Zwichnięta rzepka uszkadza więzadła
Zwichnięcie rzepki występuje, gdy rzepka całkowicie wychodzi z rowka na końcu kości udowej i zatrzymuje się na zewnątrz stawu kolanowego. Zwichnięcie rzepki może wystąpić z poważnym urazem lub bez niego przy pierwszym urazie, a następnie rzepka może się znacznie łatwiej zwichnąć.
Objawy zwichnięcia rzepki
Zwichnięcie rzepki powoduje znaczny ból i deformację stawu kolanowego. Rzepka prawie zawsze przemieszcza się na zewnątrz stawu. Ból i obrzęk są częstymi objawami zwichnięcia rzepki. Z biegiem czasu mogą również pojawić się siniaki wokół i poniżej stawu kolanowego.
Typowe objawy zwichnięcia rzepki to:
- Bolesne uderzenie w kolano
- Niemożność wyprostowania nogi (trzymana ze zgiętym kolanem)
- Obrzęk i deformacja przedniej części kolana
Zwichnięcia rzepki nie należy mylić ze zwichnięciem kolana. Zwichnięcie kolana występuje, gdy kość udowa (kość udowa) i kość piszczelowa (piszczelowa) tracą kontakt, tak jakby kolano zginało się w niewłaściwym kierunku.
Zwichnięcie rzepki następuje, gdy rzepka wysuwa się z rowka na kości udowej. Czasami ludzie używają słów zwichnięcie kolana, aby opisać zwichnięcie rzepki; to jest niepoprawne.
Niestabilność rzepki może skutkować całkowitym przemieszczeniem rzepki poza jej normalny rowek lub może skutkować odczuciem niestabilności rzepki w jej rowku.Wrażenia niestabilności można nazwać podwichnięciem, a nie zwichnięciem.
Podwichnięcie oznacza, że rzepka przesuwa się, ale nie przestawia się całkowicie. Podwichnięcia mogą powodować dyskomfort, ale generalnie nie wymagają natychmiastowej interwencji, jak ma to miejsce w przypadku zwichnięcia rzepki.
Nawracające zwichnięcia rzepki
Kiedy rzepka wychodzi ze stawu po raz pierwszy, więzadła, które trzymały rzepkę w pozycji, zostają zerwane. Najważniejsza rozdarta struktura nazywana jest więzadłem rzepkowo-udowym przyśrodkowym lub MPFL. To więzadło mocuje rzepkę do wewnętrznej (przyśrodkowej) części kolana. Kiedy dochodzi do zwichnięcia rzepki, MPFL może zostać rozdarty lub rozciągnięty.
Gdy MPFL jest rozdarty, często nie goi się z odpowiednim napięciem, a rzepka może później łatwiej się przemieścić. Dlatego u niektórych pacjentów z tym urazem mogą nadal występować nawracające zwichnięcia rzepki.
Leczenie
Większość zwichnięć rzepki samoczynnie wraca na swoje miejsce, ale jeśli nie, leczy się je szybką redukcją (repozycjonowaniem) rzepki.
Większość pacjentów trafia na izbę przyjęć i chociaż zmiana pozycji rzepki jest stosunkowo prosta, ból i skurcze mięśni mogą temu zapobiec. Dlatego można zastosować znieczulenie (miejscowe lub ogólne) w celu ułatwienia zmiany pozycji rzepki.
Większość zwichnięć rzepki można zmienić, po prostu prostując kolano, gdy pozwala na to kontrola bólu i skurczu.
Po zmianie pozycji rzepki leczenie zwykle rozpoczyna się od zabiegu RICE (odpoczynek, lód, kompresja, uniesienie) w celu opanowania bólu i pomocy przy obrzękach.Zwykle oferowane są kule i orteza kolana, aby pomóc w kontrolowaniu bólu.
Chociaż zapobieganie obciążeniu nogi może pomóc w bólu, nie jest konieczne trzymanie całego ciężaru nogi. Po ustąpieniu ostrego obrzęku leczenie może postępować.
Kolejna faza leczenia to zazwyczaj fizjoterapia i usztywnienie rzepki. Jak wspomniano wcześniej, zwichnięcia rzepki mogą stać się powracającym problemem.Dzięki wzmocnieniu mięśni wokół stawu oraz przy użyciu specjalistycznych ortez kolana, mamy nadzieję ustabilizować kolano, aby zapobiec nawrotom kontuzji.
U pacjentów z nawracającymi (powtarzającymi się) zwichnięciami istnieją opcje chirurgiczne. Zwykłe leczenie polega na rekonstrukcji więzadła, które ciągnie się od wewnętrznej strony rzepki, aby utrzymać się na miejscu. W niektórych okolicznościach może być zalecane ponowne ustawienie kończyny, obejmujące cięcie i repozycjonowanie kości.
Operacja po pierwszym zwichnięciu?
Ostatnio pojawiło się zainteresowanie zapobieganiem tym nawracającym zwichnięciom. Za każdym razem, gdy rzepka się zwichnie, chrząstka może ulec uszkodzeniu, a więzadła mogą stać się bardziej rozciągnięte.
Obawy o zwiększenie prawdopodobieństwa rozwoju zapalenia stawów w wyniku powtarzających się urazów sprawiły, że niektórzy lekarze bardziej agresywnie starają się zapobiegać powtórnym zwichnięciom. Niektórzy chirurdzy próbują przywrócić prawidłową anatomię, naprawiając MPFL po pierwszym zwichnięciu.
Operacja po pierwszym zwichnięciu jest kontrowersyjna, ponieważ nie wszyscy pacjenci, którzy zwichną rzepkę, będą mieli kolejne zwichnięcie. Ponadto w badaniach naukowych nie wykazano, że wczesna operacja jest pomocna w zapobieganiu zapaleniu stawów.
Jeśli twój chirurg zaleca operację, a nie jesteś pewien, czy kontynuować, nigdy nie zaszkodzi zasięgnąć innej opinii. Pamiętaj tylko: nie zawsze istnieje dobra i zła odpowiedź. Chociaż niektórzy chirurdzy i pacjenci mogą mieć zdecydowane opinie, nie zawsze istnieje jasna odpowiedź, jak najlepiej postępować.
Nigdy nie zaszkodzi szukać innej porady. To powiedziawszy, ważne jest również, aby pamiętać, że zbyt wiele porad może zakłócić myślenie. Jeśli znajdziesz chirurga, któremu ufasz i masz pewność, że dba o Twój interes, trzymanie się go może być najlepszym rozwiązaniem!
Discussion about this post