Rodzaje operacji i procedur padaczki

Przegląd

Co to jest operacja padaczki?

Operacja padaczki to operacja mózgu mająca na celu kontrolowanie napadów padaczkowych. Istnieją różne rodzaje operacji dla różnych typów padaczki.

W chirurgii padaczki chirurg usuwa nieprawidłową część mózgu, która powoduje napady padaczkowe. Guzy mózgu, anomalie naczyniowe (naczynia krwionośne), stare udary i wrodzone (dziedziczne) nieprawidłowości mogą być również leczone, jeśli uważa się, że powodują napady padaczkowe.

Kto jest kandydatem do operacji padaczki?

Ogólnie rzecz biorąc, operację padaczki można rozważyć u osób w każdym wieku. Najlepszymi kandydatami do operacji padaczki są:

• Osoby z napadami padaczkowymi, których nie można zadowalająco kontrolować za pomocą leków i których życie poprawiłoby się, gdyby napady były kontrolowane. (Definicja „zadowalającej” kontroli jest inna dla każdej osoby.)
• Osoby z nieprawidłowością mózgu, którą można zidentyfikować jako przyczynę napadów. Niektóre nieprawidłowości, takie jak guzy mózgu, mogą wymagać operacji, nawet jeśli napady są dobrze kontrolowane za pomocą leków.

Jakie rodzaje operacji i zabiegów są brane pod uwagę?

Resekcja ogniskowa wykonywany jest u osób z padaczką częściową, w której napady powstają z niewielkiej części mózgu. Padaczka częściowa może być spowodowana blizną po urodzeniu, urazem lub urazem głowy, guzami mózgu, malformacjami naczyń tętniczo-żylnych (plątanina naczyń krwionośnych powodująca mniej niż normalne połączeń między naczyniami włosowatymi), infekcjami lub nieprawidłowym rozwojem mózgu.

W ogniskowej chirurgii resekcyjnej usuwa się niewielką część mózgu, aby zachować ważne funkcje neurologiczne, takie jak ruch, czucie (uczucie), mowa i pamięć. Najczęstszą lokalizacją tej operacji jest płat skroniowy (pod skronią).

Hemisferektomia wykonywany jest u osób z nieprawidłowościami jednej półkuli (boku) mózgu. Stany takie jak choroba Sturge-Webera, zapalenie mózgu Rasmussena, hemimegalencefalia lub udar okołoporodowy mogą uszkodzić duży obszar tylko po jednej stronie mózgu. Osoby z tymi zaburzeniami zwykle mają poważne problemy neurologiczne, takie jak paraliż i utrata czucia po jednej stronie ciała. Dzięki tej procedurze część uszkodzonego mózgu jest usuwana, a reszta półkuli jest odłączona od „dobrych” części mózgu, aby zapobiec rozprzestrzenianiu się napadów.

Kalosotomia polega na przecięciu części ciała modzelowatego, dużej wiązki włókien nerwowych, które łączą dwie strony mózgu. Celem jest zapobieganie rozprzestrzenianiu się napadów z jednej strony mózgu na drugą. Kalosotomia jest zwykle wykonywana u osób z ciężkimi uogólnionymi napadami tonicznymi (usztywniającymi) lub atonicznymi (osłabionymi), które powodują upadki i urazy („ataki zrzucania”).

Wprowadzenie elektrody podtwardówkowej polega na umieszczeniu elektrod w bezpośrednim kontakcie z mózgiem w celu lepszego wskazania obszarów mózgu, które powodują napady padaczkowe. Mogą być również wykorzystywane do stymulacji leżącej poniżej tkanki mózgowej i weryfikacji obecności kory, która wspiera ważne funkcje motoryczne lub językowe. Ta technika jest szczególnie przydatna u pacjentów z medycznie nieusuwalną (upartą) epilepsją i wymagających mapowania czynnościowego mózgu oprócz informacji o początku napadu.

Stereoelektroencefalografia (SEEG) to „mniej inwazyjna” metoda mapowania napadów, w której cienkie sondy rejestrujące są precyzyjnie umieszczane w głębokich obszarach mózgu. Pacjent zwykle ma kilka badań przed umieszczeniem sond, w tym MRI, skany PET i magnetoencefalogram (MEG). Technika ta umożliwia bezpieczne, precyzyjne i trójwymiarowe mapowanie aktywności napadów w obszarach mózgu, których nie można zobaczyć za pomocą innych technik mapowania. Jest to szczególnie przydatne dla pacjentów, którzy potrzebują nagrań z głębokich obszarów mózgu oraz pacjentów z „normalnym” rezonansem magnetycznym.

Stymulacja nerwu błędnego polega na umieszczeniu elektrody na lewym nerwie błędnym i generatora pod skórą nad lewą klatką piersiową. Urządzenie jest następnie zaprogramowane do dostarczania okresowych impulsów elektrycznych do nerwu błędnego, które są następnie wysyłane przez pień mózgu do kory mózgowej. Urządzenie może zmniejszyć napady u około 40 do 50 procent pacjentów. Zasadniczo jest to opcja dla pacjentów, którzy nie mogą poddać się operacji resekcyjnej.

Responsywna neurostymulacja to technika eksperymentalna badana w Cleveland Clinic. Zabieg ten identyfikuje aktywność napadową za pomocą elektrody i komputera wszczepionego do mózgu pacjenta. Po wystąpieniu napadu urządzenie wysyła impuls elektryczny do obszaru mózgu odpowiedzialnego za napad.