Rodzaje raka nerki

W tym artykule dowiesz się o rodzajach raka nerki. Rak nerki zaczyna się, gdy zdrowe komórki nerek zmieniają się i wymykają się spod kontroli, tworząc masę zwaną guzem kory nerkowej.

Rodzaje raka nerki

Istnieje kilka rodzajów raka nerki:

• Rak nerkowokomórkowy. Rak nerkowokomórkowy jest najczęstszym typem raka nerki u dorosłych i stanowi około 85% wszystkich przypadków. Ten typ raka rozwija się w proksymalnych kanalikach nerkowych, które stanowią układ filtracyjny nerki. W każdej nerce znajdują się tysiące takich maleńkich jednostek filtrujących. Opcje leczenia raka nerkowokomórkowego omówiono w dalszej części tego przewodnika.
• Rak urotelialny. Ten typ jest również nazywany rakiem przejściowokomórkowym. Ten typ stanowi od 5% do 10% przypadków raka nerki u dorosłych. Rak urotelialny zaczyna się w okolicy nerki, gdzie mocz zbiera się przed przejściem do pęcherza, zwanego miedniczką nerkową. Ten typ raka nerki jest traktowany jak rak pęcherza, ponieważ oba typy raka zaczynają się w tych samych komórkach, które wyścielają miedniczkę nerkową i pęcherz.
• Mięsak. Mięsak nerki występuje rzadko. Ten typ raka rozwija się w tkance miękkiej nerki; cienka warstwa tkanki łącznej otaczająca nerkę, zwana kapsułką; lub otaczający tłuszcz. Mięsak nerki jest zwykle leczony operacyjnie. Jednak mięsak często powraca w okolicy nerek lub rozprzestrzenia się na inne części ciała. Po pierwszej operacji można zalecić więcej operacji lub chemioterapii.
• Guz Wilmsa. Guz Wilmsa występuje najczęściej u dzieci i jest leczony inaczej niż rak nerki u dorosłych. Guzy Wilmsa stanowią około 1% wszystkich przypadków raka nerki. W połączeniu z zabiegiem chirurgicznym, radioterapia i chemioterapia mają większe szanse na skuteczne leczenie guzów Wilmsa.
• Chłoniak. Chłoniak może powiększać obie nerki i jest związany z powiększeniem węzłów chłonnych (zwanym limfadenopatią) w innych częściach ciała, w tym szyi, klatce piersiowej i jamie brzusznej. W rzadkich przypadkach chłoniak nerki może pojawić się jako pojedynczy guz w nerce i może obejmować powiększone regionalne węzły chłonne. Jeśli istnieje chłoniak, lekarz może wykonać biopsję i zalecić chemioterapię zamiast operacji.

Rodzaje komórek raka nerki

Wiedza o typie komórek tworzących guz nerki pomaga lekarzom w zaplanowaniu leczenia. Patolodzy zidentyfikowali ponad 30 różnych typów komórek raka nerki. Patolog to lekarz specjalizujący się w interpretacji badań laboratoryjnych oraz ocenie komórek, tkanek i narządów w celu zdiagnozowania choroby. Tomografia komputerowa (CT) lub rezonans magnetyczny (MRI) nie zawsze mogą wykazać różnicę między łagodnymi, powolnymi lub złośliwymi guzami kory nerek przed operacją.

Poniżej wymieniono najczęstsze typy komórek raka nerki. Ogólnie rzecz biorąc, stopień guza odnosi się do stopnia zróżnicowania komórek, a nie od szybkości ich wzrostu. Zróżnicowanie opisuje, jak bardzo komórki rakowe wyglądają jak zdrowe komórki. Im wyższy stopień, tym większe prawdopodobieństwo, że komórki będą się rozprzestrzeniać lub dawać przerzuty w czasie.

