Kim jest chirurg ortopeda?

Chirurg ortopeda to wysoce wyspecjalizowany lekarz zajmujący się diagnostyką i leczeniem urazów i schorzeń układu mięśniowo-szkieletowego. Według badań przeprowadzonych na Uniwersytecie Pensylwanii, zawód wymaga około 14 lat formalnej edukacji, aby uzyskać certyfikat zarządu, przy czym zdecydowana większość praktyków prowadzi prywatne praktyki.

Chirurgia ortopedyczna jest uważana za jedną z najnowocześniejszych i najbardziej pożądanych dziedzin medycyny.Obejmuje zarówno chirurgiczne, jak i niechirurgiczne techniki leczenia urazów, infekcji, guzów, wad wrodzonych i chorób zwyrodnieniowych kości, stawów, więzadeł, ścięgien i nerwów, które koordynują ruch.

Oprócz ogólnej chirurgii ortopedycznej istnieją również lekarze specjalizujący się w określonych częściach ciała, takich jak kręgosłup czy stopa i kostka. Inni wybierają podspecjalizacje, takie jak pediatria, medycyna sportowa lub chirurgia rekonstrukcyjna.

Stężenia

Chirurdzy ortopedzi leczą osoby w każdym wieku, od noworodków po osoby starsze.Stany, które leczą, można ogólnie zdefiniować na podstawie ich lokalizacji i/lub tego, czy są one związane z urazem, chorobą ogólnoustrojową lub nowotworem (rozrost łagodny lub rakowy).

Wśród najczęstszych schorzeń chirurg ortopedamoże leczyć:

• Raki kości (w tym kostniakomięsak, chrzęstniakomięsak i przerzuty do kości)

• Fibromialgia (przewlekła choroba bólowa mięśni i tkanek miękkich w całym ciele)

• Problemy ze stopami i kostkami (w tym ostrogi piętowe, haluksy, skręcenie kostki, zerwanie ścięgna Achillesa i zapalenie rozcięgna podeszwowego)

• Złamania (w tym złamania zamknięte, złamania otwarte, złamania przeciążeniowe i złamania szyjki kości udowej)

• Ból krzyża (spowodowany nadużywaniem, przepukliną dysku, spondylozą lędźwiową, zwyrodnieniem kręgosłupa, zesztywniającym zapaleniem stawów kręgosłupa i innymi przyczynami)

• Problemy z dłonią i nadgarstkiem (w tym zespół cieśni nadgarstka, torbiele zwojowe i zapalenie ścięgna nadgarstka)

• Ból i urazy kolana (związane z uszkodzeniami łąkotki, urazami więzadła krzyżowego przedniego i innymi przyczynami)

• Kifoza (zaburzenie kręgosłupa określane jako „garbus”)

• Ból szyi i problemy (spowodowane zwyrodnieniem dysku szyjnego, urazem kręgosłupa szyjnego, zwężeniem kręgosłupa i innymi przyczynami)

• Choroba zwyrodnieniowa stawów (znana również jako „zużycie i rozdarcie stawów”)

• Osteoporoza (osłabienie kości spowodowane nieprawidłową utratą minerałów i masy kostnej)

• choroba Pageta kości (choroba genetyczna powodująca powiększenie i deformację kości)

• Skolioza (nieprawidłowe boczne skrzywienie kręgosłupa)

• Ból i urazy barku (w tym zapalenie kaletki, urazy stożka rotatorów, zwichnięcie barku, zespół uderzeniowy, ścięgno i adhezyjne zapalenie torebki)

• Urazy tkanek miękkich (w tym stłuczenia, naciągnięcia lub skręcenia)

Ekspertyza proceduralna

Ponieważ ludzie mają tendencję do odwiedzania chirurga ortopedy tylko wtedy, gdy stan staje się problematyczny, większość uwagi w praktyce skupia się na diagnozowaniu i leczeniu zaburzeń mięśniowo-szkieletowych, a nie na zapobieganiu.

Mając to na uwadze, podejmuje się wspólne wysiłki, aby zapobiec ponownemu urazowi po leczeniu ortopedycznym lub uniknąć pogorszenia stanu przewlekłego, szczególnie obejmującego szyję, kręgosłup, biodro lub kolano.

