Terapia jodem radioaktywnym: co to jest, leczenie, skutki uboczne

Jod radioaktywny (RAI) jest stosowany w leczeniu nadczynności tarczycy (nadczynności tarczycy) i niektórych rodzajów raka tarczycy. Termin „radioaktywny” może brzmieć przerażająco, ale jest to bezpieczna, ogólnie dobrze tolerowana i niezawodna terapia ukierunkowana na komórki tarczycy, dzięki czemu jest niewielka ekspozycja na pozostałe komórki organizmu.

Przegląd

Co to jest terapia jodem radioaktywnym (RAI)?

Jod radioaktywny (RAI) może być stosowany w leczeniu nadczynności tarczycy (nadczynności tarczycy) i niektórych rodzajów raka tarczycy. Termin „radioaktywny” może brzmieć przerażająco, ale jest to bezpieczna, ogólnie dobrze tolerowana i niezawodna terapia ukierunkowana na komórki tarczycy, dzięki czemu jest niewielka ekspozycja na pozostałe komórki organizmu.

Jak radioaktywny jod leczy nadczynność tarczycy?

Tarczyca, gruczoł w kształcie motyla znajdujący się w dolnej części szyi, wytwarza hormony regulujące metabolizm i inne funkcje organizmu. Nadczynność tarczycy przyspiesza procesy organizmu powodując nerwowość i niepokój, przyspieszone bicie serca, nieodebrane lub lekkie miesiączki, problemy ze snem, drżenie rąk i inne problemy.

Do wytwarzania tych hormonów tarczyca potrzebuje jodu. Tarczyca jest organem najbardziej wydajnym w koncentracji jodu. RAI leczy nadczynność tarczycy poprzez uszkadzanie lub niszczenie komórek tarczycy przez promieniowanie.

RAI jest przyjmowany w postaci kapsułek doustnych. Nie musisz być hospitalizowany, chyba że dawka jest bardzo wysoka, co jest rzadko potrzebne. Zostaniesz poproszony o wypicie dużej ilości wody po zażyciu pigułki, aby wypłukać pozostały radioaktywny jod z systemu.

Większość pacjentów potrzebuje tylko jednej dawki do ustąpienia nadczynności tarczycy, co może potrwać od kilku tygodni do kilku miesięcy. Jeśli objawy utrzymują się po sześciu miesiącach, może być konieczne podanie drugiej dawki.

Jak radioaktywny jod leczy raka tarczycy?

Najczęstsze rodzaje raka tarczycy (brodawkowaty i pęcherzykowy) można zwykle leczyć dużymi dawkami radioaktywnego jodu. (Dawki RAI są znacznie wyższe niż w przypadku leczenia nadczynności tarczycy.) Terapia jest zwykle stosowana po usunięciu tarczycy w celu zniszczenia pozostałej tkanki tarczycy.

Dawka „znacznika” radioaktywnego jodu może być również użyta do śledzenia pozostałej tkanki tarczycy i/lub raka, który mógł rozprzestrzenić się na inne części ciała. Testy te pokazują, czy jod koncentruje się w obszarach z rakiem tarczycy i czy do zniszczenia implantów nowotworowych potrzebne są duże ilości RAI.

Zagrożenia / Korzyści

Jakie są skutki uboczne radioaktywnego jodu?

Trwała niedoczynność tarczycy (lub niedoczynność tarczycy, gdy tarczyca nie wytwarza wystarczającej ilości hormonów) jest oczekiwanym skutkiem ubocznym leczenia nadczynności tarczycy w leczeniu RAI. Na szczęście niedoczynność tarczycy jest znacznie łatwiejsza do leczenia niż nadczynność tarczycy za pomocą hormonalnej terapii zastępczej. Jest to leczenie na całe życie, które jest bezpieczne, niezawodne i niedrogie.

Tymczasowe skutki uboczne RAI mogą obejmować:

Tkliwość i obrzęk szyi.
Mdłości.
Obrzęk gruczołów ślinowych.
Utrata smaku lub zmiana smaku.
Suchość w ustach/niedostateczna produkcja śliny.
Suche oczy.
Nadmierne łzawienie z oczu.

Jakie środki ostrożności należy podjąć podczas terapii jodem radioaktywnym?

Kobiety w ciąży lub karmiące piersią nie powinny otrzymywać terapii RAI. Ciążę należy opóźnić o co najmniej sześć do 12 miesięcy po leczeniu RAI z powodu raka tarczycy. Karmienie piersią należy przerwać co najmniej sześć tygodni przed RAI i nie należy go wznawiać.
W dniach bezpośrednio po terapii RAI należy pamiętać o tych ogólnych środkach ostrożności, aby zapobiec narażeniu innych osób na promieniowanie. Twój lekarz udzieli Ci szczegółowych instrukcji, przez ile dni należy przestrzegać tych środków ostrożności, które będą zależeć od siły dawki RAI.
- Unikaj długotrwałego, bliskiego kontaktu fizycznego z innymi osobami, zwłaszcza dziećmi i kobietami w ciąży.
- Przez pierwsze kilka dni trzymaj się w odległości co najmniej 6 stóp od innych. Unikaj miejsc publicznych.
- Śpij sam w oddzielnym łóżku (co najmniej 6 stóp od innej osoby dorosłej).
- Nie udostępniaj naczyń kuchennych i kuchennych, pościeli, ręczników i przedmiotów osobistych z innymi osobami.
- Zmyj i wypierz przedmioty, których używasz osobno.
- Często myj ręce i codziennie bierz prysznic.