• Wyczyść komórkę. Około 70% przypadków raka nerki składa się z jasnych komórek. Czyste komórki wahają się od wolno rosnących (stopień 1) do szybko rosnących (stopień 4). Immunoterapia i terapia celowana są szczególnie skuteczne w leczeniu jasnokomórkowego raka nerki.
• Brodawkowy. Brodawkowaty rak nerki występuje u 10% do 15% pacjentów. Dzieli się go na 2 różne podtypy, zwane typem 1 i typem 2. Zlokalizowany brodawkowaty rak nerki jest często leczony operacyjnie. Jeśli brodawkowaty rak nerki rozprzestrzenia się lub daje przerzuty, często leczy się go środkami blokującymi naczynia krwionośne. Wciąż trwają badania nad wykorzystaniem immunoterapii w leczeniu przerzutowego raka brodawkowatego. Wielu lekarzy zaleca leczenie poprzez badanie kliniczne przerzutowego raka brodawkowatego.
• Cechy mięsakowate. Każdy z podtypów guza raka nerki (jasnokomórkowy, chromofobowy i brodawkowaty) może wykazywać wysoce zdezorganizowane cechy pod mikroskopem. Cechy te są często opisywane przez patologów jako „mięsakowate”. Nie jest to wyraźny podtyp guza, ale kiedy te cechy są widoczne, lekarze zdają sobie sprawę, że jest to bardzo agresywna postać raka nerki. Istnieją obiecujące badania naukowe dotyczące możliwości leczenia immunoterapią osób z guzem z cechami mięsaka. Ostatnio były to połączenia ipilimumabu (Yervoy) i niwolumabu (Opdivo), a także połączenia atezolizumabu (Tecentriq) i bewacyzumabu (Avastin).
• Rdzeniowy. Jest to rzadki i bardzo agresywny rak, ale nadal jest uważany za guz kory nerkowej. Występuje częściej u osób rasy czarnej i jest silnie związany z chorobą sierpowatą lub cechą sierpowatokrwinkową. Cecha sierpowatokrwinkowa oznacza, że ​​dana osoba odziedziczyła gen sierpowatokrwinkowy od rodzica. Na podstawie niektórych danych naukowych zalecane są obecnie połączenia chemioterapii z inhibitorami naczyń krwionośnych, a badania kliniczne są w toku, aby lepiej określić decyzje dotyczące leczenia.
• Kanał zbiorczy: Rak kanału zbiorczego jest bardziej prawdopodobny u osób w wieku od 20 do 30 lat. Rozpoczyna się w przewodach zbiorczych nerki. Dlatego rak przewodu zbiorczego jest ściśle powiązany z rakiem przejściowokomórkowym (patrz „Rak urotelialny” powyżej). Jest to rak trudny do skutecznego leczenia długoterminowego, nawet w połączeniu z chemioterapią systemową i zabiegiem chirurgicznym.
• Chromophobe. Chromofob to kolejny rzadki nowotwór, który może tworzyć powolne guzy, których rozprzestrzenianie się jest mało prawdopodobne, ale jeśli tak się stanie, są one agresywne. Trwają badania kliniczne mające na celu znalezienie najlepszych sposobów leczenia tego typu raka.
• Oncocytoma. Jest to wolno rozwijający się rodzaj raka nerki, który rzadko, jeśli w ogóle, rozprzestrzenia się. Leczeniem z wyboru jest operacja dużych, masywnych guzów.
• Angiomyolipoma. Angiomyolipoma jest łagodnym guzem, który ma wyjątkowy wygląd w tomografii komputerowej i pod mikroskopem. Zwykle jest mniej prawdopodobne, że będzie się rozwijał i rozprzestrzeniał. Zwykle leczy się go operacyjnie lub, jeśli jest mały, pod aktywnym nadzorem. Znaczne krwawienie jest rzadkim zdarzeniem, ale bardziej prawdopodobne u kobiet w ciąży i kobiet przed menopauzą. Agresywna postać angiomyolipoma, zwana nabłonkiem, może w rzadkich przypadkach atakować żyłę nerkową i żyłę główną dolną i rozprzestrzeniać się do pobliskich węzłów chłonnych lub narządów, takich jak wątroba.