Diagnoza

Narzędzia diagnostyczne stosowane w ortopedii obejmują badania fizykalne, testy laboratoryjne i badania obrazowe. Niektóre z bardziej powszechnych obejmują:

• Artroskopia (zabieg chirurgiczny przy użyciu maleńkiej kamery, aby zajrzeć do wnętrza stawu)

• Badania krwi (stosowane w celu identyfikacji stanu zapalnego i infekcji lub wskazania stanów, takich jak reumatoidalne zapalenie stawów, rak kości lub zesztywniające zapalenie stawów kręgosłupa)

• Skany kości (badanie obrazowe wykorzystujące środki radioaktywne do pomiaru ilości utraconej i zastąpionej tkanki kostnej w organizmie)

• Skany tomografii komputerowej (CT) (które łączą promieniowanie rentgenowskie z technologią komputerową w celu uzyskania przekrojowych obrazów ciała)

• Analiza chodu (badanie fizyczne, które identyfikuje nieprawidłowości w kończynach dolnych, ułożenie kończyn lub rotację stawów)

• Obrazowanie metodą rezonansu magnetycznego (MRI) (wykorzystujące silne magnesy i fale radiowe do tworzenia bardzo szczegółowych obrazów, szczególnie tkanek miękkich)

• Reakcja odruchowa (aby ocenić, jak szybko stawy i mózg reagują na bodziec)

• Rentgen (który wykorzystuje promieniowanie elektromagnetyczne do tworzenia zwykłych obrazów filmowych)

Leczenie

Narzędzia chirurgiczne i niechirurgicznestosowane w ortopedii są rozległe i mogą obejmować:

• Rekonstrukcja więzadła krzyżowego przedniego (ACL)

• Artroskopowe opracowanie rany (minimalnie inwazyjna operacja stosowana do usunięcia uszkodzonej chrząstki lub kości)

• Artroskopowa dekompresja barku (stosowana w leczeniu ucisku barkowego)

• Artroplastyka (chirurgiczna wymiana stawu, takiego jak kolano lub biodro)

• Uwolnienie cieśni nadgarstka (używane do uwolnienia nerwu pośrodkowego w przedramieniu)

• Sterydy wstrzykiwane (stosowane w leczeniu ostrego bólu i stanu zapalnego)

• Fiksacje wewnętrzne lub zewnętrzne (stosowane do stabilizacji poważnie złamanych kości)

• Meniscektomia kolana (używana do naprawy rozdartej chrząstki stawu kolanowego)

• Laminektomia (zabieg chirurgiczny polegający na usunięciu części kości kręgowej zwanej blaszką)

• MAKOplastyka (robocza operacja częściowej alloplastyki stawu kolanowego)

• Naprawa mankietu rotatorów (wykonywana laparoskopowo lub jako operacja otwarta)

• Fuzja kręgosłupa (stosowana do zatrzymania ruchu przy bolesnym ustawieniu stawów)

• Orteza odciążająca (rodzaj ortezy kolana powszechnie stosowanego w chorobie zwyrodnieniowej stawu kolanowego)

• Wiskosuplementacja (wstrzykiwane środki stosowane do smarowania stawów i łagodzenia bólu)

Podspecjalizacje

Ponieważ schorzenia leczone w ortopedii są tak rozległe i różnorodne, chirurdzy ortopedzi często specjalizują się w leczeniu niektórych schorzeń, części ciała i populacji. Wśród niektórych z bardziej powszechnych podspecjalizacji:

• Chirurgia stopy i kostki
• Ręka i kończyna górna

• Onkologia ortopedyczna (obejmująca nowotwory kości)

• Uraz ortopedyczny
• Ortopedia dziecięca
• Ramię i łokieć
• Operacja kręgosłupa
• Chirurgiczna medycyna sportowa

• Całkowita rekonstrukcja stawu (artroplastyka)

Szkolenia i certyfikacja

Aby zostać chirurgiem ortopedą, musisz najpierw ukończyć czteroletni program studiów licencjackich, który zazwyczaj obejmuje rok biologii, dwa lata chemii i rok fizyki.

Po tym nastąpiły cztery lata w szkole medycznej. Pierwsze dwa lata byłyby oparte na salach lekcyjnych, podczas gdy ostatnie dwa to głównie szpitale. W tym czasie musiałbyś przystąpić i zdać egzaminy Krajowej Rady: jeden po drugim roku studiów medycznych, a drugi na czwartym roku (ostatni egzamin jest zazwyczaj zdawany podczas pierwszego lub drugiego roku studiów podyplomowych. )

W oparciu o ścieżkę edukacyjną ukończyłbyś szkołę jako doktor medycyny (MD) lub doktor medycyny osteopatycznej (DO).

