Co to jest epinefryna?

Epinefryna, znana również jako adrenalina, jest silnym hormonem stresu i neuroprzekaźnikiem wytwarzanym przez nadnercza. Odgrywa istotną rolę w ostrej reakcji organizmu na stres poprzez stymulację współczulnego układu nerwowego.

Epinefryna bierze udział w różnych ważnych funkcjach organizmu, takich jak oddychanie, skurcze mięśni oraz reakcja walki lub ucieczki. Może być również stosowany jako lek ze względu na różne ważne funkcje.

Posługiwać się

Epinefryna jest obecnie zatwierdzona przez FDA w różnych sytuacjach, w tym w nagłym leczeniu reakcji nadwrażliwości typu 1, takich jak anafilaksja po reakcjach alergicznych i ciężkim niskim ciśnieniu krwi lub niedociśnieniu spowodowanym wstrząsem septycznym.

Oprócz tych wskazań głównym lekiem podawanym podczas resuscytacji krążeniowo-oddechowej (RKO) w celu odwrócenia zatrzymania krążenia jest epinefryna. Drogi podawania dawki adrenaliny obejmują dożylną, inhalację, nebulizację, wstrzyknięcie domięśniowe i wstrzyknięcie podskórne.

Anafilaksja jest ostrą i potencjalnie śmiertelną wieloukładową reakcją alergiczną. Większość zgodnych wytycznych z ostatnich 30 lat utrzymuje, że adrenalina jest lekiem z wyboru i pierwszym lekiem, który powinien być podawany w ostrej anafilaksji.

Najpopularniejszym zastosowaniem epinefryny jest odwracanie skutków ciężkich reakcji alergicznych. Epinefryna w postaci automatycznego wstrzykiwacza, EpiPen, jest dostępna w USA od 1987 roku. 16 sierpnia 2018 r. firma Teva Pharmaceuticals USA uzyskała zgodę na wprowadzenie na rynek swojego automatycznego wstrzykiwacza generycznego z epinefryną w dawkach 0,3 miligrama (mg) i 0,15 mg.

Zastosowania pozarejestracyjne epinefryny obejmują między innymi migotanie komór, częstoskurcz komorowy bez tętna, asystolię, aktywność elektryczną bez tętna (PEA), zad i ciężkie zaostrzenia astmy, które nie odpowiadają na standardowe leczenie.

Jak to działa

Epinefryna to sympatykomimetyczna katecholamina, która wywiera działanie farmakologiczne na receptory alfa i beta-adrenergiczne. Ma zależną od dawki odpowiedź na receptory alfa i beta, co prowadzi do różnych efektów farmakologicznych w organizmie.

W małych dawkach wykazuje większe powinowactwo do receptorów beta, ale w większych dawkach działa bardziej selektywnie na receptory alfa. Jego wpływ na receptory alfa-1 prowadzi do zwiększonego skurczu mięśni gładkich naczyń, skurczu mięśnia rozszerzacza źrenic i skurczu mięśnia zwieracza jelit.

Jego wpływ na receptory beta-1 prowadzi do zwiększenia częstości akcji serca, kurczliwości mięśnia sercowego i uwalniania reniny. Stymulacja receptorów beta-2 prowadzi do rozszerzenia oskrzeli, które może być przydatne jako leczenie wspomagające zaostrzenia astmy, jak również rozszerzenie naczyń, tokoliza i zwiększone wytwarzanie cieczy wodnistej.

Epinefryna działa w celu złagodzenia anafilaksji poprzez rozluźnienie mięśni gładkich oskrzeli znajdujących się w naszych płucach. Jest również pomocny w stanach takich jak astma ze względu na zdolność łagodzenia skurczu oskrzeli, świszczącego oddechu oraz duszności lub duszności.

Jak podawać epinefrynę?

Epinefrynę podaje się w różny sposób w zależności od celu jej użycia. W leczeniu anafilaksji najlepiej jest wstrzykiwać epinefrynę w mięsień, najlepiej w udo, ze względu na szybkie wchłanianie. Należy zauważyć, że okres półtrwania adrenaliny wynosi około dwóch do trzech minut.

Przy podawaniu podskórnym lub domięśniowym, po szybkim wchłonięciu leku może wystąpić miejscowe zwężenie naczyń krwionośnych, co opóźnia wchłanianie, co powoduje, że działanie adrenaliny trwa dłużej niż sugeruje to okres półtrwania.

