomii:
- Nie pal i nie pij napojów alkoholowych.
- Jedz zdrową dietę.
- Pić dużo wody. Zawsze miej przy sobie wodę.
- Dodaj więcej soli do swojej diety. Miej przy sobie słone przekąski.
- Śpij dużo.
- Utrzymuj zdrową wagę.
- Utrzymuj poziom cukru we krwi w normalnych granicach, jeśli masz cukrzycę.
- Słuchaj tego, co mówi ci twoje ciało, że potrzebuje. Na przykład rób przerwy w pracy lub szkole, jeśli twoje ciało mówi ci, że potrzebuje odpoczynku.
- Jeśli czujesz zawroty głowy, usiądź, połóż się i/lub podnieś stopy.
- Wstań powoli.
- Noś pończochy uciskowe i odzież podtrzymującą, aby zwiększyć/utrzymać ciśnienie krwi
- Unikaj siedzenia lub stania przez dłuższy czas.
- Unikaj ciepła. Bierz letnie lub chłodne kąpiele i prysznice.
- Porozmawiaj ze swoim lekarzem przed przyjęciem jakiegokolwiek leku lub suplementu dostępnego bez recepty.
- Zapytaj swojego lekarza, czy możesz pić napoje zawierające kofeinę lub jeść żywność ze sztucznymi słodzikami. Kofeiny należy unikać, jeśli masz podwyższone tętno. U niektórych osób sztuczne słodziki mogą powodować migreny.
Inne porady zdrowotne dotyczące życia z dysautonomią można znaleźć tutaj.
Kiedy powinienem zadzwonić do lekarza?
Skontaktuj się z lekarzem, jeśli wystąpią objawy dysautonomii, zwłaszcza częste zawroty głowy lub omdlenia.
Jakie pytania powinienem zadać mojemu lekarzowi?
Jeśli masz dysautonomię, możesz zapytać lekarza:
- Jak poważny jest rodzaj mojej dysautonomii?
- Na jaką część mojego ANS wpływa to zaburzenie?
- Jaki rodzaj leczenia i zmiany stylu życia są dla mnie najlepsze?
- Na jakie oznaki komplikacji powinienem zwracać uwagę?
- Czego mogę się spodziewać z moim zdrowiem w przyszłości?
- Jakie rodzaje grup wsparcia są dostępne?
Zasoby
Aby dowiedzieć się więcej o trwających badaniach nad dysautonomią, zobacz:
- Sieć informacji o dysautonomii. https://www.dinet.org/
- Narodowy Instytut Zdrowia. Dysautonomia. ClinicalTrials.gov.
Discussion about this post