Przegląd
Co to jest kardiomiopatia rozstrzeniowa?
Kardiomiopatia rozstrzeniowa (DCM) jest najczęstszym rodzajem kardiomiopatii nieniedokrwiennej. W kardiomiopatii rozstrzeniowej zdolność serca do pompowania krwi jest zmniejszona, ponieważ główna komora pompująca serca, lewa komora, jest powiększona, rozszerzona i osłabiona. Na początku komory serca reagują rozciągając się, aby zatrzymać więcej krwi, która będzie przepompowywana przez ciało. Pomaga to wzmocnić skurcz serca i utrzymać krążenie krwi przez krótki czas. Z czasem ściany mięśnia sercowego słabną i nie są w stanie pompować tak mocno. Nerki często reagują zatrzymaniem płynów (wody) i sodu. Jeśli płyn gromadzi się w nogach, kostkach, stopach, płucach lub innych narządach, ciało staje się przekrwione, a zastoinowa niewydolność serca jest terminem używanym do opisania tego stanu.
Objawy i przyczyny
Jakie są objawy DCM?
Wiele osób z kardiomiopatią rozstrzeniową nie ma żadnych objawów lub ma tylko niewielkie objawy. U innych osób pojawiają się objawy, które mogą postępować w miarę pogarszania się czynności serca. Objawy kardiomiopatii rozstrzeniowej mogą wystąpić w każdym wieku i mogą obejmować:
- Duszność.
- Obrzęk nóg i stóp.
- Zmęczenie (uczucie nadmiernego zmęczenia), niezdolność do ćwiczeń lub wykonywania zwykłych czynności.
- Przyrost masy ciała, kaszel i przekrwienie związane z zatrzymaniem płynów.
-
Kołatanie serca lub trzepotanie w klatce piersiowej spowodowane nieprawidłowym rytmem serca (arytmia).
-
Zawroty głowy lub oszołomienie.
-
Omdlenie (spowodowane nieregularnym rytmem serca, nieprawidłowymi reakcjami naczyń krwionośnych podczas wysiłku, bez widocznej przyczyny).
- Zakrzepy krwi spowodowane wolniejszym przepływem krwi przez organizm. Jeśli skrzep krwi pęknie, może zostać przeniesiony do płuc (zatory płucne), nerek (zatory nerkowe), mózgu (zatory mózgowe lub udar) lub kończyn (zatory obwodowe).
- Dowiedz się więcej o objawach niewydolności serca.
Co powoduje DCM?
- Większość przypadków kardiomiopatii rozstrzeniowej ma charakter idiopatyczny (dokładna przyczyna nie jest znana)
- Czasami przyczyną może być choroba wirusowa
- Czasami może być dziedziczona (kardiomiopatia rodzinna)
-
Choroba zastawkowa serca (kardiomiopatia zastawkowa)
-
Alkoholizm (nadużywanie alkoholu, kardiomiopatia alkoholowa)
- Nadużywanie narkotyków lub zażywanie środków odurzających, które są toksyczne dla serca
- Choroba tarczycy
- Cukrzyca
- Kobiety po porodzie (kardiomiopatia okołoporodowa).
Gdy nie jest znana przyczyna, stan ten nazywa się idiopatyczną kardiomiopatią rozstrzeniową. Około 1/3 pacjentów z idiopatyczną DCM ma wywiad rodzinny, zwany rodzinną kardiomiopatią rozstrzeniową (ref). Rodzinna DCM jest chorobą genetyczną. W rzadkich autosomalnie dominujących wzorcach dziedziczenia (co najmniej dwóch członków rodziny ma idiopatyczną DCM) krewni pierwszego stopnia (rodzice, rodzeństwo, dzieci) mają 50 procent szans na odziedziczenie choroby i mogą odnieść korzyści z badań przesiewowych lub kontrolnych pod kątem ryzyka. .
Diagnoza i testy
Jak diagnozuje się DCM?
DCM jest diagnozowana na podstawie Twojej historii medycznej, badania fizykalnego i innych testów. Specyficzne testy mogą obejmować badania krwi, elektrokardiogram (EKG), prześwietlenie klatki piersiowej, echokardiogram, próbę wysiłkową, cewnikowanie serca, tomografię komputerową, skan MRI i badania radionuklidów.
Czasami można wykonać biopsję mięśnia sercowego w celu ustalenia przyczyny kardiomiopatii. Podczas biopsji mięśnia sercowego z serca pobierane są małe próbki tkanek, które są badane pod mikroskopem w celu ustalenia przyczyny kardiomiopatii.
