Możliwości leczenia raka kolczystokomórkowego skóry

Większość raka płaskonabłonkowego skóry można wyleczyć, gdy zostanie wcześnie wykryty i leczony. Leczenie powinno nastąpić jak najszybciej po rozpoznaniu, ponieważ bardziej zaawansowane raki płaskonabłonkowe są trudniejsze do wyleczenia i mogą stać się niebezpieczne, rozprzestrzeniając się na lokalne węzły chłonne, odległe tkanki i narządy.

Poniżej znajdują się opcje leczenia raka płaskonabłonkowego skóry.

Jeśli zdiagnozowano u Ciebie raka kolczystokomórkowego, który się nie rozprzestrzenił, istnieje kilka skutecznych metod leczenia, które zwykle można przeprowadzić ambulatoryjnie.

Twoja opcja leczenia zależy od rodzaju guza, wielkości, lokalizacji i głębokości, a także od wieku i ogólnego stanu zdrowia.

Możliwości leczenia raka płaskonabłonkowego

TERAPIE MEDYCZNE

• Terapie miejscowe
• 5-Fluorouracyl
• Imiquimod
• Zabiegi wewnątrznaczyniowe
• 5-Fluoruracyl
• Metotreksat
• Interferon alfa-2a
• Interferon alfa-2b
• Bleomycyna
• Terapie systemowe
• Acytretyna
• Kapecytabina
• Cetuksymab

TERAPIE CHIRURGICZNE

• Chirurgia mikrograficzna Mohsa
• Szerokie wycięcie miejscowe
• Łyżeczkowanie i elektrodessykacja

MOŻLIWOŚCI FIZYCZNE

• Terapia fotodynamiczna
• Kwas 5-aminolewulinowy
• Metyloaminolewulinian
• Radioterapia
• Krioterapia

Optymalne podejście terapeutyczne w przypadku raka kolczystokomórkowego skóry

Lekarze muszą wziąć pod uwagę ważne czynniki, takie jak wiek pacjenta, choroby współistniejące, czynniki ryzyka nawrotu i przerzutów oraz lokalizację guza, aby wybrać najbardziej odpowiednią metodę leczenia.

Lokalizacja, historia i histopatologia mogą charakteryzować guzy o podwyższonym ryzyku nawrotu lub przerzutów. Bardziej agresywnie zachowują się zmiany zlokalizowane na uszach, ustach lub w obrębie blizn. Ból towarzyszący, dysestezja lub wada motoryczna mogą wskazywać na znaczną inwazję krocza i bardziej agresywne zachowanie.

Dodatkowy nawracający guz o wielkości powyżej 2 cm i układowa immunosupresja są dodatkowymi niekorzystnymi cechami prognostycznymi.

Histopatologicznie, naciekanie okołonerwowe (średnica nerwu większa niż 0,1 mm), zajęcie naczyń chłonnych, słabe różnicowanie i zwiększona głębokość nacieku charakteryzują guzy wysokiego ryzyka.

W przypadku większości raków płaskonabłonkowych preferowaną metodą leczenia jest metoda chirurgiczna. Biopsja dobrze zróżnicowanych raków płaskonabłonkowych z ujemnymi marginesami może nie wymagać dalszego leczenia. Guzy niskiego ryzyka zlokalizowane na obszarach z odpowiednio zbędną tkanką można leczyć szerokim wycięciem miejscowym. Marginesy czterech milimetrów pozwalają osiągnąć 95% współczynnik usuwania w przypadku guzów niskiego ryzyka zlokalizowanych na tułowiu i kończynach.

Rany szwy generalnie zapewniają dobrą kosmezę. Dodatkowo standardowe wycięcie zapewnia tkankę w celu potwierdzenia ujemnych marginesów, a także wstępnej diagnozy biopsyjnej. Ryzyko obejmuje krwawienie i infekcję. W przypadku pierwotnego raka płaskonabłonkowego wskaźniki wyleczenia wynoszą 92%, podczas gdy w przypadku nawrotów spadają do 77%.

W obszarach ciała, w których ważna jest konserwacja tkanek lub guz wykazuje cechy wysokiego ryzyka, standardową metodą leczenia jest chirurgia mikrograficzna Mohsa. W oświadczeniu z konferencji konsensusu opublikowanym w 2012 r. Określono odpowiednie kryteria stosowania operacji Mohsa. Operacja Mohsa obejmuje wąskie wycięcie, a następnie badanie histopatologiczne 100% marginesu wyciętego wycinka. Ten proces powtarza się, aż do uzyskania wyraźnych marginesów tkanki. Dwie główne zalety chirurgii mikrograficznej Mohsa to zmniejszone wycinanie niezaangażowanej skóry i lepsze wskaźniki wyleczenia.

