Jak wykonać zastrzyk insuliny?

Uzupełniająca insulina, sztuczna wersja hormonu wytwarzanego przez trzustkę w celu kontrolowania poziomu glukozy we krwi, jest niezbędna dla wszystkich osób z cukrzycą typu 1. Może być również niezbędną częścią leczenia osób z cukrzycą typu 2, gdy środki pierwszego rzutu – dieta, ćwiczenia i/lub leki – nie są wystarczające do kontrolowania stężenia glukozy we krwi.

Insulina nie może być przyjmowana jako pigułka lub tabletka, ponieważ enzymy trawienne rozkładają ją, zanim dostanie się do krwiobiegu. Dlatego należy go wstrzyknąć – perspektywa, która może brzmieć przerażająco, ale w rzeczywistości jest rutyną dla sześciu milionów ludzi w Stanach Zjednoczonych, zgodnie z badaniami opublikowanymi w 2016 roku w Diabetes Spectrum.

Niezależnie od tego, czy dopiero zaczynasz samodzielnie wstrzykiwać insulinę za pomocą strzykawki i igły, chcesz dopracować swoją technikę, skorzystać z pompy insulinowej lub innej alternatywy, czy też będziesz regularnie podawać komuś zastrzyk insuliny, jest wiele do powiedzenia na temat tego, jak najlepiej podawać ten lek bezpiecznie i skutecznie.

Czego będziesz potrzebować

Aby wstrzyknąć insulinę, zawsze musisz mieć pod ręką kilka przedmiotów:

Insulina: jest dostarczana w małych butelkach lub fiolkach, które zawierają wystarczającą ilość insuliny do wielokrotnych wstrzyknięć. Chociaż większość ludzi przyjmuje tylko jeden rodzaj insuliny na raz, niektórzy muszą mieszać dwa rodzaje.

Strzykawki: to przezroczyste rurki, do których odmierzana jest każda dawka insuliny do wstrzyknięcia. Strzykawki różnią się rozmiarem w zależności od tego, ile leków mogą pomieścić i są oznaczone w mililitrach (ml) lub centymetrach sześciennych (cc). Tak czy inaczej, objętość jest taka sama: 1 cm3 leku odpowiada 1 ml leku. Oczywiście rozmiar strzykawki, którą wybierzesz do wstrzykiwania insuliny, będzie musiał pomieścić przepisaną dawkę.

Igły: Igły są oznakowane według dwóch wymiarów: grubości, która odnosi się do grubości igły, oraz długości. Ponieważ insulina nie musi być wstrzykiwana głęboko do organizmu, wystarczy krótka, cienka igła: zwykle o długości od pół do pięciu ósmych cala i średnicy od 25 do 30.

Chusteczki nasączone alkoholem: miej pod ręką duże zapasy tych wstępnie zapakowanych kostek nasyconych alkoholem. Będziesz potrzebował jednego do dwóch na zastrzyk.

Pojemnik na ostre przedmioty: Strzykawki i igły należy bezpiecznie wyrzucić. Pojemnik na ostre przedmioty można kupić w aptece lub sklepie z artykułami medycznymi albo użyć pustego pojemnika na detergent do prania z zakręcaną pokrywką.

Gdy któryś z nich jest wypełniony, należy je przekazać w miejscu zbiórki. Według amerykańskiej Agencji ds. Żywności i Leków (FDA) może to być biuro świadczeniodawcy, szpital, apteka, wydział zdrowia, zakład utylizacji odpadów medycznych lub policja lub straż pożarna, w zależności od lokalnych przepisów wydziału zdrowia.

Korzystanie ze strzykawki i igły

Jeśli będziesz robić sobie zastrzyk insuliny, wykonaj następujące kroki:

Zbierz swoje zapasy. Jak wspomniano powyżej, będziesz potrzebować przepisanej insuliny (która może mieć jedną lub dwie butelki), igły i strzykawki, wacików nasączonych alkoholem i pojemnika na ostre przedmioty.

Upewnij się, że masz odpowiednią insulinę i że nie wygasła; pozostałą w otwartej butelce insulinę należy wyrzucić po 30 dniach.

