Jak zdiagnozować zgagę

Są szanse, że w pewnym momencie swojego życia doświadczyłeś zgagi. W większości przypadków dyskomfort odczuwany w górnej części klatki piersiowej jest ulotny i może mu nawet towarzyszyć kwaśny posmak w ustach, określany medycznie jako wodnisty posmak. Objawy te mogą ustąpić same lub za pomocą prostego leku dostępnego bez recepty.

Jednak gdy objawy stają się bardziej przewlekłe lub pojawiają się dwa lub więcej razy w tygodniu, możesz mieć chorobę refluksową przełyku (GERD), która może wymagać bardziej formalnej oceny objawów klinicznych, badań laboratoryjnych i obrazowania.

Objawy kliniczne

Rozpoznanie GERD opiera się zwykle na objawach klinicznych. Nie zdziw się, jeśli Twój lekarz poprosi Cię o wypełnienie kwestionariusza. Kwestionariusz choroby refluksowej przełyku (GERD-Q) jest sprawdzonym testem, który, jak wykazano w badaniach klinicznych, pomaga w postawieniu diagnozy z dokładnością na poziomie 89 procent.

GERD-Q zadaje sześć prostych pytań dotyczących częstotliwości objawów i zapotrzebowania na leki dostępne bez recepty, takie jak leki zobojętniające. Każde pytanie jest oceniane w skali od 0 (0 dni w tygodniu) do trzypunktowej skali (od czterech do siedmiu dni w tygodniu). Wyniki 8 lub więcej są zgodne z diagnozą GERD.

Próba leczenia diagnostycznego

Następnym krokiem w Twojej ocenie często wcale nie jest test. O ile twoje objawy nie budzą obawy o poważniejszy stan, najprawdopodobniej twój lekarz zaleci próbę leczenia.

W takim przypadku Twój lekarz przepisze Ci inhibitor pompy protonowej (PPI), który zajmie Ci od czterech do ośmiu tygodni. PPI działają poprzez hamowanie produkcji kwasu w żołądku. Jeśli objawy ustępują po obniżeniu poziomu kwasu, często wystarcza to do potwierdzenia diagnozy. Leki w tej kategorii obejmują esomeprazol (Nexium), omeprazol (Prilosec), pantoprazol (Prevacid) lub rabeprazol (AcipHex). Wiele z tych leków jest obecnie dostępnych bez recepty.

Laboratoria i testy

Powszechnym błędnym przekonaniem jest to, że H. pylori, bakteria związana z chorobą wrzodową, również powoduje GERD. Badania nie wykazały, że to prawda i generalnie nie zaleca się przeprowadzania badań przesiewowych. W praktyce leczenie zakażenia H. pylori w niewielkim stopniu poprawia objawy GERD.

Tak nie jest w przypadku niestrawność. Podczas gdy GERD jest zwykle ograniczony do zgagi i oprysku wodnego, dyspepsja jest szerszym zespołem klinicznym. Obejmuje inne objawy żołądkowo-jelitowe, takie jak ból w nadbrzuszu, wzdęcia, nudności i wczesną sytość, nawet przy niewielkich ilościach jedzenia. W takich przypadkach należy rozważyć ocenę H. pylori.

Badanie na zakażenie H. pylori można przeprowadzić na jeden z trzech sposobów.

• Mocznikowy test oddechowy: Test opiera się na fakcie, że bakterie H. pylori rozkładają mocznik na dwutlenek węgla i amoniak. W laboratorium połkniesz próbkę mocznika w postaci płynu lub tabletki, która zawiera śladowe ilości radioaktywnego izotopu węgla. Następnie oddychasz do pojemnika, w którym mierzony jest poziom dwutlenku węgla. Jeśli H. pylori jest obecny, izotop zostanie wykryty w próbce.

• Test antygenu w stolcu: Jeśli jesteś zakażony H. pylori, białka bakterii zostaną wydalone z twoim stolcem. Testy immunologiczne enzymatyczne mogą wykryć, czy jesteś zakażony, czy nie, testując próbkę kału za pomocą przeciwciał, które wiążą się z tymi antygenami.