Następnie musisz złożyć wniosek i rozpocząć program pobytu. Program składałby się z czterech lat ukierunkowanych studiów nad podstawami chirurgii ortopedycznej. W tym czasie będziesz przechodzić przez główne podspecjalizacje w różnych szpitalach, aby uzyskać praktyczną ekspozycję na różne techniki i technologie chirurgiczne.

Po zakończeniu rezydencji możesz ubiegać się o stypendium od roku do dwóch lat, aby kontynuować podspecjalizację ortopedyczną.

Certyfikacja zarządu byłaby następstwem ukończenia szkolenia ortopedycznego. W tym celu musisz przejść proces recenzowania i zdać zarówno ustne, jak i pisemne egzaminy przeprowadzane przez American Board of Orthopaedic Surgery (ABOS) lub American Osteopathic Board of Orthopedic Surgery (AOBOS).

Po przyznaniu certyfikatu chirurdzy ortopedzi muszą przechodzić rygorystyczną recertyfikację co 10 lat. Tak więc, oprócz prowadzenia praktyki, musiałbyś poświęcić czas na naukę i uczęszczanie na kursy ustawicznego kształcenia medycznego, aby upewnić się, że Twoja wiedza jest aktualna i zgodna z aktualnymi praktykami.

Wskazówki dotyczące spotkania

Spotkanie z chirurgiem ortopedą po raz pierwszy może być stresujące, ponieważ większość ludzi robi to tylko wtedy, gdy doszło do urazu lub gdy stan się pogarsza lub nie poprawia się. Aby jak najlepiej wykorzystać spotkanie, zrób małe rozeznanie i zawsze przyjeżdżaj przygotowany.

Zacznij od znalezienia specjalisty, który jest dostawcą w sieci w Twojej firmie ubezpieczeniowej. Możesz poprosić swojego lekarza pierwszego kontaktu o skierowania lub skontaktować się z firmą ubezpieczeniową, aby uzyskać listę dostawców w Twojej okolicy. Następnie możesz sprawdzić poświadczenia lekarza, korzystając ze strony internetowej Certification Matters zarządzanej przez American Board of Medical Specialties (ABMS). Dzięki wyszukiwarce AOBOS możesz znaleźć certyfikowanych chirurgów ortopedów osteopatycznych w Twojej okolicy.

Omawiając objawy, bądź zwięzły, ale dokładny, ani nie minimalizując, ani nie wyolbrzymiaj natury swojego stanu. Jeśli to możliwe, prowadź dziennik swoich objawów, jeśli nawracają lub różnią się od jednego epizodu do następnego.

Aby lepiej zrozumieć swój stan i czego się spodziewać w przyszłości, zapisz na kartce wszelkie pytania. Na przykład możesz zapytać:

• Dlaczego ta procedura jest zalecana?
• Jakie są cele leczenia?
• Jaki jest wskaźnik powodzenia tej procedury?
• Jak przebiega zabieg?
• Czy wymaga znieczulenia?
• Jak często wykonywałeś operację?
• Jak długo będą trwały korzyści?
• Jakie są potencjalne zagrożenia i komplikacje?
• Co mogę zrobić, aby zmniejszyć ryzyko?
• Jak długo zajmie mi powrót do zdrowia?
• Kiedy mogę wrócić do pracy?
• Kiedy dowiem się, czy leczenie się powiodło?
• Czy w przyszłości będę potrzebować dodatkowych zabiegów?
• Co się stanie, jeśli nie będę miał teraz operacji?
• Jeśli chcę uzyskać drugą opinię, z kim mogę się skontaktować?

Chirurgia ortopedyczna może być ekscytującą karierą z nagrodami osobistymi i finansowymi, ale może być również niezwykle stresująca. Zwłaszcza na początku możesz mieć do czynienia z telefonami alarmowymi o każdej porze. I chociaż poprawa jakości życia wielu pacjentów może być satysfakcjonująca, inni mogą nie znaleźć ulgi nawet przy najlepszych staraniach.

Chirurg ortopeda musi posiadać pewne cechy i umiejętności, aby z powodzeniem rozpocząć karierę, w tym wytrzymałość, odporność emocjonalną, silne umiejętności interpersonalne, doskonałą koordynację wzrokowo-ruchową oraz wyjątkową sprawność manualną. Poza tym powinieneś być realistą, ale z wyraźnym poczuciem determinacji.

Ten wysoki potencjał zarobkowy wynika po części z niedostatku profesjonalistów w tej dziedzinie, z niewiele ponad 29 000 lekarzy certyfikowanych jako ortopedzi i znacznie mniejszą liczbą chirurgów osteopatycznych w całych Stanach Zjednoczonych.