Spójrz na jakość insuliny. Jeśli widzisz jakieś grudki, wyrzuć tę butelkę i weź nową. Jeśli będziesz stosować insulinę o pośrednim czasie działania, będzie ona wyglądać mętnie. To normalne. Aby to wymieszać, delikatnie rozwałkuj w dłoniach. Nie wstrząsaj butelką.

Umyj ręce mydłem i wodą i dokładnie je osusz.

Przetrzyj górną część butelki z insuliną wacikiem nasączonym alkoholem. Jeśli to nowa butelka, zdejmij osłonę ochronną. Powinien wyskoczyć z niewielkim naciskiem w górę.

Odkryć igłę. Trzymaj strzykawkę w jednej ręce. Drugim chwyć nasadkę zakrywającą igłę i odciągnij ją prosto, nie dotykając igły.

Napełnij strzykawkę. Odciągnij tłok strzykawki, aby napełnić go taką samą ilością powietrza, jak dawka insuliny, którą będziesz wstrzykiwać. Wbić igłę w gumowy korek na butelce z insuliną i nacisnąć tłok, aby wstrzyknąć powietrze do fiolki. Pozostawiając igłę w korku, odwrócić butelkę do góry nogami, trzymając czubek igły poniżej powierzchni insuliny. Ponownie odciągnąć tłok na tyle, aby napełnić strzykawkę w ilości nieco większej niż wymagana liczba jednostek.

Sprawdź, czy nie ma pęcherzyków powietrza. Jeśli jakieś są uwięzione w strzykawce, delikatnie postukaj w nią paznokciem, aby je usunąć. Wciśnij bąbelki powietrza z powrotem do butelki i odciągnij ponownie, aby napełnić strzykawkę odpowiednią ilością insuliny.

Wybierz i przygotuj miejsce wstrzyknięcia. Według American Diabetes Association (ADA) insulina dostaje się do krwiobiegu z różnymi prędkościami – „wolniej z ramion, a jeszcze wolniej z ud i pośladków”. Idealnym miejscem jest brzuch.

Wstrzyknij insulinę. Wacikiem nasączonym alkoholem oczyść miejsce, przecierając skórę okrężnymi ruchami. Pozostawić do wyschnięcia, a następnie delikatnie uchwycić kawałek skóry palcem wskazującym i kciukiem jednej ręki. Drugą ręką trzymać napełnioną strzykawkę pod kątem 90 stopni do skóry i wbić igłę w skórę aż do nasadki igły. Wciśnij tłok do końca, aby uwolnić insulinę. Pozostaw go na miejscu na pięć sekund.

Usuń igłę. Powoli wyciągnij go pod tym samym kątem, pod jakim został włożony. Możesz zobaczyć kroplę lub dwie krwi; dociśnij gazikiem nasączonym alkoholem. Krwawienie powinno ustać w ciągu kilku sekund.

Bezpiecznie wyrzucić zużytą strzykawkę. Uważając, aby się nie przykleić, ostrożnie załóż z powrotem nasadkę na igłę i włóż strzykawkę do pojemnika na ostre przedmioty.

Jeśli używasz dwóch rodzajów insuliny, powtórz te czynności z drugą butelką. Nie należy mieszać dwóch rodzajów insuliny w jednej strzykawce, chyba że zalecono inaczej. Twój lekarz poinformuje Cię, jaki rodzaj insuliny należy wstrzyknąć jako pierwszy: Zawsze trzymaj się tej kolejności.

Rozwiązywanie problemów

W przypadku większości osób samodzielne wstrzykiwanie insuliny przebiega bezproblemowo po pewnym czasie praktyki. Jednak proces ten nie jest pozbawiony kilku typowych usterek.

Ciągle zapominam wziąć insulinę. Według American Association of Diabetes Educators pominięcie tylko jednej dawki na tydzień może podnieść HbA1C (miara średniego poziomu glukozy we krwi w ciągu dwóch lub trzech miesięcy) o ponad 5%. Jeśli mimowolnie pomijasz strzały:

• Ustaw alarmy przypominające na smartfonie lub zegarku.
• Zaplanuj zastrzyki na czas wykonywania innych regularnych czynności, takich jak mycie zębów.
• Przechowuj materiały do ​​iniekcji tam, gdzie je zobaczysz.