• Testy serologiczne: Twój układ odpornościowy wytwarza przeciwciała przeciwko H. pylori, jeśli zostałeś zarażony. Niestety nie zawsze łatwo jest interpretować wyniki serologiczne. Przeciwciała IgM we krwi mogą wskazywać na aktywną infekcję, ale antybiotyki IgG mogą oznaczać aktywną lub starą infekcję.

Test oddechowy z mocznikiem i test antygenu w stolcu są preferowanymi testami aktywnego zakażenia. Ponieważ IPP, podsalicylan bizmutu (Pepto-Bismol) i antybiotyki mogą zakłócać dokładność wyników, nie zaleca się przyjmowania tych leków przez co najmniej dwa tygodnie przed badaniem. W laboratorium otrzymasz instrukcje, jak najlepiej się przygotować.

Obrazowanie

Jeśli nie powiodła się próba leczenia diagnostycznego, co oznacza, że ​​nadal masz objawy, może być konieczna dalsza ocena. Możliwe, że masz bardziej agresywny przypadek GERD, powikłania GERD lub inną przyczynę objawów zgagi. W tym momencie Twój lekarz będzie chciał przyjrzeć się Twojemu przełykowi i temu, jak dobrze działa.

Endoskopia górna

Najczęstszym badaniem obrazowym jest endoskopia górna, zwana również esophagogastroduodenoskopią (EGD). Badanie wykonuje się w sedacji.

Cienka elastyczna luneta z kamerą i źródłem światła na końcu jest wkładana do ust i prowadzona w dół przełyku do żołądka i do górnej części dwunastnicy, pierwszej części jelita cienkiego. Pozwala to świadczeniodawcy, najczęściej gastroenterologowi, na bezpośrednią wizualizację wnętrza tych narządów i wykonanie biopsji lub wykonanie niezbędnych zabiegów na podstawie jego ustaleń. Próbki tkanek można również pobrać do testów na H. pylori.

Test jest najbardziej pomocny w diagnozowaniu powikłań spowodowanych zbyt dużą ekspozycją na kwas.​ Może rozwinąć się zapalenie przełyku (zapalenie przełyku) i zwężenie przełyku (zwężenie przełyku), prowadzące do uporczywej zgagi i innych objawów. Przełyk Barretta, stan, który zwiększa ryzyko raka przełyku, jest kolejnym, choć mniej powszechnym powikłaniem.

Powikłania po samej górnej endoskopii są rzadkie, ale się zdarzają. Najczęstszym powikłaniem jest pęknięcie przełyku, ale jest bardziej prawdopodobne, gdy wykonuje się również zabieg, taki jak poszerzenie przełyku. Inne komplikacje, które należy wziąć pod uwagę, to infekcje endoskopowe lub krwawienie, które może wystąpić w miejscach biopsji.

Monitorowanie pH przełyku i badanie impedancji

Złotym standardem w diagnozowaniu GERD jest monitorowanie pH przełyku. Problem w tym, że może to być czasochłonne i niewygodne. Nic dziwnego, że nie jest używany jako narzędzie diagnostyczne pierwszego rzutu. Zamiast tego wykonuje się go, gdy inne badania wymienione powyżej są negatywne, a lekarz musi potwierdzić, że występuje problem refluksu żołądkowego powodujący objawy.

To badanie mierzy, ile kwasu dostaje się do przełyku. Opiera się na cienkim cewniku z czujnikiem pH z jednej strony i urządzeniem rejestrującym z drugiej. Cewnik umieszcza się przez nos i wprowadza do przełyku tak, aby znajdował się nad dolnym zwieraczem przełyku (LES). Anatomicznie LES oddziela przełyk od żołądka.

Cewnik pozostaje na miejscu przez 24 godziny. Mierzy poziom pH w LES w czasie. Może również mierzyć ilość pokarmu i innych treści żołądkowych, które powracają do przełyku w tak zwanym testowaniu impedancji. W tym czasie jesteś proszony o prowadzenie dziennika swoich objawów i przyjmowanych pokarmów. Po upływie czasu dane są zbierane z czujnika i skorelowane z Twoim dziennikiem.

