Jak diagnozuje się cukrzycę typu 2?

Cukrzyca typu 2 to choroba, która powoduje, że poziom cukru (glukozy) we krwi staje się zbyt wysoki. W tym artykule opiszemy objawy cukrzycy typu 2 i jak lekarze diagnozują cukrzycę typu 2.

Objawy cukrzycy typu 2

Wiele osób cierpi na cukrzycę typu 2, nawet o tym nie wiedząc. Powodem jest to, że objawy niekoniecznie powodują złe samopoczucie.

Objawy cukrzycy typu 2 obejmują:

sika częściej niż zwykle, szczególnie w nocy
cały czas czuję się spragniony
czuję się bardzo zmęczony
schudnąć bez próby
swędzenie wokół penisa lub pochwy lub powtarzające się pleśniawki
skaleczenia lub rany gojące się dłużej
rozmazany obraz

Ryzyko rozwoju cukrzycy typu 2 jest większe, jeśli:

mają powyżej 40 lat (lub powyżej 25 lat dla osób z Azji Południowej)
mieć bliskiego krewnego chorego na cukrzycę (np. rodzica, brata lub siostrę)
masz nadwagę lub otyłość
są pochodzenia azjatyckiego, afrykańsko-karaibskiego lub czarnego afrykańskiego

Diagnoza cukrzycy typu 2

Lekarze zazwyczaj wykonują poniższe testy, aby zdiagnozować cukrzycę typu 2.

Test hemoglobiny glikowanej (A1C). To badanie krwi wskazuje średni poziom cukru we krwi z ostatnich dwóch do trzech miesięcy. Normalny poziom wynosi poniżej 5,7%, a wynik między 5,7% a 6,4% jest uważany za stan przedcukrzycowy. Poziom HbA1C wynoszący 6,5% lub wyższy w dwóch oddzielnych testach oznacza, że masz cukrzycę.

Jeśli test HbA1c nie jest dostępny lub jeśli masz pewne schorzenia – takie jak rzadka forma hemoglobiny (znana jako wariant hemoglobiny) – które zakłócają wynik HbA1c, lekarz może zastosować następujące testy do zdiagnozowania cukrzycy:

Wyrywkowy test cukru we krwi. Wartości cukru we krwi są wyrażone w miligramach na decylitr (mg/dl) lub milimolach na litr (mmol/l). Niezależnie od tego, kiedy ostatnio jadłeś, próbka krwi wykazująca, że poziom cukru we krwi wynosi 200 mg/dl (11,1 mmol/l) lub więcej, sugeruje cukrzycę, zwłaszcza jeśli masz również objawy cukrzycy, takie jak częste oddawanie moczu i skrajne pragnienie .
Badanie poziomu cukru we krwi na czczo. Próbka krwi jest pobierana po całonocnym poście. Wartość poniżej 100 mg/dl (5,6 mmol/l) jest normalna. Poziom od 100 do 125 mg/dl (5,6 do 6,9 mmol/l) jest uważany za stan przedcukrzycowy. Jeśli twój poziom cukru we krwi na czczo wynosi 126 mg/dl (7 mmol/l) lub więcej w dwóch oddzielnych testach, masz cukrzycę.
Doustny test tolerancji glukozy. Ten test jest rzadziej używany niż inne, z wyjątkiem ciąży. Będziesz musiał pościć przez noc, a następnie wypić słodki płyn w gabinecie lekarskim. Poziom cukru we krwi jest okresowo testowany przez następne dwie godziny. Poziom cukru we krwi poniżej 140 mg/dl (7,8 mmol/l) jest normalny. Wartość między 140 a 199 mg/dl (7,8 mmol/l i 11,0 mmol/l) wskazuje na stan przedcukrzycowy. Wartość 200 mg/dl (11,1 mmol/l) lub wyższa po dwóch godzinach sugeruje cukrzycę.

American Diabetes Association zaleca rutynowe badania przesiewowe w kierunku cukrzycy typu 2 począwszy od 45 roku życia, zwłaszcza jeśli masz nadwagę. Jeśli wyniki są prawidłowe, powtarzaj test co trzy lata. Jeśli wyniki są na granicy, zapytaj lekarza, kiedy wrócić na kolejny test.

Badania przesiewowe są również zalecane dla osób poniżej 45 roku życia z nadwagą, jeśli występują inne czynniki ryzyka chorób serca lub cukrzycy, takie jak siedzący tryb życia, cukrzyca typu 2 w wywiadzie rodzinnym, cukrzyca ciążowa w wywiadzie lub ciśnienie krwi powyżej 140/ 90 milimetrów słupa rtęci (mm Hg).

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie cukrzycę, lekarz może wykonać inne testy, aby odróżnić cukrzycę typu 1 od typu 2 — ponieważ te dwie choroby często wymagają różnych metod leczenia.

Po diagnozie

Poziomy HbA1C należy sprawdzać od dwóch do czterech razy w roku. Omów docelowy poziom HbA1c z lekarzem, ponieważ może się on różnić w zależności od wieku i innych czynników. Większości ludzi American Diabetes Association zaleca poziom HbA1C poniżej 7%.

Podwyższony poziom HbA1C może sygnalizować potrzebę zmiany leków, planu posiłków lub poziomu aktywności fizycznej.

Oprócz badania HbA1C lekarz będzie mierzył ciśnienie krwi i okresowo pobierał próbki krwi i moczu, aby sprawdzić poziom cholesterolu, czynność tarczycy, czynność wątroby i czynność nerek. Ważne są również regularne badania oczu i stóp.