Strzały bolą. Większość ludzi uważa, że ​​samodzielne wstrzykiwanie insuliny nie jest bolesne – przynajmniej gdy nauczą się tego robić. Jeśli nawet po opanowaniu kroków nadal czujesz się niekomfortowo wstrzykiwanie insuliny:

• Przed użyciem schłodzoną insulinę doprowadź do temperatury pokojowej. Kiedy wnika w skórę na zimno, może szczypać.
• Rozluźnij mięśnie w okolicy miejsca wstrzyknięcia.
• Ściśnij miejsce, w którym będziesz wstrzykiwać, aby powierzchnia skóry była twarda: igła wsunie się łatwiej i szybciej.
• Wcieraj lód w obszar wstrzyknięcia, aby go znieczulić.

Insulina czasami wycieka z miejsca wstrzyknięcia. Może się to zdarzyć, nawet jeśli pozostawisz igłę na miejscu przez zalecane pięć do 10 sekund przed jej wyjęciem. Wyciek nie stanowi problemu, chyba że pojawią się duże krople, ale najlepiej jest temu zapobiec, jeśli to możliwe. W tym celu możesz:

• Zwolnij szczyptę skóry przed naciśnięciem tłoka w celu uwolnienia insuliny.
• Pozostaw igłę na dłużej niż 10 sekund.
• Włóż igłę pod kątem 45 stopni.
• Delikatnie uciskać miejsce wstrzyknięcia (czystym) palcem przez pięć do ośmiu sekund po wyjęciu igły.

Alternatywne metody wstrzykiwania

Istnieje wiele sposobów przyjmowania insuliny poza użyciem igły i strzykawki. Obejmują one:

Wstrzykiwacze z insuliną: Istnieją dwa rodzaje wstrzykiwaczy: wstrzykiwacze, do których wkłada się wkład wypełniony insuliną oraz wstrzykiwacze jednorazowe, które są wstępnie napełnione i przeznaczone do wyrzucenia po zużyciu całej insuliny. W przypadku obu typów dawka insuliny jest „wybierana” na wstrzykiwaczu, a insulina jest wstrzykiwana przez igłę. Wkłady i fabrycznie napełnione wstrzykiwacze insuliny zawierają tylko jeden rodzaj insuliny; jeśli przyjmujesz dwa rodzaje insuliny, będziesz potrzebować różnych wstrzykiwaczy.

Pompy insulinowe: Składające się ze zbiornika do przechowywania insuliny i pompy, te urządzenia łączą się z ciałem za pomocą rurek i używają kaniuli, która utrzymuje igłę do dostarczania insuliny do organizmu. Wszystkie pompy insulinowe zapewniają powolny, stały strumień szybko lub krótko działającej insuliny bazowej, z możliwością podania większej dawki dodatkowej insuliny (tzw. bolus) podczas posiłków.

Plaster insulinowy: Na rynku jest tylko jedno takie urządzenie – V-Go. W przeciwieństwie do tradycyjnych pomp insulinowych, to urządzenie ma wielkość karty kredytowej i przylega do skóry. Plaster zawiera mały zbiornik i wstępnie napełnioną igłę.

Wstrzyknięcie insuliny jest wyzwalane przez naciśnięcie przycisku na plastrze. Jest przeznaczony do dostarczania zarówno ciągłego przepływu insuliny podstawowej, jak i indywidualnych dawek insuliny w bolusie.

Myśl o wkłuwaniu się igłą kilka razy dziennie jest, co zrozumiałe, zniechęcająca. Ale nawet jeśli pomysł może być dla ciebie nowy, w rzeczywistości jest to aspekt leczenia cukrzycy, który istnieje od bardzo dawna – wystarczająco długo, aby inżynierowie biomedyczni mogli udoskonalić proces tak, aby był tak łatwy i bezbolesny, jak to tylko możliwe.

Twój pracownik służby zdrowia lub edukator diabetologiczny pomoże ci nauczyć się zasad samodzielnego wstrzykiwania i zdecydować, czy wstrzykiwacz, pompka lub plaster może działać lepiej dla ciebie niż tradycyjna igła i strzykawka.