Kwas jest określony przez pH mniejsze niż 7,0. Do celów diagnostycznych pH poniżej 4 procent potwierdza diagnozę GERD jeśli występuje 4,3 procent lub więcej czasu. Tak jest przynajmniej w przypadku, gdy nie przyjmujesz PPI. Jeśli bierzesz PPI, twój test jest uważany za nieprawidłowy, gdy twoje pH jest w tym zakresie 1,3 procent czasu.

Istnieje również wersja kapsułowa monitorowania pH, chociaż testowanie impedancji nie jest opcją w przypadku tej metody. Kapsułka jest przyczepiana do przełyku podczas endoskopii górnej, a dane są gromadzone bezprzewodowo. Poziomy kwasu są mierzone przez 48 do 96 godzin. Nie ma potrzeby wykonywania kolejnej endoskopii w celu usunięcia kapsułki. W ciągu tygodnia urządzenie wypada z przełyku i jest wydalane z kałem. Chociaż test jest dokładniejszy niż tradycyjne badanie pH przez cewnik, jest również bardziej inwazyjny i znacznie droższy.

Manometria przełyku

Twój lekarz może podejrzewać, że zaburzenie motoryki przełyku powoduje zgagę. Kiedy jesz, jedzenie przechodzi z ust do żołądka, ale tylko po skoordynowanej serii ruchów mięśni. Mięśnie wyściełające przełyk napędzają pokarm w procesie zwanym perystaltyką.

Górny i dolny zwieracz przełyku muszą również otwierać się i zamykać we właściwych momentach, aby przesunąć pokarm do przodu lub w inny sposób zapobiec przemieszczaniu się pokarmu do tyłu. Wszelkie nieprawidłowości w tych ruchach mogą prowadzić do trudności w połykaniu, bólu w klatce piersiowej lub zgagi.

Manometria to test, który ocenia funkcję motoryki. Do nosa wprowadza się małą rurkę i prowadzi przez przełyk do żołądka. Czujniki wzdłuż rurki wykrywają, jak dobrze mięśnie kurczą się podczas połykania. Podczas badania nie zostaniesz uspokojony, ponieważ zostaniesz poproszony o połknięcie niewielkich ilości wody. Twój lekarz będzie monitorował koordynację i siłę skurczów mięśni przełyku podczas połykania. W sumie test trwa zwykle od 10 do 15 minut.

Podczas gdy manometria może pomóc w diagnozowaniu GERD, najbardziej pomocna jest diagnoza innych zaburzeń motoryki, takich jak achalazja i skurcz przełyku.

Barowa jaskółka

Jaskółka barowa może nie być najlepszym testem do wykrywania GERD, ale może szukać zwężeń przełyku, powikłania GERD. Badanie jest również pomocne w identyfikacji przepukliny rozworu przełykowego lub zaburzenia motoryki przełyku, które mogą przyczyniać się do objawów zgagi.

Test przeprowadza się, wykonując serię zdjęć rentgenowskich podczas picia nieprzezroczystego barwnika zwanego barem. Na zdjęciu rentgenowskim bar wydaje się ciemniejszy niż kości i tkanki, co ułatwia lekarzowi śledzenie ruchów mięśni przez przełyk. W ten sposób można również zaobserwować nieprawidłowości anatomiczne w przełyku.

Diagnoza różnicowa

Zgaga jest najczęściej, ale nie zawsze, przypisywana GERD. Jak wspomniano, może to być również związane z niestrawnością, zakażeniem H. pylori i zapaleniem przełyku. Inne stany, które należy wziąć pod uwagę, obejmują zaburzenia motoryki przełyku, takie jak achalazja i skurcz przełyku.

W najgorszym przypadku i najmniej prawdopodobnym scenariuszu winny może być rak przełyku. Z tego powodu zaleca się wizytę u lekarza, jeśli masz objawy zgagi, które są poważne lub występują częściej niż dwa razy w tygodniu.