Członkowie rodziny z rodzinną idiopatyczną DCM powinni zostać poddani badaniu przesiewowemu w kierunku DCM. Testy byłyby takie same, jak wspomniano powyżej (wywiad lekarski, badanie fizykalne, EKG, echokardiogram itp.). Dostępne są testy genetyczne w celu identyfikacji nieprawidłowych genów; naukowcy szukają możliwości identyfikacji nieprawidłowych genów. Powinieneś porozmawiać z lekarzem o badaniach przesiewowych rodziny.
- Dowiedz się o tych testach
Zarządzanie i leczenie
Jak traktuje DCM?
Leczenie kardiomiopatii ma na celu w miarę możliwości leczenie przyczyny niewydolności serca. Po zdiagnozowaniu głównym celem jest poprawa czynności serca i zmniejszenie objawów. Pacjenci zwykle przyjmują kilka leków w celu leczenia DCM. Lekarze zalecają również zmiany stylu życia, które zmniejszają objawy i hospitalizacje oraz poprawiają jakość życia.
Leki
Leki są używane z dwóch powodów:
- Aby poprawić czynność serca
- Leczenie objawów i zapobieganie powikłaniom
Aby poradzić sobie z niewydolnością serca, większość ludzi poprawia się, przyjmując beta-bloker i inhibitor ACE, nawet jeśli nie mają objawów. W przypadku wystąpienia i/lub nasilenia objawów można dodać digoksynę, leki moczopędne i inhibitory aldosteronu. W razie potrzeby zostaną dodane inne leki. Na przykład, jeśli masz arytmię, Twój lekarz może przepisać Ci lek kontrolujący tętno lub zmniejszający występowanie arytmii. Lub leki rozrzedzające krew mogą być stosowane w celu zapobiegania powstawaniu zakrzepów krwi. Twój lekarz omówi, jakie leki są dla Ciebie najlepsze.
- Dowiedz się więcej o lekach
Zmiany stylu życia
- Dieta. Gdy pojawią się objawy, takie jak duszność lub zmęczenie, należy ograniczyć spożycie soli (sodu) do 2000 do 3000 mg dziennie. Stosuj dietę niskosodową, nawet jeśli objawy wydają się ustąpić. Większość spożywanej soli pochodzi z przetworzonej żywności. Oprócz wyjmowania solniczki ze stołu i podczas gotowania, przeczytaj wszystkie etykiety żywności pod kątem zawartości sodu i wielkości porcji, aby móc śledzić spożycie sodu.
-
Dowiedz się więcej o wytycznych żywieniowych w przypadku niewydolności serca.
- Ćwiczenie. Twój lekarz poinformuje Cię, czy możesz ćwiczyć, czy nie. Większość osób z kardiomiopatią jest zachęcana do wykonywania ćwiczeń aerobowych poza zawodami. Podnoszenie ciężarów może nie być zalecane.
- Dowiedz się więcej o zmianach stylu życia w niewydolności serca
Urządzenia wszczepialne
-
Terapia resynchronizująca serca (CRT, np. stymulacja dwukomorowa) : U niektórych pacjentów z zaawansowaną niewydolnością serca stymulacja dwukomorowa (stymulator, który wykrywa i inicjuje bicie serca w prawej i lewej komorze) poprawia przeżycie, zmniejsza objawy i zwiększa wydolność lub tolerancję wysiłku. U osób z blokiem serca lub niektórymi bradykardiami (powolne tętno) ten rozrusznik będzie również służył do utrzymania odpowiedniego tętna.
-
Wszczepialne kardiowertery-defibrylatory (ICD) : ICD są zalecane dla osób z ryzykiem zagrażających życiu arytmii komorowych lub nagłej śmierci sercowej. ICD stale monitoruje rytm serca. Kiedy wykryje bardzo szybki, nienormalny rytm serca, dostarcza energię (wstrząs) do mięśnia sercowego, aby serce znów zaczęło bić w normalnym rytmie.
Oba urządzenia można połączyć w jedną jednostkę, zwykle oznaczoną CRT-D.
Chirurgia
- W celu leczenia choroby zastawki można zalecić operację; bliznowaty, cienki mięsień sercowy po zawale serca; lub wrodzone wady rozwojowe. Ponadto niektórzy pacjenci mogą odnieść korzyści z wprowadzenia urządzenia wspomagającego pracę lewej komory. Procedura ta wymaga od pacjenta spełnienia ścisłych kryteriów i zaawansowanej, schyłkowej niewydolności serca.
-
Przeszczep serca lub inne opcje chirurgiczne związane z niewydolnością serca.
- Uzyskaj informacje o kardiomiopatii niedokrwiennej.
Zasoby
Nowe okno przeglądarki nie otworzy się z tymi linkami:
- Niewydolność serca
- Amerykańskie Stowarzyszenie Kardiologiczne
- Narodowy Instytut Krwi Płuc Serca
- Aktualna data pacjenta
Discussion about this post