W porównaniu z wycięciem, elektrodesykacją i łyżeczkowaniem oraz radioterapią, operacja Mohsa zapewnia najwyższy odsetek wyleczeń pierwotnego raka płaskonabłonkowego w ciągu 5 lat (97%). Ta technika jest jednak kosztowna i może wymagać kilku godzin na leczenie. Obowiązują również standardowe chirurgiczne ryzyko krwawienia i infekcji.

U pacjentów, którzy nie tolerują wycięcia chirurgicznego lub mają małe guzy niskiego ryzyka zlokalizowane w obszarach niewrażliwych na kosmetologię, odpowiednią alternatywą może być elektrodesykacja i łyżeczkowanie.

Wskaźniki wyleczenia w dużym stopniu zależą od operatora, ale według doniesień sięgają nawet 98% w przypadku odpowiednio wybranych zmian leczonych przez doświadczonych lekarzy. Zabieg jest szybki, niedrogi i obarczony niskim ryzykiem powikłań. Wady obejmują fakt, że gojenie może wymagać tygodni lub miesięcy, w zależności od leczonej lokalizacji, nie ma dostępnej tkanki do histopatologicznego potwierdzenia diagnozy lub adekwatności leczenia, a blizny mogą być nieoptymalne.

Niektórzy pacjenci nie tolerują lub odmawiają poddania się leczeniu chirurgicznemu. Dla wielu z tych pacjentów radioterapia stanowi doskonałą alternatywę, zapewniając wskaźniki wyleczenia porównywalne z wycięciem chirurgicznym, a także doskonałą krótkoterminową kosmetologię. Istnieją jednak dane sugerujące, że ci pacjenci mogą mieć zwiększone ryzyko wtórnych nowotworów skóry na leczonych polach 15-20 lat później. Dodatkowo leczenie jest zwykle frakcjonowane przez 20-30 dni.

Pozostałe opcje leczenia zazwyczaj obejmują opisy przypadków lub tylko małe serie przypadków.

Terapia fotodynamiczna polega na nałożeniu na skórę fotouczulacza – kwasu 5-aminolewulinowego lub metyloaminolewulinianu – a następnie stymulacji za pomocą źródła światła. Chociaż takie podejście może skutecznie leczyć rogowacenie słoneczne i niektóre choroby in situ, nie jest skuteczne w przypadku inwazyjnego raka płaskonabłonkowego. Wskaźniki nawrotów sięgają 69%.

W jednym badaniu wykazano 71% klirens siedmiu guzów po leczeniu imikwimodem w kremie 5 dni w tygodniu przez 12 tygodni. Podobno 5-fluoruracyl był stosowany miejscowo w leczeniu raka płaskonabłonkowego.

Doniesiono, że w leczeniu raka płaskonabłonkowego stosowano wstrzyknięcia do zmian chorobowych 5-fluoruracylu, interferonu-alfa, metotreksatu i bleomycyny. Opisy przypadków i małe serie wykazują wysokie wskaźniki odpowiedzi. Te zabiegi często wymagają serii wielu zabiegów. Często wiążą się ze znacznym podrażnieniem miejscowego miejsca, a także ograniczoną toksycznością ogólnoustrojową.

Zarządzanie pacjentami

Należy powiedzieć pacjentom i ich rodzinom, że rak płaskonabłonkowy jest niezwykle powszechnym typem raka, który wcześnie wykryty i skutecznie leczony ma ograniczoną szansę na przerzuty i znaczną chorobowość (lub śmiertelność).

Jednak po zdiagnozowaniu pierwotnego raka kolczystokomórkowego skóry u pacjenta istnieje 30% prawdopodobieństwo, że w ciągu 5 lat rozwinie się drugi pierwotny rak płaskonabłonkowy skóry. W związku z tym pacjenci powinni być poddawani profesjonalnemu pełnemu badaniu skóry co 3-6 miesięcy. Dziewięćdziesiąt procent nawrotów i przerzutów wystąpi w ciągu pierwszych 5 lat po leczeniu.

Pacjentów należy uczyć wczesnych objawów raka skóry, a także sposobu przeprowadzania dokładnego samobadania. Należy również zachęcać ich do codziennego stosowania środków ochrony przeciwsłonecznej (nakrycie głowy, krem ​​przeciwsłoneczny, ograniczenie ekspozycji, okulary przeciwsłoneczne).