Kolejne kroki po nieudanym leczeniu niepłodności

Niezależnie od tego, czy jest to twój pierwszy cykl Clomid, czy czwarty IUI, nieudany cykl leczenia niepłodności jest zniechęcający. Kiedy próbujesz zajść w ciążę, każdy cykl, który nie prowadzi do ciąży, może źle się czuć. Ale kiedy zainwestujesz energię emocjonalną, czas i pieniądze, twoje nadzieje mogą być większe, a to może oznaczać większą frustrację, gdy doświadczysz niepowodzenia leczenia.

Po nieudanym cyklu leczenia niepłodności masz kilka opcji. Możesz zdecydować się na ponowną próbę, stosując ten sam zabieg. Możesz spróbować ponownie z innym zabiegiem. Możesz też zrezygnować z dalszego leczenia. Właściwa dla Ciebie ścieżka będzie zależeć od Twojej konkretnej sytuacji i tego, czego już próbowałeś.

O czym dyskutować po nieudanym cyklu

Bez względu na to, jakie leczenie przechodzisz, możesz oczekiwać, że Twój lekarz omówi z Tobą sytuację. Ważne jest, aby porozmawiać o następujących kwestiach:

• Co poszło nie tak: Czasami wystarczy spróbować ponownie. Ale w przypadku bardziej złożonych metod leczenia, takich jak zapłodnienie in vitro, identyfikacja, w którym miejscu się nie udało, może pomóc zwiększyć szanse na sukces następnym razem.

• Jakie masz szanse na sukces, jeśli spróbujesz ponownie: Czasami są tak samo dobre, jak za pierwszym razem. Czasami, zwłaszcza po kilku do kilkunastu cyklach, szanse na sukces znacznie spadają przy kolejnej próbie. Niektóre kliniki oferują narzędzia do analizy danych, które mogą pomóc przewidzieć szanse powodzenia różnych terapii.

• Wszelkie możliwe zagrożenia związane z tym samym leczeniem: Na przykład Clomid (klomifen) nie powinien być stosowany przez więcej niż sześć cykli. Powtarzające się IUI mogą wyczerpać twoje rezerwy emocjonalne i finansowe.

• Jakie dodatkowe testy mogą być zalecane, jeśli w ogóle: Czasami są to testy, które miałeś wcześniej; czasami jest to coś nowego, na przykład badanie genetyczne, kariotypowanie, testowanie pod kątem problemów z immunologią rozrodu lub bardziej zaawansowana ocena macicy.

• Jakie zmiany należy wprowadzić, jeśli w ogóle: Lekarz powinien wyjaśnić dodatkowe ryzyko, koszty i wskaźniki powodzenia związane z tymi zmianami. W niektórych przypadkach możesz chcieć uzyskać drugą opinię.

Radzenie sobie z leczeniem bezpłodności nie jest łatwe. Nieudane zabiegi mają żniwo emocjonalne i finansowe. To normalne, że odczuwasz frustrację i smutek. Ale niewiele osób odnosi sukces przy pierwszej lub nawet drugiej próbie. Pamiętaj, że jeden lub dwa nieudane cykle nie oznaczają, że rzeczy nigdy się nie powiedzą. Możesz po prostu potrzebować więcej czasu lub innego planu leczenia.

Kiedy leczenie Clomidem lub Femara zawodzi

Clomid (klomifen) jest najczęściej przepisywanym lekiem na płodność. Femara (letrozol) nie jest lekiem na płodność z założenia, ale działa podobnie jak Clomid i może być lepszy dla kobiet, które nie mają owulacji na Clomid lub dla kobiet z PCOS.

W przypadku niepłodności czynnika żeńskiego z łagodnymi lub umiarkowanymi problemami z owulacją, Clomid może odnieść sukces. Dla tych, które zajdą w ciążę na Clomid, większość pocznie w ciągu pierwszych trzech miesięcy.Około 71% do 87% ciąż poczętych za pomocą Clomidu występuje w trzecim cyklu. Jednak poza szóstym cyklem zdarza się niewiele ciąż.

W rzeczywistości, w przypadku Clomidu odradza się posiadanie więcej niż sześciu cykli (zalecane są maksymalnie trzy do czterech). Niektóre badania wykazały zwiększone ryzyko niektórych nowotworów, jeśli Clomid jest stosowany więcej niż sześć razy bez powodzenia ciąży,a Clomid może również rozrzedzać wyściółkę macicy. Dlatego też, jeśli Clomid lub Femara nie działają po trzech do sześciu cyklach, zwykle następne są iniekcje z IUI, jeśli chcesz kontynuować leczenie.