W przypadku zaawansowanych zabiegów resuscytacyjnych sercowo-naczyniowych (ACLS) pacjenci mogą w razie potrzeby otrzymywać epinefrynę dożylnie lub doszpikowo (przez kość). Inną drogą podawania jest rurka dotchawicza, często stosowana w resuscytacji noworodków.

Kiedy podawać epinefrynę?

Jeśli zauważysz, że ktoś doświadcza objawów anafilaktycznych, takich jak zawroty głowy, zawroty głowy, trudności w oddychaniu lub świszczący oddech, pokrzywka, nudności, wymioty, obrzęk języka, trudności w połykaniu, obrzęk twarzy lub splątanie, może to oznaczać zagrażającą życiu reakcję alergiczną.

Konsensus ekspertów medycznych uważa, że ​​nie ma bezwzględnych przeciwwskazań do podawania adrenaliny w anafilaksji. Może być podawany w dawkach odpowiednich do nasilenia reakcji, niezależnie od początkowych oznak i objawów anafilaksji.

Wszystkie kolejne interwencje terapeutyczne zależą od początkowej odpowiedzi na epinefrynę. Rozwój toksyczności lub niewystarczająca odpowiedź na zastrzyki epinefryny wskazuje, że konieczne są dodatkowe metody terapeutyczne.

Błędy w podawaniu epinefryny mogą prowadzić do toksycznego wyniku. Przedawkowanie adrenaliny zwykle obejmuje objawy:

• Szybki początek pobudzenia
• Nadciśnienie
• Wyścigowe bicie serca
• Nieregularne bicie serca (dysrytmia)

Objawy te mogą być niespecyficzne, dlatego ważne jest, aby każdy stosujący epinefrynę zwracał na nie uwagę.

Skutki uboczne

Najczęstsze działania niepożądane po zażyciu adrenaliny to:

• Częstoskurcz
• Nadciśnienie
• Bół głowy
• Lęk
• Palpitacje serca
• Diaforeza
• Mdłości
• Wymioty
• Słabość
• Wstrząsy

Kiedy nie używać epinefryny?

Chociaż nie ma bezwzględnych przeciwwskazań do stosowania epinefryny, ważne jest, aby pamiętać, że hormon wchodzi w interakcje z wieloma innymi lekami, dlatego ważne jest, aby skonsultować się z lekarzem w przypadku stosowania leku w sytuacjach innych niż nagłe.

Niektóre względne przeciwwskazania obejmują nadwrażliwość na leki sympatykomimetyczne, jaskrę zamkniętego kąta i znieczulenie halotanem. Innym wyjątkowym przeciwwskazaniem, o którym należy pamiętać, jest katecholaminergiczny wielokształtny częstoskurcz komorowy.

Podobnie jak w przypadku zażywania jakiegokolwiek leku, ty i twój lekarz powinniście ocenić korzyści w porównaniu z ryzykiem zażywania epinefryny.

Środki ostrożności dotyczące anafilaksji

Jak wspomniano wcześniej, najczęstszym zastosowaniem epinefryny jest leczenie ostrej anafilaksji. Właściwe i terminowe stosowanie adrenaliny może uratować życie. Anafilaksja może być śmiertelna, dlatego kluczowe znaczenie ma optymalizacja profilaktyki u każdego, kto jest zagrożony chorobą alergiczną.

Sposoby zmniejszenia ryzyka anafilaksji obejmują:

• Miej przy sobie listę alergii pokarmowych lub lekowych.
• Poproś o przeczytanie etykiet żywności i leków.
• Unikaj pokarmów, które mogą powodować reakcję alergiczną.
• Jeśli to możliwe, spotkaj się z alergologiem.
• Optymalnie zarządzaj astmą i chorobą wieńcową.
• Unikaj mieszania leków.

Alergolog-immunolog może udzielić kompleksowej profesjonalnej porady w tych sprawach i należy się z nim skonsultować, jeśli nie jest już zaangażowany w plan opieki anafilaktycznej. Wszyscy pacjenci zagrożeni anafilaksją w przyszłości powinni mieć przy sobie co najmniej jedną strzykawkę z epinefryną i wiedzieć, jak ją podawać.