W przypadku niepowodzenia wstrzyknięć lub IUI

Gonadotropiny są lekami na płodność, które można wstrzykiwać. Mogą być stosowane samodzielnie do stymulacji owulacji przed planowanym stosunkiem seksualnym. Lub mogą być stosowane razem z inseminacją domaciczną (IUI).

Gonadotropiny są już drogie, a IUI dodaje tylko niewielki wydatek, jednocześnie nieznacznie zwiększając szanse powodzenia ciąży. Dlatego większość lekarzy łączy IUI i terapię gonadotropiną. W zależności od przyczyny niepłodności, wskaźniki powodzenia IUI różnią się znacznie, od 7% na cykl do 20%.

Opinie na temat liczby cykli IUI do wypróbowania są różne. W dużym badaniu badawczym przyjrzano się wskaźnikom powodzenia IUI w toku i na cykl u 3700 par. Obejmował ponad 15 000 cykli IUI.

W ciągu trzech cykli poczęło 18%. Po siedmiu cyklach wskaźnik ciąż trwających wyniósł 30%. Po dziewięciu osiągnął 41%. Badanie wykazało, że średni wskaźnik sukcesu na cykl wynosił około 5,6%. Wskaźniki sukcesu na cykl dla cykli numer siedem, osiem i dziewięć były bliskie średniej – odpowiednio 5,1%, 6,7% i 4,6%.Oznacza to, że wskaźniki sukcesu nie spadły znacząco po trzech próbach.

Więcej cykli IUI w porównaniu z próbami zapłodnienia in vitro

Rozsądne może być wypróbowanie do dziewięciu cykli IUI z łagodną stymulacją jajników. Jednak niektórzy ludzie wolą kontynuować in vitro po trzech cyklach IUI. Czemu?

• Dobre samopoczucie emocjonalne: każdy zakończony niepowodzeniem cykl leczenia ma swoje żniwo. Im więcej nieudanych cykli doświadcza para, tym bardziej prawdopodobne jest, że przestaną próbować. Ponieważ wskaźniki powodzenia na cykl są wyższe w przypadku zapłodnienia in vitro niż IUI, dalsza droga może mieć sens.

• Koszt: IUI jest tańszy niż zapłodnienie in vitro, ale może kosztować od kilkuset do kilku tysięcy dolarów za próbę, w zależności od ubezpieczenia i ilości leków na płodność potrzebnych do stymulacji owulacji. Przejście przez kilka cykli IUI może oznaczać, że para nie będzie mogła sobie pozwolić na zapłodnienie in vitro później.

Kiedy in vitro zawodzi

Leczenie IVF może być zalecane, jeśli jajowody są zablokowane, w niektórych przypadkach niepłodności czynnika męskiego lub jeśli poprzednie leczenie niepłodności było nieskuteczne. Leczenie IVF jest inwazyjne i kosztowne. Średni wydatek z własnej kieszeni na jeden cykl zapłodnienia in vitro wynosi około 19 000 USD.

Podczas konwencjonalnego zapłodnienia in vitro do nadmiernej stymulacji jajników stosuje się leki na płodność. Następnie jajeczka są pobierane i łączone z plemnikami. Miejmy nadzieję, że niektóre komórki jajowe zostaną zapłodnione plemnikami i powstaną zdrowe embriony. Po trzech do pięciu dniach do macicy przenosi się jeden lub dwa zarodki.

Czasami cykl IVF nie jest w stanie osiągnąć transferu zarodka. Nazywa się to anulowaniem zapłodnienia in vitro. Jest to nieco inna sytuacja niż wtedy, gdy cykl IVF dociera do transferu zarodka, ale nie powoduje ciąży. Ale oba mają ten sam efekt końcowy: brak ciąży. Jednak jeden nieudany cykl in vitro nie oznacza, że ​​nie powiedzie się następnym razem.

W przypadku par, które zajdą w ciążę, do zajścia w ciążę potrzeba średnio 2,7 cykli. Wskaźniki sukcesu są lepsze dla młodszych kobiet, ale nawet wtedy może być wymaganych kilka cykli. Jedno badanie obejmujące ponad 178 000 cykli wykazało, że skumulowany wskaźnik żywych urodzeń po trzech cyklach wyniósł 42,3%.Po ośmiu cyklach skumulowany wskaźnik żywych urodzeń wyniósł 82,4%.

Ile cykli zapłodnienia in vitro powinieneś być otwarty na spróbowanie? Badania wykazały, że warto spróbować do sześciu razy. Jedno z badań wykazało, że skumulowany wskaźnik żywych urodzeń po sześciu cyklach wyniósł 65,3%.

Powtarzające się leczenie zapłodnienia in vitro

„Niestety, niezależnie od wieku pacjenta, wiele cykli IVF kończy się niepowodzeniem” – mówi dr Michael C. Edelstein z Shady Grove Fertility w Richmond w stanie Wirginia. „Po takim cyklu ważne jest, aby lekarz przeanalizował z pacjentem wydarzenia z nieudanego cyklu, aby sprawdzić, czy można dokonać jakichkolwiek korekt w następnej próbie”.

Leczenie IVF można zmienić lub ulepszyć za pomocą różnych dodatkowych technologii wspomaganego rozrodu. Wielokrotne próbowanie z tym samym protokołem ma sens. Ale czasami należy wprowadzić poprawki. Obejmują one:

• Różne leki
• Badania genetyczne, takie jak PGD/PGS
• Immunoterapia
• Dodanie ICSI (co może pomóc w zapłodnieniu jaj)
• Wspomagane wylęganie (które może pomóc w implantacji)

Kiedy leczenie dawczynią jaj nie powiedzie się

IVF od dawcy jaja może być zalecane w przypadkach pierwotnej niewydolności jajników (przedwczesna niewydolność jajników), niskich rezerw jajnikowych (częściej u kobiet w wieku powyżej 38 lat) lub złej jakości komórek jajowych podczas wcześniej nieudanych lub anulowanych cykli zapłodnienia in vitro.

IVF od dawcy jaja jest bardzo drogi, kosztuje od 25 000 do 30 000 USD za cykl pobierania komórek jajowych. Jednak ma doskonałe wskaźniki powodzenia, lepsze niż konwencjonalne zapłodnienie in vitro, nawet dla par z najlepszymi rokowaniami.

„Nawet przy tak doskonałym wskaźniku sukcesu, jedna na cztery kobiety poniesie dwie porażki z rzędu”, mówi dr Edelstein. „Jedna na osiem doświadczy trzech. Ogólnie rzecz biorąc, po dwóch lub trzech niepowodzeniach sensowne może być powtórzenie lub wykonanie większej liczby testów u odbiorcy”. Testy mogą obejmować hormonalną pracę krwi (zwłaszcza sprawdzanie poziomu tarczycy i prolaktyny) oraz oceny macicy, takie jak sonohisterogram lub histeroskopia.

„Istnieją wstępne dowody na to, że specjalna biopsja wyściółki macicy, zwana testem wrażliwości endometrium (ERA), może zidentyfikować pacjentów, u których zarodki mogą być przenoszone w dniu, w którym macica jest mniej podatna, a korekta dnia przeniesienia może pomocy”, mówi dr Edelstein. „Czasami biopsja może zidentyfikować przewlekłą infekcję (zapalenie błony śluzowej macicy), którą można leczyć”.

Testy jednak nie zawsze dostarczają odpowiedzi na pytanie, dlaczego leczenie nie powiodło się. „Niestety, w wielu przypadkach nie można zidentyfikować przyczyny powtarzających się niepowodzeń, a najlepszą opcją byłby kolejny transfer zarodka – a wielu pacjentów zachodzi w ciążę w czwartym lub piątym cyklu transferu”.

Czy w przypadku niepowodzenia zapłodnienia in vitro od dawcy komórek jajowych następnym krokiem jest nosicielka ciążowa, znana również jako macierzyństwo zastępcze? Niekoniecznie. „Jest to kosztowna i skomplikowana alternatywa, która wiąże się z wieloma problemami emocjonalnymi, finansowymi, logistycznymi i prawnymi” – mówi dr Edelstein. „Większość par nie przechodzi szybko na tę opcję, chyba że istnieją jednoznaczne dowody na to, że macica planowanej matki ma poważny możliwy do zidentyfikowania problem.”

Pamiętaj, aby szukać wsparcia u doradcy, grupy wsparcia oraz przyjaciół i rodziny, którym ufasz podczas leczenia bezpłodności. Nie musisz tego robić sam i nie powinieneś. Im więcej masz wsparcia, tym lepiej.